คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : [Chapter 21] :: HAPPY::
ตื๊ด~
ผมตัดสินใจโทรไปหาเจสสิก้า
“ ฮัลโหล ว่าไงเซฮุน” ไม่นานเสียงใสของเจสสิก้าก็เอ่ยขึ้น
[ ฉันเพิ่งไปงานศพแบคฮยอนมา ฝากบอกเสียใจกับยุนอาด้วยนะ ] ผมพูดอย่างรู้สึกผิด อันที่จริงมันก็น่าจะรู้สึกอยู่หรอก ในเมื่อผมพูดจาไม่ดีกับหมอนั่นไว้เยอะ แต่อย่างไงก็ขออโหสิกรรมแล้ว คงไม่มีอะไรต่อกันอีก ผมเองก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ แต่มีเรื่องหนึ่งที่ผมยังอดห่วงไม่ได้ ในเมื่อแบคฮยอนก็จากไปแล้ว แต่แทยอนนี่สิ ยัยนั่นจะอยู่อย่างไง ในเมื่อไม่มีคนดูแล เอาเข้าจริงถึงผมจะรู้ว่ายัยนั่นนอกใจ แต่ผมก็พร้อมที่จะให้อภัยและตอนรับผู้หญิงที่ผมรักเสมอ
[ ได้สิ แต่มันไม่ได้มีแค่นี้ใช่มั้ยเซฮุน] เหอะ สมกับเป็นเพื่อนสนิทแทยอนจริงๆ รู้ทันไปซะทุกอย่าง
“ ฉลาดนิ แทยอนอยู่ที่ไหน “ หวังว่าเจสสิก้าจะบอกกับผมดีๆนะ..
[ บอกไปก็ไม่ทันหรอก พรุ่งนี้แทยอนจะไปเมกาหลังจากไปไหว้ศพแบคฮยอน แต่จะมีประโยชน์อะไร นายเปลี่ยนใจอะไรยัยนั่นไม่ได้หรอก ]
“ โธ่เว่ยย! บ้าที่สุด แล้วเธอก็ปล่อยให้ยัยนั่นไปเนี่ยนะ “ พูดจบผมก็รีบวางสายทันที ผมเองก็ไม่เคยอารมณ์ร้อนแบบนี้มาก่อน แต่มันอดไม่ได้จริงๆ ที่รู้ว่าตัวเองจะต้องเสียคนรักไป ทีนี้ผมจะทำไงดีละ บ้านของยัยนั่นผมก็ไม่เคยไปสักครั้ง แต่เอาเถอะ แทยอนจะต้องเป็นของผม และอยู่กับผมที่นี้!
ไม่นานผมก็มาถึงบริษัท และรีบให้เลขาดูตารางงานให้ ผมยอมรับนะว่าตลอดเวลาที่ผ่านว่า ผมดูแลเธอไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ ในจะตอนแรกๆที่ทำเหมือนเธอไม่มีตัวตนอยู่ในบ้าน ไหนจะเอายุนอามาถึงบ้าน ถ้าย้อนกลับไปได้ ผมจะไม่มีวันทำแบบนั้นแน่นอน
“ บอสค่ะ พรุ่งนี้มีตารางงานแน่นมากค่ะ และก็มีคนมาขอพบพรุ่งนี้ตอนเที่ยง จะว่างอีกทีก็ 3 ทุ่มเลยนะคะ “ เลขาคนสนิทเอ่ยขึ้น แต่จะทำไงละ ผมเองก็ไม่เคยทิ้งงานไปไหน แต่แทยอนสำคัญกว่านะ.. ได้ข่าวว่าเครื่องบินจะออกตอน บ่ายหนึ่งพอดี เอ่อ..ผมโทรไปหาให้เพื่อนที่เป็นเจ้าของสายการบิน ดูให้หน่ะ
“ ตอนเที่ยงผมต้องรีบไปทำธุระ จะกลับอีกทีก็ บ่าย 2 “ ผมบอกกับเลขาส่วนตัว แต่ก็ดูเหมือนยัยนี่จะทำถ้าแปลกใจ เพราะปกติผมไม่เคยทิ้งงานไปไหนเลย
“ เอ่อ..แต่ว่าคนที่จะมาพบบอส คือลูกหนี้10 ล้านเลยนะค่ะ “ เงิน 10 ล้านก็สำคัญอยู่นะ แต่ถ้าเทียบกับแทยอนแล้วล่ะก็ เงิน 10 ล้านนี่แทบไม่มีความหมายในสายตาผมเลย หาเมื่อไหร่ก็หาได้อยู่ดี แต่แทยอนของผมนี่สิ มีคนเดียว..
