คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หน้าที่ 2 : เพื่อนร่วมห้อง และ กล่องปริศนา
อาเกลยืนอยู่ที่ประตู เขายืนนิ่งจนเหมือนกับเสาหิน ใครกันน่ะ เขาจะเป็นคนยังไงกันน่ะ อาเกลยืนนึกอยู่สักพัก จนในที่สุดเหมือนคนที่ยืนอยู่ด้านนอกจะเริ่มทนไม่ไหว
“ เฮ้ย มีคนอยู่ในห้องไหม “ เสียงจากฝั่งตรงข้ามประตูดังขึ้น
“ มีครับๆ เดี๋ยวจะเปิดให้นะ “ เขาพูดพร้อมกับบิดลูกบิดเพื่อปลดล็อค
“ กว่าจะเปิดได้นะ เล่นตัวจริงๆ “
ภาพที่อาเกลเห็นคือ นักเรียนชายที่สูงกว่าเขาเสียอีก ผมของเขาสีน้ำตาลเข้มกว่าผมของอาเกล ดวงตาสีเขียวเข้มเป็นประกาย รูปร่างดูดีมาก เขายืนมองหน้าอาเกลอย่างสงสัย
“ นายคือเพื่อนร่วมห้องฉันสิน่ะ จะไม่เชิญเข้าห้องหน่อยเหรอไง “
“ อ่ะ ขอโทษด้วย” อาเกลก้มเพื่อแสดงความขอโทษ แล้วทั้ง 2 ก็เดินเข้าไปในห้อง อาเกลนั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเองและบทสนทนาระหว่างทั้ง 2 ก็ได้เริ่มต้นขึ้น
“ ฉันชื่อ อาเกล แล้วนายล่ะ “ อาเกลเริ่มบทสทนาก่อน
“ ฉันชื่อ เซนจิ โซมาจิ เรียกฉันว่าเซนจิก็ได้ “
“ โซมาจิ เอ๋ นามสกุลนายคุ้นๆน่ะ ออ ตระกูล โซมาจิที่สืบทอดอักษรโบราณพิเศษที่ญี่ปุ่นใช่หรือเปล่า”
“อย่าพูดถึงมันเลย ถ้าฉันได้สืบทอดอักษรโบราณพิเศษล่ะก็ ฉันก็คงไม่ต้องมาเรียนที่นี้หรอก มันน่าเจ็บใจจริงๆ เพราะว่าฉันไม่ได้อยู่ในตระกูลสายตรงน่ะสิ สายรองก็อย่างนี้แหละ เว้ย !!! เผลอเล่าให้คนที่พึ่งรู้จักกันได้ไงเนี้ย
“ ฉันขอโทษด้วยน่ะ ไม่ได้ตั้งใจให้นายต้องนึกถึงมันจริงๆ “
“ ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่แล้วนายล่ะ มาจากไหน แล้วมาทำไม เล่าให้ฉันฟังบ้างสินายนะ “
“ ฉันมาจากประเทศนอร์เวย์ สาเหตุที่ได้มาเรียนเหรอ อย่าได้พูดเลยฉันเองก็ยังไม่เข้าใจเลย “ เซนจิทำหน้างุนงงใส่อาเกล “ ก็แบบว่าตอนที่ไปสอบเพื่อเข้าโรงเรียนน่ะ ฉันไปสอบเล่นๆ เพราะคนอย่างฉันไม่เคยสนใจหรอกว่าอาเซียคืออะไร แต่ตอนสอบปฎิบัติ อยู่ดีๆฉันก้อ่านมันออกซ่ะงั้น ไม่เข้าใจเหมือนกัน
