ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ━ ความจริงที่กำลังจะเกิดขึ้น ━
MusicPlaylist at MixPod.com
คลิกฟังเพื่อเพิ่มความสุนทรีย์คะ=w=
ถ้ามันเล่นไม่ได้ก็ลองคลิ๊กที่Get Tracksหรือhttp://www.mixpod.com/playlist/89084126นะคะ
_____________________________________________
เสียงของเปียโนและไวโอลินบรรเลงประสานเสียงออกมาอย่างลงตัวและบรรเลงไปเรื่อยๆ
...ทำไมกันนะทำนองที่แสนจะคุ้นเคยนี่มันคืออะไรกัน...อะไรกัน...
"โซจัง!"มี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเอ่ยเรียกสติยิปโซที่ยืนนิ่งผิดปกติขึ้น ยิปโซชะงักก่อนจะหันไปมองเพื่อนสาววัยเด็กของตน" เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?"
"ป เปล่าไม่มีอะไร"ยิปโซตอบก่อนจะหันไปฟังเสียงบรรเลงของไวโอลินและเปียโนต่อจนไปสะดุดกับผู้บรรเลง
...คุโรคาวะ จินัตสึกับแบล็ค แจ๊คงั้นหรอ?!...
"เป็นไงสาวๆ นี่ละไม้ตายของเราที่เตรียมไว้"โกเมนผู้เป็นต้นคิดเอ่ยบทสนทนากับสาวๆที่ว่าพลางฉีกยิ้มอย่างภาคภูมิใจให้ใครหลายคนหมั่นไส้เล็กน้อย
"เหอะ! ไอ้การประสานเสียงห่วยๆเนี่ย"เพทายพูดขัดก่อนทำหน้าบูดๆใส่ผู้เล่นเพลงให้ชะงัก
"ห๊า? อะไรของเธอ"นิโรหันไปมองพลางขมวดคิ้วต่อกับเพทายที่เดินตรงรี่ไปหยิบฟรุตที่อยู่ในกระเป๋าพลางก็คลี่ยิ้มออกมา
"คอยดูละกัน"จากนั้นเธอก็เริ่มเป่าฟรุตของเธอขึ้นก่อนให้คนเล่นเปียโนกับไวโอลินหันมาเล่นต่อ
...กลายเป็นการประสานเพลงแบบใหม่...
หลังจากทั้งสามคนโชว์ลีลาในการบรรเลงเพลงทุกคนที่นั้งฟังต่างก็หันมามองหน้ากันก่อนจะหันไปมองผู้เล่นต่อ
"เป็นไงมั้งฮะ พอใช้ได้ไหม?"ยามิกล่าวยิ้มๆพลางก็ดีดเปียโนติ้งๆให้แจ๊คผู้เป็นคนเล่นหันไปมอง
"นั้นสินะครับ ว่าแต่คุณไปหาเพลงมายังไงกันครับเนี่ย"พูดพลางเด็กหนุ่มก็ชูโน้ตเพลงที่ตนเล่นขึ้นมาให้ยามิหันไปมอง
"แน่นอนว่าต้องรู้จักถึงได้เอามาให้พวกคุณเล่นยังไงละ"คนตอบกลับไม่ใช่กับคนที่ให้เพลงแต่เป็นทิมินิส ทาเวสไรค์
ยามิหันมาเขม็งมองไม่สบอารมณ์แว้บนึงก่อนจะหันไปมองเพทาย"จะว่าไปคุณรู้ได้ยังไงกันครับว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่พวกคุณจีนัตเล่นกัน"
"เรื่องนั้นของตายอยู่แล้ว ไม่มีเพลงไหนที่ฉันเล่นไม่ได้หรอก"เพทายกล่าวก่อนจะเก็บฟรุตพลางก็เดินไปหาเนโกะ
"วันหลังถ้าอยากจะไปเล่นด้วยก็พูดดีๆหน่อยสิเพทาย=_="
"น หนวกหูนะ ที่ฉันเล่นไปเพราะได้อยากเล่นเท่าไร่หรอกแค่พวกนั้นเล่นห่วยจนฉันทนไม่ได้ตางหาก!"เพทายหน้าแดงเล็กน้อยก่อนจะกอดอกสะบัดหน้าไปทางอื่นให้คนข้างๆถอนหายใจออกมายาวๆ
"จ้าๆ แม่คนเก่งเอ้ย~"จีนัตพูดพลางก็หันไปลูบหัวเพทายเล่นเหมือนน้องที่สนิทกันมานานให้เพทายหงุดหงิดออกมาหน่อยๆแต่ก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรออกไป
"ว่าแต่ที่เรียกมาไม่ใช่แค่ให้มาฟังเพลงอย่างเดียว"ฮาร์โมนี่พูดขัดพลางก็หันไปมองหาไนท์ที่ยืนอยู่เงียบๆเพื่อขอคำตอบ"ใช่หรือเปล่าคะ?"
