คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [Chapter 6] ::Bad Sis ::
วันต่อมา...
เปลือกตาบางค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ สายตาของร่างบางเหลือบมองไปเห็น ร่างสูงที่นอนกอดเธออยู่และเธอเองก็เอาตัวไปซุกที่อกเขาเหมือนกัน.. ไม่ได้สิ ! ขืนอยู่ในสภาพแบบนี้ ความรู้สึกของเธอต้องเฉไปเฉมาแน่ๆ ร่างบางค่อยๆดันตัวเองให้นั่ง แต่ทว่า เมื่อคืนเธออยู่ที่ผับนี่ แล้วตอนนั้นเขาก็กำลังจะ...
“กรี๊ดดดดดดด!!!” เสียงกรีดร้องของเธอดังขึ้น
ไม่จริงใช่มั้ย? เขาคงไม่ทำแบบนั้นกับฉันหรอกใช่มั้ย..
ร่างบางได้แต่ครุ่นคิดในใจก่อนที่ร่างสูงจะตื่นมาเพราะเสียงกรี๊ดที่ดังลั่นห้อง
“นี่เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย?” มือหนาของคริสยกขึ้นมาปิดปากยุนอาทันที เพราะถ้าขืนกรี๊ดอยู่แบบนี้ คนในบ้านได้ตกอกตกใจกันหมดแน่ พอยุนอาตั้งสติได้ เขาก็ค่อยๆเอามือออกทันที
“ก็นายทำไม่ดีไม่ร้ายฉันนี่ จะให้ฉันหัวเราะรึไง?” ยุนอาทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์ ทำเอาร่างสูงกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ
“จะตกใจไปทำไม? ก็เธออยากได้ฉันอยู่แล้วนี่” คำพูดของคริสทำเอายุนอาอยากจะกรี๊ดรอบสองถ้าไม่ติดว่ากลัวคนอื่นจะตกใจ
“นายได้ป้องกันรึเปล่า? ตอบฉันมาสิๆๆ” มือบางเขย่าคนตัวสูงจนทำให้เขาต้องตอบเธอไป
“จะกลัวทำไม ในเมื่อพ่อของลูกเป็นถึงซุป’ตาร์ที่ใครๆก็อยากได้ รวมถึงเธอด้วย” เขาเหยียดยิ้มอย่างสะใจ
“ฉันไม่ได้อยากได้นายเพราะความพิศวาสแต่มันจำเป็นตางหาก จำเอาไว้ด้วย!” มือบางกำแน่นจนเส้นเลือดปูด เธอกัดฟันระบายความโกรธอย่างน่าเวทนา
“ความจำเป็นที่จะต้องแก้แค้น สิก้านะเหรอ?” เสียงทุ้มเอ่ยถามทันที
“รู้ไว้ก็ดี จะได้ไม่ต้องแอ็บอีกต่อไป” ใบหน้าที่มีแต่ความโกรธแค้นฉายแววออกมา..
“แล้วเธอคิดว่าฉันจะโง่ให้เธอหลอกใช้เป็นเครื่องมือเหรอ?” ร่างสูงยิ้มมุมปากพลางถามเธอ
“โง่ไม่โง่ นายก็ทำอยู่ตอนนี้ไง” เปลี่ยนจากใบหน้าที่โกรธจัด กลายเป็นใบหน้าที่แสดงความสะใจขึ้นมาทันที เขาน่ะไม่ทันเธอหรอก..
“อย่าหวังว่าจะทำลายเจสสิก้าได้เลย ฉันไม่ยอมให้สิก้าต้องตกเป็นเหยื่อคนอย่างเธอ” เสียงแข็งเอ่ยขึ้นทันที ทำเอาร่างบางสะดุ้งเฮือกเล็กน้อย..
“ ดูแลคนของนายไว้ให้ดีๆละ” พูดจบยุนอาก็เดินออกจากห้องทันที ขาเรียวลงเดินบันไดไปเรื่อยๆ จู่ๆเสียงทุ้มก็เอ่ยออกมา..
