คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอน ความจำเสื่อม
ณ อาคาสิกิ
"โคนัน"
"หือ?"เจ้าของชื่อหันมามองผู้เรียกชื่อตนตามเสียงเรียก
"เธอจะไปไหนนะ"หัวหน้ากลุ่มแสงอุษา'เพน' หน้าที่เต็มไปด้วยเหล็กแทบทั่วทั้งหน้า เอ่ยถามหญิงสาวผู้มีกระดาษเป็นรูปกุหลาบเป็นเครื่องประดับ
"ไปแถวๆน้ำตก"เธอเอ่ยเสียงเรียบ
"กระดาษโดนน้ำได้หรอ"
".........."
"ไปละ"เธอให้ความเงียบเป็นคำตอบแล้วจึงเดินจากไป
"อือ... เมื่อกี้เรียกกวนตีนหรือเปล่าน้า-` _ ´-;"หลังจากที่งงอยู่นานเพนก็หันไปปรึกษากับตนเงียบๆ
"มาแล้ว"ไม่ทันไรนางสาวโคนันก็กลับมาอย่างรวดเร็วทันใจจนเพนก็ยังโหยง
"ก กลับมาแล้วหรอ=△=;"หัวหน้าเอ่ยทักถึงการกลับมา
"ของฟาก"ไม่พูดมากความโคนันก็แสดงสิ่งที่ตนนำมา
"....นี่มันอะไร?"
สิ่งที่เพนเห็นคือเด็กสาวผมสีชมพูอ่อนของดอกซากุระ นอนในท่าของคนตาย(me//โดนตรบ)บนกระดาษที่ก่อรวมกันเป็นที่นอนให้
"เด็กผู้หญิง"
"พามาทำไม? "
"ฉันจะเอาเข้ากลุ่ม…."
"……"
…ช็อค!!//ﾟ曲ﾟ…
"ม เมื่อกี้ฟังไม่ทัน... อะไรนะ? "บุคคลผู้เป็นหัวหน้า...ถามอีกครั้ง
"ฉันอยากจะให้เด็กคนนี้เข้ากลุ่ม.... ขอร้องละ... "โคนันตอบเสียงแผ่วพลางค่อยๆมองหน้าของเด็กสาวที่ยังคงหลับพริ้มบนกองกระดาษของตน
" ....ฉันไม่รู้เหตุผลหรอกแต่ก็ตามใจ; A ;"เพนที่สังเกตเห็นได้กัดฟันพูดราวกับสาวน้อยที่จับได้ว่าคนรักไปแอบมีชู้แล้วมาขออยู่ด้วยยังไงอย่างนั้นที่ว่าแล้วก็ทำฟืนยิ้มแล้วหันหลังกลับไปทั้งน้ำตา(ถรุ้ย!!- [] -;)
"ขอบใจ..."โคนันกล่าวอย่างอารมณ์ดีแล้วจึงเดินกลับเขาฐานไป
…เท่านี้ ในกลุ่มแสงอุษา ก็มีฉันกับเธอที่เป็นคุโนะอิจิแล้วสินะ...
"อือ..."เด็กสาวครางออกมาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ แล้วค่อยๆกระพริบตาสอง สามครั้งให้ชินกับแสงตะเกียงภายในห้อง
และแล้วสิ่งแรกที่พบคือหญิงสาวในห้องสีนวล
เธอเป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว้าสวยมากคนหนึ่ง เรือนผมสีม่วงเป็นประกายเงินประดับด้วยดอกกุหลาบกระดาษสีขาว ดวงตาสีม่วงของหญิงสาวกำลังขมักขเม้นในการพับกระดาษบนเก้าอี้ใกล้ๆกับเตียงที่เด็กสาวอยู่
"ว่าไง"
"เอ่อ...ที่นี้...?"พูดพลางนัยตาสีมรกตของสาวน้อยก็ค่อยๆกวาดตามองภายในห้องอย่างระแวง
"แสงอุษา"โคนันพูดโดยที่ไม่ได้มองไปยังเด็กสาว ในมือยังคงพับกระดาษอยู่
"งั้นหรอคะ..."
"……"
ภายในห้องได้เงียบไปซักพักก่อนที่เด็กสาวจะเอ่ยถามต่อ"คือ...ขอถามอะไรแปลกๆหน่อยได้ไหมคะ?"
โคนันพยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงอนุญาติ เด็กสาวจึงได้ยิ้มออกมานิดๆแล้วค่อยเอ่ยปาก
"รู้หรือเปล่าคะว่าฉัน...เป็นใคร?"
"…...."โคนันชะงักกระดาษในมือลงแล้วค่อยๆเงยหน้ามองขึ้นมาสบตาดวงตาสีมรกตที่กำลังสับสน
....ความจำเสื่อม...
"ค คือ... "
"ซากุระ...ต่อไปนั้นคือชื่อของเธอ"กล่าวจบกระดาษที่อยู่ในมือของหญิงสาวก็ได้แปรเปลื่ยนเป็นผีเสื้อและบินออกไปจากห้องไป
ซากุระทำหน้างงๆแล้วมองตามผีเสื้อกระดาษ โคนันที่กำลังสำรวจเด็กสาวได้ละสายตาออกพร้อมกับลุกขึ้นไปหยิบชุดหนึ่งออกมา
"ฉันชื่อโคนัน"พูดพลางก็โยนเสื้อคลุมในมือให้ซากุระพร้อมพูดต่อ"ใส่ซะ แล้วตามฉันมา"
"น นี่มันคือ?"ซากุระที่พูดแล้วมองเสื้อคลุมในมือที่ดำสนิท และมีลายเมฆสีแดงปักประดับ
...ใช่แล้ว…มันคือชุดแสงอุษานั้นเอง
"ด เดียวสิคะคุณโคนัน"ไม่รีรอที่จะอยู่บนเตียงต่อ ซากุระก็รีบวิ่งตามหญิงสาวไปตามที่บอก
หลังจากผ่านบานประตูห้องไป เธอก็ได้พบกับคนแปลกหน้าอีกครั้ง ภายในโถงตรงกลางห้องของทุกๆห้องที่นอกจากห้องที่เธอเดินออกมา
"ที่นี่...ที่ไหนกันแน่นะ..?"
"เอ้า! เลิกสุมหัวกันได้แล้ว!"หญิงสาวพูดพลางทำลายของเล่นที่อยู่กลางวงจนคนที่นั้งคุยกันด้วยสีหน้าตึงเครียดราวกับกำลังวางแผนประชุมเมื่อกี้แทบหลบไม่ทัน(เดียวนะ พวกเอ็งเล่นกันอยู่ไม่ใช่หรอ= A=)
"คนพวกนี้ใครงั้นหรอคะ?"ซากุระกวาดตามองพวกสุมหัวกันแว้บนึงก่อนจะเดินต้อยๆไปหาโคนัน
"เพื่อนร่วมงาน"
"เพื่อนร่วมงาน◕ - ◕?"
"โคนัน เด็กคนนั้นมัน...?"ชายหนุ่มผู้มีเส้นผมดำขลับเอ่ยเสียงเข้ม พร้อมใช้ตาสีนิลของเขาปรายตามองเด็กสาวที่สะดุ้งเล็กๆแล้วมุดไปอยู่ด้านหลังของโคนันที่เธอจะพึ่งได้
"อ้ะ...นี่แก!?"ซาโซริร้องเสียงหลงเมื่อหันไปหาซากุระพอดิบพอดี
"เอ๊ะ?"
"อย่าบอกนะว่าลืมฉันไปแล้ว!!"เสียงแหบพร่าเอ่ยอย่างหงุดหงิด ฟางฟุ่นกระบอกชี้ไปที่หน้าของซากุระ
" อ...เอ่อ.... "
แปะ แปะ แปะ
เสียงปรบมือดังก้องขึ้นเรียกความสนใจให้ทุกคนหันมามอง
"อะแฮ่ม..."
