ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ━ ศพหน้าห้องทำอาหาร? ━
ณ ห้องอาหารเช่นเดิม...
"เอาละ เสร็จแล้ว"หลังจากที่ทำอยู่นานริอาก็เอ่ยขึ้นอย่างโล่อกพลางปาดเหงื่อที่ไหลข้างแก้มเล็กน้อยบ่งบอกถึงความลำบากที่ทำของสิ่งนี้
"แล้วจะทำยังไงต่อละคุณหัวหน้าทีม"ยิบโซกล่าวเสียงเรียบพลางหยิบของที่ทำเสร็จขึ้นมาให้ริอาที่ถูกเรียกว่าหัวหน้าทีมหันมาดูด้วยสีหน้าครุ่นคิด
"งานนี้ฉันให้ยูมิเป็นคนออกความเห็นดีกว่า เนอะหัวหน้า^0^"ริอาพูดพลางตีหน้าระรื่นหันไปหายูมิ
"เป็นอีแบบนี้จนได้สิน้าU U;"ยูมิกล่าวหน่ายๆก่อนจะหันไปมองสาวๆในห้องรอบๆ"ดิฉันขอออกความเห็นว่าน่าจะให้คนส่วนนึงไปดูพวกกลุ่มผู้ชายที่อยู่ในห้องว่าพวกเขาทำอะไรบ้าง จากนั้นเราก็จะทำการจัดแต่งห้องให้เหมือนปาร์ตี้ที่สุดคะ"
"จ้าๆ ฉันขออาสาไปน้า~>w</"มี่เอ่ยอาสาก่อนจะวิ่งนำไปอย่างร่างเริง หลังจากที่มี่ลับตาไปคุโร่กับจีนัตก็บ้าจี้ไปด้วยอีกคน ตามด้วยวาเลนและอาเนะที่ตามไปด้วยอีกท่ามกลางความงุนงงของใครหลายๆคนก็ตาม ไนท์ส่ายหน้าหน่อยๆก่อนจะกล่าวอาสาด้วย
"งั้นฉันไปดูให้ละกัน ยามิเธอก็มากับฉันด้วย...วีนัสก็จะมาด้วยก็ได้นะ"หลังจากที่ได้รับอาสาจากหัวหน้า ไนท์ก็เอ่ยดักยามิที่กำลังนั้งชิวๆจะเอ่ยปากหาข้อแก้ตัวไม่ไปยุ่งกับพวกผู้ชายและวีนัสที่ทำตาวิ้งวั้งเล็กน้อย
"แหมๆ ไนท์คุงละก็>///<"วีนัสที่ได้รับคำชวนจากสาวน้อยที่ชอบก็บิดตัวไปมาก่อนจะวิ่งโถมไปหาไนท์ที่รู้ผลลัพธิ์ ตาสีเงินก็ค่อยๆเหลือบไปหายามิ
"...เอางั้นก็ได้ฮะ^ ^"เมื่อรู้ว่าละจากหน้าที่ไม่ได้ยามิจึงค่อยๆยันตัวขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะเดินตามไนท์ที่สาวเท้านำไปพร้อมกับวีนัสจนในที่สุดทั้งสามก็ลับตาไป...
"ว้าวๆ ห้องนี้ทำขนมกันจริงๆด้วย!"เสียงใสๆเอ่ยขึ้นก่อนที่บานประตูห้องอาหารที่พวกยูมิอยู่กันจะเปิดออก
เผยให้เห้นถึงเด็กสาวที่อายุก็ดูอ่อนกว่าไม่กี่ปี ผิวขาวซีดเหมือนคนไร้เลือด เหงื่อแตกท่วมหน้า หายใจรัวด้วยความเหนื่อย เรือนผมสีดำอมน้ำตาลของเธอค่อยๆสะบัดไปหลังคอเล็กน้อยก่อนจะใช้ตาสีเดียวกับผมไปมองขนมต่างๆนาๆที่//เซนเซอร์//กองไว้อย่างเป็นระเบียบบนถาด
"พ พึ่งเคยเห็นขนมที่น่าอร่อยแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย เอร้ยยย~>q<"
"ไม่ได้นะคิริมิจัง ออกมาโดยพลการณ์แบบนี้เดียวเกิดป่วยขึ้นมาจะทำยังไงฮะ>△<lll"หลังจากที่เด็กสาวบ่นพำนึงถึงขนมที่วางกองอยู่ข้างในห้อง เด็ก(ที่ดูเหมือน)ผู้หญิงอีกดูแล้วท่างทางอายุไล่เลี่ยกับพวกยูมิก็โผล่มารั้งไว้
"ข ของแค่นี้ไม่ทำให้ฉันตายได้หรอกน่า ฉ ฉันนะทั้งว่องไว แข็งแรง แถมยังสดใสไม่แพ้ใครๆเลยนะ อุ้กก!.."หลังจากที่อวดสรรพนาคุณของตัวเองเสร็จก็ลงไปกองกับพื้นทันที
"กรี๊ดดดดดดด คิริมิจังอย่าตายน้า!!?"
