ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ━ นักเรียนมาใหม่! ━
"เห๊? คุณเองก็กำลังจะเตรียมจัดปาร์ตี้ด้วยหรอคะ"ยูมิที่ยืนงงพักนึงจึงเอ่ยถามอย่างสุภาพ
"...ประมาณนั้นมั้งครับ"ตอบเสร็จเจ้าตัวก็หันไปสนใจหน้าต่างด้านนอกของตัวห้องต่อ
"นายทำอะไรกับห้องนี้...มิคาเอล นิโคไลท์"ริอาเอ่ยเสียงเย็นเยียบถึงคนเบื้องหน้าที่ยังคงยืนจิบชาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวพลางมองนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอยไปสักพักแล้วจึงหันมาเอ่ยตอบด้วยเสียงรำคาญเล็กน้อย
"ให้กลายเป็นห้องเก็บ'ของ'ครับ^ ^"
"น นี่แก..."เด็กสาวคำรามออกมาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆกวาดตามองห้องไปทั่ว...จากห้องทำอาหารบัดนี้ก็ได้กลายเป็นห้องเก็บอาวุธของบุรุษตรงหน้าไปเรียบร้อยแล้ว"เห็นห้องอาหารเป็นอะไรไปแล้วห้ะ!"
"นั้นสิครับ ผมก็ไม่สามารถตอบคุณได้อย่างมีเหตุผลหรอกนะครับ^ ^"
"ไอ้!!..."
"โคนีจิวะ~"ก่อนที่ริอาจะเข้าไปอัดคนตรงหน้า ผ.อ.น้อยคามิก็โผล่มาขัดบรรยากาศเสียก่อน ทุกสายตาหันไปมองไอ้ตัวดีเล็กน้อยเผื่อมันจะตอบว่ามันมาเพื่ออะไร มาทำไม แล้วตั้งกฎเชี้ยๆแบบนี้ออกมาได้ยังไง(?)"แหม~ อย่ามองกันอย่างงี้สิ เขินนร้า/>w<"
"เรื่องนั้นช่างมันเหอะแล้วจะมาทำอะไรอีกละเจ้าผ.อ.บ้า"ไนท์เอ่ยเสียงเรียบพลางยกร่างเล็กๆของผู้ที่เป็นผ.อ.ขึ้นมาอย่างอาฆาต คามิยิ้มตอบเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆหันไปมองนิโคไลท์นั้งจิบชาอยู่เนื่องๆ
"มาเอาของ"
"ของ?"
"ก็ตามนั้นแหละครับ"นิโคไลท์พูดพลางค่อยๆวางแก้วชาที่ตนดื่มจนหมดลงกับโต๊ะข้างตัวแล้วหันไปหาคามิที่ค่อยๆลงสู่พื้นกระเบื้องช้าๆ
"เอาเป็นว่านี่ฉันอนุญาติให้ห้องนี้เป็นห้องเก็บของไปก่อนละนะ=w="
"แต่ว่ามัน..."
"เรื่องห้องทำอาหารนะไม่เป็นไรหรอกก็อยู่ห้องข้างๆนี่นะแหละ"ว่าพลางก็ค่อยๆหยิบปืนยาวชนิดนึงขึ้นมาชี้ตรงแผนที่โรงเรียนที่ยูมิถืออยู่เป็นนัยๆ
"เอ๊ เมื่อกี้นี่มันยัง..."
"ชิ...รีบๆไปกันเหอะยูมิ อยู่แถวนี้แล้วฉันอยากจะบ้าตาย"ริอาสบถขึ้นเล็กน้อยก่อนจะลากยูมิออกจากห้องไปโดยอาโอะ จีนัต ฮาร์โมนี่ เพทาย เนโกะ มี่ ยิปโซ ไนท์ วีนัส และยามิ ค่อยๆทยอยเดินตามกันไป
ปึง!!
เสียงปิดประตูที่ถูกระบายอารมณ์อยู่หน่อยๆปิดลงอย่างกระแทกกระทัน ใบหน้าที่ยิ่มแย้มของคามิค่อยๆแปรเปลื่ยนเป็นใบหน้าเป็นหน้าที่ไร้อารมณ์อย่างสิ้นเชิง แล้วค่อยๆหันไปมองเด็กหนุ่มนิโคไลท์ที่มองตนไม่ต่างกัน
"หมวกของเดือนนี้..."