โคนันส่งเสียงกระแอ่มเล็กน้อยพลางพลักซาโซริให้ออกห่างจากตัวซากุระ
" อาคาซึนะ...ซาโซริ... "โคนันเอ่ยชื่อเต็มเขาเสียงเข้ม ร่างหุ่นกระบอกตัวใหญ่ชะงักทันที ตาสีม่วงของเธอตวัดมองเขาอย่างประสงค์ร้าย
"กรุณาอยู่ในความสงบ"
"ค ครับ= _ =;;"
เมื่อได้คำตอบจากสมาชิกตัวน้อย โคนันก็ปัดฝุ่นที่มือสองสามทีก่อนจะจับตัวซากุระออกโชว์ตัวให้ทุกคนในอาคาสึกิมอง
"ตั้งแต่วันนี้เด็กคนนี้จะเป็นสมาชิกของเรา ซากุระ"โคนันพูดด้วยเสียงที่ก้องไปทั่ว เหล่าสมาชิกที่อยู่ด้วยกันทั้งหมดช๊อตแล้วมองค้าง
"ม หมายความว่า..."
"ก็จริงอยู่ ที่จะเอาคนนอกมาเข้ากลุ่มไม่ได้"ไม่ทันที่ซาโซริจะแย้งโคนันก็พูด พร้อมกับปรายตามองไปที่เพนที่ยืนพิงกำแพงมองเธอเช่นกัน แล้วกล่าวต่อ
"เธอคนนี้ สูญเสียความทรงจำไป"
"เหอะ!"คราวนี้เป็นเพนที่ร้องออกมาแล้วเดินเข้ามาหาโคนัน"ทำไมเธอถึงมั่นใจว่าเป็นอย่างนั้นล่ะ?"
"ฉัน..."โคนันค้างไว้ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างและมองเพนด้วยสายตามุ่งมั่น"มั่นใจว่าเป็นอย่างนั้น"
"เฮ้อ... เอางั้นก็ได้"เพนถอนหายใจแล้วเดินกลับไปยืนพิงกำแพงตามเดิม โคนันจึงพูดต่อ
"ทีนี้ ฉันจึงต้องการคู่หูอีกคนให้ซากุระ ซึ่งกลุ่มของเราคนที่ไม่มีคู่คือ..."ทุกสายตาค่อยๆเลื่อนมาซาโซริในร่างของฮิรูโกะที่ยังไม่รู้สึกตัว(เพราะมัวแต่จ้องซากุระ)
"คือ ขอถามอะไรหน่อยนะคะ..."
"หือ?"ทันทีที่เด็กสาวได้ออกปากพูดโคนันจึงหันมามองอย่างแปลกใจ ซากุระทำหน้าเครียดพลางมองไปที่ซาโซริเช่นเดียวกับทุกคน
"ซาโซริที่ว่าเนี่ย…ใช่คุณลุงหลังค่อมคนนั้นหรือเปล่าคะ..."
"….."
"อุ๊บหึหึหึ อืมม์"หลังจากอยู่ในความเงียบ เดอิดาระเป็นคนแรกที่เพลอหัวเราะออกมา ตามด้วยทุกคนที่มองมายังซาโซริ(ในร่างฮิรูโกะ)ที่รู้สึกตัวในทันที
"ว่าใครเป็นตาลุงหลังค่อมห้ะ!!"
"อึ้ยย> △ <;"พอโดนตะหวาดใส่ซากุระก็หันไปหลบหลังโคนันเช่นเดิมโดยมีซาโซริที่ปกติเงียบครึมโวยวายประกอบฉาก
"อือ ตาลุงหลังค่อมนั้นจะจับคู่กับเธอ เขาชื่อซาโซริ"โคนันตีหน้านิ่งพูด
"ทำไมต้องเป็นฉัน?"แน่นอนว่าต้องที่เสียงออกมาจากปากของซาโซริเอง โคนันถอนหายใจอย่างหน่ายๆแล้วพูดอย่างเด็ดขาด
"นายมันกาก"
"... O _ O"
"โคนัน ยังมีเรื่องต้องทำอีกนะ"เพนเรียกพลางเดินนำไปก่อน โคนันพยักหน้าตอบพลางหันมามองซากุระพร้อมกับบอกเหล่าอาคาสึกิ
"ถ้าพวกนายทำอะไรแปลกๆ รู้นะว่าจะเกิดไร..."เสียงของโคนันเต็มไปด้วยความเยือกเย็น พลางเลื่อนสายตาอำมหิตขึ้นมามองจนผู้ที่ถูกมองกลืนน้ำลายกันเป็นแถว