....ย แย่แล้ว มีศพอันไม่พึงประสงค์อยู่หน้าห้องอาหารของเรา!!=A=lll...
ความวุ่นวายค่อยๆลามขึ้นเรื่อยๆ เสียงฝีเท้าที่สาวเท้าเดินมาหาทั้งสองคนที่คนนึงโวยวายอีกคนก็ตาย เอ้ย!สลบคาที่
"....."
ควับ!
"หวา!?"
เมื่อเด็กหนุ่มหยุดเงียบมองสองสาวได้พักนึงก็หันควับมาหาพวกยูมิอย่างไม่ให้สุ่มให้เสียง สายตาสีแดงอำมหิตเขม็งมองพวกเธออย่างน่ากลัวจับใจก่อนจะหันหลังไปขยุกขยิกทำอะไรบางอย่าง
...ม มาล้างแค้นงั้นหรอ!?...
กึก...
การทำงานของเด็กหนุ่มหยุดลง ผมขาวมนของเขาค่อยๆพลิ้วสไวยไปกับสายลมพักนึงก่อนจะค่อยๆหันมาหาพวกยูมิอย่างสโลวโมว์ชั่นดั่งพวกเธอกำลังดูหนังผีจนลืมสนใจสองสาวที่ยังโวยวายไว้อาลัยกันต่อไป
...ย แย่แล้ว ในห้องก็ไม่เหลือยัยพวกที่พึ่งได้แล้วด้วยทำยังไง...จะทำยังไงดี!!?...
"ย อย่าเข้ามานะยะ ฉันสู้จริงๆด้วย!!"ในที่สุดยิปโซก็กล่าวด้วยเสียงที่กล้าหาญก่อนจะตั้งการ์ดหวังสู้กับคนตรงหน้าที่ยังหันมาไม่เต็มตื่น เหงื่อของเธอไหลออกมาเล็กน้อยแต่ไม่เท่าไร่หรอก
...เพราะงานนี้ ฉันสู้ตายยะ!!...
'ขอโทษที่มารบกวนครับ จะรีบพาสองคนนี้กลับห้องเดียวนี้ละ'
...เอ๊???...
ลายลักษณ์อักษรที่เขียนอย่างสวยหรูประทับอยู่บนกระดาษที่อยู่ในมือของเด็กหนุ่ม ก่อนเขาจะโค้งให้เล็กน้อยจากนั้นจึงแบกร่างที่ใกล้ตาย เอ้ย!สลบอยู่แล้วเดินจากไปพร้อมกับเพื่อนอีกคนที่ยังร้องห่มร้องไห้ด้วยชุดดำที่ใสตั้งแต่เมื่อไร่ไม่รู้ตามเด็กหนุ่มไป...
ทั้งห้องกลับมาสงบอีกครั้ง เว้นแต่ว่า...
...ไอ้สามคนนี้เป็นใครว่ะ=△=lll...
"กลับมาแล้วคร้าบ~^0^/"คราวนี้ก็หลับสู่เรื่องเดิมอีกครั้ง โกเมนกล่าวเปิดคนแรกก่อนจะเปิดประตูห้องเดินเข้ามาด้วยท่าทีเช่นเดิม เว้นเพียงข้างหลังที่ว่างเปล่า...
"แล้วพวกคุณรองหัวหน้าไปไหนซะแล้วละคะ"โมนี่กล่าวพลางลอยตาไปมองด้านหลังของโกเมนที่ไม่มีวี่แววของสาวๆที่ตามไปหรือคนอื่นๆแม้แต่น้อย
"โห่ เรื่องนั้นต้องไปดูด้วยห้องของคุณเองนะคร้าบ~>u๐"โกเมนตอบกวนๆพลางขยิบตาให้โมนี่หน่อยๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป"เอ้าสาวๆ กลับห้องเรากันเตอะ~^w^/"
...ไม่เกิดเรื่องแบบตะกี้ก็ดีสิ=_=,...
