คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Danger GG Chapter 2 - Who You ? [100%]
Chapter 2
รถคันที่พวกเธอถือโอกาสขึ้นมาโดยที่ไม่ทันได้คิดอะไรให้มันมากนักแล่นออกมาสู่ท้องถนนได้สักระยะหนึ่ง เป็นที่น่าแปลกใจสำหรับคนที่ยังมีสติสัมปชัญญะครบถ้วนดีอย่างเจสสิก้าว่าทำไมตั้งแต่รถคนนี้แล่นเข้ามารับพวกเธอไปถึงไม่มีใครกล้าตามมา
“คุณเป็นใคร..พาเพื่อนฉันไปส่งโรงพยาบาลได้รึเปล่า” บรรยากาศเงียบภายในรถถูกทำลายลงโดยเสียงใสของคิมแทยอนที่เต็มไปด้วยความกังวลและความเครียด มองสภาพเพื่อนสาวที่เลือดสีสดแทบจะไหลออกจากร่างจนหมดตัวแล้วอดที่จะรู้สึกเจ็บแทนไม่ได้
“ไม่ได้นะ! ถ้าไปโรงพยาบาลพวกมันต้องตามหาเราจากที่นั่นแน่” เจสสิก้าที่นั่งกระตุ้นให้ทิฟฟานี่ยังคงมีสติอยู่และไม่ให้หลับใหลตะโกนออกมาเป็นภาษาเกาหลี ทั้งๆที่เมื่อสักครู่นี้แทยอนใช้ภาษาอังกฤษกับคนแปลกหน้าที่รับหน้าที่เป็นสารถีให้กับพวกเธอในเวลานี้
“ผมชานยอล..” ชายตรงหน้าตอบเสียงแข็งเป็นภาษาญี่ปุ่นแล้วใช้มือข้างหนึ่งกระชับแว่นดำให้ดูดีขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่จะตวัดสายตามองพวกเธอผ่านกระจกหน้ารถ
“นายพอจะมีวิธีดีๆเสนอรึเปล่า” แทยอนตอบเขาด้วยภาษาญี่ปุ่นเช่นกัน เป็นเพราะว่าต้องติดต่อธุรกิจกับชาวต่างชาติบ่อยนักถึงได้เคยเล่าเรียนไว้เป็นความรู้
“เดี๋ยวผมจะโทรตามหมอไปที่บ้านของผมก็แล้วกัน..” ยกยิ้มที่ริมฝีปากหยักเล็กน้อยหลังจากที่พูดจบ คิมแทยอนพ่นลมหายใจอย่างโล่งอกที่อย่างน้อยเพื่อนเธอก็ไม่น่าจะเป็นอะไรมากแต่คอยดูเถอะ..ถ้าปลอดภัยกันเมื่อไหร่จะกลับไปเอาคืนให้สาสม!
.
.
.
.
เวลาล่วงเลยไปนานเท่าไรนักก็ไม่มีใครสามารถรู้ได้ แต่ถ้าให้เดานั้นก็คงจะมากกว่าหนึ่งชั่วโมงเป็นแน่ มองออกไปนอกรถก็ยังไม่เห็นว่าจะมีวี่แววของบ้านเรือนสักหลังอย่างที่คนขับรถว่า เจสสิก้าละสายตาจากร่างของเพื่อนสาวที่หมดสติไปนานเพราะพิษบาดแผลแล้วต้องขมวดคิ้วแน่น ดูเหมือนว่าเธอจะต้องพิจารณาใหม่แล้วว่าคนที่มาช่วยเธอครั้งนี้ไว้ใจได้หรือไม่
“อีกไกลไหม..กว่าจะถึง” เจสสิก้าตัดสินใจเอ่ยปากถามไป เพราะมั่นใจว่าการตีกับตัวเองในสมองเพียงคนเดียวมันไม่ได้ช่วยอะไรแน่ๆ
“ใกล้แล้วน่า..” คนที่ทำหน้าที่ขับรถตอบกลับมาพร้อมกับร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์ตรงมุมปาก เจสสิก้ามองใบหน้านั้นผ่านกระจกเช่นกัน หมอนั่นขยับปากกวนๆแล้วใช้มือจัดแว่นดำอีกหน
“ไม่คิดจะเล่นตุกติกอะไรใช่ไหม..” ตัดสินใจถามออกมาตรงๆทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าจะไม่ได้คำตอบตรงๆเป็นแน่
“จะมาถามอะไรไร้สาระน่ายัยสิก้า” แทยอนตอบกลับมาแทนเขาเป็นเพราะแอบนั่งฟังบทสนทนามาสักระยะ เธอเองก็คงจะเหนื่อยล้ามากจากการต่อสู้โดยที่ไม่ได้ตั้งตัวในวันนี้
วงการนี้อยู่ยากจริงๆ..
