[FIC EXO SNSD] Danger GG

ลำดับตอนที่ #8 : Danger GG Chapter 7 - hell

ตอนนี้เวลาก็เริ่มเวลาเย็นเกือบหนึ่งทุ่ม แขกมากมายก็เริ่มไหลพรั่งพรูเข้ามาในงานแล้ว บรรยากาศไฟแสงสีขาวดูหรูหราอลังการ เวทีสำหรับการกล่าวอะไรต่างๆตกแต่งสวยงามประดับด้วยดอกกุหลาบสีขาวสลับแดงสด

       ‘’ร็อคแซนน์กรุ๊ปจะร่วมงานกับเซนเหรอคะ ยินดีด้วยนะคะ’’ เสียงของแขกคนนึงดังขึ้นทิฟฟานี่กับลู่หานที่ออกไปรับแขก ยิ้มให้

      ‘’ฟานี่’’ เสียงลู่หานเรียก

      ‘’ว่าไง’’

      ‘’เพื่อนเธอทำไมออกมาช้า? ใกล้เวลากล่าวต้อนรับแล้วนะ’’ เขากระซิบเบาๆ

     ‘’พวกนั้นอายมั้ง’’ ทิฟฟานี่หัวเราะเบาๆ

      ‘’วันนี้เธอสวย..มากๆเลยนะ’’ แถมรสจูบก็หวานมากๆเลยด้วย.. เขาคิดในใจ ลู่หานชมก่อนจะเดินออกไป

 ตอนนี้ร็อคแซนน์กรุ๊ปและยากูซ่าเซนกำลังยืนถ่ายรูปอยู่บนเวที และพวกเขากำลังจะเริ่มกล่าวขอบคุณ

      ‘’ฉันเจสสิก้า จอง และเพื่อนของฉันคิม แทยอน ทิฟฟานี่ ฮวัง ขอแสดงความเคารพผู้มีอิทธิพลหรืออื่นๆ ที่เข้ามาร่วมงานเราด้วยนะคะ’’

       ‘’พวกผมก็เช่นกัน ในฐานะของทายาทเซนก็ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้าร่วมครับ’’ ทั้งสองกรุ๊ปร่วมกันโค้งและเดินลงไปตรงบันไดและเริ่มทักทายแขก

 พรึ่บ!!  ไฟในงานดับ

      ‘’นายเตรียมเซอร์ไพรส์งานไว้หรือไง?’’ เจสสิก้ากระซิบถามเซฮุน

      ‘’หมายความว่าไง? ฉันควรจะถามเธอมากกว่า’’ เซฮุนถาม

      ‘’ตลกแล้ว!’’ 

พรึ่บ!! แสงไฟเปิดขึ้นอีกครั้ง

 ทำให้แขกทุกคนในงานถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

คิมแทยอน นอนสลบอยู่บนเวทีและมีคราบเลือดตรงปาก กองเลือดอยู่บนพื้น ตรงคอมีเข็มฉีดยาปักอยู่..

       ‘’แท!!’’ ทิฟฟานี่และเจสสิก้าพูดออกมาพร้อมกัน คริสเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่ง เข้าไปอุ้มแทยอน เลือดที่ออกจากปากกองอยู่บนพื้นเปื้อนชุดสูทสีดำ

      ‘’เข็มฉีดยานี่มัน..’’ ลู่หานเบิกตากว้าง

      ‘’เลือดสัตว์.. เลือดเป็นพิษ!!’’ ทิฟฟานี่ตะโกนก่อนจะคว้าโทรศัพท์โทรหารถพยาบาล

แผ่นกระดาษแผ่นนึงลอยมาแปะหลังของเจสสิก้า เพียงหันหลังขวับและไม่พบใคร

 สวัสดีครับ.. อาผมพอจะรู้แผนการของคุณแล้วละเจสสิก้า ต้องขอโทษจริงนะครับ

คุณแทยอน ผมนึกว่าคุณเป็นเจสสิก้า นี่มันก็เป็นแค่การสั่งสอนเท่านั้น .

       ดิอาร์ตี้ ฟอร์ต                 

      ‘’แก.. ไอ้แก่หัวหงอกดิอาร์ตี้!!’’ เจสสิก้ากำมือแน่น กัดฟันกรอด

ฉันไม่ยอมให้แกทำร้ายเพื่อนฉันฝ่ายเดียวหรอก ไอ้นรก!