"แมวครับ^ ^"ว่าพลางมือที่ถือหมวกไว้ล่วงหน้าที่ซุกอยู่ข้างหลังก็ค่อยๆเอาออกมาให้คนหันมามองสะดุ้งโหยง
"ต ต้องใส่อย่างนี้ตลอดเดือนเลยหรอ=△=;"
"ผมไม่บอกให้ใส่ตลอดปีก็ดีไปครับ อีกอย่างก็เพื่อตัวคุณอีกด้วยนะครับ"เด็กหนุ่มถอนหายใจยิ้มๆพลางถอดหมวกหมีขาวที่เรียกได้ว่าคลุมหัวอยู่ออก
เผยให้เห็นถึงใบหน้าที่แท้จริงที่ถูกหมวกปิดครึ่งหน้าเอาไว้ตลอดเวลา...แค่ชั่ววูบเท่านั้นที่เจ้าตัวเริ่มแย่งหมวกใบใหม่มาใส่บังหน้าของตน
"อย่ามองได้ไหม มันหงุดหงิด"เสียงเล็กค่อยๆเปลื่ยนเป็นเสียงที่หวานขึ้นเล็กน้อยเอ่ยอย่างหงุดหงิดก่อนจะดึงหมวกให้ปิดจนเห็นแค่ครึ่งหน้าเหมือนเดิม
"ทำไมต้องปิดบังหน้าตาตัวเองถึงขนาดนั้นละครับ"เด็กหนุ่มส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะหยิบเอาหมวกใบเก่าของคามิเก็บใส่กระเป๋าสะพายของตนพลางมองไปยังร่างของคามิที่เริ่มโตขึ้นมานิดหน่อย
"เรื่อง-ของ-ฉัน เข้าใจแล้วนะ=_="
"...ครับ เข้าใจแจ่มแจ้ง=_=;"
"ว่าแต่เจ้านั้นที่ว่า นายบอกว่ามันจะโผล่มาที่โรงเรียนของฉันสินะ"ว่าพลางก็หยิบกระดาษประวัติของ'เจ้านั้น'ที่พูดถึงขึ้นมาอ่านอย่างไม่รีรอก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพูด"หน้าตาไม่เข้ากับจินตนาการของฉันเลยY_Y"
"คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบอะไรแบบนี้ ได้โปรดอย่างแสดงอาการครับ- -"
"ไอ้พวกไร้ความรู้สึกไปตายซะTT[]TT\"แม้จะเปลื่ยนไปบ้างเล็กน้อยแต่ยังคงความบ้าบอไว้นั้น พูดแล้ววิ่งออกจากห้องไปให้คนที่อยู่ภายในห้อง'เก็บของ'ส่ายหน้าอย่างหน่ายๆ
...ถ้าไม่มีไร้ความรู้สึกนั้นคงจะไม่ใช่มนุษย์แล้วละมั้งครับ...
...นั้นสินะแล้วผมเป็นมนุษย์หรือเปล่านะ...
"มีปัญหาอย่างนึง"ยามิเอ่ยเสียงเครียดพลางมองไปแต่ละคนที่จ้องมองเธอเพื่อขอความเห็นกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างจริงจัง ยามิถอนหายใจออกมายาวๆเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ"เราไม่มีเครื่องปรุงในห้องนี้...แม้แต่อย่างเดียว..."
"ใครจะหายกมือขึ้น"
...เงียบ...
"ขอถามอีกครั้ง ใครจะหาเครื่องปรุงจงก้าวเท้าออกมาซะ"
"........"
...ไม่ค่อยเห็นแก่ตัวกันเลยนะพวกคุณ...
"...งั้นฉันไปหาเอง พวกเธอนั้งรออยู่ในห้องทำอาหารนี่ละ=_="ไนท์เอ่ยสรุปพลางหันหลังแล้วเหลือบมองไปยังอีกห้องข้างๆที่เขียนอย่างสวยหรูว่า'ห้องเก็บอาหารและเครื่องปรุง'อย่างเอือมๆ
...โรงเรียนบ้าอะไรมีห้องเก็บอาหารกับเครื่องปรุงด้วยฟะ=_=*...
