คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Corner : 1
Fiction [Rapmonster x Jin]
Rate: 15
จริงๆแล้วสำหรับตัวผม ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าจริงๆแล้วความรักคืออะไร และ มันจำเป็นกับชีวิตของผมไหม แต่ในที่สุด ผมก็ได้รู้จักความรักว่ามันมีความสุขแค่ไหน - ซอกจิน –
กิ๊งก่อง…….. * เสียงออดบอกเวลาดังขึ้น*
ภาพของเด็กนักเรียน หรือ กลุ่มนักศึกษา ทยอยกันลุกจากที่นั่งเมื่อหมดคาบเรียนสุดท้าย จากห้องเรียนที่เงียบๆกลับเต็มไปด้วยเสียงคุยกันสนั่นหวั่นไหว “ ก็มันหมดคาบแล้วนิ ช่วยไม่ได้ที่มันจะหนวกหูขนาดนี้ “
“ จินฮยองครับ “
เสียงเรียกที่คุ้นเคย มาพร้อมกับเจ้าของเสียงที่สีผมสะดุดตามาก
“ ว่าไง วี วันนี้จะมาอ้อนอะไรอีกละ ไม่เอาแบบตอนนั้นแล้วนะ “
“ แบบตอนนั้นนี่ตอนไหน “
“ ไม่ต้องมาใสซื่อ ไม่มีใครเขาเชื่อหรอก “
“ฮยองรู้จัก แทฮยอง คนนี้น้อยไปซะแล้ว “
“ ก็ไม่ได้อยากรู้จักนิ “
พี่ซอกจินตัดบทสนทนาจนอีกฝ่ายถึงกับเงิบไปเลย ของทั้งหมดถูกเก็บใส่กระเป๋าเรียบร้อย ไม่รอช้าซอกจินก็รีบลุกขึ้นออกจากเก้าอี้ โดยไม่ได้สนใจเด็กรุ่นน้องที่มาตาม อ้อนเช้า บ่าย เย็น ( ก่อนนอน ด้วยถ้าทำได้ )
“ ฮยองวันนี้จะพาผมไปไหน “
“ ใครจะไป ไม่เคยบอก แล้วก็เลิกตามมาสักทีได้มะเดี๋ยวคนเขาจะเข้าใจผิด “
“ เข้าใจผิดอะไร ก็ผมบอกแล้วนิว่าผมชอบ…….อ็อกอินอายอง “
ปากของแทฮยองถูกมือของซอกจินปิดไว้ เพื่อไม่ให้เจ้าตัวหัวส้มมันพูดมากไปกว่านี้ เฮ้อ เพลียกับไอเด็กนี้จริงๆเลย มันจะตามตื้อไปถึงเมื่อไรกัน ( พี่จินคิดในใจ ) แต่ดูเหมือนคนที่ถูกปิดปากจะไม่ค่อยพอใจ สุดท้ายพี่จินก็ปล่อยมือออกสักที
“ ฮยองเอามือมาปิดปากผมทำไมเนี้ย เค็มโคตร “
“ ก็พูดมากทำไมละ “
“ ก็ผมพูดจริงๆนี้น้า ว่า…. “
แต่สุดท้าย เสียงก็ถูกกลืนลงลำคอลงไป เมื่อวี หันไปเจอกับสายตาอำมหิตที่ซอกจิน เพ่งใส่เขาอย่างจงใจ
“ อ่าฮยองผมไม่พูดแล้วก็ได้ “
“ มันก็ควรจะเป็นแบบนั้นได้ตั้งนานแล้วเถอะ “
“ ฮยองแต่นี้ ผมก็ตื๊อฮยองมาตั้งหลายสัปดาห์แล้วนะครับ “
“ แล้วไง ? “
“ ฮยองจะไม่ให้โอกาสผมเลยเหรอครับ “
วี พยายามทำหน้าน่าสงสารใส่ “ ไอเด็กนี้ มันแสดงเก่งชะมัดยากเลย น่าส่งมันไปเรียนการละครมากกว่าดนตรีเสียอีกนะเนี้ย “
“ อย่ามั่วแต่เงียบสิครับ ตอบผมหน่อยก็ดีนะ “
“ ก็ฮยองไม่ได้ชอบ ผู้ชาย จบไหม “
“ เดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้วครับ ฮยองอย่ามาอ้างแบบนี้เลย มันเก่าแล้ว “
“ นายนี้มัน !!!! “ ยกมือกำลังจะตบหัวอีกคน
- เฮ้ย ปล่อยมือเดี๋ยวนี้เลย –
ตอนแรกยกกำลังมือจะตบหัวอีกคน แต่เหมือนอีกคนจะรู้ทัน ก็คงจะโดนแบบนี้บ่อยแล้วถึงได้รู้ทัน
เห้อออออออ - เสียงถอนใจยาวๆ ออกจากจมูกซอกจิน
“ ผมไม่ให้ฮยองมาตบหัวผมอีกแล้ว “