เอี๊ยดดดดด..
เสียงรถเบรกทันทีที่สิ้นคำพูดของแทยอน ดวงตาเรียวของเจสสิก้ากวาดมองออกไปข้างนอกก็พบว่าข้างทางนั้นมีแต่ทุ่งนาที่ดูเหมือนว่าจะไม่มีวี่แววของบ้านเรือนสักหลังแล้วก็ต้องยกคิ้วสูงที่คนแว่นดำตรงหน้าเปิดประตูรถแล้วลงไป
อย่าบอกนะว่ามันจะเล่นตุกติกจริงๆ..
“แทยอน แกไม่เห็นเหรอว่ามันไว้ใจไม่ได้!!” เรียกเพื่อนตรงหน้าเสียงแหลม ดวงตาเริ่มลอกแลกเพราะมองเพื่อนสาวที่ยังคงเข้าสู่ห้วงนิทราอยู่กับอีกคนที่หมดสติไปก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ที่สมองตืบตันได้แบบนี้
พยายามหาทางออกทั้งที่มองไปหาร่างสูงเจ้าของรถคันนี้ที่ยังคงเสียบกุญแจรถทิ้งเอาไว้ไม่ได้เอาออกไปด้วย ป่านนี้คงจะไปหาอะไรมามัดพวกเธอแล้วหักหลังกันแหงๆ แอบคิดว่าหากเธอกระโดดลงแล้วชิ่งขับรถหนีไปเลยจะดีไหม!!
ควับบ!
“จะไปไหน!” ทันทีที่ก้าวเท้าลงจากรถแขนบางของเจสสิก้าก็ถูกคว้าเอาไว้โดยชานยอลคนเดิม ถามเสียงเข้มอย่างน่ากลัวแล้วขมวดคิ้วแน่น
“แกหลอกฉัน!” สะบัดมือหนาของเขาออกแล้วกระทุ้งเข่าไปที่หน้าท้องของอีกคนจนล้มพับ ถอยตัวออกมาแล้ววิ่งขึ้นรถฝั่งคนขับทันที
ครืนน ครืนน
ขมวดคิ้วง่วนเมื่อรถสตาร์ทไม่ติด ลองสตาร์ทดูอีกรอบก็พบว่าผลลัพธ์เป็นเช่นเดิม สุดท้ายแล้วจู่ๆประตูรถก็เปิดออก
“ … ” หันไปเงยหน้ามองคนแว่นดำที่ใช้มือข้างหนึ่งกุมที่หน้าท้องอยู่ เล่นสงครามประสาทกันสักสามนาทีเขาก็ตัดสินใจพูดออกมา
“น้ำมันหมด แค่จะเติม มีไรสงสัยอีกมั้ย?” ร่างสูงส่ายหัวเบาๆด้วยความหงุดหงิดและเสียอารมณ์
“..ไม่” กัดริมฝีปากด้วยความอับอาย บางทีเธออาจจะกังวลมากเกินไปจริงๆ บางทีอาจจะไม่มีอะไร
“อืม ถ้างั้นก็เลิกสงสัยและไว้ใจฉันได้แล้ว” พูดจบก็เดินไปหยิบถังน้ำมันท้ายรถแล้วจัดการให้เสร็จสรรพ ไม่นานนักทุกอย่างก็กลับมาอยู่ในสภาพเดิมโดยที่เจสสิก้านั่งกอดอกแล้วตีหน้าเข้มใส่อีกคน
.
