คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [Chapter 5] :: It' what love::
[CHAPTER 5]
“สะใจจริงๆ ฮ่าๆๆ สงสัยยัยเจสสิก้ากับแม่มันคงนอนดิ้นเป็นหมาบ้าไปละ” ซอฮยอนยิ้มุมปากอย่างสะใจ แน่ละ! ข่าวใหญ่ซะขนาดนี้ ไม่ให้สะใจได้อย่างไง J
“เชื่อสิ อีกไม่กี่นาทีฉันต้องโดนลากไปบ้านพ่อแน่ๆ” ร่างบางยกยิ้มให้เพื่อนรัก ก่อนที่จะเปิดโทรทัศน์ดูช่องรายการต่างๆ มือบางกดเลื่อนช่องไปเรื่อยๆ...
“สวัสดีคะคุณผู้ชม!ข่าวแซ่บสะเทือนวงการบันเทิงจริงๆนะเรื่องนี้” พิธีกรหญิงคนแรกพูดขึ้น
“จริงคะ จะข่าวไหนซะอีก ถ้าไม่ใช่ข่าวงานแต่งรอบสองของคุณพ่อไฮโซชื่อดังของคุณหนูอิมยุนอา กับคุณแม่ของซุป’ตาร์สาวชื่อดังอย่าง เจสสิก้า จอง” พิธีกรหญิงคนที่สองเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ทำเอาร่างบางเผยรอยยิ้มแสดงความพอใจขึ้นมาทันที..
“ใช่คะ เขาบอกว่าคุณหนูยุนอาเธอไปล้มงานแต่งพ่อของตัวเอง เนื่องจากมีข่าวเกาเหลากับลูกติดของเจ้าสาว นั่นก็คือคุณเจสสิก้าที่เคยมีข่าวแย่งคุณคริสไงคะ”
ก๊อกๆๆ...
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นใคร มือเรียวของยุนอาค่อยๆเปิดประตูออก แน่นอนว่าคนที่มาคือ ‘แบคฮยอน’ ร่างบางยกยิ้มให้เขา ร่างสูงไม่พูดจาอะไร ได้แต่จับข้อมือบางของเธอก่อนที่จะลากออกจากห้องทันที
“นายจะพาฉันไปไหนแบค ไหนนายบอกว่าจะอยู่ข้างฉันไง” ไม่ทันทีที่จะตอบเขาก็ยัดเธอเข้ารถคันหรูไปแล้ว ร่างสูงขับรถไปหาที่คฤหาสน์หลังโตก่อนที่จะลากเธอลงจากรถ
“นายตอบฉันมาสิ” ยุนอาแกล้งบีบน้ำตา.. แต่ความจริงแล้วมีแต่รอยยิ้มพิฆาตที่แฝงอยู่ในใบหน้าที่เศร้าหมอง
“ใช่!ฉันจะอยู่ข้างเธอ.. แต่สิ่งที่เธอทำมันไม่ถูก ฉันจะไม่เข้าข้างคนผิดหรอกนะ” พูดจบเขาก็ลากเธอเข้ามาในบ้าน พร้อมกับเห็นทุกคนนั่งเรียงกันพร้อมหน้า
“อ้าว! สวัสดีคะพ่อ แล้วก็สวัสดีเมียน้อยพ่อด้วยนะคะ” คำนี้พูดแทงใจดำทั้งคุณจองคุณอิมและตัวเจสสิก้าเอง..
“ทำไมเรียกคุณจองเขาแบบนี้” คุณอิมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้ม..
“คำว่าแม่ มีไว้เฉพาะเรียกแม่จริงๆเท่านั้นคะ ไม่ได้มีไว้เรียกคนที่พยายามเป็นเมียน้อยคนอื่น” ร่างบางกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ ก่อนที่จะเดินไปนั่งที่โซฟาหรู
“บอกพ่อมาสิ ทำไมถึงทำแบบนี้? คุณจองเขาไปทำอะไรให้ลูก” เสียงเข้มของพ่อดังขึ้น ทำเอายุนอาสะดุ้งเล็กน้อย แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้องกลัวนิ
#ยุนอา..
