คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [Chapter 11] :: FIN-LOVE ::
วันต่อมา.. เซฮุนรู้สึกไม่สบายใจที่ทำอย่างนั้น แทยอนอาจจะพูดความจริงก็ได้ แต่ทำไมต้องมีเมสเสจบ้าๆส่งมาหาให้ระแวงด้วยนะ ที่เขาควรจะเชื่อแทยอนมากกว่าบุคคลปริศนาที่มีแต่จะทำให้เขาแตกแยกกับเธอไม่ใช่เหรอ?
“แทยอน..” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกหญิงสาวที่อยู่ในครัว
“จะทานเลยใช่มั้ยคะ จะได้ตักไปให้” แทยอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ซึ่งเขาไม่ชอบให้เธอเป็นแบบนี้เลย
“ฉันแค่จะมาขอโทษเธอเรื่องเมื่อวาน..ฉันอาจจะโมโหมากไปหน่อย” เขาพูดอย่างรู้สึกผิด และหวังว่าเธอคงจะเข้าใจ
“คุณจะมาแคร์ฉันทำไมละคะ? ในเมื่อฉันก็เป็นของเล่นของคุณอยู่แล้วนิ” ใบหน้าหวานแต่กลับไร้สีสันเอ่ยขึ้น เซฮุนไม่อาจปฏิเสธได้ว่าตอนแรกเขาคิดแบบนั้น เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาจะคิดจริงจังด้วย มีแต่ยุนอาเท่านั้นที่เขาต้องการให้เป็นแม่ของลูก แต่จู่ๆ ความรู้สึกที่มีให้กับผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนไป.. เธอทำให้รู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอก็จะเคียงข้างเขาตลอดไป.. แต่ในชีวิตจริงมันไม่ง่ายขนาดนั้น ในเมื่อเขารักยุนอา เขาจะรักแทยอนอีกได้อย่างไง ต้องมีใครสักคนที่เขาไม่ได้รักจริงๆ
“ฉันขอโทษ อย่าทำเย็นชาแบบนี้เลยนะแทยอน” อาจจะเป็นผู้หญิงคนแรกนอกจากแม่และนมที่เขาเอ่ยขอโทษ เธอชั่งมีอิทธิพลกับเขามากจริงๆ
“ขอตัวก่อนนะคะ” แทยอนไม่อยากจะทำแบบนี้เลย แต่ยังไงซะก็ต้องให้เขารู้ว่าเธอร้องไห้ได้เจ็บเป็น ไม่ใช่หุ่นหรือตุ๊กตาที่เขาจะมาเวลาเหงา แล้วก็จากไปโดยไม่สนใจ
-
-
-
“คัท!!” เสียงผู้กำกับสั่งคัท ทำให้เหล่าบรรดาทีมงานรีบเอาน้ำมาให้คริสและเจสสิก้า แน่นอนว่าซีรีย์เรื่องนี้จะต้องขึ้นเป็นอันดับหนึ่งของเกาหลีใต้แน่นอน เพราะว่าเล่นเอาคริสซุป’ตาร์สุดฮอต กับนางเอกสาวที่เป็นแฟนกันจริงๆ แบบนี้จะไม่ให้กระแสดีได้อย่างไงละ
“สิก้า วันนี้เราว่างพร้อมกันไปดินเนอร์กันหน่อยมั้ยละ?” คริสเสนอทันที เพราะว่าเขากับเธอไม่ค่อยว่างตรงกันอยู่แล้ว
“โอเค ว่าแต่จะพาสิก้าไปดินเนอร์ไหนหว่า?” น้ำเสียงสดใสของเจสสิก้าเอ่ยขึ้น
“ถึงเธอรู้เองแหละ สาวน้อย” คริสพูดพลางเดินนำไปที่รถ
ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงที่หมายคริสพาเจสสิก้ามาที่คอนโดหรูใจกลางเมืองของเขาซึ่ง ซื้อมานานแล้ว แต่ไม่ค่อยได้อยู่สักเท่าไหร่ ส่วนมากจะไปอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูลซะมากกว่า
“คริส..เปิดตาได้ยัง?” เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น เพราะเธอถูกผ้าสีขาวปิดดวงตากลมสวยของเธออยู่ ซึ่งเป็นการ เซอร์ไพร้ที่ดีเลยแหละ
“ยังหรอก ใกล้ถึงแล้วแหละ” มือหนาเปิดประตูก่อนที่จะพาร่างที่ไร้การมองเห็นเข้าไปในห้อง กลิ่นหอมของห้องซึ่งเป็นกลิ่นที่คริสชอบลอยไปมา ทำให้เจสสิก้าพอจะเดาออกว่า นี้คือห้องของคริส
“เดี๋ยวฉันเปิดตาให้นะ” คริสค่อยๆเอาผ้าที่ผูกตาอยู่ออก สายตาของเจสสิก้าเหลือบมองวิวสวยนอกระเบียง ระเบียงถูกตกแต่งไปด้วยโต๊ะดินเนอร์ 1 โต๊ะพร้อมกับเกาอี้หรูสองตัว รอบๆเป็นดอกไม้ที่ถูกจัดแต่งอย่างสวยงาม ไฟตกแต่งราวกับหิงห้อยที่เกาะตามดอกไม้หรูที่เตรียมไว้ ทุกอย่างสวยงามอลังการ ซึ่งแน่นอนว่าเขาทำให้เธอ..