“ ฉันบอกว่าฉันไม่ว่าง “ ยัยเลขานี่ก็ตื้อไม่เลิกนะ เงินแค่นี้ไม่ได้สำคัญอะไรมากมายหรอก
“ ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะไปบอกคุณคิม ให้นะคะ “
“ เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ “
“ เดี๋ยวไปบอกคุณคิม ให้ไงค่ะ บอสมีอะไรรึเปล่าค่ะ “
คิม..
หมายความว่าอย่างไง คุณคิมที่ยัยนี่หมายถึง ใช่พ่อกับแม่ของแทยอนรึเปล่า ทำไมนามสกุลเหมือนกันละ ? แทยอนมีอะไรปิดบังผมอยู่..
“ เธอไปสืบประวัติของคุณคิม ว่าเป็นอะไรกับ คิมแทยอน ตอนเย็นเอกสารแผ่นนั้นต้องมาอยู่บนโต๊ะนี้ เย็นนี้เท่านั้น!! “
“ คะ “ เลขาเสียงสั่นเครืออย่างหวาดกลัว แต่ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้ยัยนี่กลัวนะ มันแค่เป็นสไตล์ - -
ก๊อก ๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ผมเองก็อยู่ไม่สุกแล้วเหมือนกัน ถ้าเกิดสองคนนี้เป็นพ่อลูกกันจริงๆ แทยอนจะไปไหนจากผมไม่ได้แน่ๆ
“ ได้แล้วค่ะบอส ว่าแต่บอสอยากรู้ไปทำไมเหรอค่ะ “ พูดจบยัยนั่นก็วางซองเอกสารให้ผมทันที
“ ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าเธอจะอยากรู้ไปทำไม “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก็เล่นสอดไม่เข้าเรื่องจริงๆ
“ ขอโทษค่ะ งั้นขอตัวนะค่ะ” พูดจบก็รีบออกจากห้องไปทันที ถึงแม้ยัยนี่จะขี้จุกจิกแค่ไหน แต่ก็ทำงานดี ไม่เคยพลาดผมถึงทนรำคาญอยู่นี่ไง - -
เอกสาร
ประวัติ ของ นายคิม
ชื่อ : นายคิม
สมรสกับ : นางคิม (ชื่อปัจจุบัน)
มีบุตร :1 คน นางสาว คิมแทยอน
ที่แท้ ครอบครัวของเธอก็เป็นหนี้ฉันจนหมดตัวงั้นเหรอ นี่อาจคือสาเหตุที่เธอหนีจากฉันไปก็ได้ คิมแทยอน..
วันต่อมา นี่ก็ได้เวลาเที่ยงแล้ว ผมคงต้องรีบคุยกับคุณคิมให้เสร็จ และก็จะไปรับตัวแทยอนกลับจากสนามบินทันที แต่ปัญหาก็มีอยู่ว่า ผมจะไปทันเปล่าหน่ะสิ
“ เชิญคุณคิมเข้ามาในนี้ได้ค่ะ “ เลขาของผมพาพ่อของแทยอนเข้ามาในห้องทำงานของผม ก่อนที่ท่านจะนั่งลงบนเก้าอี้ของแขก
“ สวัสดีครับคุณพ่อ “ ผมก้มหัวโค้งเบาๆให้ท่านก่อนที่คุณคิมจะมีกริยาแปลกๆ แน่ละ ก่อนหน้านี้ผมแทบจะไม่ได้คุยส่วนตัวอะไรกับท่านเลย นอกจากให้ฝ่ายอื่นคุยให้
“ เอ่อ..ทำไมคุณเซฮุนถึงเรียกผมว่า พ่อละครับ “ คุณคิมตาโตขึ้นมาทันที
“ ก็คุณพ่อเป็นพ่อของผู้หญิงที่ผมรัก ไม่แปลกใช่มั้ยครับ J “ ผมยิ้มให้ท่านอย่างเป็นมิตร
“ หมายความว่า คุณกับคิมแท..” ไม่ทันที่คุณคิมจะพูดจบ ผมก็รีบพยักหน้าลงทันที เล่นเอาคุณคิมตกใจแทบจะตกเก้าอี้ แต่ดีที่เก้าอี้ของบริษัทผมมีความปลอดภัยสูง เพราะฉะนั้นไม่ล้มง่ายๆแน่
“ ผมก็เพิ่งจะมารู้วันนี้แหละครับ ว่าคุณพ่อเป็นพ่อของแทยอน “
“ เอ่อ..แต่ก่อนหน้านี้แทยอนดูแปลกๆไป พูดเหมือนอกหักหรืออะไรสักอย่าง ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกัน “ พ่อของแทยอนหมายความว่ายังไง ? อกหัก บ้าเหรอ ผมนี่สิอกหัก ไม่ใช่ยัยนั่น แต่ไม่แน่ อาจจะหมายถึงแบคฮยอนก็ได้นิ
“ เฮ้อ..” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างไม่ได้ตั้งใจ “ เอาละ เข้าเรื่องดีกว่านะครับ หนี้ทั้งหมด 10 ล้าน รวมค่าดอกเบี้ยด้วยก็ประมาณ 15 ล้าน ผมยกให้ “
“ ห๊ะ อะไรนะครับ! ผมไม่ได้ฟังผิดไปใช่มั้ยครับ “ พ่อของแทยอนแทบจะทรุดตัวลงกับพื้น ถึงเก้าอี้จะดีแค่ไหนก็เถอะ แต่ เวลานี้คงเก็บอาการไม่อยู่ หนี้ตั้ง 15 ล้าน แหน่ะ
“ ไม่ผิดหรอกหรอก แต่ผมมีข้อแม้..”