"ใช่ ก็อย่างที่เธอว่านะแหละ"ไนท์ตอบก่อนจะสรุป"ที่เรียกมาหมดนี่ก็เพราะมาทำความสะอาดและตกแต่งห้องและ..."
เงียบไปพักนึงก่อนจะหันไปมองมองทางประตู"ครูต้องช่วยพวกเราด้วยนะคะ"
"ห เห๊?!!"ผู้เป็นครูสะดุ้งโหยงทันทีที่(รอง)หัวหน้ากำลังมองมาที่เขา"จ จะให้ผมแต่งหญิงอีกหรือเปล่าฮะ●△●lll"
"ว่าไงนะ!!?"ไนท์ร้องเสียงหลงก่อนจะเริ่มนึกถึงหนุ่มน้อยโกเมนที่เริ่มเดินย่องหนีเตรียมที่จะเผ่น
"นี่ๆ นายทำอะไรกับอาจารย์ประจำห้องของเรากันยะ=_=*"วีนัสที่ไหวตัวทันเดินเข้าไปบีบไหล่ตัวการให้หันมามอง
"ค คือเราแค่ทำตามที่นีโรจังบอกเองนะ^▽^;;"
...สลัด!!!!?...
"อ้อแกเองเรอะ...ไอ้หัวหงอก!!"จากที่ไม่ค่อยสนใจสักเท่าไรก็กลับมาไฟลุกทันทีให้หัวหงอกเอ้ยนีโร บุรุษผมเงินหันผู้ตเองสงสัยว่าเหตุเกิดจากเขาได้มามอง
"โกเมนนี่แก!!..."
...เดียวหลังเลิกเรียนเดียวเลี้ยงติมนะ>u ﾟb...
...เอาของมาล่อกรูก็ไม่สนโว้ยยยย!!!!=皿=*...
หลังจากโกเมนส่งซิกสายตาให้ก็ทำเนียนช่วยพวกโองะที่กำลังนั้งจัดโต๊ะโดยไม่สนใจนีโรที่โดนวีนัสวิ่งไล่อีกต่อไป
"โทษฐาณทำร้ายจิตใจอาจารย์ประจำห้องของแกมีจิตสำนึกหรือป่าวววว!!"
"บอกว่าไม่ได้ทำไงเล่า!!!!"
เอาละเราก็จะไม่สนใจคู่นี้อีกต่อไป แต่ไปทางอีกด้าน...
...ถึงแล้ว...ในที่สุดข้าก็มาถึงที่นี้...
ร่างที่โดนเงาทะมึนร่างสูงค่อยๆเก้าเท้าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูโรงเรียนอย่างเงียบสงัดพลางก็เงยหน้าขึ้นมองประตูสีเงินที่เป็นร้อยสลักอย่างสวยงามขวางไว้
"ชิ! ประตูเวทงั้นหรอ"แม้เพียงคนมองนั้นตีหน้าหงุดหงิด แต่ก็ไม่นานนักที่เขาเริ่มฉีกยิ้มออกมา"คิดว่าของแบบนี้จะหยุดความสามารถข้าได้งั้นหรือ...คิดผิดซะแล้วยัยพระเจ้าจอมปลอม!!"