“ทำอะไรนะเหรอคะ? ทำให้แม่ตายไง พ่อลืมไปแล้วเหรอ? แม่ตายเพราะใครถ้าไม่ใช่เพราะนังนี่! แม่ตายไม่พอ..ยังยกลำดับตัวเองมาเป็นคุณผู้หญิงในบ้าน แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ” ที่แม่ตายก็เพราะว่าพ่อไปหานังเมียน้อย พอแม่รู้ว่าพ่อแอบไปหามันที่บ้าน.. แม่ก็เลยขับรถหนีออกจากบ้าน..แต่โชคมันไม่ได้เข้าข้างแม่เลย แม่ประสบอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิต... ถ้าไม่มีนังนั่น แม่ก็ไม่ตาย..แม่ก็ไม่ตาย สิ่งที่ฉันทำมันน้อยไปด้วยซ้ำ กับสิ่งที่มันกล้าทำกับแม่..
“มันเป็นอุบัติเหตุ” พ่อพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา..แต่ใครจะรู้ละว่าความจริงแล้วพ่อสำนึกหรือแค่ทำเสียวเบาๆกลบกลื่น
#ยุนอา..
“เอ่อ..เรื่องนั้นแม่ไม่ได้ตั้งใจนะยุนอา” ยัยแม่เลี้ยงแทรกเสียงขึ้นมาทันที ช่างกล้า!นะ ที่เรียกตัวเองว่าแม่
“ไม่ต้องมาแทนตัวเองว่าแม่ เพราะแม่ฉันมีคนเดียว” พูดจบยัยนั่นก็หน้าซีดลงทันที แหงละ ถ้าด่าไปซะขนาดนี้ ยังกล้ามาต่อปากต่อคำกับฉันอีก ก็หน้าด้านเกินทนละ แต่ครั้งนี้พ่อไม่พูดอะไร ได้แต่นั่งฟังนิ่งๆ แต่ฉันพอจะรู้ได้ว่าเขาโกรธมาก และท่านกำมือจนเส้นเลือดปูดเลยทีเดียว..
“ยุนอา ลูกทำอะไรลงไปกะจะล้มงานแต่งพ่อรึไง” น้ำเสียงที่น่ากลัวของพ่อเอ่ยขึ้น ทำเอาฉันกับเจสสิก้าสะดุ้งเลยทีเดียว.. แต่อย่าหวังว่าฉันจะกลัว.. ทำมาขนาดนี้แหละ ทุกคนก็มอกว่าเป็นคนเลวไปแล้ว เรื่องอะไรจะหยุดแค่นี้ล่ะ?
“คุณพ่อเข้าใจว่าอย่างนั้นเหรอคะ?” ฉันกระตุกยิ้มเล็กน้อยพลางส่งสายตาไปหานังเจสสิก้าที่นั่งอยู่ ยัยนั่นนั่งก้มหน้าก้มตาอย่างเดียว..สงสัยจะกลัวหนะสินะ!!
“ใช่!แล้วจะให้พ่อเข้าใจอย่างไงละ” พ่อไม่เคยตะคอกใส่ฉัน..ตั้งแต่นังนี้เข้ามาฉันไม่ต่างกับคนใช้ที่พ่อด่าว่าอยู่ทุกวัน..
“พ่อเข้าใจผิดแล้วนะคะ ยุนไม่ได้จะตั้งใจล้มงานแต่งพ่อ” ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก้มหน้าเล็กน้อยให้รู้ว่ารู้สึกผิด..
“แต่ยุนตั้งใจจะล้มชีวิตพวกมันเลยตังหาก”
เพี๊ยย!!
มือหนาของพ่อฝาดมาที่แก้มบางของฉันเข้าอย่างจัง น้ำตาค่อยๆไหลรินลงแก้ม พ่อทำกับฉันถึงขนาดนี้เลยเหรอ? พ่อตบหน้าฉัน..จากเมื่อก่อนที่ทะนุถนอมทุกอย่าง ตามใจทุกอย่าง แต่ทำไมวันนี้พ่อกลับทำแบบนี้.. กับขี้ค่า พ่อยังไม่ทำแบบนี้เลย พ่อไม่เห็นฉันเป็นลูกอีกแล้วใช่มั้ย?