.
.
.
ในที่สุดรถคันหรูก็มาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่อย่างที่คาดเอาไว้ แต่น่าแปลกจริงๆที่มีคนมาปลูกบ้านไว้ในทีที่รอบข้างไม่มีใครแบบนี้ แต่ถึงอย่างนั้นเจสสิก้าและแทยอนก็ช่วยกันแบกทิฟฟานี่ลงจากรถทั้งๆที่ร่างสูงของชานยอลกลับเดินตัวปลิวออกไปแบบนั้น
“เรน..นายไปแบกผู้หญิงที่ถูกแทงไปรักษา” ชานยอลเดินไปสั่งชายผิวขาวซีดร่างใหญ่เป็นภาษาญี่ปุ่น ก่อนที่คนที่ถูกเรียกว่า ‘เรน’ จะมากระชากตัวทิฟฟานี่ออกไปรักษา
พนันได้ว่าถ้ามีปืนแทยอนคงจะลั่นไกใส่กระบานมันกับการกระทำแบบนี้!!!
“เบาๆหน่อยก็ได้นะ..โดนแทงนะไม่ใช่ลื่นล้ม” เจสสิก้าขู่จ้องร่างใหญ่ตาเขม็ง มองตามอีกคนจบเขาเดินหายลับไป
“พวกเธอตามฉันมา” ชานยอลออกคำสั่งแล้วขยับแว่นกันแดดสีดำเล็กน้อย แทยอนส่งสายตาให้เจสสิก้าเดินตามไปก่อนที่ทั้งคู่จะตามเขาไปด้วยกัน
อยู่ๆคนที่รู้สึกโล่งใจอย่างแทยอนนั้นกลับรู้สึกกังวลขึ้นมาอย่างดื้อๆ ทั้งที่ทีแรกรู้สึกสบายใจแล้วแท้ๆแต่เป็นเพราะตั้งแต่ก้าวเท้ามาในบ้านหลังนี้ก็พบแต่มนุษย์ที่มีแต่ลายสักแบบญี่ปุ่นเต็มหลัง ก็คงจะมีเพียงพวกหมอและพวกเพื่อนๆของเธอเท่านั้นแหละที่ดูปกติดีที่สุด ชานยอลยังคงเดินนำมาเรื่อยๆจนถึงห้องเล็กๆแบบญี่ปุ่นที่ดูเหมือนว่าจะเอาไว้สำหรับรับแขก เข้าสู่ห้วงบรรยากาศเงียบขรึมอึมทะมึนผ่านไปสักครึ่งชั่วโมงกว่าที่เจสสิก้าจะสัมผัสความผิดปกติได้
ชานยอลถอดแว่น..!
นั่นมันใช่เรื่องน่าสงสัยมั้ย?!
ก็คงจะเป็นเรื่องปกตินั่นแหละถ้านายนั่นดูเหมือนจะให้ความสำคัญกับแว่นกันแดดสีดำนั่นน้อยลงกว่านี้ เขาถอดแว่นออกแล้วเหน็บไว้ที่คอเสื้อก่อนที่จะผายมือเชิญพวกเธอไปนั่งที่โซฟาตัวหรูและเขาก็เดินไปนั่งตาม
“สวัสดีครับ..คุณคิมแทยอน คุณเจสสิก้าจอง” คำทักทายอย่างเป็นทางการหลุดออกมาจากปากของร่างสูงเล่นเอาเจสสิก้าขมวดคิ้วหนักขึ้นไปกว่าเดิมอีก
“รู้สึกว่าฉันยังไม่ได้แนะนำตัว..” เสียงหม่นของเจสสิก้าพูด
คิดผิดไหมที่ไว้ใจมัน..!
