۩ﺴ ประตูต่างมิติ Wonderful wor ﺴ۩

ลำดับตอนที่ #4 : ━ เพื่อนข้างห้อง ━

  

               ณ ห้อง18(Harmony say)

          สวัสดีคะ...ฉันชื่อฮาร์โมนี่ แอสตัน...ตอนนี้ฉันได้เข้ามาพักอยู่ในห้อง18...ตอนนี้ฉันอยู่ภายใน ห้อง...ที่ระบายไปด้วยสีม่วงอ่อนๆและลายดอกไม้ที่สลักด้วยสีทองสลวยไว้เป็น พนังห้อง เตียงที่มีรูปลักษณเหมือนโซฟามากกว่าตัวใหญ่ดูนุ่ม เครื่องฟอร์นิเจอร์อื่นๆต่างก็เป็นสีม่วงไปหมด...แต่นี้ไม่ใช่เรื่อง สำคัญ...

          "มีคนอยู่ไหมค้า/คร้าบ~"

          ...แต่เป็นอาคุนตุกะสองเสียงอีกฟ้ากฝั่งหนึ่งของประตูที่เรียกฉันอยู่ตอนนี้ตางหาก=﹏=;...

          "มีของฟากด้วยน้า~"เสียงเล็กที่คาดว่าน่าจะเป็นของผู้หญิงเอ่ยเชิญชวนขึ้น...

          ...เปิดไหม...จะเปิดดีไหม?!=△=;...

          "ม มีธุระอะไรหรอคะ^﹏^;"ในที่สุดฉันตัดสินใจไปเปิดประตูก็พบกับร่างของผู้หญิง และผู้ชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกันทั้งสองยืนยิ้มแฉ่งรอรับฉันที่เปิดประตู ให้อย่างงงๆ ใครกันเนี่ย?!

          "~ผมชื่อโกเมน  ลักขณาอภิรักษ์คร้าบ~ หรือเรียกว่าโกเมนจังก็ได้น้า~คุณเพื่อนข้างห้อง~^0^~"ผู้ชายผมสีดำระต้นคอ ตาสีแดงเสียงทุ่มเอ่ยแนะนำตัวพลางจับมือฉันเหมือนเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่ชาติ ปางก่อนอย่างสนิทสนม

          "โอ๊ส! ฉันชื่อคุโรคาวะ จินัตสึ เรียกว่าคุณพี่สาวก็ได้นะจ๊ะ คุณเพื่อนข้างห้อง~>0<๐"ผู้หญิงผมสีฟ้าทรงทวิล ตาสีน้ำตาลเข้มเอ่ยเสียงหวานพลางยื่นตระกร้าผลไม้ให้ ทำไมเนี่ย= =;?!

          "-^ω^-"

          "●.●"

          "-^▽^-"

          "●.●"

          "จะเข้าห้องไหม..."

          "ขอรบกวนด้วยค้า/ครับ->▽<-"

          ไม่ทันไรทั้งสองก็เข้าห้องของฉันไปซะแล้วหนำซ้ำยังขึ้นไปเล่นบนเตียงของฉันด้วยแล้วอีก?! โตกันหรือยังเนี่ย=△=;!?

          "นี่ แล้วเธอชื่ออะไรหรอ?"เสียงคนที่เอ่อ...รู้สึกจะชื่อจีนัตเอ่ยถามเราผู้เป็นเจ้าของห้อง(ตัวเอง)แต่ไหงของฟากของฉันถึงได้เข้าไปในกระเพาะของท่านทั้งสอง แล้วเนี่ย=A=!?

          "ฮ ฮาร์โมนี่ แอสตันคะ"

          "ยินดีที่ได้รู้จักนะ โม~นี่~จัง~"ผู้ชายที่รู้สึกจะชื่อโกเมนเอ่ยชื่อของฉันเสียงยาว และเน้นทุกคำโดยเฉพาะตัวจังเนี่ยสิ นี่ฉันสนิทกับนายตั้งแต่เมื่อไร่เนี่ยถามจริงเหอะ=_=

          "หุบปากไปเลย! ยัยบ้า!"

