۩ﺴ ประตูต่างมิติ Wonderful wor ﺴ۩

ลำดับตอนที่ #8 : ━ พบหน้า/เริ่มงานได้! ━

 

               ณ ห้องพักครู

          "สา~หวาด~ดี~จ้า~"เสียงน้อยๆของคนที่เรียกว่าเป็นผ.อ. คามิพูดแล้วเดินดุ่ยๆเข้ามาในห้องอย่างเริงร่าโดยมีมิซมองไม่วางตา

          ...ร่างกายของผ.อ.เด็กนั้น...

          "วันนี้ก็มีครูและนักเรียนมาเพิ่มนะเออ"เมื่อเข้ามาในห้องได้ไม่นานก็เดินดุ่ยออกไปจากห้องพร้อมทั้งลากคนสองคนเข้ามาในห้องดั่งพาพ่อแม่ไปดูของแปลก

          "ค คะ อาเตมืส ลูลอนเช่คะ^ ^;"ครูสาวผมบรอนยาวถึงกลางหลังพูดอย่างอายๆเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆโค้งให้แล้วเงยหน้ามายิ้มให้เพื่อนร่วมงานทุกคนอย่างเป็นมิตร คนอื่นๆก็ทำความเคารพให้เธอเช่นกันก่อนจะหันไปสนใจกับอีกคนที่โดนผ.อ.ลากมา         

          "ผ.อ.ครับเด็กคนนั้น...."

          "มิคาเอล นิโคไลท์ครับ^ ^"พูดพลางก็โค้งให้หล่าวครูทั้งหลายเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้

          "เจ้านี้คือเด็กพิเศษที่พึ่งเรียกตัวเหมือนเจ้าพวกที่กำลังเตร็ดเตร่อยู่ในโรงเรียนนะแหละ"คามิพูดพลางหยิบ ช็อกโกแลตที่อยู่บนโต๊ะส่วนตัว(ที่มีแต่ขนม)ขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย

          ...คนไหนน้าที่เป็นเครื่องสังเวย...

          "เครื่องสังเวย?!!"มิซเปรยเสียงเบาก่อนจะปิดปากตนแล้วหันไปมองเด็กหนุ่มนิโคไลท์ เจ้าของเสียงในหัวเธอที่รู้ตัวว่ากำลังถูกมองก็หันมามองตอบ

          ...ลืมไปได้ยังไงเนี่ยว่าเธอคนนี้อ่านใจคนได้...

          "เอาละ!!"เสียงของคามิเอ่ยขัดเสียงดังก่อนจะหยิบร่มวิ่งไปหานิโคไลท์พลางใช้ข้อร่มเกี่ยวคอเสื้อไว้พลางก็พูดต่อ"ได้เวลากลับที่อยู่แกได้แล้วเจ้านักเรียนเอย"

          "คุณผ.อ.เลือดร้อนดีจังเลยนะครับ ฮะๆ"นิโคไลท์ที่โดนลากออกไปหัวเราะอย่างสนุกสนานเล็กน้อยก่อนจะมองมิซที่ทำตาตื่นไล่หลัง

          ...Good luck Miss...

                   



 














               ณ ห้องเก็บอาหาร

          "พวกเธอเป็นใครนะ!!!"ไนท์เอ่ยคำรามเล็กน้อยก่อนจะหันไฟฉายใส่ร่างทำมึนทั้งสองท่ามกลางความมืดทั้งห้องที่แสนหนาวเหน็บ(ห้องเก็บอะไรกันแน่เนี่ย=_=lll)

          "กรี๊ดดดดดดแสบตา!!!"เสียงโหยหวนของหญิงสาวหลอนแหลมจนน่ากลัว เสียดแทงสมองของเด็กสาวทั้งสองเข้าอย่างแรง

          "น นี่ไนท์คุงคิดว่าไอ้ที่อยู่ตรงหน้าเราคืออะไร=△=lll"

          "ย อย่าพึ่งถาม เอาเป็นว่าอยู่ห่างๆไว้ก่อนดีกว่า-`﹏′-lll"ว่าพลางก็ค่อยเดินถอยหลังไปให้ห่างร่างทำมึนที่กำลังกุมตาตัวเองและร่างทำมึนข้างๆ

          "พวกเธอ~~~"

          "เฮ้ย! อย่าเข้ามานะ!!!!"