"เดียวๆ ฉันไปๆ"วีนัสเอ่ยอาสาพลางเดินไปหาไนท์ลนๆ
"...ก็ตามใจ"ไนท์เอ่ยเสียงเรียบพลางจ้องมองเข้าไปยังข้างในห้องอันน่าพิศวงที่แม้จะมีประตูสีน้ำตาลสะอาดแลดูไม่ค่อยมีอะไรปิดไว้ก็ตาม แต่รังสีของมันบ่งบอกได้ว่า...ลางร้าย!!(ขอย้ำว่ามันคือห้องเก็บอาหารและเครื่องปรุง)
"ไปดีมาดินะฮะ^ ^"ยามิที่เอ่ยอย่างยิ้มแย้มกล่าวสั่งเสีย(?)พลางเข้าห้องไปกับพวกสาวๆคนอื่นๆไป
...มันหน้าด้านจริงๆ!...
"ชิ มันต้องเสี่ยงกันหน่อยละ"ไนท์เอ่ยหัวเสียเล็กน้อยก่อนจะหยิบตะกร้าลายมิกกี้เมาส์ของหน้าห้องที่จะเข้าไปผจญ'ภัย'ที่ตนใช่ว่าจะรังเกียจอะไรนักหนาขึ้นมาอย่างเอือมๆสักพักก่อนจะเปิดประตูของห้อง'เก็บอาหารและเครื่องปรุง'อย่างใจกล้า
"เธอแน่ใจว่าจะตามฉันมาแล้วสินะวีนัส ;￢_￢"
"น นี่เป็นห่วงฉันหรอเนี่ย-*0*- "
"เปล่าไม่มีอะไร= =;"หลังจากที่ได้กำลังใจ(?)เรียบร้อยแล้วไนท์ก็บบรจงจับด้ามจับประตูเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆเปิดเข้าไปก็จะได้พบกับ...
"พวกเธอเป็นใครนะ!!!"
"หือ?!"
"มีอะไรหรอโกเมน"ระหว่างที่แจ๊คกำลังทำอะไรบางอย่างกับอาจารย์ประจำห้องของตน(?!)ก็ค่อยๆหันไปมองโกเมนผู้ร่วมมือกับตนได้ทำหน้าเครียดเหมือนเจออะไรบางอย่าง
"เหมือนจะมีคนมองเราอยู่นะ.."นัยตาแดงอัญมณีของเด็กหนุ่มค่อยๆกรอกไปมาเหมือนมองหาคนที่มองพวกเขาอยู่เป็นนัยๆสักพัก
"...ตรงนั้นงั้นหรอ!"แล้วก็หันไปมอง
"รู้ตัวด้วยงั้นหรอ"เสียงเล็กๆของเด็กสาวเอ่ยหยันเล็กน้อยก่อนจะโผล่หน้าออกมาจากประตูให้ทุกคนในห้องหันมามอง
"เธอ...ไม่สิพวกนายเป็นใคร"แจ๊คเปรยหน่อยๆก่อนจะหันไปมองรอบๆที่มีเหล่าเด็กสาวและหนุ่มที่อายุรุ่นคราวเดียวกันโผล่ออกมาจากส่วนต่างๆของห้อง
"นักเรียนห้องนี้=_="อีกเสียงนึงเอ่ยพลางเปิดหน้าต่างเข้ามาข้างในห้องพลางหยิบหูฟังมาครอบหูของตนอย่างไม่สนใจ
"เปิดเทอมมาวันแรกพวกนายก็มาสายกันเลยหรอเนี่ย=_=;"นีโรพึมพำเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นต่อ"แล้วพวกนายมาทำอะไร ไม่หยุดไปเลยละ"
"คนมันอยากจะมาตอนนี้ มีอะไรไหม"เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆแลดูน่ารัก(น่าชัง)แต่ปากไม่เข้ากับหน้าเอ่ยขึ้นหน่อยๆก่อนจะสะบัดผมสีม่วงอ่อนของตนอย่างหงุดหงิด
"อ อ้อ พวกคุณคือนักเรียนพิเศษที่พึ่งถูกเรียกตัวสินะครับ"ชิอันเอ่ยเสียงลนๆก่อนจะแหวกแจ๊คและโกเมนออกหลังจากโดนกระทำช้ำร้าย ไปมองหล่านักเรียนใหม่ที่ว่าด้วยสภาพของ...