ตูมมมมมมมมม!!!
ประตูกรงเหล็กที่ตั้งนิ่งตระหง่านระเบิดออกมาอย่างไม่มีชิ้นดี มิติที่กลืนกับอากาศขยายกว้างกลายเป็นอีกมิตินึง จากโรงเรียนที่แสนเลิศหรูอลังการที่ห็นจากภายนอกก็กลายเป็นเพียงปราสาทที่แสนน่ากลัวดีๆให้คนในเงามืดนั้นยิ่งยิ้มเยาะอย่างพอใจ
"กลับมาแล้ว...ข้ากลับมาล้างแค้นพวกแกแล้ว!!!"
_____________________________________________
บทส่งท้าย
ตอนนี้เราก็ดองมานานอีกเช่นเคย แต่ว่าคราวนี้ไรเตอร์ก็ได้
เพื่มเพลงเข้าไปด้วยแล้ว ไหนๆก็เลยเอาให้ยาวเข้ากับความยาว
ของเพลงกันไปเลย เพื่อคุณคนอ่านจะได้อ่านนิยายเรื่องนี้อย่าง
มีอารมณ์พลอยตามไปด้วยคะ เชิญรับชมกับ'ตอนพิเศษ'ด้านล่าง
ได้เลยคะ^▽^/
by Writer
...ทำไมกันนะทำนองที่แสนจะคุ้นเคยนี่มันคืออะไรกัน...อะไรกัน...
"โซจัง!"มี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเอ่ยเรียกสติยิปโซที่ยืนนิ่งผิดปกติขึ้น ยิปโซชะงักก่อนจะหันไปมองเพื่อนสาววัยเด็กของตน" เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?"
"ป เปล่าไม่มีอะไร"ยิปโซตอบก่อนจะหันไปฟังเสียงบรรเลงของไวโอลินและเปียโนต่อจนไปสะดุดกับผู้บรรเลง
...คุโรคาวะ จินัตสึกับแบล็ค แจ๊คงั้นหรอ?!...
"เป็นไงสาวๆ นี่ละไม้ตายของเราที่เตรียมไว้"โกเมนผู้เป็นต้นคิดเอ่ยบทสนทนากับสาวๆที่ว่าพลางฉีกยิ้มอย่างภาคภูมิใจให้ใครหลายคนหมั่นไส้เล็กน้อย
"เหอะ! ไอ้การประสานเสียงห่วยๆเนี่ย"เพทายพูดขัดก่อนทำหน้าบูดๆใส่ผู้เล่นเพลงให้ชะงัก
"ห๊า? อะไรของเธอ"นิโรหันไปมองพลางขมวดคิ้วต่อกับเพทายที่เดินตรงรี่ไปหยิบฟรุตที่อยู่ในกระเป๋าพลางก็คลี่ยิ้มออกมา
"คอยดูละกัน"จากนั้นเธอก็เริ่มเป่าฟรุตของเธอขึ้นก่อนให้คนเล่นเปียโนกับไวโอลินหันมาเล่นต่อ
...กลายเป็นการประสานเพลงแบบใหม่...