          ไม่ทันไรร่างทะมึนนั้นก็วิ่งฉับๆไปหาพวกเธออย่างรวดเร็วทันใจ

          "มันมาแล้ว!!!!"










          "สรุปแล้วพวกเธอเป็นใคร=_="
         
          หลังจากที่วีนัสได้เผลอต่อยร่างทะมึนที่แสนน่ากลัวลงไปกองกับพื้นตั้งแต่หมัดแรกก็เผยร่างของเด็กสาวทั้งสองที่คนนึงอายุอาจจะไล่เลี่ยกับเธอคนนึงและอีกคนที่ร่างกายเหมือนเด็กแต่มีรังสีบ่งบอกว่าเธอไม่ใช่เด็กอีกคนนึง

          "ฉันชื่ออาคิโมโตะ มิชิโกะ เป็นนักเรียนคะY_Y"เด็กสาวพูดร้องกระซิกเล็กน้อยก่อนจะคลำหัวโนๆของตนที่โดนต่อยไป

          "เค้าชื่อเคเรีย เอโมส เป็นอาจารย์คะ๐>_<๐"เด็กสาวที่มีอายุเป็นปริศนาเอ่ยเสียงหวานพลางขยี้ตาที่ยังแสบเล็กน้อย

          "แล้วพวกเธอเข้ามาในที่แบบนี้กัน=_=;"ไนท์ยังคงสอบถามนักโทษสาวทั้งสองต่อไป

          "คือ....พวกเราสองคนหลงทางนะคะ^▽^;\"

          "งั้นก็ตามพวกฉันมาละกัน ว่าแต่เธออยู่ห้องไหนละ"ไนท์จับขมับตนเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองมิชิโกะ

          "ห้อง2Aค้า^0^"

          "......"

          ...บังเอิญไปมะ⊙﹏⊙...

          "อ เอาเป็นว่าเราตามหาเครื่องปรุงกันต่อเหอะ=_=;"ไนท์พูดพลางหันกลับไปเดินนำสาวๆที่เพิ่มอีกสองคนไป

          "อือ...แต่ละอย่างที่สั่งมานี่มีแต่ของแปลกๆทั้งนั้นเลยแฮะ"วีนัสเปรยขึ้นเบาๆตานั้นจับจ้องไปที่กระดาาแผ่นนึงที่จดเครื่องปรุงต่างๆของริอา

          "คงจะทำอะไรบางอย่างละมั้งนะ"ไนท์พูดอย่างเซ็งพลางค่อยๆคว้าขวดบางอย่างใส่ตะกร้าลายมิกกี้เมาส์อย่างหน่ายๆพักนึงก่อนจะหันไปมองตะกร้าที่ไม่ต่างจากของตนนัก แค่เป็นลายคิดตี้แค่นั้นเอง

          ...ทำไมมีตะกร้าลายแปลกๆเนี่ย=_=...

          "ทำไมรู้สึกคุ้นๆกับสูตรอาหารนี้นักน้า..."มิชิโกะพึมพำเล็กน้อย ตาจ้องเขม็งไปที่กระดาษจดเมนูเครื่องปรุงอย่างอยากรู้อยากเห็น

          "เอาละครบแล้ว"ไนท์พูดพลางวางเครื่องปรุงลงกับพื้นพลางขยับตัวเองไปมาเพื่อคลายความอ่อนล้าขณะที่คนอื่นยังไม่ทันทำอะไรด้วยซ้ำ

          "งั้นกลับกันเถอะค้า~>∇</"เมื่อภารกิจเสร็จสิ้นเคเรียก็พลังเพิ่มขึ้นทันที

          "นั้นสิเนอะ กลับกันเหอะ=w="วีนัสที่เริ่มอยากกลับด้วยก็ลากไนท์ที่ยังทำหน้าเบื่อไปตามด้วยมิชิโกะและเคเรียที่วิ่งตามไป

          "พวกเธอ! รอกันด้วยสิคะ!!"




