“ตื่นเช้าจังนะ กินอะไรก่อนมั้ย?” เสียงที่คุ้นหูเอ่ยขึ้น ร่างบางหันไปตามเสียงก่อนที่จะพบเซฮุนนั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร ไม่วายที่สายตาจะเหลือบไปเห็นแทยอนนั่งข้างๆเขา..
#แทยอน..
“หิวพอดีเลยคะ ขอบคุณนะคะ” เสียงใสของยัยเด็กนั่นดังขึ้น..รูปร่างหน้าตาคุ้นๆเหมือนฉันจะเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง..
“ป้าครับ ผมขอข้าวต้มอีกถ้วยหนึ่งให้คุณยุนอา” เซฮุนสั่งข้าวต้มให้ยัยเด็กนั่นด้วย อ๋อ..ฉันพอจะนึกออกละว่ายัยนี่คือใคร.. อิมยุนอาที่ยัยสิก้าพูดถึงนี่เอง ตัวจริงสวยไม่เบาเลยนิ แต่ก็ร้ายไม่เบาเหมือนกัน ชั่งกล้าล้มงานแต่งพ่อตัวเองได้ลงคอ..
“ได้แล้วคะ..” แม่นมของเซฮุนยกข้าวต้มมาให้ยัยเด็กนั่น ฉันละไม่เข้าใจว่านังนี่มันมีดีอะไรเซฮุนถึงได้ดูแลมันดีขนาดนี้ กะจะควบสองเลยรึไง รักพี่เสียดายน้องงั้นเหรอ?ยัยคุณหนูยุนอา!!!
“มอนิ่งนะจ๊ะ แทยอน” ยุนอาพูดพลางหันหน้ามาทางฉัน ใบหน้ายิ้มแย้มที่ฉันรู้ดีว่าแฝงความร้ายกาจขนาดไหน..
“มอนิ่งจ๊ะ ยุนอา” ฉันยิ้มหวานๆตอบกลับเธอไป แต่ดูเหมือนเซฮุนจะสนใจยัยนี่มากกว่าฉัน.. ไม่ได้ ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง! ฉันจะให้นังนี้มาแย่งของที่เป็นของฉันไม่ได้ นังนี่จะมาทำแผนที่ฉันวางไว้ตั้งแต่แรกพังลงไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด!!!
“น้ำส้มอร่อยมากเลยนะเซฮุน ลองชิมมั้ยละ” พูดจบเซฮุนก็พยักหน้าเบาๆให้ยุนอา มือบางยกแก้วน้ำส้มก่อนที่จะค่อยๆป้อนน้ำส้มแก้วนั้นให้เขาไป แต่สายตาของยุนอาไม่ได้อยู่ที่น้ำส้มแก้วนั้นเลย มันกลับไปอยู่ที่แทยอนนะสิ ร่างบางกระตุกยิ้มเบาๆให้แทยอน ร่างเล็กเห็นอย่างนั้นแล้ว เลยหน้าเสียทันที แทยอนหลบสายตาพยายามจะไม่มอง เพราะในใจของเธอร้อนเป็นไฟ!!
บรรยากาศในการกินข้าวครั้งนี้ช่างอึดอัดสิ้นดี แต่มันจะอึดอัดกว่านี้ถ้าคริสเข้ามา..ไม่ทันที่แทยอนจะได้โกรธจัดจนทนไม่ไหว ร่างสูงของคริสก็เดินเข้ามาทันที..
“หิวก็บอกกันดีๆสิที่รัก ไม่เห็นจะต้องรีบลงมาก่อนเลย” มือหนาของคริสโอบคอยุนอาเอาไว้ คำพูดนี้มันคำพูดที่แทงใจดำเซฮุนเหลือเกิน..ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้สึกดีๆกับแทยอนนะ แต่ก็แค่รู้สึกดี..