“คุณทำให้สิก้าเหรอ..คริส” เสียงหวานพูดอะไรไม่ออกจริงๆ เขาทำให้เธอขนาดนี้เลยเหรอ
“มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ..กับสิ่งที่เธอทำให้ฉันมาตลอดนับปี” มือหนาค่อยๆจับมือบางขึ้นมากุมไว้ สายตาของร่างบางสบตาสายตาคมของร่างสูง นี่อาจจะเป็นเวลาที่มีความสุขที่สุดของเธอเลยก็ว่าได้ เธอจะไม่ยอมให้ใครแย่งเขาไป.. ไม่มีวัน!!
“ขอบคุณนะ แต่คุณไม่ต้องทำอะไรเพื่อสิก้าหรอก แค่รักสิก้าอย่าทิ้งสิก้าก็พอ” ใบหน้าหวานเผยรอยยิ้มที่แสนจะอบอุ่นให้กับเขา
“รักอยู่แล้ว” ร่างสูงดีดเหม่งเจสสิก้าเบาๆ “หิวยังละ?ทานกันเลยเนอะ” คริสโอบเอวเจสสิก้าและพาไปนั่งที่โต๊ะ ร่างบางหันไปมองวิวสวยๆพลางมองหน้าคนที่รักสลับกันไปมา แน่นอนว่า ไม่มีอะไรน่ามองไปกว่าคนที่เธอรักอีกแล้ว
“อาหารอร่อยจังเลยนะ ซื้อร้านไหนมาเนี่ย ฮ่าๆ” ถามอย่างนี้ก็ถูกต้องแล้ว เพราะเธอรู้ว่าเขาไม่มีทางทำอาหารเองแน่นอน แต่ถ้าเกิดทำขึ้นมาจริงๆ คงไม่อร่อยขนาดนี้หรอก
“รู้ทันไปหมดเลยนะ ร้านประจำของเราไง” คริสเผยรอยยิ้มที่ทำให้สาวๆทั้งโลกละลาย และรอยยิ้มนี้ มันทำให้น้ำแข็งอย่างเจสสิก้า ละลายอีกด้วย.. J
“อ๋อ..” เจสสิก้าพูดพลางกระดกไวน์ในแก้วดื่ม
“เจสสิก้า ดูโน้นสิ” ร่างสูงชี้ไปข้างหลังเธอ ร่างบางหันมองอย่างอดสงสัยไม่ได้ แต่ทว่ากลับไม่มีอะไรเลย
“คริส คุณขโมยชีสไปอีกแล้วนะ ถ้าชอบกินมากเดี๋ยวจะซื้อมาฝาก โอเคปะ?ฮ่าๆ” คริสชอบแกล้งเจสสิก้าอยู่เรื่อย มันอาจเป็นความสุขเล็กๆของเขาที่ได้แกล้งเจ้าหญิงน้ำแข็งคนนี้ให้ มีรอยยิ้มขึ้นมา
“รู้มั้ย.. เวลาคุณยิ้ม ผมมีความสุขที่สุดเลยแล้วเช่นเดียวกัน เวลาคุณร้องไห้ ผมทุกข์ที่สุดเลย ” แววตาที่แสดงความจริงใจเผยออกมา
“ที่รัก สิก้าจะไม่ให้คุณต้องเสียใจเพราะน้ำตาของสิก้าอีก สิก้าจะเข้มแข็ง..” สิ้นเสียงหวาน คริสก็ยิ้มเบาๆให้เธอ ซึ่งไม่ว่าเธอจะร้องไห้อีกมากมายสักแค่ไหน เขาจะเป็นคนปลอบเธอเอง
“กินเถอะ เดี๋ยวอาหารเย็นหมด” เจสสิก้าพยักหน้าเบาๆพลางรับรู้ แต่ที่แน่ๆเธอจะไม่ยอมให้คริสเป็นของใคร จะไม่ยอมให้คริสรักใคร นอกจากเธอ..
