คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : บทส่งท้าย
บทส่งท้าย
ระหว่างที่รอพวกซอฮยอน เจสสิก้าและก็แทยอนทำอาหาร ฉันก็กะจะมาเดินเล่นก่อน อยู่ไปก็ช่วยไม่ได้ ฉันมันลูกคุณหนูแค่ไหนก็รู้นี่ แต่ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้จริงๆน่ะ TOT ก็อยากจะช่วยอยู่หรอก แต่กลัวจะยุ่งกว่าเดิมนี่สิ งั้นขอตัวอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆดีกว่า เฮ้อ
ฉันจ้องมองไปที่คลื่นใหญ่ซัดเข้าหาฝั่ง ฉันยังจำได้ดี ว่าตอนที่ฉันมาทะเลกับแม่ มันมีความสุขแค่ไหน และตอนนี้ฉันก็อยากให้แม่ได้มาเห็นฉันกำลังมีความสุข แต่ตอนนี้แม่คงไปอย่างสงบแล้วแหละ ในเมื่อฉันมีคริสดูแลอยู่แล้วตั้งคนนี่
“ มายืนทำอะไรตรงนี้อยู่คนเดียว “ เสียงที่ฉันคุ้นเคยเอ่ยข้างๆหูทางด้านหลัง ฉันสะดุ้งเฮือกและหันไปตามเสียงด้วยความตกใจ
“ เฮ้อ..นายนี่เอง คริส “ ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะเอามือจับแผงอกอย่างตัวใจกลัว
“ ฮ่าๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอก็กลัวกับเขาเป็นด้วย “ เขาเล่นหูเล่นตาใส่ฉัน หน็อย! คิดว่าหายโกรธแล้วจะมาพูดจาแบบนี้ได้เหรอ
“ ฉันก็ผู้หญิงเหมือนกันนะ ถึงจะดูแสบกว่าชาวบ้านเขาก็เหอะ นายนี่เป็นคนแบบไหนกัน “ ฉันเบ้ปากใส่เขา
“ แบบที่เธอรัก แล้วก็แบบที่รักเธอไง “ รอยยิ้มของคนตรงหน้าเล่นเอาใจฉันละลายกลายเป็นน้ำทะเลไปแล้ว บ้าเอ้ย เล่นอะไรดูหน้าด้วย ว่าเขินมั้ย ตอบเลยว่า มากกกกกกกกกก >_<
“ ฉันก็รักนายเหมือนกันนะ ขอบคุณที่อยู่ข้างฉันตลอด ถึงแม้ฉันจะทำตัวงี่เง่า ไม่มีเหตุผล แต่นายก็ยังเลือกฉัน “ ฉันค่อยๆกอดคนตรงหน้า ฉันไม่อยากจะปล่อยอ้อมกอดนี้เลยแม้แต่นิด มันทั้งอบอุ่น ทั้งรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก
“ เธอทำให้ฉันรู้ ว่าการทำอะไรเพื่อใครสักคนมันเป็นอย่างไง เธอทำให้ฉันอยากเอาชีวิตผูกไว้กับคนๆหนึ่งโดยไม่มีข้อแม้ เธอทำให้ฉันยอมแพ้อย่างไร้เงื่อนไข โดยที่คนอื่นทำให้ฉันเป็นแบบนี้ไม่ได้ นอกจากเธอ.. “ เขากระชักกอดให้แน่นเข้าไปอีก บอกตรงๆว่าตอนนี้ฉันห้ามน้ำตาไม่ได้จริงๆ รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก ที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ
“ ฮ่าๆ ฉันทำให้นายเป็นเอามากขนาดนี้เลยเหรอ “ ฉันค่อยๆคลายอ้อมกอด และหัวเราะใส่เขาอย่างหน้าไม่อาย
“ แต่อย่างน้อย ฉันก็ทำให้เด็กดื้อกลับตัวกลับใจได้ นะ “
จุ๊บ
อ๊ายยยย นี่มันอะไรเนี่ย จู่ๆเขาก็ก้มมาจุ๊บที่แก้มของฉัน ทำอะไรไม่อายทะเลบ้างรึไง อันที่จริง ทำอะไรไม่กลัวฉันลอยบ้างรึไง เขินจะแย่แล้วววววว
“ นายบ้า มาแอบหอมแก้มฉันได้ไง “ ฉันเอามือไปตีที่แขนของเขาเบาๆ แก้เขิน แต่มันก็กลบอาการไม่อยู่จริงๆ TOT