“พ่อจำไว้เลยนะคะ ยิ่งพอทำแบบนี้ ยุนยิ่งเกลียดมัน” คำพูดที่ฉันตะโกนออกไปมันไม่ได้ครึ่งของความรู้สึกที่โดดเดี่ยวในตอนนี้เลย... ถ้าพ่อเห็นมันดีกว่า ฉันคงไม่หน้าด้านอยู่ต่อไปหรอก.. ฉันจะต้องทำให้มันเจ็บ กว่าที่ฉันเจ็บ..
ขาเรียวก้าวออกจากบ้าน รถหรูของพ่อมาจอดทำให้ยุนอาต้องชะงักหยุดทันที แต่น้ำตามันไม่ได้หยุดไปด้วยนะสิ...
“ผมไปส่งคุณดีกว่านะ” ร่างสูงในรถตะโกนออกมาทำให้ยุนอารีบปาดน้ำตาออกจากแก้ม แต่ยังไงมันก็ไหลออกมาอยู่ดี..
“ไม่ต้อง!ยังไงนายก็ไม่เคยหวังดีกับฉันอยู่แล้วนี่!ที่นายตามดูแลฉันเพราะเป็นคำสั่ง แต่ถ้ามันฝืนใจนายมาก ฉันดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องมายุ่ง” สิ้นเสียงหวานที่ปนไปด้วยความทุกข์ ร่างสูงก้าวออกจากรถหรูอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะจับข้อมือบางเอาไว้
“แบค!นายจะมายุ่งกับฉันทำไม? นายอย่ามาหลอกให้ฉันหลงเชื่อนายเลย” น้ำตาของร่างบางไหลขึ้นเป็นทวีคูณ.. เธอเสียใจเรื่องพ่อ เสียใจที่แบคฮยอนทำดีกับเธอ เพียงเพราะคำสั่ง..ไม่ใช่จากใจ เธอไม่ต้องการ!!
“แล้วเธอรู้ได้ไง ว่าฉันหลอกให้เธอเชื่อใจ” แบคฮยอนเจ็บปวดไม่น้อยที่เธอคิดกับเขาแบบนี้.. เขาต้องทำอย่างไง ทำดีอีกคนไหน? เป็นห่วงเธอแค่ไหน? กว่าเธอจะเชื่อใจเขา..
“ปล่อยฉัน..ถ้านายไม่คิดจะอยู่ข้างฉัน..ก็ปล่อยให้ฉันไปสิ” คิดเหรอ?ว่าเธอไม่เจ็บปวดที่เขาแกล้งมาทำดี..
“ผมจะอยู่ข้างคุณ..เชื่อใจผมสิ” แบคฮยอนพยายามจะปลอบใจเธอ..แต่จะทำอย่างไงได้ ในเมื่อเธอไม่เคยเห็นค่ามันเลย
“ อย่าพยายามเลย..แบคฮยอน ฉันรู้ว่าค่าจ้างนายมันอาจจะเยอะจนนายต้องแลกกับความรู้สึกของฉัน.. แต่โปรดสงสารฉันเถอะนะ ฉันไม่อยากรู้สึกดีและอยากเป็นเพื่อนกันนาย เพราะมันต้องมาเสียใจทีหลังที่รู้ว่านายดูแลฉันเพราะเงิน”
จุก..คำเดียวที่สัมผัสได้จากแบคฮยอน!
เพราะเขาเป็นห่วงเธอจริงๆ..ต่อให้ฟรี
เขาก็จะดูแลเธอ...
“ถ้าคุณไม่รู้ อย่าพูดเลยดีกว่า! ให้ผมไปส่งเถอะนะ ร้องไห้มาอย่างนี้เกิดโดนไอพวกบ้ามาตามราวีเธอละ” พูดจบร่างสูงก็ไม่รอคำตอบจากเธอเลย มือหนาลากเธอขึ้นรถโดยที่ไม่สนว่าเธอจะคิดอย่างไง ถ้าเธอจะคิดว่าเขาเลวก็ชั่ง! แต่ที่เขาทำทั้งหมด เพื่อเธอจริงๆ..เพื่อเธอคนเดียว..