“ แม่ค่ะ หนูเก็บกระเป๋าเสร็จแล้ว ให้เอาลงไปไว้ในรถตู้เลยมั้ยค่ะ “ ฉันตะโกนบอกกับแม่ที่อยู่คนละห้อง
“ แม่ก็เก็บของเสร็จแล้ว เราจะบินไปเมกากันก่อน แล้วเดี๋ยวพ่อเครียร์เรื่องที่นี้ให้เสร็จ จะตามไปเลย “ เสียงใสของแม่เอ่ยขึ้น ฉันกุมมือตัวเองพลางครุ่นคิดอีกครั้งว่าสิ่งที่ทำนั้น ถูกหรือไม่..
ไม่นาน ฉันก็ขึ้นมานั่งบนรถตู้ ก่อนที่แม่จะตามขึ้นมา ครั้นคิดแล้วคิดอีก ว่าฉันจะทำใจกับการจากบ้าน ไปได้เหรอ แต่ถึงอย่างไง ฉันก็ไม่มีทางเลือกนิ รถแล่นมาสักพักก็ถึงสนามบิน ตอนนี้ก็เที่ยงครึ่งจะบ่ายแล้ว อีกไม่นานเครื่องบินก็คงจะออก แต่ฉันยังไม่เห็นวี่แววของยัยเพื่อนตัวแสบเลย ตกลงมันจะมาส่งมั้ยเนี่ย?
“ แทยอน ไปเร็วลูกเดี๋ยวไม่ทันเอานะ “ เสียงแม่เรียกเมื่อฉันหยุดหันไปหาประตูทางเข้า เผื่อยัยสิก้าจะกำลังมา
“ หนูขอรอก่อนอีก 10 นาทีนะคะ เดี๋ยวจะตามไป “ ฉันหันไปบอกกับแม่ก่อนที่ท่านจะพยักหน้าพลางตอบตกลง
“ โอเค งั้นเดี๋ยวแม่ไปรอก่อนนะ เราก็ตามมาเร็วๆเข้าละ เดี๋ยวไม่ทัน “ พูดจบแม่ก็เดินไปก่อน ยัยสิก้าเอ้ย ลืมเพื่อนคนนี้รึไงกัน
--------------------
“ อะไรครับ “ พ่อของแทยอนเอ่ยขึ้นอย่างลุ้นๆ เหอะ ไม่ต้องลุ้นขนาดนั้นก็ได้นะความจริง
“ คุณพ่อจะต้องให้แทยอนแต่งงานกับผม “ พูดจบท่านก็อ้าปากค้างทันที มันน่าตกใจตรงไหน คนเขารักกันนี่หว่า..
“ ทางผมหน่ะ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ทีนี้ก็เหลือแต่คุณแล้วหล่ะครับ ที่จะพาลูกสาวผมกับมาได้รึเปล่า “ คุณพ่อยิ้มให้ผมราวกับว่าฝากลูกฉันด้วยอะไรประมาณนี้ ผู้ใหญ่ไฟเขียวแล้ว แทยอนเธอหนีฉันไม่พ้นแน่
“ ขอบคุณมากนะครับ ผมจะรีบเอาตัวแทยอนกลับมาให้ได้ “ พูดจบ ผมก็ลุกขึ้นยืนก่อนที่จะโค้งให้ท่านอย่างรีบๆ และวิ่งไปที่รถอย่างรวดเร็ว เหยียบเบรคอย่างเร็วที่สุด ไม่ถึง 5 นาทีผมก็ถึงสนามบิน อันที่จริง บริษัทผมใกล้ๆกับสนามบินพอดี ถึงเร็วนั้นไม่ใช่เรื่องแปลก
โอกาสมาขนาดนี้แล้ว อย่าปล่อยให้เธอหลุดมือไปอีกนะเซฮุน..