“ สาบานว่าไม่ชอบ ? หน้าเธอแดงมากเลยรู้มั้ยตอนนี้ “ สิ้นเสียงทุ้ม ฉันก็รีบเอามือจับแก้มทันที เฮ้ย! อย่าแซวกันสิ ยิ่งแซวแก้มมันยิ่งแดงนะรู้เปล่า
“ อาหารมันร้อนละมั้ง “ ฉันพูดแถไปเรื่อยๆ หวังว่าหลังจะไม่ถลอกเอานะ
“ นี่มันหน้าหนาวนะยัยบ๋อง - - เอาอย่างนี้แล้วกัน ถ้าเธอไม่พอใจที่ฉันแอบหอมแก้มเธอ เธอก็หอมกลับสิ จะได้แฟร์ๆ “ เฮ้ยเจ้าเล่ห์นี่หน่า คอยดูจะเจ้าเล่ห์กลับให้สมใจ
“ เอาสิ แต่ฉันไม่หอมแก้มนะ ฉันจะจูบ J “ พูดจบ ฉันก็เขย่งตัวแล้วเอาแขนโน้มคอเขาลงมาก่อนที่จะบรรเลงจูบแสนหวานท่ามกลางคลื่นซัดไปมา ตอนนี้เหลือแค่ฉันกับเขาแค่สองคน คงไม่น่าอายใช่มั้ย ริมฝีปากบางขอฉันที่เป็นคนเริ่มก่อน แต่ตอนนี้มันถูกผู้เชี่ยวชาญครอบงำไปเรียบร้อยแล้ว เขาค่อยๆชิมความหวานภายในปากอย่างนุ่มนวล ผู้หญิงอะไรจูบผู้ชายก่อนเนี่ย มันน่าเขินอยู่นะ แต่นี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราจูบกัน แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่ยาวนานที่สุด และเป็นครั้งที่ฉันรู้สึกดีที่สุด.. ฉันรักเขาเหลือเกิน ฉันรักนายนะคริส
“ ขอชิมหน่อยสิ หิวจะแย่อยู่แล้ว “ เสียงบ่นของแฟนจ๋าดังมาแต่ไกล ฉันละปวดหัวจริงๆ
“ มันยังไม่สุกดีเลย งั้นเดี๋ยวฉันพานายไปทำสลัดกินรองท้องไปก่อน “ พูดจบฉันก็ดึงมือเซฮุนมาที่ถาดผักที่เตรียมไว้สำหรับทำสลัดตามที่ตัวเองชอบ
“ ฉันรู้ว่านายชอบกินข้าวโพดเยอะๆใช่มั้ย “ ฉันหันไปยิ้มให้ ก่อนที่จะตักข้าวโพดลงถ้วยสลัด
“ ขอบคุณนะที่จำทุกอย่างได้ “
“ เอ๊ย “ ฉันอุทานออกมา เมื่อร่างสูงเข้ามากอดฉันจากด้านหลัง บ้าเอ๊ย เอาซะใจหายใจคว่ำ
“ ตกใจหมด เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง จะกินมั้ยเนี่ย” ฉันทำหน้ามุ่ยให้รู้ว่างอน สมน้ำหนาโดนงอนซะบ้าง เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง ชิ
“ โอ๋ๆ แฟนจ๋า อย่างอนสิ ฉันแค่อยากขอบคุณเธอที่คอยเป็นกำลังใจให้ฉัน “ เซฮุนยิ้มเบาๆ แต่ทำเอาหัวใจดวงน้อยของฉันละลายไปกับทะเลเลยนะสิ คนอะไรไม่รู้ น่ารักเป็นบ้า แต่มีบางอย่างที่ฉันไม่มีโอกาสได้บอก และถึงเวลาแล้ว ที่ฉันควรจะบอกเขาสักที
“ นายไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก เพราะถ้าไม่มีเซฮุนคนนี้ ฉันก็อยู่ไม่ได้ เพราะคนที่อยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้ คือลมหายใจของฉัน “ พูดจบเซฮุนก็ก้มลงมาจุ้บแก้มฉัน เอาตรงๆว่าเขินมั้ย ตอบเลยว่าเขินมาก พูดอะไรออกมาเนี่ยเรา -//-
“ แต่ฉันมีอีกเรื่องที่ค้างคาใจ แต่ถึงเธอจะทำไปเพราะอะไร เธอก็ยังเป็นคนที่ฉันรักคนเดิม เพราะฉะนั้น ไม่ต้องพูดก็ได้นะ ถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น “ เขายิ้มหวานพร้อมกับเอามือมาลูบแก้มฉันเบาๆ แต่ถึงเขาจะไม่อยากรู้ แต่ฉันก็จะพูด ไม่อย่างนั้น ชาตินี้ฉันคงตายตาไม่หลับแน่ๆ