          ...เอ๊?! ฉันหรอ?!! แต่เดียวสิ...รู้สึกเสียงมาจากข้างล่าง...

          "เกิดอะไรขึ้นนะ?!"ไม่ทันไรเราทั้งสามคนก็ตรงดิ่งไปที่ระเบียงพลางก้มลงไปมองต้นเสียง อ่า...นั้นมัน...

          "ไปตายซะไอ้หัวยุ่ง!!"สิ้นเสียงเสียงระเบิดก็ดังขึ้นจากข้างล่าง พี่สาวทรงทวิลค่อยๆกวาดตามองไปข้างล่างรอบๆอย่างสงสัยแล้วไปสะดุดอะไร บางอย่าง

          "ไปดูกันไหม...อ้ะ?!"

          "มันไม่ตายดีแน่!" แม่เจ้า! ท่านพี่ทรงทวิลกระโดดลงไปแล้ว=A=?!!

          "นี่มันยังไงกันเนี่ย=△=;"ว่าพลางบุรุษโกเมนที่อยู่ข้างๆก็หันมามองฉัน แต่ว่า...

          ...ถามฉันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกนะคะ=_=;...









               30นาทีก่อนห้อง21(Yumi say)

          สวัสดีทุกๆคนนะคะ ฉันชื่อ ไซโต้ ยูมิ อายุ17 สัญชาติญาณญี่ปุ่น ฉันได้อยู่ห้องที่21 ถึงจะเสียดายที่ไม่ได้อยู่ข้างๆห้องเพื่อนๆของฉันแต่ห้องนี่อยู่แล้วก็สบาย ดี ห้องก็สวย อากาศก็ถ่ายเทดี แถมตรงระเบียงยังสดชื่นมากๆเลยละคะ

          "ถึงคนที่นี่จะดูแปลกๆไปหน่อยแต่ยังไงก็คิดถูกที่มาเรียนที่นี่ละน้า"เสียง ทุ่มเอ่ยขึ้นอย่างสบายๆ ใช่แล้วๆ อยู่ที่นี่แล้วได้เพื่อนใหม่เยอะเลยละ

          "แล้วคุณชื่ออะไรหรอคะ ฉันชื่อไซโต้ ยูมิคะ"ว่าพลางฉันก็ค่อยๆหันไปหาคนที่อยู่ระเบียงข้างๆ เอ๊? หัวเงินๆแบบนี้ เสียงแบบนี้...

          "เธอ?!"บุรุษผมเงิน ดวงตาสีแดง ใช่เลยคนๆนี้เป็น...

          "คุณที่ทะเลาะกันเมื่อตอนนั้นนี่นา!"

          "เธออยู่ห้องข้างๆนี้งั้นหรอเนี่ย?!!"ว่าแล้วเขาก็ชี้หน้าฉันเหมือนเจอสัตว์ประหลาด เสียมารยาทที่สุดเลย>A<*

          "ใจร้ายที่สุดเลย คนเข้าอุส่าห์พูดดีๆด้วยแล้วแท้ๆนะ>0<*"ฉันร้องออกไปอย่างอดไม่ได้ ก็มันเรื่องจริงนี่นา

          "ท โทดที...ฉันชื่อนีโร ริเวอร์ไลน์..."

          ...เอ๊? จะพูดดีๆก็ได้นี่นา ไม่น่าโวยวายใส่เลยแหะเรา...

          "ม ไม่เป็นไรคะ ขอโทษที่ตะคอกใส่นะคะ^▽^;/" ฉันรีบขอโพยทันที

          "นี่คุยอะไรกันนะ ท่าทางน่าสนุกดีนี่●▽</ฉันชื่อวีนัสนะ..."ว่าแล้วก็มีคนโผล่มาแจที่ระเบียงอีกคน หือ? นี่มัน

          "●▽</"

          "o_o"

          "◕▽◕;"

          "ยัยหัวซาลาเปาเมื่อตอนเที่ยง!"