ผมพรึมพำกับตัวเอง ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่แล้วผมก็ไม่พบเธอ มองหาเท่าไหร่ก็มีแต่ผู้คนเดินวนเวียนไปมา ผมเหมือนอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่ไร้ซึ่งเงาของเธอ..
อีกไม่ถึง 3 นาที ฉันก็ต้องไปแล้ว อันที่จริงฉันไม่ได้รอเจสสิก้าหรอก หัวใจของฉันมันรอหาแต่เขา เขาคนเดียวเท่านั้น.. ฉันหวังว่าเขาจะมา แต่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันกำลังจะไปเมืองนอก เขาคงเกลียดฉัน เขาคงไม่อยากเจอฉันอีกแล้วแหละ.. นี่ฉันทำร้ายคนที่ตัวเองรักทำไม มันไม่ต่างอะไรกับการทำร้ายหัวใจตัวเองเลย..
หมดเวลาแล้วแหละแทยอน เธอควรไปสักทีนะ เพราะยังไงเขาก็คงไม่มา..
“ ใช่เธอรึเปล่า..”
“...” เสียงปริศนาดังมาจากข้างหลัง เสียงนี้คุ้นๆจังนะ บ้าจริง ฉันจะนึกถึงเขาขึ้นมาทำไมกัน มันไม่มีประโยชน์เลยนะแทยอน..
“ แทยอน นั่นเธอรึเปล่า “ เสียงนั่นค่อยๆใกล้เข้ามา และฉันรู้สึกอุ่นขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ฉันรู้สึกไม่อยากจะไปจากตรงนี้ เหมือนมีอะไรสักอย่าง..
“ ... “ ฉันได้แต่นิ่งเงียบ และไม่กล้าคิดหรอก ว่าจะเป็นเขา
“ เธออย่าไปจากฉันเลยนะได้โปรด..”
ฟุบบ..
อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นเกิดขึ้นกับฉันอีกครั้ง ใช่สิ..อ้อมกอดแบบนี้มีแต่เขาคนเดียว ฉันค่อยๆหันไปก่อนที่จะเจอผู้ชายที่ฉันคิดถึงที่สุด อยากอยู่ด้วยที่สุด แล้วก็รักที่สุด..
“ กลับมาอยู่ด้วยกันนะ คนดีของฉัน “ เขาย่อตัวลงมาเพื่อจะได้คุยกับฉันง่ายขึ้น แต่ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้ว เขารู้ได้อย่างไงกันว่าฉันอยู่ที่นี้ ฉันไม่ได้บอกเขาเลยสักนิด ทำไมเขาไม่เกลียดฉัน ทำไมเขายังอยากอยู่กับผู้หญิงอย่างฉัน คำถามเข้ามาในหัวมากมาย แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเรี่ยวแรงอะไรนอกจากร้องไห้ออกมา ความรู้สึกนี้มันบอกไม่ถูก ดีใจก็ใช่ เสียใจก็ด้วย ที่ทำแบบนี้กับเขา มันไม่สามารถพูดออกมาได้ น้ำตาคือคำตอบที่ดีที่สุดในตอนนี้
“ นายไม่เกลียดฉันเหรอ นายยังตามฉันมาอีกทำไม ฮึก..” น้ำตามันไหลออกมาเรื่อยๆอย่างห้ามไม่ได้ บอกตรงๆว่าฉันรู้สึกรักเขาอย่างบอกไม่ถูก เขารักในสิ่งที่ฉันเป็น รัก ถึงแม้ฉันจะเลวแค่ไหนก็ตาม
“ ฉันไม่เคยเกลียดเธอ แต่ฉันเจ็บที่จะต้องตื่นมาโดยไม่มีเธออยู่ข้างๆ เจ็บที่หมอนอีกใบของฉันมันว่างเปล่า ไม่มีใครดึงผ้าห่มไปใช้ มันใหญ่มากเลยรู้มั้ย ห่มคนเดียวมันก็ร้อนหน่ะสิ “ เขาพูดพลางอมยิ้ม คนบ้าอะไรไม่รู้น่ารักที่สุด แต่ตอนนี้ฉันเองแหละ ที่ไม่เหลือสภาพเลย น้ำตาไหลเครื่องสำอางลบหมดแล้วละมั้ง
“ ฉันรักนายที่สุดเลย ฮึก “ ฉันโจมเข้ากอดทั้งน้ำตา
“ กลับมาเป็นที่รักของฉันคนเดิมนะ “ มือของเขาค่อยๆลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู ถึงแม้จะท่ามกลางผู้คน แต่ฉันก็ไม่อายอะไรแล้ว เพราะแค่มีเขาอยู่ข้างๆก็พอ
แปะๆๆๆ
เสียงปรบมือของแม่ดังขึ้นมาจากด้านหลัง อ้าวแม่ปรบมือทำไมกัน และแม่รู้จักเซฮุนได้อย่างไง ? เห็นอย่างนั้นแล้ว ฉันก็เลยผละเขาออกเบาๆ ก่อนที่จะหันไปหาแม่
“ นี่มันอะไรกันคะ “ ฉันเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ ก็จริงแหละ ตอนแรกแม่เข้าไปข้างในแล้วนี่ มันออกมาได้ด้วยเหรอ?