...ชุดที่ใส่...ขณะนี้เป็นชุดของเด็กประถมตัวเล็กๆ...
...หนำซ้ำยังเป็นชุดของเด็กผู้หญิง...
...แล้วผมข้างนึงก็ถูกมัดจุกอยู่ข้างนึงอีกด้วย...
...บวกกับดวงตาสีม่วง ผมสีขาวออกเขียวๆนั้น และหน้าอ่อนๆของเด็กผู้ชาย(เริ่มยังไงๆ?)...
...ดูไปแล้ว...
"โมเอะค้า!!!"เสียงของเด็กสาวทั้งสามร้องประสานเสียงแล้วเข้าไปหาผู้ที่เป็นอาจารย์ประจำชั้นของตนอย่างบ้าเลือด
"บอกแล้วว่าผู้หญิงชอบแบบนี้^◇^b"โกเมนพูดพลางหันมาชูนิ้วโป้งให้เพื่องทั้งสามของตนอย่างภาคภูมิใจ โดยมีแจ๊คยิ้มส่งให้หน่อยๆและเพื่อน(ตั้งแต่เมื่อไร่ก็ไม่รู้)ก็พากันเหงื่อตกกับคนตรงหน้า
...เมิงยังเคารพอาจารย์ประจำชั้นเมิงอยู่ชิมิﾟ曲ﾟlll...
"นี่ๆต้องติดโบตรงนี้ด้วย๐>◇<๐"
"ต้องแบบนี้สิถึงจะน่ารัก>▽<"
"ถ่ายลงเฟสบุกค์ด้วยสิ!!*◇*"(ชักจะนอกเรื่อง=_=;)
กรี๊ดกร๊าด กรี๊ดกร๊าด~
...นี่หรือผู้หญิง...อ้าว! แล้วข้าพเจ้าเพศไรวะเนี่ย!?...
คิซากิ คุโรตะหญิงสาวผู้ชอบแต่งชายไม่แพ้ท่านรองหัวหน้าคุโรซากิ ยามิ ได้เกิดการสับสนทางเพศเล็กน้อยก่อนจะจับขมับเรียกสติตนอย่างใจเย็น ข้างๆมีทามาเรีย เคลียล์นั้งแถวๆริมหน้าต่างไปพลางนั้งฟังเพลงในหูฟังคู่กายไปพลาง
"ห้ามแกล้งราฟาเนียร์คุงนะ!"เสียงทุ่มเอ่ยเสียงแหลม(?)พลางเปิดตัวด้วยประตูด้านหลังอย่างรุนแรง(น้อย) เจ้าของชื่อที่กำลังโดนยำค่อยๆหันไปมองเจ้าของเสียงที่คุ้นเคยแล้วก็ต้องเบิ่งตากว้างทันที
"วิชช์คุง?!"
"นายเป็นใคร"อายูมุที่ยืนเงียบอยู่นานเอ่ยถามพลางหันไปมองอาคันตุกะที่เข้ามาสดๆร้อนๆที่กำลังปาดเหงื่อพลางหันไปมองหน้าเขาอย่างจริงจัง
"ใครบอกว่าผมเป็นเกย์! ผมแค่เป็นนักเรียนของเพื่อนตางหากละ!!"
...เอ่อ...นี่ผมถามหรอ=_=;...
"นายเป็นนักเรียนพิเศษของห้องนี้ด้วยใช่ไหม"คราวนี้ลองถามอีกรอบละกัน
"พูดอะไรอย่างนั้นครับ ผมไม่ได้แก่ซะหน่อย>A<"
...ผมถามเรื่องนั้นหรอ=_=*...