“เป็นถึงผู้นำสูงสุดถึงร็อคแซนน์กรุ๊ป..ใครจะไม่รู้จักก็ท่าจะบ้า” กลั้วหัวเราะในลำคอหลังจากที่อ้างเหตุผลที่ฟังดูขึ้นมาก..ถ้าไม่ติดว่ามันไม่ค่อยขึ้นเท่าไหร่
“ฉันมีเรื่องสงสัย” เป็นแทยอนที่พูดออกมา
“หืม..?” ชานยอลยกคิ้วสูงแล้วจิบชาร้อนๆหลังจากที่มีคนเอามาเสิร์ฟ แทยอนยอมรับว่าเขาดูดีขึ้นหลังจากที่ถอดแว่นดำนั่นออกไป
“ทำไมคุณถึงช่วยฉัน คุณเป็นใคร” ถามทั้งๆที่พยายามซ่อนเสียงสั่นเอาไว้ บอกตามตรงว่าเธอยังไม่พร้อมจะมีเรี่ยวแรงมากพอไปสู้รบกับใครอีกในนาทีนี้ ลำพังแค่บินมาถึงญี่ปุ่นก็เหนื่อยจะแย่ไหนจะต้องเครียดกับการตามหาโครตเพชรนั่นอีก
ทว่าไม่มีคำตอบจากอีกคน…สิ่งที่ได้เห็นคงเป็นรอยกระตุกยิ้มนั่น
แทยอนรู้ได้เลยว่าเธอพลาดแล้ว…
เจสสิก้าแอบฟังบทสนทนาอย่างเงียบๆทั้งที่สมองนั้นคิดไปไกลแล้ว ขาสองข้างเตรียมตัวที่จะลุกขึ้นและพาเพื่อนหนีถ้าไม่ติดว่ายังไม่ลืมว่าป่านนี้ทิฟฟานี่ยังคงรักษาตัวอยู่
“ผมว่าเรามาคุยเรื่องสบายๆกันดีกว่าไหม..คิมแทยอน” วางถ้วยชาลงแล้วเอนแผ่นหลังกว้างพิงกับพนักของโซฟาแล้วเผยรอยยิ้มที่เสแสร้งให้อีกคน
“ตอบฉันมา!” จ้องตาอีกคนเขม็ง มือเล็กจิกลงบนผิวเนื้อของตัวเองเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังเสียรู้เข้าให้
“งั้นจะบอกให้ว่า..คุณไม่สงสัยเลยหรือไงว่าพวกที่คุมอยู่หน้าบ้านสามสี่คนน่ะ”
“ … ”
“มันเป็นพวกเซนหรือเปล่า..”
“ … ” เจสสิก้ากัดริมฝีปากบางก่อนที่จะมีเหงื่อกาฬไหลซึมออกมาทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
เธอโง่เองที่ไว้ใจและปล่อยให้พลาด!!
“แล้วผมน่ะ..ดูมีน้ำใจขนาดนั้นเลยไง๊?” ชานยอลหัวเราะออกมา
“นายคือ..?” แทยอนเลิกคิ้วถาม
“ปาร์คชานยอล..มือซ้ายของแก๊งเซนไงล่ะ!” หลุดคำพูดออกมาเป็นวินาทีเดียวกับที่เจสสิก้าลุกขึ้นพรวดพร้อมกับแทยอนที่สื่อสารกันโดยสายตามานานนับแล้ว
หมับ! มือหนาของชานยอลคว้าที่ไหล่บางของแทยอนก่อนที่จะออกแรงกระชากเธอจนแทบจะปลิวไปกระแทกกับโต๊ะตัวใหญ่แล้วล้มพับลง
“แทยอน!” เบิกตาโพลงเมื่อเห็นว่าเหตุการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้ วิ่งกลับเข้าไปหาเพื่อนสาวทันทีก่อนที่จะโดนมือหนาดึงแขนเอาไว้ก่อน
“หนีตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วละมั้งคนสวย! ฮ่าๆๆๆ” ออกแรงบีบแขนบางจนเป็นรอยแดง ดวงตาเรียวของเจสสิก้ามองแทยอนที่พยุงตัวเองขึ้นอย่างยากลำบากเพราะความเจ็บ
เพี้ยะ!
มือหนากระทบลงใบหน้าเนียนขาวทันทีที่เธอเดินและกระทุ้งศอกใส่แผงอกของเขาจนเธอล้มลงไปกองกับพื้น
"ไอ้เลววววววว!!!"