          "ไอ้หัวยุ่งเมื่อตอนเที่ยง!"

          ...แย่แล้ว คู่นี้จะทะเลาะกันอีกหรือเปล่าเนี่ย>﹏<∥∣...

          "แก!? ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะรังแกผู้หญิงด้วยหรอเนี่ย?!!" เอ๊0ロ0?!! คุณพี่วีนัสคะ! คิดได้ยังไงคะเนี่ย!?

          "ม ไม่ใช่นะคะ..."

          "หุบปากไปเลย! ยัยบ้า!"

          เอ๊!? ท่านนี้ก็เอากะเขาด้วยหรอเนี่ย ใจเย็นๆกันก่อนสิคะเนี่ย>△<;; แถมไปว่าเขาอีกตางหากเป็นผู้ชายซะเปล่า>A<*

          "ว่าไงนะไอ้บ้า!"    

          "ก็ว่างั้นแหละยัยเบื้อก!"  

          "กรี๊ดดดดด ไปตายซะไอ้หัวยุ่ง!!"

          "ไม่ขัดข้องหรอกน่า!!"

          "หยุดนะคะทั้งสองคน\>ロ<;/" ไม่ทัน! ไม่ทันการแล้ว!! คุณวีนัสกระโจนหาใส่นีโรคุงแล้ว!?

          ตูมมมมมมมม!!

          "แก! ตายซะเถอะ!!"เห๊?!! จีนัตก็มากับเขาด้วย นี่มันอะไรกันเนี่ย๑?!

          "มีใครอยู่ไหมเปิดประตูให้ฉันหน่อย"

          "หือ?"

          ตูมมมม!! เปรี้ยงงงง!! ผัวะ!! เพียะ!! ตึงงงง!! ตุบบบบ!! เฟี้ยววว!!
โป้กกกกก!!!

          "โอ๊ยเจ๊บ!!!" ทั้งสามร้องประสานเสียงพลางมองไปยังผู้ที่เขกหัวพวกเขาทั้งสาม น นี่มัน...

          "ไนท์จัง~≧0≦-"

          "ทำอะไรกันอีกละพวกเธอและนาย-`﹏´-*"

          "ยัยพวกนี้/ไอ้หมอนี่ หาเรื่อง"ทั้งสามพูดพร้อมกันอีกครั้งโดยมีฉันและคุณไนท์ผู้ตัดสินยืนอยู่ข้างๆ

          "เรื่องมันเป็นยังไง=x=;"และแล้วผู้ตัดสินก็มองจำเลย(ตัวเอง)แทนนักโทษทั้งสามคน เอาไงดีละเนี่ย=△=;

          "อ เอ่อคือ....เป็นเรื่องเข้าใจผิดนะคะ..."

          "....เข้าใจสถานะการแล้ว=_=;"เธอว่าพลางถอนหายใจไปพลางๆก่อนจะปรือตาเย็นชา ใส่ทุกคน"พวกเธอเป็นผู้หญิงแต่กลับมาอยู่ห้องผู้ชายงั้นหรอ"

          "จริงด้วย⊙△⊙!!"ทั้งสามร้องขึ้นมาพร้อมกันอีกครั้ง

          "เพราะฉะนั้นกลับห้องตัวเองไปซะ เข้าใจแล้วนะ= ="ว่าพลางทำสายตาปกติเช่นเดิม แต่ว่า...

          ...ส สุดยอดไปเลย-◊////◊-...

          "งั้นฉันก็กลับก่อนนะยูมิ ถ้ามันทำอะไรอีกบอกฉันได้เลยนะ"จีนัตจังพูดพลางตบบ่าฉันแล้วเดินออกจากห้องของคุณนีโรไป

          "ไนท์จังทำเพราะหึงฉันหรอเนี่ย~ น่ารักจริงๆเลย->ω<-"

          "หึงบ้าอะไร ปล่อยฉันนะ=///=;"  

          "กรี๊ดดดดดดด น่าร้ากกก~->▽<-"และแล้วทั้งคู่ที่ติดหนึมทั้งสองก็เดินจากไปจากห้องของคุณนีโรไป

          "แต่ส่งท้ายนั้นФωФ◊"ผู้ที่กำลังจะออกจากห้องไปโผล่ออกมาอีกครั้งพลางโยน....ระเบิดพลุเข้ามาในห้อง?!!