               ณ ห้องทำอาหาร

          "เอาละเตรียมของเสร็จเรียบร้อย เหลือแค่เครื่องปรุง"ริอาพูดพลางปาดเหงื่อตัวเองเบาๆ

          "กลับมาแล้วจ้า~^0^/"ร่างของเด็กสาวนามวีนัสทีบประตูเข้ามาอย่างมาดเท่พร้อมทั้งผู้ร่วมงานที่โดนลากมาทำหน้าแหยๆประกอบกับผู้ร่วมทางอีกสองคน


          "โอ้! กลับมาได้จังหวะพอดีเลย"ว่าพลางก็หันไปมองเพื่อนสาวของตนที่กลับมาพร้อมเครื่องปรุงอย่างที่หวังแล้วเดินฉับๆไปหา"ครบใช่มะ ไม่ขาดเหลือใช่หรือเปล่า"

          ...เสียงนี้มัน!...

          "คิดว่าฉันเป็นใคร วีนัส ริซซิ่ง ซิลเวอร์ เชียวนะยะ^[+++]^"พูดพลางก็วางตะกร้าลายมิกกี้และคิดตี้ลงบนมือของริอาที่ทำหน้างงเล็กน้อยกับรสนิยมของเพื่อนร่วมห้องแต่ก็รับมาแต่โดยดี

          "ว่าแต่ทำกันไปถึงไหนแล้วละ"ไนท์ที่ยืนกวาดตามองรอบห้องอยู่นานก็หันมาถามยูมิ

          "คะ ตอนนี้ก็เตรียมของเสร็จพอกับที่พวกคุณเข้ามาเลยละคะ^ ^"

          ...ชัวร์เลยไม่ผิดแน่...

          "ยูมิจัง ริอาจัง.."

          "หือ?"เจ้าของชื่อทั้งสองเมื่อได้ยินเสียงของผู้ร่วมทางคนนึงก็หันควับมามองกับชื่อเรียกและเสียงที่แสนคุ้นเคย"น นี่อย่าบอกนะว่าเธอคือ..."

          "มิชิโกะของพวกเธอมาหาแล้วจ้า~\>∇</"ว่าพลางก็โผเข้าสู่เพื่อนทางสองของตนที่อยากพบหมานานที่ทำหน้าเหวอตามๆกันไป

          "ม มาได้ไง! มาทำไม!!0[]0"ริอาทำแตกตื่นพลางดันหน้าของเพื่อนสาวเธอออกไปให้ไกลจากหน้าเธอที่สุด

          "มิชิโกะจัง เธอเรียนอยู่ที่ฝรั่งเศษอยู่ไม่ใช่หรอ>[]<"ยูมิที่มีอาการและการตอบสนองไม่ต่างกับริอาพูดขึ้นมิชิโกะจึงหยุดการกระทำของเธอในทันที

          "เรื่องมันยาวนะ..."










          "เรื่องก็เป็นอย่างว่าละ^ ^"

          "ไอ้ผ.อ.!!!TTATT๐"ทั้งห้องพากันร้องหาผ.อ.กันเสียงหลงก่อนจะปาดน้ำตากันเป็นแถวให้ผู้เล่าเรื่องราวนั้งงงเต๊กไปพักใหญ่    

          "เอ่อ..."

          "ฉันเข้าใจดีมิชิโกะ ฉันเข้าใจดีแล้วTT^TT"

          "เดียวสิพวกเธอ..."

          "ไม่ต้องห่วงนะในฐานะเพื่อนฉันยินดีช่วยเธอได้เสมอ ต่อไปนี้เรามาเป็นเพื่อนกันน้าY‿Y"

          "=﹏=;"  

          (เรื่องราวเป็นเช่นไรยังคงเป็นปริศนานะเคอะ=w=)

          "ว่าแต่ยูมิเป็นหัวหน้าห้องงั้นหรอ สุดยอดไปเลยน้า~"พอเปลื่ยนเรื่องทุกสายตาก็มองไปยังหัวหน้าห้องที่กำลังซึ้งอะไรสักอย่างให้มาตีหน้าเหวอแทน

          "ม ไมถึงขนาดนั้นหรอกจ๊ะ=▽=;"

          "ว่าแต่พวกเธอคิดจำทำไอ้นั้นสินะ"มิชิดกะพูดก่อนจะทำหน้าเข้มมองเพื่อนสาวที่นั้งล้อมวงเธอ