.
.
.
.
.
.
.
.
“หนี! ไปหายัยทิฟแล้วหนี” แทยอนตะโกน ระหว่างที่เจสสิก้ายังตั้งสติไม่ได้กับความโง่ของตัวเอง
ทั้งสองวิ่งไปเรื่อยๆ แต่ไม่ไกลก็พบว่าทิฟฟานี่ยืนอยู่ใกล้ๆนั่นแล้ว พวกเธอวิ่งไปทางด้านหลังของบ้านซึ่งสำรวจดีแล้วว่าไม่มีทางออกอื่นนอกจากทางด้านหน้าที่มีผู้ชายตัวเท่ายักษ์ยืนเฝ้าอยู่สองคน
“เดี๋ยว!” แทยอนส่งสัญญาณให้ทุกคนหยุดแล้วหยิบไม้แข็งๆที่พิงข้างๆผนังบ้านในทางซอกแคบๆที่เธอกำลังจะวิ่งกลับไปที่หน้าบ้านเช่นเดิม ซึ่งนอกจากทางนั้นแล้วก็ไม่มีที่ไหนจะหนีได้อีกแล้ว รั้วก็เต็มไปด้วยลวดหนามที่แหลมคม แทยอนหยิบไม้นั้นขึ้นมา อย่างน้อยมันก็เป็นอาวุธที่น่าจะป้องกันตัวได้ดีที่สุดในตอนนี้
“ตายเป็นตายวะ!” เจสสิก้าจับมือทั้งสองคนวิ่งทะลุเข้าไปทางหน้าบ้าน แน่นอนทันทีที่ชายร่างยักษ์สองคนเห็นพวกเธอก็วิ่งเข้ามาจับตัวทันที
ไม่มีเสียงร้องขอให้ปล่อย. . เจสสิก้าป้องกันทิฟฟานี่ให้เจ็บตัวน้อยสุด เนื่องจากบาดแผลที่เธอพึ่งได้รับมา แปลว่าเธอไม่มีเรี่ยวแรงมากพอที่จะสู้แน่ๆ แทยอนเอาไม้ฟาดหัวชายทั้งสองพร้อมกันรัวๆ ให้ตายเถอะเจสสิก้าไม่หน้าลืมปืนไว้บนรถอีตาชานยอลนั่นเลยแท้ๆ ไม่น่าไว้ใจมันเลย แต่ก็ต้องนับถือมันจริงๆที่อุตส่าห์พาขับรถเข้ามาในที่ที่ลึกแบบนี้ คงมั่นใจสินะว่าพวกเราไม่รอดแน่ๆ แต่คิดผิดแล้วละ มาเฟียอย่างเธอสู้ยิบตาจนวินาทีสุดท้ายและไม่กลัวตาย!
พลั่กก
เสียงไม้หักครึ่งเป็นสองท่อน . . !