หลังจากทั้งสามคนโชว์ลีลาในการบรรเลงเพลงทุกคนที่นั้งฟังต่างก็หันมามองหน้ากันก่อนจะหันไปมองผู้เล่นต่อ
"เป็นไงมั้งฮะ พอใช้ได้ไหม?"ยามิกล่าวยิ้มๆพลางก็ดีดเปียโนติ้งๆให้แจ๊คผู้เป็นคนเล่นหันไปมอง
"นั้นสินะครับ ว่าแต่คุณไปหาเพลงมายังไงกันครับเนี่ย"พูดพลางเด็กหนุ่มก็ชูโน้ตเพลงที่ตนเล่นขึ้นมาให้ยามิหันไปมอง
"แน่นอนว่าต้องรู้จักถึงได้เอามาให้พวกคุณเล่นยังไงละ"คนตอบกลับไม่ใช่กับคนที่ให้เพลงแต่เป็นทิมินิส ทาเวสไรค์
ยามิหันมาเขม็งมองไม่สบอารมณ์แว้บนึงก่อนจะหันไปมองเพทาย"จะว่าไปคุณรู้ได้ยังไงกันครับว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่พวกคุณจีนัตเล่นกัน"
"เรื่องนั้นของตายอยู่แล้ว ไม่มีเพลงไหนที่ฉันเล่นไม่ได้หรอก"เพทายกล่าวก่อนจะเก็บฟรุตพลางก็เดินไปหาเนโกะ
"วันหลังถ้าอยากจะไปเล่นด้วยก็พูดดีๆหน่อยสิเพทาย=_="
"น หนวกหูนะ ที่ฉันเล่นไปเพราะได้อยากเล่นเท่าไร่หรอกแค่พวกนั้นเล่นห่วยจนฉันทนไม่ได้ตางหาก!"เพทายหน้าแดงเล็กน้อยก่อนจะกอดอกสะบัดหน้าไปทางอื่นให้คนข้างๆถอนหายใจออกมายาวๆ
"จ้าๆ แม่คนเก่งเอ้ย~"จีนัตพูดพลางก็หันไปลูบหัวเพทายเล่นเหมือนน้องที่สนิทกันมานานให้เพทายหงุดหงิดออกมาหน่อยๆแต่ก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรออกไป
"ว่าแต่ที่เรียกมาไม่ใช่แค่ให้มาฟังเพลงอย่างเดียว"ฮาร์โมนี่พูดขัดพลางก็หันไปมองหาไนท์ที่ยืนอยู่เงียบๆเพื่อขอคำตอบ"ใช่หรือเปล่าคะ?"
"ใช่ ก็อย่างที่เธอว่านะแหละ"ไนท์ตอบก่อนจะสรุป"ที่เรียกมาหมดนี่ก็เพราะมาทำความสะอาดและตกแต่งห้องและ..."
เงียบไปพักนึงก่อนจะหันไปมองมองทางประตู"ครูต้องช่วยพวกเราด้วยนะคะ"
"ห เห๊?!!"ผู้เป็นครูสะดุ้งโหยงทันทีที่(รอง)หัวหน้ากำลังมองมาที่เขา"จ จะให้ผมแต่งหญิงอีกหรือเปล่าฮะ●△●lll"
"ว่าไงนะ!!?"ไนท์ร้องเสียงหลงก่อนจะเริ่มนึกถึงหนุ่มน้อยโกเมนที่เริ่มเดินย่องหนีเตรียมที่จะเผ่น
"นี่ๆ นายทำอะไรกับอาจารย์ประจำห้องของเรากันยะ=_=*"วีนัสที่ไหวตัวทันเดินเข้าไปบีบไหล่ตัวการให้หันมามอง
"ค คือเราแค่ทำตามที่นีโรจังบอกเองนะ^▽^;;"
...สลัด!!!!?...
"อ้อแกเองเรอะ...ไอ้หัวหงอก!!"จากที่ไม่ค่อยสนใจสักเท่าไรก็กลับมาไฟลุกทันทีให้หัวหงอกเอ้ยนีโร บุรุษผมเงินหันผู้ตเองสงสัยว่าเหตุเกิดจากเขาได้มามอง
"โกเมนนี่แก!!..."
...เดียวหลังเลิกเรียนเดียวเลี้ยงติมนะ>u ﾟb...
...เอาของมาล่อกรูก็ไม่สนโว้ยยยย!!!!=皿=*...
หลังจากโกเมนส่งซิกสายตาให้ก็ทำเนียนช่วยพวกโองะที่กำลังนั้งจัดโต๊ะโดยไม่สนใจนีโรที่โดนวีนัสวิ่งไล่อีกต่อไป
"โทษฐาณทำร้ายจิตใจอาจารย์ประจำห้องของแกมีจิตสำนึกหรือป่าวววว!!"