“ อืม แปลกจริงๆด้วยสินะ นายนี้ดีจริง ได้โอกาสมาอย่างง่ายๆ น่าอิจฉาจริงๆ”
“ มันไม่น่าอิจฉาอย่างที่นายคิดหรอกนะ ฉันนะไม่ได้ศึกษาอักษรโบราณมาโดยเฉพาะเหมือนคนอื่นๆหรอกนะ ฉันยังกลัวจะเรียนไม่ได้อยู่เลย “
“ ไม่ต้องห่วงหรอก มีเซนจิคนนี้อยู่สักคน” เขายืนพูดด้วยความมั่นใจในตัวเอง ดวงตาเป็นประกายเหมือนกับกับตัวการ์ตูน
“ นายเนี้ย ตลกดีนะ “ อาเกลอดหัวเราะไม่ได้ เขาหัวเราะจนท้องแข็ง ในขณะที่เซนจิยืนหน้าแดงอยู่
“ เลิกๆๆๆ จบๆๆๆๆ อะไรกันล่ะ ฉันพูดจริงๆน่ะ”
“ ฉันขอโทษๆ TOT “
“งั้นฉันขอไปอาบน้ำก่อนละนะ วันนี้อากาศมันร้อนจริงๆเลยนะ นายว่าปะ” เซนจิ ค่อยถอดชุดเครื่องแบบของโรงเรียน ตอนนี้เหลือเพียงแต่กายเปล่าๆที่ดูแข็งแรง ยิ่งมองอาเกลก้เริ่มรู้สึกเขิลขึ้นมาแปลกๆ
“นี้ นายน่ะ ไปถอดเสื้อในห้องน้ำไม่ได้เหรอไง “ อาเกลชี้นิ้วไปทางห้องน้ำ
“ ทำไมละ ก็ฉันกับนายก็เป็นผู้ชาย หรือว่า โอ้ไม่นะ หรือว่านายจะเป็น !!!! “
“ บ้า เพียงแต่ฉันไม่เคยอยู่ร่วมห้องกับใครนิ”
“ออ เข้าใจล่ะ งั้นฉันเข้าไปในห้องน้ำก็ได้” แล้วเซนจิก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ เสียงน้ำกระทบกับพื้นแสดงว่ากำลังอาบน้ำสิน่ะ อาเกลนั่งอยู่ในห้องที่เงียบกริบได้ยินเพียงแต่เสียงน้ำในห้องน้ำ แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ถึงกล่องพัสดุลึกลับ
“ เจ้ากล่องนั้น มันมาจากไหนกันน้า “ เขาเดินไปหยิบมันมาวางลงบนโต๊ะ เขายืนมองมันอย่างครุ่นคิด ฉันควรจะเปิดมันไหม มันคืออะไรน้า ใครส่งกันน้า ความคิดวนเวียนอยู่ในหัวของเขา และในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้ว่าจะเปิดมัน
“ จะเปิดละนะ”
“ แควก------------- ฉีกๆๆๆๆๆๆ “
“นี้มันอะไรเนี้ย” อาเกลถึงกลับรู้สึกแปลกใจว่าเมื่อเขาแกะกล่องพัสดุออกมาแล้วนั้น กลับมีเพียงสมุดจดเล่มนึงกับกำไรสีเงินเก่าๆที่แนบมาด้วย เขาหยิบดูมันอย่างงงๆ ความสงสัยเกิดขึ้นภายในสมองของเขามากมาย ทันใดนั้น !!!!!