"ไปนะ ซากุระ"คราวนี้โคนันก็หันมาบอกเด็กสาวที่ทำหน้าเสียใจอย่างเห็นได้ชัด ซากุระพยักหน้าช้าๆแล้วปล่อยมือออกจากผ้าคลุมของโคนัน หญิงสาวจึงเดินตามผู้เป็นหัวหน้าไป
"ก่อนอื่น ฉันชื่อเดอิดาระ เธอซากุระสินะ อืมม์"ชายหนุ่มผมบรอนยาวปิตตาข้างหนึ่งเข้ามาทักทายเด็กสาวพร้อมร้อยยิ้มปกติของเขา
"ค คือ..."ซากุระอ้ำอึ่งสักพักจึงทักทายตอบ"ฉันซากุระคะ คุณเดอิดาระ"
"อะไรกันกลัวอยู่หรอ? งั้นฉันให้นี่ละกันนะ อืมม์"เดอิดาระที่มองพฤติกรรมหัวเราะเบาๆพลางยื่นบางอย่างออกมา
"ดินเหนียว? "ซากุระพูดสิ่งที่เห็น เดอิดาระยิ้มออกมาอีกครั้งพลางใช้มือขยำออกมาสักพักแล้วแบออก
ดินเหนียวตัวนั้นจึงปรากฏออกมาเป็นลูกเจี๊ยบเล็กๆตัวนึง
"หวา...น่ารักจัง0 △ 0"ก่อนที่มือของเด็กสาวจะเอื้อมไปรับดินเหนียวลูกเจี๊ยบ
ผัวะ!!
หางของฮิรูโกะปัดลูกเจี๊ยบดินเหนียวออกจากมือของเดอิระก่อนที่มือซากุระจะถึง พลางก็พูดด้วยเสียงที่ไม่สบอารมณ์เท่าไร่
"ขวางหูขวางตา"
"อะไรกันตาลุงหลังค่อม จะมาขัดขวางกันงั้นหรอ อืมม์"เดอิดาระพูดแทงใจดำพลางฉีกยิ้มเยาะเย้ยใส่
"ชิ!"ซาโซริสบถออกมาแล้วเดินด็อกแด็กไปที่อื่น เดอิดาระยิ้มได้ใจแล้วจึงหยิบตุ๊กตาดินเหนียวขึ้นมาอีกครั้ง
"ไม่เป็นไร ตุ๊กตานี้มันไม่ระเบิดหรอก รับไว้เถอะนะ อืมม์^ ▽ ^"ว่าพลางก็ยัดใส่มือให้ซากุระมองนกเล็กๆในมือคำว่าระเบิด?ก็ฉายบนใบหน้าเธออย่างชัดเจน "งั้นฉันไปก่อนนะ อืมม์"
"ค คือมีเรื่องอยากถามค่ะ!"ไม่ทันที่จะเดินไปซากุระก็จับชายแขนเสื้อของชายหนุ่มไว้ก่อน เดอิดาระหันมามองรอคำถาม
" ฉัน...เคยไปทำอะไรให้ลุงคนนั้นไม่สบายใจหรอคะ; △ ;? "
"....ง่ะ?= ▽ ="
…ไม่นึกเลยนะว่าจะถามจริงๆ อืมม์...
เดอิดาระคิดพลางมองหน้าเด็กสาวที่แลดูใสชื่อสำนึกผิดอย่างเอือมๆ
ฟู้ดดดดดด ฉึก!
ลูกดอกจากไหนไม่รู้ได้พุ่งเข้าปักที่กลางหัวของซากุระพอดิบพอดีทำให้ร่างที่ปวกเปียกล้มลงไปยังเดอิดาระ
"เอ๊ะ?!!"เมื่อรับร่างของเด็กสาวไว้อย่างไม่รู้ตัว เดอิดาระก็เริ่มหาต้นตอ
"รุ่นพี่คร้าบบบ> ▽ <"
ผัวะ!!!
เท้าเรียวๆของเดอิดาระได้ประทับเข้าที่หน้ากากสีส้มที่พุ่งมากับร่างกายของชายหนุ่มอย่างแม่นยำ
"เอ็งนี่เอง โทบิคุง อืมม์^ ^*"เขากัดฟันพูดอย่างยิ้มแย้มมือข้างนึงก็รวบตัวเด็กสาวที่สลบไปแล้ว
"อะไรกัน ผมก็แค่ออกมาเสนอหน้าโดยไม่ให้รุ่นพี่ตกใจก็แค่นั้นเอง> A <"ชายผู้สวมหน้ากากส้มเอ่ยอย่างร่าเริง พลางก็มองไปที่เด็กสาว"อะเร๊ะ สมาชิกใหม่หรอฮับ’ w ‘?"