          "อ่า เจ้าสิ่งนั้นที่พวกเราคิดค้นยังไงละมิชิโกะ"ริอาเปลื่ยนดหมดพลางทำหน้าไม่ต่างกัน

          "สิ่งนั้นนะหรือ"อาโอะพูดสบทบพลางทำหำสิหน้าไม่สู้ดี

          "ใช่ไอ้นั้นแหละ"วีนัสตอบตามพลางตีหน้าซีเรียสด้วย

          "แน่ใจแล้วหรอว่ามันจะไม่เป็นอะไรนะ"ยูมิหันไปพูดพลางกางกระดาษออกให้ทุกสายตาไปมอง

          "ถึงขนาดกินเข้าไปแล้ว//เซนเซอร์//ได้แบบนี้จะไม่เป็นไรงั้นหรอจ๊ะ-`д´-"มี่เอ่ยเสริมพลางทุบพื้น

          "ยังไงก็ต้องเสี่ยง ได้ไม่ได้ค่อยว่ากัน"ไนท์เอ่ยต่อ"หนำซ้ำพวกเธอคิดจะทำของแบบนี้ทำไมไม่ปรึกษาฉันก่อนละ= ="

          "ก็แหม ตอนนั้นคุณไม่อยู่นี่ฮะ^ ^"

          ...ปั๊ดเหนี่ยวซะเลยนี่= =*...

          "ถึงพูดไปก็ไม่เกิดอะไร..."เสียงเล็กๆของฮาร์โมนี่ที่เงียบอยู่นานเอ่ยออกมาเป็นครั้งแรกให้ทุกสายตาไปมองคุณเธอที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาทักโครเชไม่สนอะไรเหมือนเดิม จีนัตจึงช่วยสานต่อ

          "งั้นเรามาทำกันเลยดีกว่า ลุยๆ!>‿<๐"

          "โอ้ว นั้นสินะ!"วีนัสร้องพลางลุกขึ้นพรวดขึ้นยืนอย่างสง่า

          "ค คือ..."

          "อะไรของเธอยะ!!"วีนัสที่ไผลุกร้อนแรงหันมาตวาดใส่ก่อนจะค่อยๆพิจรนามองอีกที"โรงเรียนนี้รับเด็กเข้ามาอีกแล้วหรอ- -"

          ...เอ๊!!...

          "นี่เธอ จำไม่ได้หรือไงว่าเด็กเอ้ยคุณคนนี้เค้าเป็นครูของสายชั้นนี้ที่เราพึ่งจะพาตัวมานะ=ロ=;"ไนท์เข้ามาบอกก่อนจะหันไปมอง'คุณครู'ที่ยืนปากค้างไปพักใหญ่

          "งั้นผมช่วยไปส่งให้นะครับอาจารย์ นะฮะ^ ^"ยามิว่าก่อนจะยื่นมือไปกุมมือเล็กๆของ'อาจารย์'ที่ทำหน้าเหวอต่อ

          "ใช่แล้วๆ อยากกลับแล้ว พากลับห้องพักครูให้ด้วยเลยน้าTT[]TT"ว่าพลางก็เข้าโผกอดยามิแล้วร้องไห้งอแงดั่งเด็กๆโดยยามิก็ไม่สนใจอะไรก็พาอาจายรย์ของตนกลับห้องพักครูตามความปราถนาไปโดยดี

          "อ๊าย~~ อยากกลับไปเป็นเด็กจังเลย๐>ω<๐"

          "￢_￢"

          "กลับมาแล้วค้าบ^ ^"

          ...เฮ้ย เร็วไปไหม=_=lll...