"บอกว่าไม่ได้ทำไงเล่า!!!!"
เอาละเราก็จะไม่สนใจคู่นี้อีกต่อไป แต่ไปทางอีกด้าน...
...ถึงแล้ว...ในที่สุดข้าก็มาถึงที่นี้...
ร่างที่โดนเงาทะมึนร่างสูงค่อยๆเก้าเท้าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูโรงเรียนอย่างเงียบสงัดพลางก็เงยหน้าขึ้นมองประตูสีเงินที่เป็นร้อยสลักอย่างสวยงามขวางไว้
"ชิ! ประตูเวทงั้นหรอ"แม้เพียงคนมองนั้นตีหน้าหงุดหงิด แต่ก็ไม่นานนักที่เขาเริ่มฉีกยิ้มออกมา"คิดว่าของแบบนี้จะหยุดความสามารถข้าได้งั้นหรือ...คิดผิดซะแล้วยัยพระเจ้าจอมปลอม!!"
ตูมมมมมมมมม!!!
ประตูกรงเหล็กที่ตั้งนิ่งตระหง่านระเบิดออกมาอย่างไม่มีชิ้นดี มิติที่กลืนกับอากาศขยายกว้างกลายเป็นอีกมิตินึง จากโรงเรียนที่แสนเลิศหรูอลังการที่ห็นจากภายนอกก็กลายเป็นเพียงปราสาทที่แสนน่ากลัวดีๆให้คนในเงามืดนั้นยิ่งยิ้มเยาะอย่างพอใจ
"กลับมาแล้ว...ข้ากลับมาล้างแค้นพวกแกแล้ว!!!"
_____________________________________________
บทส่งท้าย
ตอนนี้เราก็ดองมานานอีกเช่นเคย แต่ว่าคราวนี้ไรเตอร์ก็ได้
เพื่มเพลงเข้าไปด้วยแล้ว ไหนๆก็เลยเอาให้ยาวเข้ากับความยาว
ของเพลงกันไปเลย เพื่อคุณคนอ่านจะได้อ่านนิยายเรื่องนี้อย่าง
มีอารมณ์พลอยตามไปด้วยคะ เชิญรับชมกับ'ตอนพิเศษ'ด้านล่าง
ได้เลยคะ^▽^/
by Writer
'นี่ วันนี้ฉันเห็นละ'
หือ เห็นอะไรงั้นหรอ?
'เห็นว่าเธอกำลังทำอะไรบางอย่างกับโลกใบนี้'
งั้นหรอ แบบนั้นไม่น่าสนุกเลยหรอ
'ใช่ มันน่าสนุก'
แล้วเธอยังต้องการรู้อะไรอีก
'อยากรู้ว่าเธอกำลังสร้างโลก...'
ที่มีแต่สงครามระหว่างเทวดาและปีศาจ?
'ใช่ ในเมื่อรู้ว่ามันเป็นเช่นไรแล้วทำไมจึงคิดทำเช่นนั้น'
ก็เพราะรู้ถึงทำไงละ
'หือ?'
กำลังทำให้เธอตามปราถนา
'สิ่งที่ฉันปราถนา'
ใช่ สร้างโลกที่ไม่มีคำหลอกลวง และ...
"ไม่สงบสุข"
'...'
'นั้นคือปราถนาของฉันงั้นหรือ?'
ใช่ นั้นบ่งบอกว่าเธอเบื่อโลกใบนี้แล้วไงละ
'ถ้าเช่นนั้นขอให้เธอทำอีกอย่างได้ไหมละ'
ว่ามาสิ
'ช่วยใช้สิ่งนั้นในการสร้างงานรื่นเริงที่เธอว่าให้ฉันได้ดูทีสิ'
โห่ งั้นหรือ...
ความปราถนานั้นจะปรากฏแก่เธอในอีกไม่นาน
'ขอบใจนะคามิ โนโดริ
ทาสของฉัน'
.
.
.
.
.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น