“มากินข้าวด้วยกันสิ” เซฮุนเอ่ยชวนน้องชายที่ได้แต่ทำท่าทำทางราวกับเป็นแฟนของยุนอาอย่างไงอย่างงั้น
ไม่รอช้าคริสก็เดินไปนั่งข้างๆยุนอา แต่ดูเหมือนเธอจะมีอะไรสนุกๆทำซะแล้ว J
“เซฮุนปากนายเลอะข้าวต้มอะ..เดี๋ยวฉันเช็ดให้นะ” พูดจบยุนอาก็ดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดปากเซฮุนทันที ดวงตากลมจ้องมองไปที่หญิงสาวอย่างไม่ละสายตา ไม่ต่างกับแทยอนที่มองเซฮุนอย่างทนไม่ได้..แต่เธอต้องทน แต่มีอีกคนที่พร้อมจะอาละวาดทุกอย่างถ้าเขาไม่ต้องการ!
“ปากเลอะก็ให้เด็กพี่เช็ดให้สิ ทำไมต้องให้เด็กผมเช็ดให้ด้วย” เสียงทุ้มของคริสเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจ ใบหน้าที่ขาวซีดกลายเป็นใบหน้าที่แดงจัดอย่างเห็นได้ชัด..
“ฉันไม่ใช่เด็กนายสักหน่อย..ลืมอะไรไปรึเปล่า?” ยุนอากระตุกยิ้มเล็กน้อยให้กับความโมโหโทสะที่ออกนอกหน้าของเขา.. ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวจริงๆ..ทั้งทำให้แทยอนเจ็บ..แล้วก็ทำให้คริสหึงเล่น และที่สำคัญ..บุคคลพวกนี้ก็เกี่ยวข้องกับเจสสิก้าทั้งนั้น มันจะได้เจอกับตัวและคนรอบข้างมัน!
ปั่นหัวคนใครบอกว่ามันไม่สนุกละ หึๆ! คิดใหม่ได้เลย
“หึๆ เห็นมั้ย?ยุนอาบอกว่าเธอไม่ใช่เด็กนาย โทษทีวะน้องชาย” พูดจบเขาก็หันไปสนใจยุนอาต่อ เขาจริงใจกับเธอจริงๆ..และสักวันเธอจะต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น!
“ผมไม่สนหรอกนะ!ว่ายัยนี่เด็กใคร แต่เธอมากับผมเธอก็ต้องไปกับผม” ไม่รอช้าคริสรีบกระชากร่างบางออกมาจากตรงนั้นทันที ยุนอาได้แต่ตีหน้าเศร้าไปพลางๆ เธอได้แต่ยิ้มอย่างสะใจในใจเท่านั้นแหละ..เธอทำให้เขาหึงได้สำเร็จ!
“คุณชอบยุนอางั้นเหรอ?”เธอคงจะแอ็บเป็นนางเอกได้ไม่นาน..ร่างบางถามไปเพียงแค่ต้องการให้เขาปฏิเสธ
“ก็น่าสนใจไม่ใช่น้อยนิ” ผิดขลาดเขาไม่ปฏิเสธแต่อย่างใด เซฮุนยักคิ้วให้แทยอน เขากลับไม่รู้เลยว่าคนตรงนี้หวงเขามากแค่ไหน..