เธอไม่มีทางเลือกจึงต้องมากับแบคฮยอน แต่ให้ตายยังไงเธอก็ไม่มีวันเชื่อใจผู้ชายคนนี้ ก่อนหน้านี้ยังมากอดปลอบใจ..แต่ทำไมวันนี้กลับส่งตัวเธอมาหาพ่อก็ไม่รู้
“พาฉันไปส่งที่คอนโด” สิ้นเสียงใสของเธอ ร่างสูงก็เลี้ยวรถเข้าคอนโดทันที.. ไม่นานรถหรูก็มาจอดหน้าคอนโดของซอฮยอน ยุนอารีบเปิดประตูลงจากรถทันที โดยไม่รอให้ร่างสูงเปิดประตูให้ ขาเรียวก้าวออกจากรถและขึ้นคอนโดโดยไม่บอกลา..
.
.
.
.
ณ พับหรู
“ไงเพื่อน วันนี้ดูเครียดๆนะ” ลู่หานเดินเข้ามานั่งข้างๆเพื่อนรักที่ดื่มเหล้าหนักกว่าปกติ และดูท่าทางจะเริ่มเมาแล้วด้วย..
“ไม่ให้เครียดได้ไงละ! ก็ยุนอาทำเรื่องหน่ะสิ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างประหม่า
“ฉันว่าแกกลับไปนอนเถอะ! สภาพแบบนี้จะขับรถไหวเหรอ? โทรเรียกคนขับรถมารับไป๊” เสียงเพื่อนรักเอ่ยขึ้นทันทีด้วยความเป็นห่วง เพราะตอนนี้คริสไม่ต่างกับขี้เมาข้างถนนเลย..
“ยังไหวเว้ย!!! - -” ร่างสูงกระดกเหล้าต่ออย่างไม่แคร์สื่อ ในเมื่อเขาห้ามอะไรเพื่อนรักไม่ได้ ก็คงจะต้องปล่อยตามนั้น
“ไหวก็ไหว” พูดจบสายตาของลู่หานก็เหลือบมองเห็นสาวน้อยรูปร่างดี ที่กำลังนั่งดื่มไวน์อยู่โต๊ะข้างๆนี่เอง มือเรียวถือแก้วไวน์ออกไปหาหญิงสาว..
“ซอฮยอน” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทันที ซอฮยอนที่กำลังนั่งปลอบใจยุนอาที่นั่งร้องไห้อยู่เงยหน้าขึ้นหันไปตามเสียงเรียก
“เสี่ยวลู่~” ร่างเล็กได้แค่เรียกชื่อเขาออกมา แต่ไม่สามารถไปตอบสนองเขาได้ในเวลานี้ ในเมื่อเธอเองก็ต้องเฝ้าดูแลยุนอาในตอนนี้..
“เธอคงต้องดูแลเพื่อนเธอสินะ ฮยอน!” ร่างสูงเลียริมฝีปากบางของตัวเองอย่างเสียดาย
“ใช่..” เสียงใสตอบพลางมองหาเพื่อนรักที่ได้แต่กินเหล้าย้อมใจ
“ถ้าไม่รังเกียจ พาเพื่อนฮยอนไปนั่งด้วยกันสิ”
“มะ..ไม่นะ นายไม่รู้เหรอ? ว่าคริสกับยุน เอ่อ…” ซอฮยอนทำหน้าลำบากใจ ถ้าไปนั่งตรงนั้นยุนอาต้องหนักกว่าเดิมแน่ๆไม่เสี่ยงดีกว่า..