          "เฮ้ย!!!!"

          ตูมมมมมมมม!!!

 

         

 




     อีกด้าน...

  "สุดท้ายก็ไม่เป็นไปตามที่คิดไว้สินะครับ"ว่าพลางผมสีเงินก็ค่อยๆส่ายไปมาอย่างผิดหวังพลางมองผู้ร่วมสนทนาที่นั้งแกว่งเท้าเล่นไปมาบนหลังคาเดียวกับที่ตนยืนอยู่

  "อ้องั้นหรอ ก็นั้นนะซี้น้า~>▽<"ไม่ว่าเปล่าก็โบกธงเด็กเล่นขึ้นมาแกว่งเล่นอย่างสนุกสนานให้ผู้ยืนมองเอือมระอา

  ...นี่ผ.อ.จะต้องทำแบบนี้ไปถึงไหนเนี่ย...

  "หอพักก็พังไปส่วนนึงอีกด้วยนะครับ=▽=;"ว่าอีกก็หยิบสมุดเล่มนึงมาบันทึกค่าเสียหายทั้งหมดต่อ

  "นั้นสิเนอะ-=ω=-"ผู้ต้องดูแลกลับพูดลอยๆแล้วนอนกลิ้งไปมาบนหลังคาหน้าตาเฉยให้ผู้จัดการต้องทำหน้าหน่ายๆใส่อีกครั้ง
  
  "นี่ฮาจิ..."เสียงเอ่ยเรียกน้ำของบุรุษดังขึ้น ผู้ถูกเรียกค่อยๆหันมามองอย่างสงสัยกับท่าทีที่เปลื่ยนไปของกับผ.อ.ร่างน้อยๆที่ทำสีหน้าจริงจัง

  ...จะมาไม้ไหนกันนะ...

  "วันนี้มีออมยิ้มมาใหม่ของบริษัทโอเทรสต้ากับโอรีโอะใช่ไหม..."ผ.อ.คามิทีทำสีหน้าจริงจังพูดพลางเปิดสมุดรายชื่อบริษัทขนมขึ้นมาเปิดให้เจ้าของนามฮาจิได้มอง

  "ห๊า?"ทันทีที่เจ้าของโรงเรียนได้หันมามองเขาก็ปิดสมุดค่าเสียหายของอาคารตามสัญชาติญาณอย่างรวดเร็ว"อมยิ้มงั้นหรอครับ=A=;"

  "อมยิ้ม●ω●"ว่าพลางก็ทำสายตาวิ้งๆใส่ผู้ดูแลเงินโรงเรียนดั่งลูกขอเงินบิดามารดาไปซื้อขนมที่ต้องการก็ไม่ปาน= =

  "ไม่ได้ครับU U"ว่าพลางก็ค้านทันควันแล้วเก็บสมุดบันทึกต่างๆไว้ข้างตัวต่อ

  "เอ๊?!ทำไมง่า\>◊</"ผ.อ.ที่มีการกระทำไม่ต่างจากเด็กร้องโวยวายพลางกระโดดหยองแหยงใส่ฮาจิเมะที่ทำหน้าหน่ายชั่ววูบก่อนจะตอบด้วยรอยยิ้ม

  "อาจจะฟันผุนะครับ^ ^"

  "ไม่เอาๆ เราแปรงฟันทุกวันไม่มีวันผุแน่นอน\>0</"แต่ผ.อ.น้อยผู้นี้ก็ยังคงโวยวายต่อไป

  "ผ.อ.ครับ เมื่อคราวก่อนก็เคย..."

   "ฮัจจี้~◕▽◕"

   "= =;;"

   "-*ω*-"

   "......" 


                                                     จบเถอะ...