เจสสิก้าโดนไอร่างยักษ์นัดอัดเข้าเต็มแรงที่ท้องทันทีที่เอาตัวมากันทิฟฟานี่ไว้ ก่อนจะโดนตบที่ปากจนกระอักเลือด
แทยอนเริ่มไม่ไหวเช่นกัน จับมือเพื่อนทั้งสองวิ่งสุดชีวิตออกไปให้พ้นประตูรั้วบ้านหลังนี้
ปี๊ดดด!! เสียงบีบแตรรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านอย่างรวดเร็ว คราวนี้สัญชาตญาณของการ์เซียบอกว่าไม่ควรขึ้นเป็นครั้งที่สอง
กว่าจะเห็นชัดเจนว่าใครคือคนที่ขับรถมา ก็มีเพียงแทยอนคนเดียวเท่านั้น แม้จะไม่อยากจะเชื่อแต่เธอจึงเปิดประตูเบาะหลัง และผลักเพื่อนทั้งสองเข้าไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
‘’พวกมันฉลาดมากนะครับ ที่สามารถล่อพวกท่านทั้งสามมาได้’’ แบคฮยอนเปิดฉากการพูดคุยทันทีที่เท้าเหยียบคันเร่งไปสุดแรง
‘’มันคงจะคิดว่าเราจะยอมมันง่ายๆสินะ..’’ ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับกุมแผลที่เธอถูกพวกมันเล่นงาน
‘’ยอมบ้าอะไร รอให้ตั้งตัวได้ก่อนเถอะ จะกลับไปฆ่าล้างตระกูล!!’’ เจสสิก้าบ่นอย่างหัวเสีย
แทยอนเงยหน้าขึ้นมาจากการหาปืนที่อยู่ใต้รถพร้อมกับสบถเบาๆกับตัวเอง
‘’เป็นอะไรยัยแท’’ เจสสิก้าหันหน้ามาสนใจเพื่อนสนิทที่กำลังเกาหัวตัวเองเบาๆๆ
‘’กระสุนเหลือน้อยมาก แต่ปืนนี่เยอะไปนะ ให้ตายเถอะ นายเอาอะไรของนายมาแบคฮยอน!!’’ แทยอนต่อว่าคนสนิทของเพื่อนสาวเบาๆก่อนที่จะหยิบปืนมาใส่ลูกกระสุนเผื่อมีเหตุคับขัน
‘’นั่นสินะ แบคฮยอน เอาโทรศัพท์มานี่สิ!’’ เจสสิก้าสั่งเสียงแข็ง
แบคฮยอนหยิบโทรศัพท์ออกมา พร้อมกับมีสายเข้ามาพอดี?
ไม่มีเบอร์..
เจสสิก้ามองอยู่สักพักก่อนที่จะกดรับสายอย่างไม่ไตร่ตรองอะไร
[พวกคุณสบายดีกันมั้ย?] ปลายสายพูดเป็นภาษาญี่ปุ่น ถึงแม้ว่าเจสสิก้าจะฟังออกและพูดได้ แต่เธอไม่มีสมาธิพอ และไม่ได้คล่องแคล่วเท่าไหร่นัก จึงส่งไปให้แทยอนคุยและเธอก็มานั่งกรอกกระสุนแทน
‘’สบายดีบ้าอะไรของแก!!’’ แทยอนตะคอกเป็นภาษาญี่ปุ่น เพราะเธอรับรู้ได้ว่ามันเป็นพวกที่เล่นงานแน่ๆ
[ต้องขอโทษด้วยที่ฝ่ายเราได้ทำร้ายร่างกาย ทิฟฟานี่ฮวัง..]
‘’ไม่ต้องพูดมาก!! พวกแกต้องการอะไร อ๋อ แค้นฉันใช่มั้ยละ ไอ่พวกสวะ ! สมควรแล้วที่มันต้องตาย ไอ่พวกชิกันชิตะ!!’’ แทยอนทนไม่ไหวและไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เธอใช้ความแค้นที่ยังฝังแน่นอยู่ ตอบไปแทนเหตุผล
[ก็ไม่เชิงหรอก พวกผมรักษาให้เพื่อนคุณแล้วนะ ขอบคุณหน่อยไม่ได้หรอ?]
‘’ขอบคุณที่แกหยิบมีดมาแทงเพื่อนฉันน่ะหรอ ไอ่ประสาท!!’’ แทยอนตะคอกหนักกว่าเดิมเจสสิก้าหันมามองนิดๆ เพราะเธอก็พอจะฟังออกอยู่บ้างแต่มันก็ยังงงๆเพราะเธอกำลังเครียดที่ไม่ทันระวังไอ่ปาร์คชานยอล ไอ่กาก ไอ่แว่นดำนรกนั่นนะ!
[มันเป็นความผิดพลาดทางเทคนิค..]
‘’เทคนิคบ้านป้าพระแสงส่องทางพวกแกรึไง มันตั้งใจชัดๆ!!’’