“ แต่ฉันคงเก็บมันไว้ไม่ได้อีกต่อไป นายจะต้องรู้ “ ฉันมองดวงตาที่ฉันอยากมองมันที่สุด มองความจริงใจและความรักที่เขามีให้ เอาละ ฉันคงต้องสารภาพ
“ ... “ เขานิ่งเงียบตั้งใจฟังมันอย่างดี และฉันก็ไม่รู้หรอก ว่าถ้าได้ยินสิ่งต่อไปนี้ เขาจะรู้สึกกับฉันแบบเดิมอีกมั้ย
“ พ่อกับแม่ฉันเป็นหนี้จนล้มละลาย ฉันไม่มีทางช่วยทันเลย ฉันเลยตัดสินใจเข้ามายุ่งเกี่ยวกับนาย เพื่อที่จะทำให้นายรัก เพื่อที่จะทำให้นายแต่งงานกับฉัน และนายก็ต้องชดใช้หนี้ให้ฉัน พ่อกับแม่จะได้สบาย ถ้าคนรวยๆแบบนายมาดูแล ใช่ ฉันมันเห็นแก่ตัว แต่ตอนนั้นฉันก็ไม่สนหรอก ฉันพยายามทำทุกวิถีทาง เพื่อจะให้นายรัก แต่มันเกิดอะไรขึ้นรู้มั้ย ฉันกลับตกหลุมรักนาย ฉันกลับแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม แต่ฉันก็คิดว่ามันเป็นเพียงความคิดที่ฉันต้องแสดง แต่ความจริงแล้ว มันคือความรู้สึกฉันจริงๆ ฉันรักนายจริงๆ จนวันหนึ่ง ฉันทนหลอกคนที่ฉันรักไม่ได้ ฉันเลยตัดสินใจไปจากนาย ด้วยวิธีต่างๆ และที่สำคัญ แบคฮยอนไม่ได้คบกับฉัน แบคฮยอนรักยุนอามาตลอด เขาไม่มีทางรักฉัน เหมือนที่นายรัก “ พูดจบน้ำตาของฉันมันก็ไหลลงมา จู่ๆเขาก็สวมกอดฉันทันที ก่อนที่จะลูบหัวเบาๆ
“ ต่อไปนี้เธออย่าไปไหนอีกนะ “ ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาร้องไห้หรือเปล่าเพราะเขากอดฉันอยู่ แต่เขาตัวสั่นๆ แต่ชั่งเถอะอย่างน้อยเขาก็ไม่รังเกียจฉัน ขอบคุณจริงๆ
“ ฉันจะอยู่กับนาย จนกว่านายจะเบื่อฉัน แต่ถึงนายจะเบื่อฉัน ฉันก็จะไม่ไปไหน จะอยู่ให้นายเบื่อไปตลอดชีวิต “ ฉันกระชับกอดให้แน่นกว่าเดิม ฉันรักผู้ชายคนนี้จริงๆ
“ อย่าร้องนะ เดี๋ยวไม่สวย “ เซฮุนค่อยๆผละฉันออกเบาๆ ก่อนที่จะเอามือมาเช็ดน้ำตาให้
“ เดี๋ยวฉันป้อนให้นาย หิวไม่ใช่เหรอ “ ฉันหยุดร้องไห้ และหันมาสนใจสลัดที่ทำค้างไว้ ก่อนที่จะตักมาป้อนให้เซฮุนที่ยิ้มหวานอยู่ข้างๆ เขินนะเนี่ย -//-
“ อร่อยจัง “พูดไปก็เขี้ยวไป เหมือนเด็กน้อยเลยแฮะ ฉันสังเกตเห็นว่ามุมปากของเขาเลอะเลยเอามือไปเช็ดให้ แต่เขาก็ยิ้มไม่หุบเลย เขินนะเนี่ยตาบ้า
“ ซอ ไปเดินเล่นกันมั้ย อากาศกำลังดีเลย” ลู่หานเอ่ยชวนฉัน หลังจากที่ฝากกุ้งย่างไว้กับเจสสิก้า ฉันก็เดินไปหาลู่หานทันที
“ วันนี้ท้องฟ้าสวยนะ นายว่ามั้ย” ฉันจ้องมองไปที่ท้องฟ้าที่สดใสไม่มีเมฆบัง มันสวยงามเหมือนความรักที่ฉันมีให้เขาเลยแหละ
“ ก็จริง แต่ก็สวยน้อยกว่าซอฮยอนเยอะ “ ลู่หานหันหน้ามาหาฉัน ถึงตอนนี้ฉันจะจ้องมองท้องฟ้าอยู่ก็เถอะ แต่ฉันก็รู้ว่าเขาจ้องฉันอยู่ แกล้งทำเป็นมองท้องฟ้าต่อดีกว่า ._.