"ก็ใช่นะสิ แล้วจะทำไงล่ะทีนี้แกดันมาทำให้เด็กคนนี้หลับไปซะได้ อืมม์"เดอิดาระบ่นอุบอิบอย่างไม่พอใจโดยโทบิทำหน้างงเล็กน้อย
"เฮ้อ.... "เขาถอนหายใจยาวแล้วจึงอุ้มซากุระในท่าเจ้าหญิง แต่ก่อนที่จะเดินต่อเขาก็หันกลับมา"ฉันจะไปส่งซากุระที่ห้อง เพราะงั้นโทบิ..."
"จ๋า’ w ‘?"
"แกต้องไปทำภารกิจอีกนะ อืมม์"
ฉับพลันบรรยากาศสดใสรอบๆชายหน้ากากก็พลันหมองไปทันที
"นี่รุ่นพี่กะจะใช้งานไม่หยุดไม่หย่อนเลยหรือ!;` д ´; "โทบิโวยวายพลางถือธงประถ้วงโดยเดอิดาระทำหน้าหน่ายประกอบฉากพลางกล่าวต่อ
"ไปปาศิลปะของฉันแถวๆ-ตี้ดดดดด- ซะ แล้วฉันจะพาไปร้านดังโงะอร่อยๆ อืมม์- _ -"ว่าพลาง ก็โยนถุงหนึ่งให้โทบิที่รับได้อย่างแม่นยำแล้วจึงตอบอย่างแข็งขัน
ห้ะ...?
คิซาเมะที่เล่นป๊อกเด้งกับเหล่าอิทาจิหันมามองการสนทนาของชายผมบรอนและหน้ากากโลลี่ป็อบ
...มันมีประโยชน์อะไรว่ะครับ= A =?;…
"ได้คัฟ ถ้ารุ่นพี่จะเลี้ยงดังโงะผมด้วย> w <"
…แหม่ ไม่เห็นแก่แดรกไม่ทำนะเนี่ย...
"นี่ นายว่าเดอิดาระจะพาซากุระไปไหน"อิทาจิที่นั้งเงียบพูดเรียกให้ทุกคนหันมามองหลังจากเดอิดาระออกไปแล้วพร้อมกับร่างของเด็กสาว
"ทำไมละครับ ก็เขาบอกจะไปส่งที่ห้องนี่?"
"นายคิดอย่างงั้นจริงหรอคิซาเมะ"คราวนี้เป็นคาคุซึที่แย้งออกมา พลางก็หยิบไพ่ในมือของตนลง"ฉันชนะ"
"ยังไงหรอคร้าบ รุ่นพี่คาคุซึ"คราวนี้โทบิที่อยู่นอกวงมาร่วมบทสนทนาของเหล่าแสงอุษาอย่างสนอกสนใจ
ฮิดันหัวเราะออกมาหน่อยๆแล้วมองทุกคน
"ไม่คิดบางหรอว่าคุโนะอิจิ(นินจาหญิง)ในกลุ่มเรานอกจากโคนันแล้วมันไม่มีง่ายๆหรอกนะ"
"...ถ้าแบบนั้นแล้วล่ะก็"คิซาเมะพูดค้างในประโยคที่ทุกคนนะจะรู้ดี
"พนันกันไหมละ แลกกับภารกิจหนึ่งภารกิจ"คาคุซึพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกสนุกสนาน เหล่าผู้ร่วมสนทนาหันมาพยักหนาเป็นสัญญานว่าร่วมเล่นกันทุกคน
"นี่ ฉันพูดอะไรหน่อยได้ไหม"เซ็ตซึที่นั้งทำหน้าซีเรียสอยู่นานได้พูดแทรก ทุกคนหันมามอง เขาจึงพูดด้วยเสียงที่แหบพร่า
"ฉันได้ป๊อกเก้า... "
"....."
ความคิดเห็น