“ฉันจะไป - - ” น้ำเสียงโซเซของยุนอาดังขึ้น ร่างบางลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างไม่มีสติ ขาเรียวเดินอย่างไม่สามัคคี ในเมื่อเธอเมาอยู่นิ
“ยุนอาแกเมามากเลยนะเว้ย” ซอฮยอนเรียกเพื่อนรักที่กำลังเดินไปที่โต๊ะของคริส ร่างบางเดินโซเซจนมาถึงโต๊ะของร่างสูง คริสเงยหน้ามองหญิงสาวที่เดินมาใกล้ๆ
“เธออยากจะมาให้ฉันฆ่าเก็บศพรึไง?” คริสเอ่ยประชดยุนอาแต่เธอก็ไม่มีท่าทีจะกลัวเขาแม้แต่นิด
“ฆ่าไม่กลัว กลัวไม่ฆ่ามากกว่านะสิ นายยอมรับได้มั้ยละคริส? ว่านายขาดฉันไม่ได้” ยุนอากระตุกยิ้มมุมปากอย่างสะใจ เพราะสิ่งที่เธอพูดมันเป็นจริงทั้งนั้น.. เหลือแค่เขาเองนั่นแหละ ที่หลอกตัวเอง!
“หุบปากซะ อิมยุนอา!!! ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว” คริสตะคอกใส่ยุนอา ทำเอาลู่หานกับซอฮยอนสะดุ้งไปด้วย
“ใครให้นายทนละ?” ยุนอายังคงต่อล้อต่อเถียงกับเขา..เพราะเธอไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้วนี่
“ไอคริส! แกเมามากแล้วนะเว้ย! อย่ามาพรานใส่คุณยุนอานะ - - ”ลู่หานเริ่มทนไม่ไหวกับคำพูดที่ไม่ให้เกียรติแบบนี้
“ฉันไม่ได้พาล ยัยนี่มายั่วโมโหฉันเอง” คริสเถียงเพื่อนรักทันที
“แล้วใครใช้ให้นายกัดตอบละ”
“เธออยากจะลองดีใช่มั้ยยุนอา”พูดจบคริสก็ไม่รอช้า รีบคว้าข้อมือบางออกมาจากตรงนั้นทันที ไม่ทันที่สองคนนั้นจะรั้งเขาไว้ เพราะแรงโกรธอันมหาศาลทำให้ยุนอาไม่สามารถต้านทานไหว
“นายจะพาฉันไปไหน? ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” ขัดขืนอย่างเดียวคงไม่พอ คงต้องส่งเสียงร้องให้ทุกคนรู้ว่าเธอไม่เต็มใจที่จะมากับเขา..แต่ทำไมกลับไม่มีใครช่วยเธอเลยแหละ?
“ผู้หญิงอย่างเธอ มีอะไรต้องกลัวด้วยเหรอ?” พูดจบคริสก็เหวี่ยงยุนอาไปที่เตียง(โรงแรมชั้นบนของผับ)
“ฉันไม่ได้กลัว!และฉันก็ไม่เคยกลัวคนอย่างนายเลย แต่ฉันคิดว่ามันคงไม่คุ้มกับผู้ชายอย่างนาย ขนาดเรายังไม่มีอะไรกัน นายยังติดฉันขนาดนี้เลย” ร่างบางยิ้มมุมปากด้วยความสมเพชรเวทนาชายหนุ่ม..
“ฉันไม่ติดเธอ! ฉันแค่จะมาเตือนว่าอย่าไปยุ่งกับเจสสิก้าและครอบครัวเธออีก” มือหนาของคริสครอบครองแขนของเธอไว้เรียบร้อยแล้ว ยุนอากระตุมยิ้มให้เขาอย่างไม่เกรงกลัว
“ไอครอบครัวที่นายพูดถึง มันเคยเป็นครอบครัวที่อบอุ่นของฉันมาก่อนไง!!!” ร่างบางตะโกนใส่เขาอย่างสุดเสียง น้ำตาค่อยๆไหลรินอาบแก้ม.. นี่คือครั้งแรกที่เขาเห็นน้ำตาผู้หญิงที่ไม่เคยอ่อนแอมาก่อนในสายตาเขา.. แต่ใครจะรู้ว่าความจริง..ภายใต้ใบหน้าที่ร้ายกาจ มันเจ็บปวดเหลือทน.. เธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่อ่อนแอเหมือนผู้หญิงทั่วไป...