‘’แทยอนใจเย็นๆ’’ ทิฟฟานี่ที่นั่งอยู่บนเบาะรถปรามเพื่อนรัก เพราะเธอต้องการพักผ่อน
‘’โทษที แกไม่ต้องสนใจหรอก’’ แทยอนเอ่ยขอโทษเบาๆ ก่อนกดตัดสายโทรศัพท์บ้าๆนั่น
“ตามหาพวกมันซะ พวกมันทุกคน ฆ่าให้หมด แล้วเอาตัวคนที่ชื่อปาร์คชานยอล มาให้ฉัน” เจสสิก้าสั่งเรียบๆ ก่อนจะกลับเข้าไปในภวังค์ความคิดของตัวเธอเองต่อ “ครับท่าน” แบคฮยอนกล่าวอย่างว่าง่าย
“ว่าแต่ นายรู้ใด้ยังไงว่าพวกฉันอยู่ที่นี่” แทยอนถาม
“นี่ท่านไม่รู้เหรอครับ” แบคฮยอนขมวดคิ้ว
“หมายความว่าไง” เจสสิก้าถาม
“ผมก็นึกว่าท่านให้ท่านทิฟฟานี่โทรเรียกผมมา” ทันทีที่แบคฮยอนพูดจบสองสายตาที่เหลือก็หันไปทางทิฟฟานี่ทันที
“กะ..ก็ เธอน่าจะรู้ว่าฉันรู้สึกตัวตั้งนานแล้ว แต่ฉันไม่พบพวกเธอ ฉันเลยออกมาตามหา แต่เห็นนายนั่นทำอะไรแปลกๆ ลักษณะแปลกๆ ฉันไม่ไว้ใจที่จู่ๆจะมีคนมาช่วยแบบนี้ เลยโทรหาแบคฮยอนที่อยู่ที่สนามบิน ตามฉันมา”
“ตามมาได้ยังไง เธอรู้เหรอว่าที่นี่ที่ไหน?” แทยอนถาม
“GPS น่ะ ฉันเปิด GPS ในโทรศัพท์ ดังนั้นก็ทำให้แบคฮยอนจับพิกัดที่อยู่ของฉันถูก ถึงแม้จะนานสักหน่อยเถอะ”
“อ๋อ อืม เธอฉลาดมาก” แทยอนชมเรียบๆ
“แล้วเราจะไปที่ไหนกัน เราไปหาที่พักในย่านชินจูกุไม่ได้แล้ว ย่านนั้นเป็นย่านของพวกยากูซ่า เท่ากับว่ามันเอาเปรียบพวกเราเต็มๆ และเราก็มาก่อนหนึ่งวันทำให้พักในโรงแรมในเครือของดิอาร์ตี้บ้านั่นไม่ได้ด้วย แถมนี่ก็สองทุ่มแล้วนะ” เจสสิก้าขมวดคิ้วพลางใช้ความคิด
“ไม่ยากหรอก พ่อฉันมีคฤหาสน์อยู่ที่ญี่ปุ่นหลังนึง เราไปอยู่ที่นั่นแหละ ถือซะว่าเอามาเป็นคฤหาสน์ร็อคแซนน์เลยแล้วกัน” ทิฟฟานี่เสนอ “เธอนี่เจ๋งไปเลยยัยทิฟ” เจสสิก้ายิ้มมุมปาก
“นี่ แบคฮยอน นายช่วยขับไปย่านชิบุย่าหน่อยนะ มันอยู่แถวนั้น และคนอาจมากหน่อย ที่นี่พวกวัยรุ่นจะเยอะมากจริงๆ” ทิฟฟานี่พูดราวกับว่าเป็นคนในพื้นที่เองซะอย่างนั้น คอยบอกทางให้แบคฮยอนตลอด เพราะมีคนจำนวนน้อยเท่านั้นที่จะรู้จักที่พักของเธอ เพราะเธอชอบความเป็นส่วนตัวมาก
#talk
เย่!! จบพาร์ทนี้ไปอย่างสวยงาม#เหรอ?
มาดูกันดีกว่าว่าพาร์ทหน้าสาวๆจะเจออะไร
1 เมนท์ 1 กำลังใจค่าาา
ติดตามกันด้วยนะ ไม่อยากเม้นท์ก็รบกวนแอดแฟนไว้ -3- เลิ้บบบยูว..
ซียูอะเกนเจอปืนค่ะ5555555555555555555555555555555
ความคิดเห็น