“ แม่รู้เรื่องหมดแล้วนะ ลูกเซฮุน “ แม่ยิ้มให้เซฮุน แล้วตานั่นก็ยิ้มกลับซะด้วย เอ๊ะ นี่มันอะไรกัน ฉันงงไปหมดแล้ว รู้เรื่องอารายยยยยย!!
“ หมายความว่ายังไงค่ะ ?” จะบ้าตาย แม่เล่นอะไรของเขาเนี่ย แถมเซฮุนยังมีส่วนรู้เห็นซะด้วย
“ นั่นไง พ่อมานู้นแล้ว “ แม่ชี้ไปทางประตูทางเข้าของสนามบิน พ่อกำลังเดินเข้ามายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เล่นเอาซะฉันงงเลยแฮะ
“ คืออย่างนี้นะ เจ้าหนี้ของพ่อก็คือเซฮุน ลูกเซฮุนก็เลยตกลงกับพ่อว่า จะยกหนี้ให้ทั้งหมด แต่ต้องให้ลูกสาวคนสวยของพ่อเนี่ย แต่งงานกับไอลูกชายคนนี้ ฮ่าๆๆ” พ่อยิ้มร่าเริง นี่มันอะไรกัน เซฮุนก็เจ้าหนี้พ่อฉันเองเหรอ หน็อย!! เก็บดอกเบี้ยซะแพงเลยนะยะ
“ แล้วแม่ละค่ะ เข้าไปในนั้นแล้วไม่ใช่เหรอ “
“ เปล่าหรอกจ๊ะ พอดีแม่รับโทรศัพท์พ่อก่อนที่จะเข้าไปในนั้น พ่อก็เลยให้แม่หลบอยู่แถวๆนั้นก่อนแล้วค่อยออกมาตอนเซฮุนมาถึง “ โห นี่เตรียมแผนกันไว้ซะดิบดีเลยเหรอเนี่ย
“ อยู่ที่เราแล้วน่ะ ว่าจะตกลงหรือเปล่า “ พ่อพูดพลางอมยิ้ม เล่นเอาฉันหน้าแดงขึ้นมาทันที ก็คนมันเขินง่า
“ ใครเขาขอแต่งงานกับที่สนามบินละ ” พูดจบฉันก็ถือของกลับไปไว้ที่รถตู้ของพ่อ ไม่ปงไม่ไปกันแล้วเมกา อยู่กับหวานใจที่เกาหลีดีกว่าเนอะเรา J
“ ยุนอา แกเป็นอะไร ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน” ยัยซอเพื่อนรักลุกมานั่งบนเตียงข้างๆฉัน ส่วนพี่สิก้าหน่ะเหรอ ออกไปถ่ายแบบตั้งแต่เช้าแล้ว
“ ฉันยังรู้สึกผิดไม่หายเลยอ่ะ ที่ทำให้แบคฮยอนต้องมาเป็นแบบนี้ ทั้งที่เมื่อก่อน ฉันไม่เคยทำอะไรให้เขาเลยแม้แต่นิด ดีแต่ทำร้ายจิตใจเขา ฉันมันแย่ที่สุดเลยอ่ะ “ จู่ๆน้ำตาก็ไหลลงมา เมื่อฉันนึกถึงเขาทีไร ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา เขาเป็นมากกว่าเพื่อน.. มากกว่าบอร์ดี้การ์ด เขาเหมือนพี่ชายอีกคนของฉันเลยด้วยซ้ำ
“ แต่แกก็ทำให้เขามีความสุขทุกครั้งที่เห็นแกยิ้มนะ แกคือกำลังใจของเขา แกคือความทรงจำสุดท้ายก่อนที่เขาจะจากไป..” ซอฮยอนกุมมือฉันแน่น ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะเป็นคนนั้น คนที่รับกระสุนแทนเขาจริงๆ..