“ฉันละเซฮุน” น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา..เธอต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้ กลั้นไว้ให้ได้มากที่สุด..เธอจะต้องไม่รักเขา จะต้องไม่รัก..เพราะไม่งั้นเธอเองนั่นแหละคือคนที่เจ็บ แค่ทำให้เขารักก็มากเกินพอแล้ว..ทำไมจะต้องไปรักคนแบบนี้
“เธออย่าลืมสิ..เธออยู่กับฉันในฐานะอะไร” ร่างสูงยิ้มมุมปากเบาๆก่อนที่จะเดินออกไป น้ำตาค่อยๆไหลริน..กับคำบ้าๆไม่กี่คำมันทำให้เธอเจ็บปวดได้มากขนาดนี้เลยเหรอ? มือบางปาดน้ำตาที่อาบแก้ม แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่ไหลลงมาอีก ยิ่งกลั้นน้ำตามากเท่าไหร่ มันยิ่งไหลลงมามากเท่านั้น คำเดียวที่สัมผัสได้ตอนนี้คือ ‘เจ็บปวด’
-
-
-
ตื๊ดๆๆ~
เสียงโทรศัพท์ของยุนอาดังขึ้น มือเรียวหยิบโทรศัพท์มาก่อนที่จะสำรวจเบอร์ที่ไม่คุ้นเคยและไม่ได้บันทึกไว้ในเครื่องด้วย นิ้วเรียวกดรับทันที
“ฮัลโหล! ” เสียงใสของยุนอาดังขึ้น
[อิมยุนอา! ฉันจองเองนะ] ปลายเสียงเอ่ย
“เจสสิก้า..เธอเองนะเหรอ?มีอะไรละ โทรมาหาฉันเองเลย หึๆ” ร่างบางยิ้มอย่างสาแก่ใจ
[ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ มาเจอฉันที่ร้านกาแฟซีวอน บ่ายนี้] เจสสิก้าเอ่ยชวน.. เธอควรจะเชื่อใจยัยนั่นมั้ย?.. ถ้าเกิดนัดเจอแล้วฆ่าเก็บศพละ - -
“ได้..บ่ายโมงฉันจะไปรอที่นั่น แล้วเจอกันมายด์ซิส!” ไม่ทันที่ยุนอาจะตัดสาย เจสสิก้าก็ชิงตัดสายไปก่อนทันที..นี่คงไม่ใช่เรื่องเล่นๆแน่ ไม่งั้นเจสสิก้าคงไม่นัดเจอกับเธอหรอก
@ร้านกาแฟซีวอน
ยุนอาก้าวเข้ามาในร้านก่อนที่จะเห็นเจสสิก้านั่งจิบกาแฟอยู่ ที่สำคัญเจสสิก้ามาคนเดียว เธอเองก็เหมือนกัน เธอมาคนเดียวแต่อาวุธเต็มร้อย! ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะได้ป้องกันตัวทันไงละ
“มาแล้วเหรอยุนอา” เจสสิก้าเอ่ยทักยุนอาทันที ร่างบางนั่งฝั่งตรงข้ามกับเจสสิก้า
“ใช่ เธอมีธุระอะไรจะคุยกับฉัน” ไม่รอช้ายุนอาก็เบี่ยงประเด็นเข้าเรื่องทันที
“ฉันอยากจะมาคุยกับเธอเรื่องคริส..เธอต้องการอะไรกันแน่?” คิ้วสวยของเจสสิก้าขมวดเป็นปมทันที ยุนอาเหยียดยิ้มเมื่อได้ยินคำถามนี้
“ต้องการคริสไงละ J ถามอะไรมาแปลกๆ”
“แต่คริสเขาเป็นของฉัน! เธอยังจะอยากได้อยู่อีกเหรอ? แล้วไหนจะเมื่อคืนที่เธอไปนอนกับคริสที่บ้าน เธอต้องการอะไรกันแน่” สีหน้าที่เคร่งเครียดเอ่ยถามยุนอาที่ได้แต่ยิ้มระเรื่อไม่สนใจว่าใครจะคิดอย่างไง
“ว้าว!รู้ข่าวไวจริงนะ อกคริสอุ๊นอุ่น ซุกอย่างไงก็ไม่เบื่อ เธอเคยซุกมั้ยละ?”คำพูดที่แสนท้าทายของยุนอาเอ่ยขึ้น ทำเอาเจสสิก้าเริ่มทนไม่ไหว ร่างเล็กยืนอย่างรวดเร็วก่อนที่จะพูดออกไป
“เธอไม่มีวันได้ใจเขาหรอกยุนอา ไม่มีวัน” เป็นครั้งแรกที่ยุนอาเห็นเจสสิก้าเดือดได้ขนาดนี้ เสียงใสของเธอตะโกนใส่ยุนอาทันทีเพราะความโมโห..ยุนอาเป็นผู้หญิงที่เธออยากจะตบที่สุดในตอนนี้เลยก็ว่าได้..
ใจเย็นๆเข้าไว้เจสสิก้า ยัยนี่ก็แค่ยั่วให้เธอโมโหนะเจสสิก้า
ร่างเล็กครุ่นคิดสักพักก่อนที่จะตั้งสติได้..