“ ว้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ *_* !!!!!!!!! “
มีแขนของคนวางลงบนบ่าของอาเกลตัวของเขาเปียกเหมือนกับพึ่งอาบน้ำเสร็จ ลักษณะเหมือนจะโอบกอดคนๆนั้นเอาไว้ ใบหน้าของชายคนนั้นวางอยู่ที่หูของอาเกล พร้อมกับกระซิปที่ข้างหูว่า “ฮู้ว---“
“ เซนจิ!!!!!!!!!! เล่นอะไรของนาย”
“ ก็เห็นว่ายังเขิลๆ ก็เลยแกล้งนายไง นายเนี้ย ทึมจริงๆเลยน่ะ”
“ เอาตัวนายออกไปได้แล้ว เดี๋ยวของฉันเปียกหมด” อาเกลผลักตัวเซนจิออก แต่กลับรู้สึกเขิลหนัก เมื่อไปจับโดนที่อกของเซนจิที่เป็นกล้ามเนื้อ “ว้ากๆๆๆ “ เขารีบเอามือออกอย่างรวดเร็ว
“ นายนิ น่ารักดีนะ “ เขาพูดพร้อมกับหัวเราะ ก็ได้ๆ เซนจิเดินออกไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเมื่อ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเขาก้เดินมายังที่ๆอาเกลนั่ง
“ ว่าแต่ของในกล่องนั้นมันอะไรกันละ”
“ ฉันก็ไม่รู้ มันมีแค่สมุดจดเล่มนี้กับกำไรสีเงิน”
“ ไหนขอฉันดูได้ไหม สมุดนะ “ เมื่อเขากล่าวถาม อาเกลยืนให้เขาอย่างไม่ลังเลใจ เขายืนอ่านมันอยู่สักพัก เป็นเวลาสักครู่ อาเกลนั่งรออย่างตื่นเต้น และในที่สุดเซนจิก็ปิดสมุดจดลงพร้อมกับมองมาที่อาเกล
“มันคือคู่มือสำหรับเจ้ากำไรนั้น”
“คู่มือของกำไรอย่างนั้นเหรอ แล้วกำไรนั้นมันมีไรทำอะไรงั้นเหรอ”
“ นี้ นายไม่รู้เหรอ” อาเกลยังคงทำหน้ามึนๆ “ ฉันก็จะบอกนายแค่ว่า กำไรนั้นคือ อาเซียระดับที่2 เพราะมันมีรูปร่างอื่นนอกจากรูปร่างพื้นฐานคือ สมุดจดเล่มนั้น
“ อาเซียมีการแบ่งระดับด้วยเหรอเนี้ย “ เซนจิกุ้มหัว “ ฉันจะอธิบายให้นายฟังนะ อาเซียทั้งหมดในโลกใบนี้ขณะนี้ได้ถูกแบ่งออกเป็น 3 ระดับ ระดับที่1หรือพื้นฐาน อาเซียจะอยู่ในรูปร่างสมุดจด หรือสมุดที่มีหน้าที่บันทึกตัวอักษร และ คาถาต่างๆ แต่กำไรในมือของนายคือระดับที่ 2 คือมีรูปร่างที่ต่างออกไปแล้วแต่เฉพาะบุคคล แต่โดยปกติ จะมีรูปร่างและความสามารถเฉพาะตัวขึ้นอยู่กับผู้ใช้ และระดับสุดท้ายที่ระดับที่3 คือมีรูปร่างที่ไม่สามารถมองเห็นได้ มีแต่เพียงคนที่อยู่ในระดับเดียวกันถึงจะเห็นได้ ที่ฉันรู้มาก็มีแค่เนี้ยแหละ
“ งั้นก็แปลว่า กำไรนั้น คือ อาเซีย ระดับที่ 2 งั้นเหรอ “
“ จะว่ายังงั้นก็ได้ ว่าแต่ใครส่งมาให้นายกันละ”
“ ฉันก็ไม่รู้”
“ แต่ก็ใช่ว่านายจะใช้มันได้ ถ้าหากมันไม่สอดคล้องกับนาย นายก็ใช้มันไม่ได้”
“ งั้นฉันก็คงต้องลองดูละนะ แต่ว่าจะใช้มันยังไงกันละ ฉันเคยอ่านแต่หนังสือ” อาเกลยกกำไรขึ้นมาดูอย่างสงสัยว่ามันจะใช้งานยังไง เมื่อเขามองไปรอบๆ เขาก็มองเห็นตัวอักษรโบราณสลักอยู่ด้านในของกำไร
“ เซนจิๆๆ ฉันเห็นตัวอักษรสลักอยู่ด้านในด้วยแหละ”
“ ไหนลองอ่านมันให้หน่อยสิ “