“ ขอบใจแกมากน่ะ ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้วแหละ แต่ยังมีอีกหนึ่งเรื่อง “ ฉันเม้มริมฝีปากแน่นพลางกวาดสายตาไปที่พื้นห้องก่อนที่จะถอนหายใจเบาๆ
“ เรื่องคริสสิน่ะเหรอ ฉันก็ไม่รู้หรอกน่ะ ว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น แกถึงเข้าโรงพยาบาล หมอนั่นไม่ยอมบอกอะไรฉันเลย”
“ ดีแล้ว ฉันไม่อยากรื้อฟื้น ฉันคงไม่มีอะไรต้องพูดกับเขาอีก “ ฉันพยายามฉีกยิ้มบางๆให้ซอฮยอน แต่มันก็ไม่เป็นผลเลย ฉันยิ้มไม่ออกจริงๆ
“ ฉันจะไม่ขอให้แกเล่าน่ะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่แกก็เห็นว่าคริสรักแกมากขนาดไหน เขามาช่วยเลยนะ “ ซอฮยอนพยายามกล่อมฉัน แต่นั่นก็ไม่มีผลอะไรหรอก ในเมื่อฉันโง่เองแหละ ที่ถูกเขาหลอกมาตลอดว่าเลือกฉัน
“ เขามาช่วยสิก้าต่างหากละ “ ใช่ เขาเลือกสิก้า เขาก็ต้องมาช่วยสิก้าสิ ฉันจะไปมีความหมายอะไรละ
“ แต่ว่า “
“ พอเถอะ ฉันไม่อยากคิดเรื่องเขาอีกแล้ว “ ถึงฉันจะพูดแบบนั้นออกไป แต่หัวใจของฉันก็กระวนกระวายคิดถึงแต่เขา
“ อ่า ไม่พูดเรื่องนั้นก็ได้ แต่ว่าสิก้ามีเรื่องด่วนให้แกช่วยอะ พอดีสิก้าต้องไปถ่ายแบบ แต่เหลืองานเป็นแขกรับเชิญรายการไฮโซซุปตาร์ แกไปแทนยัยนั่นหน่อยนะ “ ซอฮยอนพูดพลางหยิบสคริปท์มาให้ฉันท่อง นี่มันบ้าบออะไรกันเนี่ย
“ ฉันไม่มีอารมณ์มาทำงานหรอกน่ะ “ ฉันพ้นลมหายใจ ก่อนที่จะส่งสคริปท์คืนยัยซอ
“ แต่นี่มันงานด่วนเลยนะเว้ย ถ้าแกไม่ไป ยัยสิก้าต้องโดนเล่นงานแหงๆ “ ดูท่ายัยนี่จะห่วงสิก้ามากกว่าฉันนะเนี่ย
“ โหอะไรวะ นี่บังคับกันชัดๆ ฉันเอาเงินฟาดหัวก็จบละ สิก้าก็จะได้ไม่เดือดร้อน “ ก็คนมันอดบ่นไม่ได้นี่หน่า
“ ไม่ได้เด็ดขาด ทำอย่างนั้นยัยสิก้าก็โดนหนักกว่าเดิมหน่ะสิ รีบๆเข้าเหอะ “ อะไรจะขนาดน้านนน แต่ก็ชั่งเถอะ ทำๆไปเพื่อยัยพี่สาวตัวแสบนั่น
ไม่นานก็ถึงสตูดิโอ แต่นี่มันบ้าบออะไรกันเนี่ย นี่มันไม่ใช่สตูดิโอนิ นี่มันทะเลชัดๆ ยัยซอเล่นบ้าอะไรกันเนี่ย
“ ไหนบอกจะพาฉันไปถ่ายรายการ นี่มันอะไรกัน “ ฉันทำเสียงเข้มใส่ซอฮยอนทันที คนยิ่งอกหักเอ้ย!อารมณ์ไม่ดีอยู่
“ นี่แหละ พอดีรายการเขาย้ายสถานที่มาถ่ายทำที่นี้ แกก็อย่าเพิ่งโวยสิ จำสคริปท์ได้น่ะ รีบไปให้ช่างเขาแต่งหน้าเถอะ เดี๋ยวจะยิ่งเลิกช้า “ อ่า เข้าใจละ สิ้นเสียงเพื่อนรักฉันก็รีบวิ่งไปให้ช่างแต่งหน้าแต่งให้เรียบร้อย ไม่นานก็ได้เวลาถ่ายทำจริง ทั้งไฟทั้งกล้องเตรียมพร้อมหมด
“ 3..2..1 แอคชั่น “ เสียงผู้กำกับรายการดังขึ้น ฉันก็รีบนั่งตัวตรงพร้อมกับยิ้มให้กล้อง
“ สวัสดีค่ะ ขอต้อนรับเข้าสู่รายการ สตาร์ฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งแมวนะค่า “ ยัยพิธีกรลากเสียงเอาซะฉันขนลุก ว่าแต่ชื่อรายการมันแปลกๆนะ - -
“ วันนี้ เราจะมาพูดถึงประเด็นสุดฮอตกันเลยนะคะ เรื่องที่หนุ่มๆทั้งประเทศอยากรู้ ว่าน้องยุนมีหวานใจยังค่ะ “ นี่มันรายการบ้าอะไรกันเนี่ย ไม่ถามหน่อยเหรอว่าแขกรับเชิญชื่ออะไร เป็นอย่างไง จู่ๆก็ถามถึงเรื่องหัวใจ ฉันว่ามันแปลกๆนะ
“ เอ่อ..ยุนยังไม่มีใครหรอกค่ะ “ ฉันยิ้มหวานให้กล้อง ทั้งที่จริงแทบจะยิ้มไม่ลงเลยด้วยซ้ำ
“ เอ๋..งั้นหนุ่มๆก็ยังพอมีหวังละสิ “ พิธีกรพูดต่อ
“ ยุนคงพักเรื่องนี้ไว้ก่อนอะค่ะ ยังไม่คิดจะมีใครในเร็วๆนี้ “
“ หรือว่าน้องยุนยังรอให้เขาคนนั้นกลับมาค่ะ “ คำถามนี้ทำเอาใจฉันสั่นขึ้นมาทันที ยัยพิธีนี่รู้ได้ยังไงกัน ฉันไม่กล้าตอบคำถามนี้จริงๆ..
“ คงไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ “ ฉันยิ้มเจือนๆให้พิธีกร
“ เอ่อ..เรามาทำกิจกรรมกับทางรายการกันดีกว่านะค่ะ “ จู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องเฉยเลย ฉันชักจะเดาใจยัยพิธีกรนี่ไม่ถูกละนะ
“ เราจะให้น้องยุนอาเอาผ้าปิดที่ตา ละฟังคำสั่งจากทางรายการนะค่ะ “ พูดจบยัยพิธีก็เอาผ้ามาปิดตาฉัน ไม่ถงไม่ถามกันสักคำ ว่าฉันอยากเล่นรึเปล่า โอ้ยมืดไปหมดเลย
“ เอาละค่ะ เดี๋ยวจะมีคนมาเปิดผ้าให้นะค่ะ” ถ้าจะมีคนมาเปิดให้ แล้วจะปิดเพื่อใครห๊ะ - -
ผ่านไปเกือบจะ นาทีแล้ว ยังไม่มีใครมาเปิดตาฉันเลย
“ เธอยังรักฉันเหมือนเดิมรึเปล่า “ เสียงที่แสนเย็นชาเอ่ยขึ้นตรงหน้าฉัน และเสียงนั้นฉันก็คุ้นมากๆ และจะเป็นใครไปไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เขา..
“ นายกลับมาอีกทำไม คนที่นายควรถาม ไม่ใช่ฉัน “ น้ำตาก็ไหลลงมาอีกครั้ง ถึงแม้จะถ่ายทำอยู่ ฉันก็ไม่สนแล้วแหละ ในเมื่อมันห้ามไม่ได้จริงๆ จู่ๆมือของใครบางคนก็ค่อยๆปาดน้ำตาที่แก้มของฉัน ถึงฉันจะไม่เห็นว่าใครเช็ดน้ำตาให้ แต่ฉันก็จำสัมผัสที่คุ้นเคยนี้ได้เป็นอย่างดี และแน่นอนฉันจะไม่มีวันลืมมัน
“ คนที่ฉันควรจะถามมากที่สุด ก็คือคนที่อยู่ตรงหน้าฉัน และมันก็คือเธอ เพราะตลอดเวลาที่ฉันทำเธอเสียใจ ฉันไม่เคยมีความสุขเลยรู้มั้ย ฉันเกลียดตัวเอง ที่ปกป้องเธอได้แค่นี้ แต่ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้ ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุด เท่าชีวิตของฉัน..” สิ้นเสียงทุ้ม มือหนาของเขาก็กุมมือฉันไว้ และดูเหมือนเขาจะไม่ยอมปล่อยมันง่ายๆ ฉันบอกตรงๆเลยว่าตอนนี้กำลังสับสน
“ แต่วันนั้น นายก็เลือกสิก้า นายกลับไปหาสิก้า นายทิ้งฉันไว้ที่โรงพยาบาล นายยังจะกล้าบอกอีกเหรอ ว่านายเลือกฉัน “ น้ำตาไหลพรากลงมาอย่างรวดเร็ว และตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ต้องการให้เขาเช็ดมันอีกด้วย
“ วันนั้นที่ฉันกลับไป ฉันแค่ต้องการไปบอกเลิกสิก้าเท่านั้น “
“ นายจะโกหกฉันไปถึงไหน รู้มั้ย ฉันเจ็บ เจ็บจนไม่มีแรงจะยืนเลยด้วยซ้ำ ฮึก…” ทำไมเขาถึงต้องทำร้ายฉันขนาดนี้
“ คริสพูดจริงทุกอย่าง วันนั้นเขาตั้งใจจะมาบอกเลิกพี่ แต่พี่ผิดเองแหละ ที่คิดว่าเอาตัวเข้าแลกแล้วเขาจะกลับมารักพี่ แต่ตั้งแต่เขาเห็นหน้าเธอ เขาก็รีบวิ่งออกไปหาเธอ มันทำให้พี่รู้ ว่าเขารักเธอแค่ไหน “
เขาไม่ได้โกหกฉันสินะ แต่นี่มันอะไรกัน เจสสิก้ามานี่ได้อย่างไง ไหนบอกติดงานถ่ายแบบ แล้วทำไมรายการนี้ถึง.. อย่าบอกนะว่าพวกนี้จัดฉาก!!