      ‘’คุณเจสสิก้ารู้จักดิอาร์ตี้ด้วยเหรอคะ?’’ นักข่าวสาวคนนึงเดินเข้ามาทักทาย

      ‘’ทำไม? ไม่รู้จักแค่กำลังอยากรู้ว่ามันเป็นใคร’’ เจสสิก้าขมวดคิ้วแน่น

      ‘’ฉันมีข้อมูลอยู่ แต่ฉันต้องการของแลกเปลี่ยนนิดหน่อย..’’  เจสสิก้ากรีดยิ้มออกมา.. ไม่ว่าจะเป็นเงินสักกี่สิบล้าน ฉันก็จะหาให้ เพื่อ..ลากแกลงนรกเอง

#เจสสิก้า

พอได้คุยกับนักข่าวคนนั้นอารมณ์ฉันก็ค่อนข้างใจเย็นขึ้นมาหน่อย แต่ก็บอกให้เธอไปรอฉันในห้องรับแขก จากนั้นก็ไปดูอาการเพื่อนรักของฉันก่อน สาบานได้เลยว่าฉันพยายามใจเย็นที่สุดแล้วที่จะไม่อาละวาดใส่ใคร..ที่ทำให้เพื่อนรักของฉันเจ็บตัว

      “เรื่องโดนไอ้บ้านั้นเล่นงาน นั้นมันความผิดพวกนาย!” ฉันตวาด

      “ไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้น” ลู่หานเอ่ยเรียบๆ

ไม่มีใครอยาก..แล้วทำไมไม่รู้จักรอบคอบ คิดผิดหรือคิดถูกวะที่ไว้ใจพวกมัน! เป็นถึงผู้คุ้มครองในย่านนี่ แต่กลับคุ้มครองไม่ได้แม้แต่แขกในบ้าน

      “สารเลว แค่นี้ยังดูแลกันไม่ได้ มันก็เหมือนพวกแกหลอกพวกฉันมาฆ่า!”ฉันกำมือแน่นจนเล็บแทบจะจิกลงไปกับผิวเนื้อแน่น แววตาโกรธแค้น โทสะของฉันทำลายเหตุผลไปเรียบร้อย ที่สำคัญฉันไม่อยากจะใช้เหตุผลในตอนนี้ด้วย

       “หุบปาก พวกฉันก็เป็นห่วงแทยอน ถ้าทำได้แค่ปากดีหรือตะโกนโทษคนอื่น ก็ไปไกลๆ คนใช้สมองอยู่!” คริสตะคอกกลับ

      ไอ้หมอนี่มันยุ่งอะไรด้วยวะ!

แค่เห็นหน้ามันแล้วก็รู้สึกเวียนหัว อยู่ๆก็เกิดอารมณ์อยากจะฆ่าสิ่งมีชีวิตสักคน!

       “ฉันว่าใจเย็นนะ ดิอาร์ตี้มันกำลังเล่นสงครามประสาทกับแกอยู่..” ทิฟฟานี่กุมมือฉันแน่น

      “ถ้าพลาด จิตไม่แข็ง อย่างมากก็ตาย เธอไปสงบสติอารมณ์ที่ห้องไป” เซฮุนไล่ขณะที่ขึ้นรถพยาบาลไปพร้อมกับร่างของแทยอนที่นอนสลบไร้สติอยู่ ซึ่งตอนนี้สถานการณ์มันวุ่นวายมาก แขกในงานต่างหวาดกลัวในสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ รถยนต์รีบสตาร์ทออกจากคฤหาสน์กันเป็นพัลวัน

คิดดูเถอะ! ขนาดยัยทิฟฟานี่ยังเออออไปกับพวกมัน เล่นเอาเนื้อตัวฉันสั่นจนทนไม่ไหวแล้ว ทำไงได้ สุดท้ายก็ได้แต่มองตาแข็งและเดินจากพวกนั้นมานี่แหละ ขืนอยู่ตรงนั้นอีกห้านาทีฉันได้โทรศัพท์สายตรงหาแบคฮยอนมาจัดการพวกนั้นแน่

     แต่ฉันยังนึกได้ว่ามีภารกิจที่ต้องทำ  ดังนั้นจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพยายามตั้งสติควบคุมตัว แล้วกลับไปยังห้องรับแขกที่นัดหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งเป็นนักข่าวไว้

      และตอนนี้เธอยังรอฉันอยู่ในท่าทีที่เรียบเฉย

      “สวัสดีค่ะ” เธอคนนั้นทักทายฉัน “ฉันชื่อจีริกะ เป็นนักข่าวที่..” เธอพยายามจะสาธยายอะไรต่อมิอะไร แต่ฉันกลับส่ายหัวเล็กน้อยและยกมือห้ามเป็นเพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าไม่ต้อง