          "มีคนมาเพิ่มเป็นของแถมด้วยนะครับ^ ^"

          "สวัสดีจ้าสาวๆ^0^/"สองสาวต่างเสียงเอ่ยพร้อมกันพลางโบกมือให้เหล่าสาวๆที่ว่าในห้องอย่างเป็นมิตรโดยมียามิยืนยิ้มให้ประกอบฉาก

          "งี่เง่าชะมัด=_="อีกสองสาวข้างหลังก็พึมพำใส่สองสาวด้านหน้าลับหลัง

          "นี่ยัยอาเนะหัดเอาอย่างฉันบ้างสิยะ ห้ะ=[]=*"

          "ทำแบบเธอคงจะขายหน้าแย่=_="เด็กสาวเจ้าของชื่ออาเนะเอ่ยเสียงขรึมพลางเดินเข้าห้องไปกับเพื่อนคนใหม่ที่ไม่ค่อยต่างของเธอที่เข้ากันได้แทนเพื่อนเก่าที่ยืนกัดฟันกรอดๆไล่หลัง

          "จำไว้เลยนะยัยหัวเขียวเอ้ย\>[]<*/"

          "น่าๆ สนุกดีกว่านะ^0^"

          ...เอามาเพิ่มทำบ้าอะไรเนี่ย แค่นี้ก็จะคุมไม่ไหวแล้วนะเฮ้ย!...

          "เจ้าพวกนี้..."เพทายเอ่ยเสียงเข้มก่อนจะหันไปมองทั้งสองที่เข้ามาในห้องและที่สนใจมากที่สุดคือเด็กสาวที่มีเรือนผมยาวสีม่วงสลอยภายใต้หมวกขนแกะที่มองเธอด้วยสายตาที่ไม่ต่างจากเธอเช่นกัน

          "นักเรียนมาใหม่ฉบับพิเศษของห้องเราคะV V"เนโกะตอบอย่างรู้หน้าที่

          "ชื่ออะไร"

          "...คุณหนูผมม่วงคนนั้นชื่อชิชิกิ อามิคะ"หลังจากเงียบเพื่อหยุดมองคุณหนูของตนที่ยังคงจ้องเธอคนนั้นไม่วางตา ปากก็ว่าอย่างรู้ใจว่าคุณหนูเพทายของตนต้องการจะรู้ชื่อใคร

          ...เด็กคนนี้...

          ...ยัยนี้...

          ...คาแร็กเตอร์เดียวกัน!!...

          "=_="

          "( =A=)---*---(-` ´- )"

          "...ก็อย่างว่า พอทำได้ใช้ไหมคะ^▽^;"หลังจากที่อธิบายทุกอย่างเสร็จสรรพยูมิจึงค่อยๆเงยหน้ามองเหล่าเพื่อนร่วมงานทั้งหลายที่ไฟลุกพรึบกันถ้วนหน้า

          "ได้เมื่อไร่เมื่อนั้น=_=๐"

          "จัดเต็ม๐=_=๐"

          "ค คะ งั้นหรอคะ^ ^;"         

          "เมื่อรู้วิธีการกันดีถี่ถ้วนแล้ว..."ริอาพูดค้างไว้ก่อนจะค่อยๆเดินไปหยิบมีดขึ้นมาแล้วหันมามองทุกคนด้วยรังสีที่แรงกล้าก่อนพูดต่อ

          "ก็เริ่มงานกันได้!!!◣▽◢/"

          "ค้า!!!/>Д<"

_____________________________________________

     บทส่งท้าย

เนื่องจากไรต์จังไม่ค่อยมีเวลาในการแต่งมากมายนักเนื่องจากการบ้าน
ปิดเทอมมันเยอะไปหน่อยประทานโทษด้วยนะคะ>u<\ ถึงนักอ่าน
ที่มีน้ำใจที่แม้บางทีอาจจะเม้นบ้างไม่เม้นบ้างก็ขอบคุณที่ยังอุส่าห์อ่าน
นะคะYwY ยิ่งเหล่านักอ่านที่เม้นด้วยแล้วยังเป็นเจ้าของตัวละคร
ดิฉันจะยิ่งตั้งใจให้ออกเยอะเป็นพิเศษเลยคะ>0<
และเมื่อไร่ที่ดิฉันได้อัพนิยายแล้วจะพยายามส่งข้อความไปถึงคน
ที่อ่านแล้วเม้นนะคะ^q^(ก็คนมันไม่รู้นิว่าใครอ่านมั้งY^Y๐)
วันนี้พล่ามเยอะไปหน่อยคุณผู้ที่อ่านอาจจะรำคาญไปหน่อยแต่ก็
ขอบคุณที่ยังอุส่าอ่านนะคะTwT
อ้า คอมเม้น...

by Writer