ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ۩ﺴ ประตูต่างมิติ Wonderful wor ﺴ۩

    ลำดับตอนที่ #6 : ━ งานปาร์ตี้? ━

    • อัปเดตล่าสุด 9 มี.ค. 55


     

              "...ชั่วโมง...วิ่งเล่น?!"ชิอันเอ่ยชั่วโมงต่อไปบนกระดาษที่เขียนด้วยลายลักอักษรที่แลดูดั่งเด็กอนุบาลอย่างงงๆท่ามกลางความวุ่นวายของนักเรียน(เกือบ)ทั้งหมดเป็นฉากหลัง

              "ชั่วโมงวิ่งเล่น??"ไนท์ที่ยืนมองกระดาษด้วยข้างๆพูดซ้ำแล้วทำหน้างงไม่แพ้กัน

              "แล้วไอ้ชั่วโมงวิ่งเล่นที่ว่านี่มันยังไงงั้นหรอคะ"ยูมิที่ยืนคิดอยู่ข้างๆเอ่ยปากถามคนแรก

              "อาจจะเป็นชั่วโมงที่ให้เราหาอะไรบางอย่างก็ได้มั้งฮะ"ยามิออกความเห็นพลางมองไปรอบๆห้อง โดยมีไนท์ทำสีหน้าครุ่นคิดสักพักก่อนจะพูดขึ้น

              "ชั่วโมงนี้คงจะเป็นชั่วโมงที่ให้ทำอะไรตามใจชอบแน่นอน"

              "เป็นแบบนั้นได้ด้วยหรอครับ=▽=;"

              "แล้วจะให้คิดเป็นอย่างอื่นนอกจากนั้นงั้นหรอคะ-_-"ไนท์พูดพลางเหล่มองชิอันหน่อยๆแล้วละสายตาออกไปหายามิเพื่อขอความเห็น

              "อือ...แต่จะให้ทำอะไรนี่ละปัญหา"

              "ทำไมงั้นหรอคะ"ยูมิที่ยืนอยู่กับชิอันที่ข้างๆเอ่ยถามทั้งคู่ที่สนทนากันสองคนอย่างไม่สนใจคนตำแหน่งใหญ่กว่า(?) ไนท์หันมามองเล็กน้อยก่อนจะตอบอย่างหน่ายๆ

              "เพราะถ้าเกิดทำอะไรตามใจชอบละก็มีหวังห้องนี้อาจจะไม่เหลือซากนะสิ"

              "เอ๊?"ยูมิร้องอย่างสงสัย ชิอันที่รู้สึกตัวข้างๆนึกขึ้นได้ก็พาลมองไปทางนีโรและวีนัสที่อยู่คนละฝั่งนั้งปล่อยรังสีอำมหิตใส่กันอย่างเมามันส์

              "ได้หัวข้อแล้ว~"

              "ว่ามา"

              "จัดปาร์ตี้กัน!"

              "อือก็ใช่ได้..."

              "....ห๊ะ?!!"

              เสียงเล็กลึกลับของเด็กน้อยที่แน่ใจได้เลยว่าไม่ใช่ใครอื่นโผล่ขึ้นมากลางวงให้หล่าเด็กนักเรียนภายใต้ปกครองหันมามองเป็นจุดเดียวกัน

              "ผ.อ.?!!⊙△⊙;"

              "หวัดดีจ้า=▽=/"

              ...ว่างงานนักหรือไงเจ้าผ.อ.นี้-_-*...

              "มาทำอะไรทีนี่นะฮะ"ชิอันเอ่ยถามพลางมองผ.อ.โรงเรียนที่มีร่างเล็กกว่าตนอย่างงงๆ ผู้ถูกเรียกหันมาฉีกยิ้มให้ชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ

              "วันนี้เป็นวันเปิดเทอมทั้งทีก็อยากจะให้นักเรียนกับอาจารย์ประจำห้องได้ผ่อนคลายบ้าง~"

              "พ พึ่งเคยรู้ว่ามีอะไรแบบนี้ด้วย=△=;;"

              "งั้นฉันขอตัวก่อนละ ขอให้สนุกเน้อ~"ผ.อ.ทิ้งคำสั่งท้ายแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างร่าเริงโดย...

              "หือ?"