กลับสู่ห้อง2A(Tipso say)
สวัสดีคะ...ฉันยิปโซฟีล่า โรเชนเบิร์ก อายุ18... เป็นครั้งแรกที่ฉันได้แนะนำตัวกับตัวเอง...และคณะนี้เราก็ได้โดนเจ้าผู้ชายที่รู้สึกจะชื่อโกเมนอะไรนั้นพามายังหน้าห้อง2Aห้องของพวกฉัน
"เอาละถึงแล้ว เชิญเข้าไปเลยท่านสุภาะสตรีทั้งหลาย"เจ้านั้นยิ้มอย่างยิ้มแย้มก่อนจะหลีกทางแล้วผายไปยังประตูห้องเรียนอย่างสุภาพ
...หึ! อะไรไม่รู้ละ ในเมื่อเป็นแบบนี้ฉันก็จะเข้าไปดูด้วยตานี่ละ...
เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันก็สาวเท้าเดินเข้าไปเปิดประตูคนแรกอย่างช้าๆ
...ก็เริ่มได้ยินเสียงเพลง...
.
.
.
.
.
_____________________________________________
บทส่งท้าย
มาถึงตอนนี้ก็ใกล้ตันแล้วแฮะ...อ้าสวัสดีค้า เดียวนี้ไม่ค่อยมี
อัพเลยขอโทษนะคะ(โค้ง) แล้วก็ถึงเรน สายฝนแห่งเวทย์มนต์
นะคะ ขอโทษจริงๆคะพอดีว่าตัวละครมันเยอะนะคะเลยต้องแบ่ง
ให้แต่ละคนได้ออกมาเท่าๆกัน(หรือเปล่า?) และตอนนี้ก็ดันเพิ่ม
มาอีกสามคนคะ^0^ และจะมาอีกเป็นเรื่อยๆเลยคะYwY
แต่ถึงอย่างไร ขอให้ทุกคนอย่างพึ่งถอดทิ้งไรต์นะค้าTT▽TTy
by Writer
"เอาละ เสร็จแล้ว"หลังจากที่ทำอยู่นานริอาก็เอ่ยขึ้นอย่างโล่อกพลางปาดเหงื่อที่ไหลข้างแก้มเล็กน้อยบ่งบอกถึงความลำบากที่ทำของสิ่งนี้
"แล้วจะทำยังไงต่อละคุณหัวหน้าทีม"ยิบโซกล่าวเสียงเรียบพลางหยิบของที่ทำเสร็จขึ้นมาให้ริอาที่ถูกเรียกว่าหัวหน้าทีมหันมาดูด้วยสีหน้าครุ่นคิด
"งานนี้ฉันให้ยูมิเป็นคนออกความเห็นดีกว่า เนอะหัวหน้า^0^"ริอาพูดพลางตีหน้าระรื่นหันไปหายูมิ
"เป็นอีแบบนี้จนได้สิน้าU U;"ยูมิกล่าวหน่ายๆก่อนจะหันไปมองสาวๆในห้องรอบๆ"ดิฉันขอออกความเห็นว่าน่าจะให้คนส่วนนึงไปดูพวกกลุ่มผู้ชายที่อยู่ในห้องว่าพวกเขาทำอะไรบ้าง จากนั้นเราก็จะทำการจัดแต่งห้องให้เหมือนปาร์ตี้ที่สุดคะ"
"จ้าๆ ฉันขออาสาไปน้า~>w</"มี่เอ่ยอาสาก่อนจะวิ่งนำไปอย่างร่างเริง หลังจากที่มี่ลับตาไปคุโร่กับจีนัตก็บ้าจี้ไปด้วยอีกคน ตามด้วยวาเลนและอาเนะที่ตามไปด้วยอีกท่ามกลางความงุนงงของใครหลายๆคนก็ตาม ไนท์ส่ายหน้าหน่อยๆก่อนจะกล่าวอาสาด้วย
"งั้นฉันไปดูให้ละกัน ยามิเธอก็มากับฉันด้วย...วีนัสก็จะมาด้วยก็ได้นะ"หลังจากที่ได้รับอาสาจากหัวหน้า ไนท์ก็เอ่ยดักยามิที่กำลังนั้งชิวๆจะเอ่ยปากหาข้อแก้ตัวไม่ไปยุ่งกับพวกผู้ชายและวีนัสที่ทำตาวิ้งวั้งเล็กน้อย
"แหมๆ ไนท์คุงละก็>///<"วีนัสที่ได้รับคำชวนจากสาวน้อยที่ชอบก็บิดตัวไปมาก่อนจะวิ่งโถมไปหาไนท์ที่รู้ผลลัพธิ์ ตาสีเงินก็ค่อยๆเหลือบไปหายามิ
"...เอางั้นก็ได้ฮะ^ ^"เมื่อรู้ว่าละจากหน้าที่ไม่ได้ยามิจึงค่อยๆยันตัวขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะเดินตามไนท์ที่สาวเท้านำไปพร้อมกับวีนัสจนในที่สุดทั้งสามก็ลับตาไป...