“ ไม่รู้จะอ่านมันได้ไหม” อาเกลจ้องมองตัวอักษรนั้น ทันใดนั้นตัวอักษรก็เรื่องแสงขึ้น และอาเกลก็สามารถอ่านมันออกได้
“ ข้าคือกำไรสีเงิน
ข้าคือจิตวิญญาณของเหล่าวีรชน
ข้าคือตัวแทนของเหล่าผู้กล้าหาญ
เลือดของท่านผู้ถือครอง
หากท่านคือผู้กล้าในตำนาน
อาคม แสงไฟ สายลม ชื่อของข้าคือ โคล “
เกิดแสงสว่างขึ้นในห้องอย่างจ้า แสงส่องทะลุออกหน้าต่าง อากาศภายในห้องราวกับกำลังจะมีพายุเกิดขึ้นภายในห้องเล็กๆนั้น
“อ้าก ---------ช่วยด้วย” เสียงอาเกลร้องออกมา
“เกิดอะไรขึ้น เซนจิพยายามเดินเข้าไปใกล้ๆแสงนั้น” เมื่อเขามองดีๆ ก็สังเกตว่ากำไรได้ถูกสวมเข้าไปในข้อมือข้างขวาของอาเกล และเหมือนมันกำลังดูดพลังงานบางอย่างจากอาเกล “นี้มัน”
“ ช่วยฉันด้วยเซนจิ ช่วยด้วยยยยยยยยย “
“ฉันคงช่วยอะไรนายไม่ได้ นายทนอีกแปปเดียวเดี๋ยวมันก็จะหายไป ความเจ็บปวดนั้น”
และแล้วแสงสว่างก็ได้หายจากไปจากห้องเล็กๆนั้นปรากฏร่างของเด็กผู้ชาย 2 คนที่ยืนอยู่ในห้อง
เหมือนมือข้างขวาของอาเกลจะถืออะไรบางอย่างอยู่ มันมีด้าม และมีลักษณะยาว นั้นก็คือ “ ดาบ “
“ เอ้ย ดาบมายังไงเนี้ย “ อาเกลร้องเสียงหลง
“นั้นคือรูปร่างที่แท้จริงของอาเซียของนาย ดาบเล่มนั้นคืออาเซียของนาย ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมนายถึงใช้มันได้ แต่ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้คือการปรับเปลี่ยนรูปร่างให้สอดคล้องกับสิ่งมีชีวิต นั้นก็หมายความว่า อาเซียอันนั้นตอบสนองต่อ นายละสิ
“อาเซียของฉันงั้นเหรอ ดาบเล่มนี้ มันคือเรื่องจริงใช่ไหม นี้มันอะไร………” อาเกลล้มลงพร้อมกับการกลับสู่รูปร่างจำลองของดาบ เซนจิวิ่งเข้าไปรับร่างที่ไร้สติของอาเกล
“ นี้ นายไม่เป็นไรใช่ไหม คงแค่หลับไปสิน่ะ “
“ เอี๊ยด-----------“ เสียงประตูห้องเปิดออกออกปรากฏร่างเด็กผู้ชายผมสีทอง ตาของเขาสีเขียวสดใส
“ นี้นาย ทำอะไรอยู่นะ ไม่อายฟ้าอายดินหน่อยเหรอ” เด็กผมทองกล่าว
“ ไม่ใช่น่ะคือ ว่าๆ”
“ไม่ต้องอะไรทั้งนั้น หลักฐานอยู่ตรงหน้าฉันเนี้ย พรุ่งนี้พวกนายได้ดังแน่ๆ “
“ ไม่ใช่น่ะ ไม่ใช่อย่างที่เห็นนะ “ เซนจิพูดยังไม่ทันจบประตูก้ได้ถูกปิดลงไปแล้ว “บ้าเอ๋ย พึ่งเข้ามาในโรงเรียนก็ต้องเรื่องฉาวแบบนี้อีก ทำไมกันนะๆๆๆๆๆๆ “
อาเกลที่นอนสลบอยู่ไม่ได้รับรู้ชะตาของเขาที่เกิดขึ้นในวันต่อมา ชีวิตวันแรกในโรงเรียนของอาเกลก็เริ่มเกิดปัญหาขึ้นแล้ว
จบตอนที่ 2 แล้วครับ
เรื่องราวที่แท้จริงใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว ความ Y เริ่มปรากฏแล้ว *_*
ไม่รู้ว่าแต่งเป็นไง ช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยน่ะครับ
เหมือนเดิมน่ะครับ รับสมัครตัวละครอยู่
ความคิดเห็น