      “ข้อแลกเปลี่ยนของเธอคืออะไร” ฉันถามออกไปตรงๆขณะก้าวเท้าไปนั่งลงกับโซฟาที่มุมห้อง ซึ่งจีริกะก็แสยะยิ้มเล็กน้อยแล้วมองหน้าฉันอย่างจับสังเกตุอะไรบางอย่าง

      “ตรงจังเลยนะคะ” จีริกะพูดอย่างหวานแหวว ซึ่งฉันพอรู้ว่าขัดกับความคิดเธอมากในตอนนี้

      ลีลาจังเลยนะ..ถ้าข้อมูลไม่สำคัญพอ แม่จะฆ่าให้!

      “ต้องการไร” ฉันถามออกไปนิ่งๆ

ถึงจะท่าทางนิ่งๆ..แต่บอกเลยว่าเริ่มหงุดหงิดอีกแล้วนะ

       “ฉันก็แค่อยากรู้ข้อมูลเกี่ยวกับการตายของผู้นำคนก่อนของร็อคแซนน์กรุ๊ปเท่านั้นค่ะ”

การตายของผู้นำคนเก่าเหรอ?.. อยากรู้ไปเพื่ออะไร ไม่อยากพูดถึงให้ยิ่งช้ำยิ่งเจ็บ..ยิ่งแค้น

       “ได้มั้ยคะ”จีริกะถามซ้ำอีกรอบด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ

ที่จริงข้อแลกเปลี่ยนมันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรมากนักหรอก เพียงแต่แค่ไม่อยากพูดถึง..

       “เล่าเกี่ยวกับที่เธอรู้ เรื่องดิอาร์ตี้ฟอร์ตนั่นมาก่อน” ฉันตอบเสียงเข้ม

      “คุณเจสสิก้าอยากรู้ไปทำไมเหรอคะ” จีริกะถาม ซึ่งฉันรู้สึกว่ามันเริ่มกวนอารมณ์ฉันแล้วนะ

ยุ่งไม่เข้าเรื่อง ยัยนี่!

      ฉันแอบด่าจีริกะในใจไปนิดหน่อยก่อนจะเยียดยิ้มร้ายกาจ ‘’ก็คงจะ..ฆ่ามัน’’

      ‘’หึหึ งั้นริกะก็ขอข้อมูลก่อน’’ นักข่าวจีริกะยิ้มหวานดวงตาเปล่งประกาย

      ‘’แล้วเธอล่ะ อยากทราบเรื่อง คิมโซฮีไปทำไม?’’ 

       ‘’ฉันไม่ต้องการแค่ข้อมูลของคุณโซฮีแต่ คุณฮวังอันนา หรือคุณจองซูจี ฉันก็ต้องการทราบเช่นกันค่ะ’’ จีริกะยิ้มบางอีกครั้งก่อนจะหยิบสมุดขึ้นมา

เจสสิก้ากำมือแน่นก่อนจะหัวเราะกับชื่อเต็มของผู้นำคนก่อนเบาๆ..

แม่…

ซุจีเป็นแม่ของฉันโซฮีเป็นแม่ของแทยอนอันนาเป็นแม่ของทิฟฟานี่

      ‘’ฉันจะเชื่อเธอได้ยังไงกัน?’’ ฉันขมวดคิ้วก่อนจะจ้องหน้าหญิงสาวเจ้าปัญหา

      ‘’ถ้าฉันรู้แล้วไม่บอกคุณ คุณก็คงไม่เลือกที่จะเก็บฉันไว้หรอกค่ะ’’ จีริกะมอง ‘’แล้วคุณจะเริ่มเล่าได้หรือยังคะ’’

      ‘’เหอะ!! เธอดูนามสกุลก็คงรู้ใช่มั้ย ‘’เจสสิก้าถาม จีริกะพยักหน้าเบาๆ

       ‘’ความตายของท่านเริ่มจากห้าปีก่อน จดหมายประหลาดถูกส่งมาให้ที่กรุ๊ปของพวกเรา ในตอนนั้นที่ท่านทั้งสามกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน’’ เจสสิก้าเริ่มเปิดปากเล่า

      ‘’นี้ไม่ใช่นิทานนะคะ รีบเล่าเถอะค่ะ’’ จีริกะกระแอมเบาๆ

      ‘’หุบปาก’’ เจสสิก้าหันไปว่า จีริกะขมวดคิ้วก่อนจะก้มลงจดต่อ

      ‘’โซฮีที่เปิดจดหมายอ่านถึงกับขมวดคิ้ว จดหมายนั้นคือเชิญเข้าร่วมเกมของไอ้เวรดิอาร์ตี้ไงล่ะ พวกท่านทั้งสามตกลงกันว่าจะเข้าร่วม แทยอนขอร้องว่าอย่าไปแต่ในวัยยี่สิบปีก็ยังอ่อนอายุอยู่ดี’’ เจสสิก้ากำหมัดแน่น