              ...ทิ้งหนังสือเล่มหนาเล่มนึงไว้นักเรียน+ครูทั้งสี่มองหน้ากันสักพักก่อนจะค่อยๆหยิบหนังสือเล่มหนานี้ขึ้นมาดู

              "...กฎข้อบังคับของโรงเรียน..."ชิอันเปรยเสียงเบาพลางไปสะดุดกับริบบิ้นสีขาวคราบออกแดงๆบางอย่างที่ดูน่าสงสัยคั้นหนังสืออยู่

              "ไอ้นี่มัน..."ทั้งสี่มองหน้ากันอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจเปิดหน้าที่ริบบิ้นขาวนี้คั้นอยู่...

              "ข้อบังคับที่44 วันที่เปิดทุกครั้งทั้งวันต้องเป็นวันที่จัดงานปาร์ตี้แข่งกัน หากห้องไหนแพ้หรือบ๊วยก็จะได้รับบทลงโทษจากผ.อ.และหากใครชนะก็จะได้ความปราถนาสมประการ1ข้อ..."

              ".........."

              หลังจากอ่านไปได้สักพักทุกคนต่างเงียบกริบ ตาทั้งสี่คู่จับจ้องตัวหนังสือที่ขีดสีแดงเหมือนเน้นให้อ่านตาไม่กระพริบ




















              ตึงงงงงงงงงงงงงง!

              เสียงตบโต๊ะของรองหัวหน้าเรียกความสนใจจากคนในห้องให้หันมามองอย่างงงๆ รังสีเย็นแผ่ออกไปทั่วให้คนในห้องเริ่มหวาดๆกับรองหัวหน้าที่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาพูดด้วยเสียงที่เล็ดรอดออกมาจากปากที่กัดฟันกรอดๆอย่างอารมณ์เสีย

              "ทั้งวันนี้จะมีการแข่งปาร์ตี้กัน..."

              ...ห้ะ?! ปาร์ตี้มันทำให้ท่านโกรธขนาดนี้เลยหรอ?!...

              "ถ้าปาร์ตี้นี้ไม่ชนะ...ถึงตายแน่!!"

              ...เอาถึงตายเลยเรอะ=[]=;;...

              "เอ่อ...สรุปก็คือวันนี้ทั้งวันจะเปลื่ยนมาเป็นจัดปาร์ตี้แทนนะครับ^ ^;"คุณครูผู้พึ่งได้เอ่ยสรุปบทความทั้งหมดอย่างใจเย็น หลังฉากคือยูมิและยามิคอยมาควบคุมอารมณ์ไนท์อยู่

              ...แบบนี้มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมท่านรองถึงได้อารมณ์เสียแบบนี้หว่า= =;...

              "แล้วจะจัดกลุ่มกันแบบไหนหรอคะ"ฮาร์โมนี่ที่นั้ง

    ทักโครเชอยู่เงียบๆมาสักพักเอ่ยขึ้นอย่างตรงใจของใครหลายๆคนพอดี ชิอันพยักหน้าเล็กน้อยๆก่อนจะตอบ

              "เรื่องนี้ผมไม่รู้หรอกครับ/^▽^;"

              ...เมิงเป็นอาจารย์ภาษาอะไรวะเนี่ย= =;...

              "ค คือเราจะแบ่งกลุ่มออกเป็น2ส่วนคะ^ ^;"ยูมิเข้าแทรกเล็กน้อยพลางมองหล่าคนในห้องอย่างพินิจ

              "โดยจะแบ่งชายหญิงคะ"

              "แบ่งชายหญิง?"คนทั้งห้องเอ่ยทวนอีกรอบพลางมองหัวหน้าห้องงงๆ

              "ฝั่งผู้หญิงทำอาหารส่วนผู้ชายก็ทำงานจิปาถะคะ^

    ^"ยูมิพูดคลายความสงสัยของทุกคนพลางใช่มือข้างนึงชูขึ้นเพิ่มความอถรรถในการอธิบาย(เกี่ยวไหม= =;)

              "กรี๊ดดดดดดรักยูมิที่สุดเลย\>▽</ "เมื่อริอารู้ตัวว่าเป็นผู้หญิง(โดนเจ้าของตื้บ) ก็กระโดดกอดเพื่อนสาวของตนอย่างดีใจ

              "กำลังหิวเลย ได้จังหวะดีจริงๆ>q<b"อาโอะพูดพลางเช็ดน้ำลายของตนอยู่เนื่องๆ

              ...กะช่วยกินหรือไงเนี่ย=_=;...