"วิชช์คุง นายก็มาอยู่โรงเรียนนี้กะเขาด้วยงั้นหรอครับ"ชิอันถอดชุดเด็กสาวออกก่อนจะกลับเข้าสู่สภาวะเดิมของตนเข้าไปถามวิชช์คุงที่ทำหน้าเอ๋อเล็กน้อยก่อนจะตอบ
"พอดีว่าไม่มีกุญแจเข้าบ้านเลยย้ายตามโรงเรียนมานะ^▽^\"
...สมองมีแค่นี้หรือขอรับ...
"จะว่าไป...ผู้หญิงในห้องนี้มีเยอะกว่านี้ๆไม่ใช่หรอ"คุโรตะเอ่ยตัดบทสนทนาเสียก่อนพลางมองไปรอบๆห้องที่เว้นเธอ ชิชิกิ อามิ วาเลนเซีย เดส คาสทอร์เทียและอาซึโนะ อาเนะ ก็ไม่มีนักเรียนหญิงคนอื่นเลยสักคน
"อ้อ รู้สึกจะไปเตรียมอาหารปาร์ตี้ของวันนี้นะ"โกเมนตอบพลางเปรยยิ้มให้ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของคนที่เคยโดน
...มันกะจะเอายัยพวกนี้เป็นลูกหลง(เพื่อน)อีกแหงม...
"งั้นพวกเราก็ไม่ควรอยู่"อาเนะตอบปัดพลางหันไปทางวาเลน
"ก็นั้นสิเนอะก็เราเป็นผู้หญิงนี่"วาเลนตอบพลางพยักหน้าให้อาเนะ
"งั้นก็ไปกันเถอะสาวๆทั้งหลาย~"ว่าพลางคุโระตะก็เดินนำอามิ วาเลนและอาเนะไปโดยให้โกเมนกัดนิ้วทิ้งท้ายไป
"ต้องเอายัยพวกนั้นเข้ากลุ่มให้ได้"
...ไอ้บ้านี้เป็นไรฟระ= =;...
"...มีแผนแล้ว!!"โกเมนทำหน้าขรึมชั่วครู่ก่อนจะหันมามองทุกคนให้สะดุ้งโหยง
..มันจะทำอะไรอีก?!!...
"รับรองว่าผู้หญิงพวกนั้นต้องอึ้ง!!"
"ร ริอาแบบนี้มัน"ยูมิร้องอ้ำอึ้งเล็กน้อยเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่กล้าเอ่ยออกมาได้แต่มองของเบื่องหน้าลนๆ
"สุดยอดไปเลย"อาโอะร้องเสียงหลงพลางมองของเบื้องหน้าไม่วางตาเช่นเดียวกับทุกคนที่ไม่ต่างกันเท่าไร
"ไอ้ของที่เธอสั่งมามันสามารถทำให้เป็นแบบนี้ได้ด้วยงั้นหรอ..."ยามิพูดเสียงขรึมพลางมองของตรงหน้าเหมือนซึ้งเป็นแบบสูตรขนมที่คิดค้นโดยริอาดั่งของแปลกหายากที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
"เจ้าเนี่ยถ้ากินเข้าไปจะ//เซนเซอร์//ได้ด้วยนะจะบอกให้"
"ไม่อยากจะเชื่อ!!"
"ไม่มีขนมอะไรที่ฉันคนนี้ทำไม่ได้แน่ ขอรับรองเลย"ริอาเช็ดจมูกตนอยากภาคภูมิใจก่อนจะเปรยตามองทุกคน"ทีนี้ก็จะไม่มีใครชนะอาหารห้องเราได้แน่นอน"
"ว่าแต่สองคนที่ไปหาของนั้น..."
"เอ้าทุกคน! ถ้าทำเจ้านี่สำเร็จพวกเราก็จะรอดจากท่านรองนะคะ!!"มี่พูดขัดยิปโซก่อนหันไปปลุกใจสาวๆ
"น นี่...ยัยโฮชินะ..."
"พวกเราต้องขนะ เย้!!"
"...นี่พวกเธอ..."
"ถ้าเอาไปให้เจ้าพวกนั้นดูมีหวังต้องแหงๆเล้ย~"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น