“เธอร้องไห้เหรอ?ยุนอา เธออย่าร้องไห้ได้มั้ย? ฉันไม่ชอบน้ำตา..” คริสรู้สึกผิดจริงๆ รู้สึกผิดที่ทำให้เธอร้องไห้ เขาไม่ชอบน้ำตา โดยเฉพาะน้ำตาที่ออกมาจากคนที่เขาแคร์..ทำรู้สึกแบบนี้กับไม่กี่คน แต่ทำไมเธอคนนี้กลับทำให้เขารู้สึกผิด ถ้าทำให้เธอต้องเสียน้ำตา..
“นายคิดว่าฉันอยากจะร้องมากใช่มั้ย? ฮึกๆ!! ฉันก็ไม่ได้อยากให้นายเห็นน้ำตาของฉันแม้แต่นิด” น้ำตายังคงไหลลงเรื่อยๆและไม่มีท่าทีจะหยุดเลย
“เธอมีทางเลือกนะยุนอา! สิก้าและคุณจองก็ดีกับเธอ แต่ทำไมเธอถึงรังเกียจพวกเขา?” คริสพยายามพูดกับเธอด้วยเหตุผล บางทีเธออาจจะกลับใจ..
“นายไม่เข้าใจฉันหรอกและก็ไม่มีวันเข้าใจด้วย! เพราะฉะนั้น!ฉันจะทำให้ต้องทุกข์ทรมาร..นายเตรียมตัวเกลียดฉันไว้ได้เลย” ร่างบางปาดน้ำตาทิ้งทันที ก่อนที่จะเปลี่ยนใบหน้าที่เศร้าหมองเป็นใบหน้าที่ท้าทายเขาเหลือเกิน..
“ยุนอา! ฉันจะทำให้เธอเจ็บปวดกว่าที่เจสสิก้าเจ็บอยู่ในตอนนี้” ใบหน้าของร่างสูงไซร้ซอกคอไปมา ยุนอาไม่มีท่าทีจะขัดขืน แต่น้ำตาค่อยๆไหลลงมาอีกครั้ง..
“ก็เอาสิ! นายคิดว่าฉันสนุกมากรึไง?ที่เป็นแบบนี้ ถ้าฉันเลือกได้ ฉันคงไม่ต้องมานั่งร้องไห้อยู่แบบนี้หรอก ฉันก็ทุกข์ก็ไม่ต่างกับแฟนนายหรอกนะ เอาเลย!อยากจะทำอะไรก็ทำเลย ในเมื่อฉันไม่มีค่าอยู่แล้วนี่ แล้วจะเก็บศักดิ์ศรีไว้ทำหอกอะไร!” ยุนอาพูดออกมาด้วยน้ำตา ไม่ต่างกับคริสที่หยุดชะงักตั้งแต่คำแรกที่เธอพูดออกมา.. เขาทำให้เธอต้องร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำอีก หัวใจของเขามันไม่อยากทำเลยแม้แต่นิด.. แต่สมองมันสั่งการ เขาเลือกไม่ได้ ระหว่างยุนอากับเจสสิก้า เขาควรจะแคร์ใคร..
“ขอร้อง! อย่าร้องไห้” พูดจบคริสก็ลุกขึ้นทันที พลางใช้มือหนาเช็ดน้ำตารอบๆแก้มๆและช้อนตัวยุนอาขึ้นมา ร่างบางถูกอุ้มโดยร่างสูงใบหน้าหวานแนบกับแผงอกที่มีเสื้อปกปิดอยู่
“ร้องไห้จนสลบเลยเหรอเนี่ย? - -” พูดจบคริสก็พายุนอาลงมาข้างล่างทันที แต่ก็ไม่พบซอฮยอนแล้ว..
“ไอลู่!คุณซอไปไหน?” คริสถามเพื่อนรักที่นั่งอยู่คนเดียว ลู่หานเบิกตากว้างเมื่อเห็นยุนอาหลับคาอ้อมกอดคริส
“กลับไปรอยุนอาที่คอนโดแล้ว ว่าแต่แกทำอะไรยุนอา ถึงสลบไม่เป็นท่าแบบนี้” ลู่หานถามคริสพลางสงสัย คริสคงไม่ทำบ้าอะไรคุณยุนหรอกจริงมั้ย..