              "ฉันขอเป็นคนคิดสูตรนะ>▽</"

              "เอ๊?! เดียวสิริอาทุกคนต้องช่วยกันนะ>0<;"

              "มัวรออะไรอยู่เล่าก็ไปกันสิคะ>w<"

              "เบาๆหน่อยสิยะ!"

              "กรี๊ดดดดดดดปาร์ตี้!!!"

              "พอได้แล้วไปกันซะทีสิพวกเธอ=_=;"

              ครืดดดดดด ปึงงงง!

              "......"

              หลังจากที่ประตูของโลกทั้งสองของชายหญิงได้ปิดลง(?)หล่าผู้ชายที่มองสาวใสๆทั้งห้องหลังประตูห้องไปต่างก็ค่อยๆหันมาคุยกัน

              "แล้วพวกเราจะทำไรดีละ=_=;"

              "เอ่อ...พูดถึงปาร์ตี้ก็ต้องเป็นเรื่องสนุกใช่ไหมครับ^ ^;"

              "อ้อ แบบนั้นท่าทางน่าสนุกนะ°▽°"

              "แล้วคิดจะทำอะไรเล่า=_=;"

              "นั้นสินะ=w=;"

              "แล้วเจ้าหมอนี่..."นีโรหยุดบทสนทนาชั่วครู่ก่อนจะค่อยๆหันไปมองบุคคลากรที่อยู่ด้านหลังที่นอนหลับไม่รู้เวล่ำเวลาเป็นของถนัดอย่างเนือยๆ

              "แบบนี้ท่าจะแย่นะฮะ=▽=;"ชิอันพูดแล้วมองนักเรียนที่รัก(?!)ของตนอย่างช่วยไม่ได้

              "อือ..."แจ๊คทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองโกเมนเชิงว่า'ฉันนึกออกแล้ว'อย่างมุ่งมั่น โกเมนที่รู้ได้ดังนั้นจึงพยักหน้าพลางเปรยยิ้มชั่วร้ายประกบคู่กับแจ๊คที่ไม่ต่างกัน

              "ค คิดจะทำอะไร..."

              "งานนี้สนุกแน่ หึๆ"









            


























              'เพื่อคนๆนั้นที่ผมยอมรับ




        
              และคนๆนั้นที่ยอมรับในตัวของผม





              ผมจะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน





              เพราะงั้น...





              ไม่ว่าจะแลกด้วยสิงใดผมก็จะทำมัน...อย่างเต็มใจ'
















              "นี่มัน...อะไรกัน..."เสียงเรียบของไนท์น้ำเสียงผิดไปจากทุกที ตาสีเงินคู่สวยที่เคยสงบเยือกเย็นนั้นบิ่งกว้างกับภาพที่สะท้อนนัยตาของสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า"ทำไมมันถึง.."

              "ไม่จริงน่า.."วีนัสเอ่ยเสียงแผ่วตัวค่อยๆหลบหลังของยามิที่ทำหน้าตกใจไม่แพ้กัน
       
              "นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับที่นี้กันนะ!"

              อาคันตุกะที่ให้ความเงียบเป็นเพียงคำตอบพักนึง ก่อนจะค่อยๆหันมาเปรยตามองเหล่านักเรียนหญิงชั่วร้ายชั่วครู่ก่อนจะแปรเปลื่ยนเป็นยิ้ม...

              "ผม
    มิคาเอล นิโคไลท์ครับ..."

              ...นี่หรือเปล่าคือรอยยิ้ม...แห่งการเสแสร้งนะ...
















    _____________________________________________

         บทส่งท้าย

      ตอนหน้าก็จะมีนักเรียนหน้าใหม่ที่มีคนมาสมัครมาเร็วๆนี้โผล่มาให้เชยชมกันนะคะ^ ^
    จึงทำให้เนื้อ เรื่องมันถูกเปลื่ยนไปบ้าง แต่ก็ขอให้ทุกคนทนอ่านไปด้วยดีนะคะ\>0<
                               by Writer


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×