“โอ๊ะๆๆ!อย่าเพิ่งโมโหสิคะพี่สาว ของพี่ของน้องใช้ร่วมกันได้ ฉันไม่ถือหรอกนะ” มือบางของเจสสิก้ากำแน่นจนเลือดแทบไม่เดินในบริเวณมือ..
“หุบปากซะยุนอา ฉันไม่อยากจะทำอะไรเธอหรอกนะ” เจสสิก้าก็เริ่มทนไม่ไหวกับการกระทำของยุนอาเหมือนกันบางทีเธอต้องทำให้เขารู้ว่า เธอก็สู้เป็น!
“แล้วพี่สาวจะทำอะไรฉันเหรอคะ? โอ๋ๆๆ ใจเย็นๆสิคะ พี่น้องผัวเดียวกันมีถมไป”
เพี๊ยยะ!! เพี๊ยะ
ฝามือบางของเจสสิก้าไปกระทบกับแก้มบางของยุนอาจนเกิดรอยแดงทั้งสองข้าง ยุนอาจับแก้มที่โดยตบอย่างเบามือเพราะความเจ็บปวด เลือดค่อยๆไหลซึมออกจากปาก..แต่เธอสะใจซะมากกว่า ที่ยั่วโมโหเจสสิก้าสำเร็จ ยิ่งเธอทำให้เจสสิก้าคลั่งบ้าบิ่นได้ มันยิ่งเป็นความสะใจมากเท่านั้น!
“หึๆ นางเอกอย่างเธอทำอะไรแบบนี้เป็นด้วยเหรอ?” มือบางของยุนอากระชากผมของเจสสิก้า ทำให้ใบหน้าสวยต้องเงยขึ้นมาอย่างเจ็บปวด
“มากกว่านี้ฉันก็ทำได้ เลิกยุ่งกับคริสซะและอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” พูดจบเจสสิก้าก็สะบัดมือของยุนอาที่กระชากหัวทิ้ง เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆแน่..
-
-
-
@ คอนโดผู้จัดการส่วนตัว
“ ‘เจสสิก้า’ ตบ ‘ยุนอา’ กลางร้านกาแฟ ” ผู้จัดการส่วนตัวของเจสสิก้าเอ่ยขึ้น ทำเอาเจสสิก้าถึงกับพูดไม่ถูกในเมื่อหลักฐานมันก็ชัดอยู่แล้ว ภาพที่เจสสิก้ากำลังตบยุนอา..
“พี่น้องต่างสายเลือดอย่าง ‘เจสสิก้าจอง’กับ ‘อิมยุนอา’ตบกันกลางร้านกาแฟชื่อดัง โดยมีภาพและพยานรู้เห็นอีกหลายคน ที่ทราบๆกันมาว่า เจสสิก้ากับยุนอามีข่าวเกาเหลากันตั้งแต่ต้นปี และทั้งคู่ก็ได้ปฏิเสธมาหลายรอบแต่ไม่วายที่จะมีข่าวออกมาอีก งานนี้เจสสิก้ากับยุนอาจะว่ายังไงติดตามต่อไปด้วยนะคะ” พูดจบผู้จัดการส่วนตัวของเจสสิก้าก็แทบจะโยนไอแพดทิ้งเลยตรงนั้นเลย..เพราะมันกระทบกันงานของเธอมาก
“เอายังไงเจสสิก้า มันไม่ใช่ข่าวเล็กๆเลยนะ แล้วเธอไปตบยัยนั่นทำไม?” ผู้จัดการส่วนตัวยังคงถามเธออยู่ เจสสิก้ากังวลมากและมากที่สุด แต่เธอก็รู้สึกดีกับการที่เธอทำให้ยุนอารู้ว่า เธอไม่ได้อ่อนแอ
“สิก้าไม่ยอมเจ็บอยู่ฝ่ายเดียวหรอกนะคะ พี่ต้องเข้าใจสิก้าบ้างนะคะ” เจสสิก้าโวยวายขอความเห็นใจกับผู้จัดการ เขาเองก็เข้าใจเธอแต่มันกระทบกับเรื่องงานจริงๆ..