“ บ้า ผู้หญิงหลายคนของนายสวยเซ็กซี่กว่าฉันตั้งเยอะไม่ใช่เหรอ “ พูดบ้าอะไรออกมาเนี่ย ซอฮยอน เกิดหมอนี่เปลี่ยนใจกลับไปเพลย์บอยเหมือนเดิมละ เฮ้ออออ! ฉันเม้มริมฝีปากแน่นอย่างลุ้นคำตอบ
“ แต่ไม่มีใครน่ารักเท่าเธอเลยรู้มั้ย ไม่มีใครที่ทำให้ฉันอยากฝากหัวใจไว้ ไม่มีใครทำให้ฉันหยุดได้ ไม่มีใครทำให้ฉันรู้สึกเป็นห่วงได้เท่าเธอเลยรู้มั้ย ซอฮยอน” ลู่หานจับไหล่ฉันให้หันหน้าเข้าหาเขา ก่อนที่จะกุมมือเบาๆ บอกตรงๆว่ารู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
“ นายรู้มั้ย นายก็ทำให้ฉันรู้จักรักใครสักคน รู้จักที่จะหึง รู้จักที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามา แล้วเรื่องพี่สาวอะไรนั่น ฉันก็แค่อยากให้นายอยู่ใกล้ๆฉัน และฉันก็หวังว่าเพลย์บอยอย่างนาย จะหันมามองฉัน เอาตรงๆฉันก็เป็นแบบนายเนี่ยละ ไม่เคยรักใคร นายคือรักแรกและรักสุดท้ายของฉัน “ ดวงตาของฉันจ้องมองไปที่ดวงตาของคนตรงหน้า และฉันก็ไม่อยากเสียเขาไปให้ใครทั้งนั้น
“ เธอทำมันสำเร็จตั้งแต่แรกแล้วรู้มั้ย ความจริง ฉันไม่ต้องตอบรับข้อเสนอของเธอก็ได้ แต่ที่ฉันทำ เพราะฉันก็อยากอยู่ใกล้ๆเธอ เธอรู้มั้ย ว่าถ้าฉันชนะ ฉันจะขออะไร “ อ่าว เขาก็รู้สึกแบบเดียวกันเหรอเนี่ย ว่าแต่สิ่งที่เขาจะขอคืออะไร ?
“ เปล่า ไม่รู้หรอก “
“ ถ้าเธอแพ้ เธอต้องเป็นผู้หญิงของฉัน แต่แปลกนะ ที่เธอชนะ “ เขายิ้มพลางหัวเราะไปด้วย นี่ฉันดูโง่ขนาดชนะเขาไม่ได้เลยเหรอเนี่ย
“ ใช่ แต่ฉันก็ให้นายมาเป็นแฟนฉันเหมือนกัน “ ฉันตอบกลับอย่างช้าๆ นี่มันเรื่องบังเอิญเหรอ ..
“ มันถูกกำหนดไว้แล้วที่รัก “ เสียงที่แสนอบอุ่นมากระซิบที่ข้างหูของฉัน เอาตรงๆฉันก็ไม่รู้ว่าเขาก้มลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอรู้ตัวอีกที เขาก็ประกบปากที่แสนหวานของฉันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่นานริมฝีปากของฉันมันก็ไม่รักดีเอาซะจริงๆ จูบตอบเขาอย่างหน้าไม่อาย แต่ชั่งเถอะ ในเมื่อเราเป็นแฟนกันแล้วนิ และแน่นอน ว่าจะไม่มีผู้หญิงคนไหนได้มาครอบครองรอยจูบที่แสนอบอุ่นของผู้ชายคนนี้ไปได้อีก เพราะมันเป็นของฉันคนเดียว
“ พวกนั้นไปไหนหมดแล้ว จะให้มาชิมบาร์บีคิวสักหน่อย “ เจสสิก้าบ่นกับคริสตัลสาวน้อยน่ารักที่เคยช่วยซอฮยอนโกหกลู่หาน เธอขอมาร่วมสนุกด้วยคนหนะ
“ ไม่รู้สิค่ะ หายไปเป็นคู่ๆ สงสัยจะสวีตกันหน้าดู “ คริสตัลยิ้มพลางชิมกุ้งย่างไปด้วย