“ ไอ้ เด็กนี้นิ “
“ ตกลง จะพาผมไปเที่ยวไหน “
“ จะกลับบ้าน “ ซอกจินตะโกนใส่หน้าอีกคน ก่อนจะเดินจากอีกคนที่ยืนเงิบเป็นครั้งที่ 2
จริงๆเขาก็ไม่ได้อยากจะทำอย่างนั้นใส่ วี หรอก แต่เพียงแต่ มีรุ่นพี่ผู้หญิงที่เป็นลูกสาวผ.อ. มหาวิทยาลัยที่มาข่มขู่เขาไว้ว่า ถ้าเขากับวีเป็นแฟนกันเมื่อไร จะให้พ่อของเธอไล่ออกทันที คนมีเส้นสายก็แบบนี้แหละ
- วี ฮยองขอโทษ –
ลึกๆแล้ว จินก็แอบชอบเจ้าเด็กหัวส้มอยู่ไม่น้อย แต่ทำไงได้ละ ถูกลูกสาวผู้มีอิทธิพลขนาดนั้นเพ่งเล็ง การจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยมันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แล้วยิ่งเป็นทุนเรียนอีก ยิ่งยากเข้าไปอีก เหนื่อยใจจริงๆกับสิ่งที่มันเหมือนจะเป็น ความรัก
พระจันทร์ค่อยๆขึ้นมาบนท้องฟ้าสีดำ
- เหงา -
ซอกจินที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในหอพักนักศึกษาที่อยู่คนเดียว เริ่มรู้สึกเช่นนั้น ห้องสีขาวทรงสี่เหลี่ยมกับตัวคนเดียว รูมเมทก็ไม่รู้จักกลับบ้านกลับช่อง ออกไปร้องเพลงบ้าบอที่ไหนก็ไม่รู้ เป็นชาติกว่าจะกลับมา
“ ฮัลโล วันนี้จะกลับห้องไหม จะนอนแล้ว “ ซอกจิน ตัดสินใจโทรหารูมเมทตัวเอง
“ ไม่อ่า วันนี้มีซ้อมวงอีกแล้ว ไม่ว่างโทษที “
“ อืมๆ จะกลับมาชาติไหนก็บอกก่อนนะเฟ้ย “
“ เฮ้ย ไอยุนกิ รีบๆคุยสิฟะ เสียเวลา “ มีเสียงคนอื่นดังแทรกเข้ามาในมือถือ
“ เออ งั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อน ตืด ตืด ตืด…… “
“ อ่า “ ยังไม่ทันจะได้ตอบ ก็ถูกตัดสายไปเรียบร้อยแล้ว
23.30 น
เนื่องจากซอกจินเป็นเด็กเรียน ( เรียกเด็กอนามัยดีกว่าไหม 555 ) ดังนั้นเวลาเช่นนี้เขาคงจะหลับไปนานแล้ว ไม่งั้นสมองจะไม่หลั่งฮอร์โมน ( อันนี้ไรท์ประชดเสียดสีมาก 5555 )
“ ตึง ตึง ตึง “
อยู่ดีๆก็เกิดเสียงดังขึ้นจากตรงไหนของห้องก็ไม่รู้ เสียงดังมากจนทำให้เด็กอนามัยต้องตื่นกลางคัน
“ ตึง ตึง ตึง “
ห้าทุ่มครึ่ง โอ้ย มันใช่เวลาไหมเนี้ย คนจะหลับจะนอน – ซอกจินพยายามเอาหมอนปิดนอนต่อ –
“ ตึง ตึง ตึง “
“ ทำไมมันไม่หยุดดังสักทีฟะเนี้ย ตรูจะนอน ไม่ไหวละนะเว้ย “ สุดท้ายก็ทนไม่ไหวลุกขึ้นไปตามหาต้นตอของเสียง
“ ตึง ตึง ตึง “
เสียงดังมาจากประตูหน้าห้อง เขามั่นใจมากว่าต้องใช่ แต่ยุนกิก็บอกว่าไม่ได้กลับนี้นา แล้วใครมาเคาะประตูเอาตอนนี้ฟะ แถมเคาะไม่เลิกอีก เอาวะ ตายเป็นตาย ในมือถือไม้เบสบอลไว้พร้อม ค่อยๆเอื้อมมือไปเปิดประตูห้อง
เอียด !!!!! ตุบ
“ เอ้ย !!!!!!!!! “ ซอกจินร้องเสียงหลง
- จบตอนที่ 1 -
ต้องรอติดตามตอนต่อไป ว่า พี่ซอกจินของเรา เปิดไปเจอกับอะไรเข้า หรือ พี่ซอกจินจะเปิดประตูสู่โลกนาเนีย 5555 (ไรท์เตอร์ เริ่มไร้สาระ )
Edit : 160314
ความคิดเห็น