“พี่ก็เข้าใจนะฮะ! แต่..ลุคที่ทางค่ายให้สิก้าเป็นคือลุคนางเอกแสนหวานนิคะ” ผู้จัดการพูดอู้อี้อย่างลังเล..
“สิก้าเข้าใจพี่เหมือนกันนะคะ ถ้างานสิก้าหดหรือลดลงสิก้าก็ไม่เด็ดร้อนเลยคะ หรือคุณพี่จะทิ้งสิก้าไป สิก้าก็ไม่ว่านะคะ” เจสสิก้าพูดเสียงเรียบๆอย่างแผ่วเบา ถ้าหากมันกระทบกับงานจริงๆ..เธอก็พร้อมจะยอมรับและจากไป
“เอาอะไรมาคิดคะ เรื่องที่คุณพี่จะทิ้งสิก้า พี่อยู่กับหนูมาตั้งแต่แรกทิ้งหนูไม่ลงหรอกคะสิก้า” เห็นอย่างนั้นแล้วเจสสิก้าค่อยยิ้มออก ร่างบางพยักหน้าเบาๆตอบกลับผู้จัดการเท่านั้น
“ว่าแต่สิก้าจะเอาไงต่อไป” พี่ผู้จัดการ(ตุ๊ด)ถาม
“ไม่รู้สิคะ หลักฐานมาเต็มขนาดนั้น สิก้ายอมรับความจริงคะ” เธอยิ้มอย่างไม่เต็มปาก..ถ้าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด..
“ไม่ได้นะคะ คุณพี่ไม่ยอมคะ! คุณน้องจะมาจบชีวิตกับเรื่องแค่นี้ไม่ได้ เดี๋ยวคุณพี่จัดการเองคะ” เจสสิก้าพยักหน้าเบาๆ ในเมื่อเธอไม่รู้จะทำอย่างไงแล้วนี่..
ก๊อกๆๆ...
“เดี๋ยวสิก้าไปเปิดประตูเองคะ” พูดจบร่างบางก็เดินไปเปิดประตูก่อนที่จะพบชายหนุ่มร่างสูงหน้าประตู..
“คริส..ขะ.เข้ามาก่อนสิ” ถ้าให้เดา คริสคงต้องรู้เรื่องนี้แน่ๆ..
“สิก้าเป็นไงบ้าง?โอเคมั้ย คริสเป็นห่วงสิก้านะ” ไม่ทันที่เจสสิก้าจะตอบอะไร เธอก็ถูกของดึงเข้าไปซุกที่อกทันที..มันอบอุ่นเหมือนที่ยุนอาบอกจริงๆด้วย แต่ยิ่งมันอบอุ่นมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งอยากจะร้องไห้มากเท่านั้น ที่รู้ว่าผู้หญิงคนอื่นเคยได้รับความอบอุ่นจากเขาด้วย..
“สิก้าไม่เป็นไรหรอกคริส..ยุนอาเป็นไงบ้าง?” จู่ๆเธอก็นึกถามถึงยุนอา มันเป็นคำถามที่คริสไม่อยากจะได้ยินเลย
“ไม่รู้หรอก คริสไม่ได้ติดต่อกับเขาเลยตอนนี้” เจสสิก้ายิ้มเบาๆให้เขา..แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเธอสบายใจ
ถ้าเกิดยุนอายังไม่เลิกยุงกับผู้ชายคนนี้เธอคงไม่หยุดเพียงแค่นี้แน่..
----------------------------------------------------------
สวัสดีคะ ^^ ไรท์มาอัพแล้วนะคะ
เจสสิก้าแซ่บเว่อร์55555!! สะใจอะ(?)
แล้วเจอกัน ชาร์ปหน้านะคะ อย่างไงก็เม้น
ให้กำลังใจไรท์เตอร์ด้วยนะคะ เพราะเม้นน้อยไรท์ท้อ
ความคิดเห็น