“ ฮ่าๆ งั้นปล่อยเขาไป สักพักคงมากันเองละ “ เจสสิก้ายังคงก้มหน้าก้มตาทำอาหารปิ้งย่างบนเตา
“ สิก้า มีอะไรกินบ้าง “ คริสตะโกนมาแต่ไกล เจสสิก้าเงยหน้าขึ้นมองก่อนที่จะเจอน้องสาวกับคริสเดินเข้ามา
“ เยอะแยะเลย แต่กินกุ้งย่างดีกว่านะ นายไม่กินไก่ไม่ใช่เหรอ “ คำพูดนี้ทำเอายุนอาเงยหน้าขึ้นมามองอย่างเจือนๆ แต่ไม่มีอะไรหรอกนะ เจสสิก้าจำ รายละเอียดได้ก็ไม่เห็นแปลกนิ เธอเชื่อใจทั้งคริสแล้วก็เจสสิก้าอยู่แล้ว
“ ขอบใจนะ “ คริสรับจานกุ้งย่างจากเจสสิก้า ก่อนที่จะป้อนให้กับคนข้างๆ ยุนอานั่นเอง
“ ยุนอา พี่ไปถามคุณพ่อมาว่าเธอชอบกินอะไร บาร์บีคิวใช่มั้ยละ “ เจสสิก้ายิ้มให้กับน้องสาว ก่อนที่จะหยิบบาร์บีคิวฝากคริสไปให้ยุนอา
“ ขอบใจนะ ที่อุตส่าห์ไปถามคุณพ่อ “ ยุนอายิ้มเบาๆ ก่อนที่จะกินบาร์บีคิวที่คริสป้อน
“ สิก้าเพื่อนรัก มีอะไรให้ช่วยมั้ย “ แทยอนเดินเข้ามาพร้อมกับเซฮุน
“ ไม่ต้องแล้วยะ ฉันกับคริสตัลช่วยกันทำจนเสร็จแล้ว เอาไปกินกันได้เลย “ ทั้งฮุนแท ลู่ซอก็เดินมารับอาหาร ก่อนที่จะไปนั่งกินสวีตกันเป็นคู่ๆ
ถึงแม้ฉันจะเหงาเพียงไหน แต่ฉันก็รู้ว่า การให้นั้นมีความสุขมากกว่าการรับ ถึงแม้ฉันจะต้องอยู่คนเดียวไปตลอด แต่อย่างน้อย ฉันก็ได้ทำสิ่งที่ดีที่สุด โดยการร่วมยินดีไปกับคนที่ตัวเองรัก ไม่ว่าจะเป็นคริส หรือยุนอา ฉันยอมรับว่าฉันรักคริสมาก และไม่มีทางเสียเขาไป แต่ตอนนี้ฉันก็ได้รู้แล้ว ว่าคนที่คริสรักมาตลอด ไม่ใช่ฉันอีกต่อไป ฉันก็ควรที่จะปล่อยเขาไป ปล่อยให้เขาอยู่กับคนที่เขารัก อยู่กับคนที่เขาอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วย และไม่ว่าบทสรุปของเรื่องนี้จะเป็นอย่างไง ฉันก็พร้อมที่จะน้อมรับมันไว้ตลอดกาล..
จบแล้วนะค่ะ สำหรับเรื่องฟิคเรื่องนี้
เรื่องนี้นำเสนอเกี่ยวกับวัยรุ่นที่เอาความคิดของตัวเองเป็นหลัก
ไม่รู้จักยั้งคิดยั้งทำ ทำสิ่งที่ตัวเองอยากจะให้เกิด
โดยไม่นึกถึงคนอื่น และผลที่ตามมา
แต่ถ้าเราได้เจอคนที่เรารัก
และเราอยากจะหยุดกับเขาคนนั้นจริงๆ
เราก็ควรจะมอบสิ่งดีๆ และหยุดกับเขาคนเดียว..
ขอบคุณที่ติดตาม..
ฝากฟิคเรื่องใหม่ด้วยนะค่ะ เกี่ยวกับแวมไพร์ เป็นฟิค EXO SNSD จ้า
อย่างไงตอนนี้ก็ตอนสุดท้ายแล้ว เม้นต์กันให้เยอะๆน้า
ว่าคิดอย่างไงกับเรื่องนี้ ชอบไม่ชอบอย่างไงเม้นต์ได้
จะได้เอาไปปรับปรุงในเรื่องต่อไป
เดี๋ยวเรื่องต่อไปจะลง วันไหน เดี๋ยวแจ้งให้ทราบในฟิคเรื่องนี้นะ
อย่างไงรอดูแจ้งเตือนกันด้วยนะค่ะ ^^
Thank You jub
ความคิดเห็น