“ เธอตอบฉันมาได้หรือยัง เธอยังรักฉันเหมือนเดิมรึเปล่า “ คริสบีบมือฉันแน่น พร้อมกับโน้มหน้าเขามาฟังใกล้ๆ ฉันรู้ได้อย่างไงหน่ะเหรอ ลมหายใจของเขาไง ฉันได้กลิ่นมัน..
“ ฉันรักนายตลอดเวลา..แม้กระทั่งตอนที่ฉันเกลียดนาย ฉันก็รักนาย “ พูดจบฉันก็กอดเขาทันที ให้มันช้ากว่านี้ไม่ได้แล้ว ฉันรักเขา รักมาตลอด รักที่สุด และฉันจะไม่ยอมเสียเขาไปไหนอีก อย่าไปจากฉันอีกนะ..
“ เหมือนกันนะ แต่มันไม่เหมือนตรงที่ ฉันไม่เคยเกลียดเธอไงละ “ พูดจบ เขาก็จุ้บไปที่แก้มของฉัน บ้าเอ้ยย ._. มันยังมีคราบน้ำตาอยู่เลยนะ ไม่นานเขาก็ปลดผ้าให้ฉัน ตอนนี้ฉันมองเห็นทุกอย่างอย่างกระจาง เห็นใบหน้าของคนที่ฉันรัก และฉันก็จะไม่มีวันเสียเขาให้ผู้หญิงคนไหนอีกเด็ดขาด
“ ลองเกลียดฉันสิ น่าดูแน่ “ ฉันเบ้ปากแกล้งงอนกับเขา ทำเอาทั้งเจสสิก้าและซอฮยอนอมยิ้มไปด้วย แต่มันยังไม่จบนะสิ ฉันต้องเคลียร์กับยัยสองแสบนี่ก่อน บังอาจมาโกหกฉัน
“ นี่ อย่าคิดว่าจะหนีความผิดนะ รายการนี่มันไม่มีจริงใช่มั้ย “ ฉันขมวดคิ้วเข้มแกล้งให้พวกนั้นกลัว
“ เอ่อ..ถามยัยนี่เอาเองนะ ฉันไม่เกี่ยว “ ซอฮยอนรีบผลักเจสสิก้ามาด้านหน้า
“ ก็พี่หวังดีนิ อยากให้สองคนเข้าใจกันสักที ส่วนรายการนี่ก็ พี่ขอให้ทางรายการนี่มาช่วยจัดฉากให้นิดหน่อย “ เจสสิก้ายิ้มเจือนๆให้ฉัน แน่ละคริสต้องรู้เห็นเป็นใจ
“ ฉันว่าละ อันที่จริงมันก็แปลกตั้งแต่ชื่อรายการละ “
“ เอาเป็นว่า เราโทรตามเซฮุน แทยอนแล้วก็ลู่หานเลยมั้ย จะได้ฉลองกันครบคู่ “ คริสออกความเห็น
“ ลู่หานด้วยเหรอ “ ยัยซอรีบแย้งทันที แต่ก็ไม่เป็นผลยัยนี่ปากไม่ตรงกับใจเล๊ยยย
ฉันต้องขอบคุณเจสสิก้ามากๆ ที่ทำให้คริสกับฉันเข้าใจกันสักที และก็ขอบคุณที่เธอทำให้ฉันกับคริสรักกัน.. ขอบคุณจริงๆ
------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ ไรท์กลับมาอัพแล้วน่ะ แฮปปี้กันทุกคู่ ชาร์ปหน้าเป็นบทส่งท้าย ตอนจบแย้วน่า
ขอคู่ไหนหวานๆ บอกเลย เดี๋ยวจัดให้ เม้นกันเยอะๆน้าาา ไรท์ชอบอ่านเม้นที่สู๊ดด
------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น