       ‘’สุดท้ายพวกท่านก็ไป แต่กฎของมันไม่เหมือนปีนี้ พวกมันให้พวกท่านไปเล่นที่เกาะนรกนั้น.. สุดท้ายรู้ไหม? แทยอนบอกฉันว่าโซฮีเอากระดาษที่บอกว่าโครตเพชรเป็นลูกบิดประตูเข้าโรงแรม หึ หลังจากที่พวกท่านไปอยู่เรียบร้อยก็เริ่มตามหาโครตเพชรกัน พวกท่านโดนลอบทำร้ายได้ทุกวินาที’’

      ‘’แทยอนที่เข้าไปด้วยพยายามช่วยทุกวิถีทาง ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ อันนาตาย.. เธอโดนพวกมันลอบกัดโดยการนำยาที่กินแล้วตายทันทีไปสลับกับยาลดไข้.. สองอาทิตย์ ซูจีตาย เธอโดนกดน้ำในระหว่างไปเดินหาเพชรข้างๆเกาะและวันสุดท้าย.. ของการหาโครตเพชร โซฮีตายเพราะถูกทำร้ายและปกป้องแทยอน’เจสสิก้ายิ่งนึกภาพมันก็เจ็บไปหมด

       ‘’สองปีต่อมาชิกันตะตายทั้งโครตก็ฝีมือของแทยอนใช่มั้ยคะ?’’  จีริกะถาม เจสสิก้าก็ทำแค่พยักหน้าเบาๆ

      ‘’ถึงคราวเธอแล้วละเล่ามา’’ เจสสิก้าและลูกน้องอีกสี่คนยกปืนขึ้นเล็งจีริกะอย่างแน่วแน่

      ‘’ลดปืนลงเถอะ ฉันอึดอัด ฉันบอกพวกคุณแน่ๆค่ะ’’ จีริกะยิ้มเจื่อน

      ‘’อืม เพราะฉะนั้นก็เล่ามาได้แล้ว’’ เจสสิก้าลดปืนแล้วจ้อง

      ‘’ท่านเจสสิก้าครับ’’ เสียงที่ค้นเคยดีของเจสสิก้าเรียกทำให้ถึงกับขมวดคิ้ว

      ‘’มีอะไรแบคฮยอน’’ เจสสิก้าหันกลับมาแล้วทำหน้าเบื่อหน่ายนิดๆ

     ‘’มีคนโทรมาครับ’’ แบคฮยอนบอกแล้วยื่นโทรศัพท์ให้เจสสิก้า

เจสสิก้าขมวดคิ้วอีกครั้งก่อนจะเอามาแนบหูแล้วกรอกน้ำเสียงแสดงอาการรำคาญออกไป

      ‘’ว่าไง’’

[เธอทำอะไรของเธออยู่ เธอควรจะมาเยี่ยมแทยอนได้แล้ว!] เสียงอี้ฟาน

[อี้ฟาน... ใจเย็น..] เสียงของทิฟฟานี่แทรกขึ้นมา

      ‘’นั้นมันเรื่องของฉัน’’ เจสสิก้าตอบนิ่ง

[เพื่อนตัวเองเกือบตายอยู่โรงบาล เธอแม่ง! ทำไมเป็..]

ตื๊ด ตื๊ด เจสสิก้ากดตัดสายทิ้งแล้วบอกให้จีริกะเล่าต่อ

ข้อมูลที่จีริกะเล่ามา.. คือที่อยู่ของดิอาร์ตี้และประวัติต่างๆ รวมทั้งที่อยู่ของไอ้ดิอาร์ตี้นั้นยังมีรูปถ่ายของมันอีกด้วย เจสสิก้ายิ้มกรุ่มกริ่มก่อนจะแยกย้ายกับจีริกะกลับไป และตอนนี้เธอก็ได้ที่อยู่มันมาเรียบร้อย

ถึงเวลาแก้แค้นแล้วละ ไอ้นรก..

 #talk
เนื้อเรื่องจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆนะคะ -3-
โมเมนคริสแทคือระ.. 
เม้นท์กันหน่อยน้า ไรท์คัมแบคแล้ว พยายามอัพถี่ๆ
1 เม้นท์ 1 กำลังใจค่ะ