“ไม่ได้ทำอะไรยัยนี่สักหน่อย สงสัยคืนนี้คงต้องพาไปที่บ้านก่อน แล้วเจอกันเพื่อน” พูดจบคริสก็รีบพายุนอาออกจากผับทันที
ร่างสูงค่อยๆจับยุนอาเข้าไปในรถ ก่อนที่จะออกรถไปที่คฤหาสน์หลังโตของเขา..
ไม่นานก็ถึงที่หมาย คริสลงจากรถพลางช้อนตัวยุนอาออกมาจากรถ ขาเรียวเดินเข้าบ้านอย่างไม่สนใจใครทั้งนั้น..
“คริส!นายพายุนอามานอนด้วยเหรอ?” เซฮุนถามน้องชายที่อุ้มสาวร่างบางที่หมดสติอยู่
“ใช่! ทีพี่ยังพายัยเด็กนั่นมาเลย” สายตาของคริสเหลือบมองไปเย็น แทยอนที่ยืนข้างๆเซฮุน
“นั่นมันเรื่องของฉัน!นายพายุนอาขึ้นข้างบนก่อนเถอะ ดูท่าทางจะไม่สู้ดีนัก” สิ้นเสียงทุ้มของเซฮุน ขาเรียวของคริสก็รีบเดินขึ้นไปบนบ้านทันที แม่บ้านแถวนั้นเปิดประตูให้พลางมองไปที่ยุนอา
“คุณคริสคะ ป้าถามอะไรหน่อย” คริสวางร่างบางลงบนเตียง ก่อนที่จะหันไปหาแม่นมที่เลี้ยงคริสและเซฮุนมาตั้งแต่เล็ก
“ครับป้า” คริสตอบทันที เพราะผู้หญิงคนนี้คือคนที่เขาเคารพมาก
“คุณคริสพาแม่หนูนี้มา..แต่ไม่คิดจะจริงจัง..ไม่สงสารเธอเหรอคะ?” คำถามนี้ทำเอาคริสชะงักทันที ร่างสูงค่อยๆเงยหน้าครุ่นคิดและตอบแม่นมไป
“ผมไม่ได้พาเธอมาทำแบบนั้นหรอกครับ..ผมทำไม่ลง” คริสพูดพลางหันไปมองใบหน้าหวานที่สลบไม่รู้เรื่องรู้ราว
“ป้าไม่รู้หรอกนะคะ ว่าหนูคนนี้คุณคริสจะอย่างไง แต่ป้าว่าต้องเป็นคนสำคัญกับคุณมาก ไม่งั้นคุณไม่ทำถึงขนาดนี้หรอกใช่มั้ยคะ? แล้วแบบนี้..คุณเจสสิก้าละคะ?” จะบอกว่าชะงักรอบสองงั้นเหรอ ? จะพูดอย่างนั้นก็ได้ เพราะคำพูดของแม่นมแต่ละคำมันบาดใจเขาเหลือเกิน.. เขาควรทำอย่างไง?
“ผมง่วงแล้ว ฝันดีครับป้า” สิ้นเสียงทุ้มแม่ก็เดินออกจากห้องทันที ร่างสูงหันไปมองร่างบางบนเตียง.. คริสค่อยๆนอนลงบนเตียงข้างๆยุนอา มือหนาค่อยๆโอบกอดเธอไว้..และเขาจะกอดเธอถึงเช้า..
“ฝันดีนะยุนอา” พูดจบคริสก็จูบที่เหม่งของเธอ ร่างบางอู้อื้ออยู่ในปากแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่น มือหนายังคงกอดเธอไว้..เขาจะกอดเธอ
---------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีคะ ไรท์มาอัพแล้วนะคะ ><'
Sorry อัพช้าา! ไม่ว่างเลย
ยังไงก็เม้นเยอะๆนะคะ :)
คริสก็มีมุมอบอุ่นกับเขาด้วย(?)555555
คู่ไหนจะเป็นอย่างไงต่อไปติดตามชมนะคะ
ปล.ไม่มีใครดีนะคะเรืองนี้ 55555 อย่าเพิ่ง
หลงเชื่อ (?) -....-
ความคิดเห็น