"ว้าวๆ ห้องนี้ทำขนมกันจริงๆด้วย!"เสียงใสๆเอ่ยขึ้นก่อนที่บานประตูห้องอาหารที่พวกยูมิอยู่กันจะเปิดออก
เผยให้เห้นถึงเด็กสาวที่อายุก็ดูอ่อนกว่าไม่กี่ปี ผิวขาวซีดเหมือนคนไร้เลือด เหงื่อแตกท่วมหน้า หายใจรัวด้วยความเหนื่อย เรือนผมสีดำอมน้ำตาลของเธอค่อยๆสะบัดไปหลังคอเล็กน้อยก่อนจะใช้ตาสีเดียวกับผมไปมองขนมต่างๆนาๆที่//เซนเซอร์//กองไว้อย่างเป็นระเบียบบนถาด
"พ พึ่งเคยเห็นขนมที่น่าอร่อยแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย เอร้ยยย~>q<"
"ไม่ได้นะคิริมิจัง ออกมาโดยพลการณ์แบบนี้เดียวเกิดป่วยขึ้นมาจะทำยังไงฮะ>△<lll"หลังจากที่เด็กสาวบ่นพำนึงถึงขนมที่วางกองอยู่ข้างในห้อง เด็ก(ที่ดูเหมือน)ผู้หญิงอีกดูแล้วท่างทางอายุไล่เลี่ยกับพวกยูมิก็โผล่มารั้งไว้
"ข ของแค่นี้ไม่ทำให้ฉันตายได้หรอกน่า ฉ ฉันนะทั้งว่องไว แข็งแรง แถมยังสดใสไม่แพ้ใครๆเลยนะ อุ้กก!.."หลังจากที่อวดสรรพนาคุณของตัวเองเสร็จก็ลงไปกองกับพื้นทันที
"กรี๊ดดดดดดด คิริมิจังอย่าตายน้า!!?"
....ย แย่แล้ว มีศพอันไม่พึงประสงค์อยู่หน้าห้องอาหารของเรา!!=A=lll...
ความวุ่นวายค่อยๆลามขึ้นเรื่อยๆ เสียงฝีเท้าที่สาวเท้าเดินมาหาทั้งสองคนที่คนนึงโวยวายอีกคนก็ตาย เอ้ย!สลบคาที่
"....."
ควับ!
"หวา!?"
เมื่อเด็กหนุ่มหยุดเงียบมองสองสาวได้พักนึงก็หันควับมาหาพวกยูมิอย่างไม่ให้สุ่มให้เสียง สายตาสีแดงอำมหิตเขม็งมองพวกเธออย่างน่ากลัวจับใจก่อนจะหันหลังไปขยุกขยิกทำอะไรบางอย่าง
...ม มาล้างแค้นงั้นหรอ!?...
กึก...
การทำงานของเด็กหนุ่มหยุดลง ผมขาวมนของเขาค่อยๆพลิ้วสไวยไปกับสายลมพักนึงก่อนจะค่อยๆหันมาหาพวกยูมิอย่างสโลวโมว์ชั่นดั่งพวกเธอกำลังดูหนังผีจนลืมสนใจสองสาวที่ยังโวยวายไว้อาลัยกันต่อไป
...ย แย่แล้ว ในห้องก็ไม่เหลือยัยพวกที่พึ่งได้แล้วด้วยทำยังไง...จะทำยังไงดี!!?...
"ย อย่าเข้ามานะยะ ฉันสู้จริงๆด้วย!!"ในที่สุดยิปโซก็กล่าวด้วยเสียงที่กล้าหาญก่อนจะตั้งการ์ดหวังสู้กับคนตรงหน้าที่ยังหันมาไม่เต็มตื่น เหงื่อของเธอไหลออกมาเล็กน้อยแต่ไม่เท่าไร่หรอก
...เพราะงานนี้ ฉันสู้ตายยะ!!...
'ขอโทษที่มารบกวนครับ จะรีบพาสองคนนี้กลับห้องเดียวนี้ละ'
...เอ๊???...
ลายลักษณ์อักษรที่เขียนอย่างสวยหรูประทับอยู่บนกระดาษที่อยู่ในมือของเด็กหนุ่ม ก่อนเขาจะโค้งให้เล็กน้อยจากนั้นจึงแบกร่างที่ใกล้ตาย เอ้ย!สลบอยู่แล้วเดินจากไปพร้อมกับเพื่อนอีกคนที่ยังร้องห่มร้องไห้ด้วยชุดดำที่ใสตั้งแต่เมื่อไร่ไม่รู้ตามเด็กหนุ่มไป...
ทั้งห้องกลับมาสงบอีกครั้ง เว้นแต่ว่า...
...ไอ้สามคนนี้เป็นใครว่ะ=△=lll...
"กลับมาแล้วคร้าบ~^0^/"คราวนี้ก็หลับสู่เรื่องเดิมอีกครั้ง โกเมนกล่าวเปิดคนแรกก่อนจะเปิดประตูห้องเดินเข้ามาด้วยท่าทีเช่นเดิม เว้นเพียงข้างหลังที่ว่างเปล่า...
"แล้วพวกคุณรองหัวหน้าไปไหนซะแล้วละคะ"โมนี่กล่าวพลางลอยตาไปมองด้านหลังของโกเมนที่ไม่มีวี่แววของสาวๆที่ตามไปหรือคนอื่นๆแม้แต่น้อย
"โห่ เรื่องนั้นต้องไปดูด้วยห้องของคุณเองนะคร้าบ~>u๐"โกเมนตอบกวนๆพลางขยิบตาให้โมนี่หน่อยๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป"เอ้าสาวๆ กลับห้องเรากันเตอะ~^w^/"
...ไม่เกิดเรื่องแบบตะกี้ก็ดีสิ=_=,...
กลับสู่ห้อง2A(Tipso say)
สวัสดีคะ...ฉันยิปโซฟีล่า โรเชนเบิร์ก อายุ18... เป็นครั้งแรกที่ฉันได้แนะนำตัวกับตัวเอง...และคณะนี้เราก็ได้โดนเจ้าผู้ชายที่รู้สึกจะชื่อโกเมนอะไรนั้นพามายังหน้าห้อง2Aห้องของพวกฉัน
"เอาละถึงแล้ว เชิญเข้าไปเลยท่านสุภาะสตรีทั้งหลาย"เจ้านั้นยิ้มอย่างยิ้มแย้มก่อนจะหลีกทางแล้วผายไปยังประตูห้องเรียนอย่างสุภาพ
...หึ! อะไรไม่รู้ละ ในเมื่อเป็นแบบนี้ฉันก็จะเข้าไปดูด้วยตานี่ละ...
เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันก็สาวเท้าเดินเข้าไปเปิดประตูคนแรกอย่างช้าๆ
...ก็เริ่มได้ยินเสียงเพลง...
.
.
.
.
.
_____________________________________________
บทส่งท้าย
มาถึงตอนนี้ก็ใกล้ตันแล้วแฮะ...อ้าสวัสดีค้า เดียวนี้ไม่ค่อยมี
อัพเลยขอโทษนะคะ(โค้ง) แล้วก็ถึงเรน สายฝนแห่งเวทย์มนต์
นะคะ ขอโทษจริงๆคะพอดีว่าตัวละครมันเยอะนะคะเลยต้องแบ่ง
ให้แต่ละคนได้ออกมาเท่าๆกัน(หรือเปล่า?) และตอนนี้ก็ดันเพิ่ม
มาอีกสามคนคะ^0^ และจะมาอีกเป็นเรื่อยๆเลยคะYwY
แต่ถึงอย่างไร ขอให้ทุกคนอย่างพึ่งถอดทิ้งไรต์นะค้าTT▽TTy
by Writer
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น