ไม่นานเจสสิก้ากับคริสก็ทานอาหารกันจนอิ่ม จู่ๆมือหนาก็โอบเอวร่างบางไว้อย่างดิ้นไม่ได้ เจสสิก้ามองคริสอย่างแปลกใจเพราะตอนนี้ใบหน้าของคริสเริ่มแดงหน่อยๆ เพราะฤทธิ์เหล้าแต่ก็ไม่ได้เมาอะไรมากมาย
“คริส เดี๋ยวสิก้าพาไปนอนนะ” เจสสิก้าพยายามพาร่างสูงไปที่เตียง แต่เธอเองกลับเป็นคนเอาตัวไม่รอดซะงั้น เพราะจู่ๆเขาก็ดึงเธอแล้วคร่อมตัวบนร่างบาง
“คริสปล่อยนะ..สิก้าอยากกลับบ้านแล้ว” เจสสิก้าพยายามขัดขืนแต่ด้วยกำลังที่น้อยกว่าเลยยอดจำนนแต่โดยดี
“สิก้า.. ฉันรักเธอนะ” เจสสิก้าเผยรอยยิ้มทันทีเมื่อได้ยินคำบอกรักจากปากคริส ร่างสูงค่อยๆไซร้ซอกคอขาวอย่างโหยหา และมืออีกข้างก็เอื้อมไปปิดไฟ และห้องก็มืดสนิท..
“อื้ออ..” เจสสิก้าทำเสียงพึมพำเบาๆ
-
-
-
วันต่อมาแทยอนพยายามหักห้ามใจไม่ให้ใจอ่อนกับเซฮุน แต่ทว่าเขาทำตัวน่ารักเหลือเกิน จะมีเหรอที่เธอจะอดยิ้มออกมาไม่ได้
“แทยอน เธอจะไปไหนเหรอ?” ร่างสูงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“ฉันจะออกไปซื้อของบ้างหน่ะ คุณเอาอะไรรึเปล่าคะ?” เสียงหวานเอ่ยเบาๆ แต่เมื่อเห็นชายหนุ่มส่ายหน้าก็เป็นอันเข้าใจว่าเขาไม่ต้องการจะซื้อของ แทยอนค่อยๆก้าวออกจากบ้าน รถหรูของเซฮุนที่มีไว้ให้แทยอนใช้ ขับมาจอดตรงหน้าเธอ แทยอนไม่อยากจะใช้รถของที่นี้เลย เพราะถ้าจะไปไหนเซฮุนก็ต้องรู้อยู่ดี น่าอึดอัดใจชะมัด
“คุณหนูจะไปไหนเหรอครับ?” เสียงทุ้มที่เย็นชาของคนขับรถประจำตัวของแทยอนเอ่ยขึ้น ถ้าเป็นไปได้อยากจะขับไปเองซะด้วยซ้ำ
“เอ่อ..ให้แทขับเองได้มั้ยคะ?” แทยอนกระซิบกับคนขับรถเบาๆ ชายแก่ทำหน้าตาลำบากใจ
“เอ่อ..แต่ว่า” น้ำเสียงกึกกักเอ่ยขึ้น แน่นอนว่าคนขับรถลำบากใจมากถึงมากที่สุด
“นะคะ นะๆๆฉันสัญญาว่าจะไม่บอกคุณเซฮุน” แทยอนส่งสายตาอ้อนวอนราวกับแมวน้อยผู้น่าสงสาร
“อ่าๆได้ครับผม” คนขับรถเดินออกจากรถโดยเร็ว แทยอนกวาดสายตาเหลือบมองรอบๆ ก่อนที่จะขับรถออกจากคฤหาสน์หลังนี้โดยเร็ว
ตื๊ด..
เสียงริงโทนดังขึ้นเป็นจังหวะ แทยอนหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดูก่อนที่จะกดรับไป
“ว่าไงเจสสิก้า” เสียงหวานของแทยอนเอ่ยขึ้น
[ ว่างรึเปล่า? เจอกันหน่อยมั้ย?] เจสสิก้าเอ่ยชวนเพื่อนรัก ซึ่งตอนนี้เธอว่างๆจริงๆนั่นแหละ แต่โชคร้ายที่คริสดันไม่ว่างตรงกับเธอนะสิ
“ว่างพอดีเลย ที่ร้านเดิมนะ” จะว่าไปร้านที่แทยอนพูดถูกก็เป็นร้านโปรดของพวกเธอเลยก็ว่าได้
“โอเค อีกประมาณ 15 นาทีเจอกัน”
ไม่นานแทยอนก็ได้มาถึงที่นัดหมาย ร้านกาแฟร้านเดิมที่นัดกับเจสสิก้านี่แหละ
“อ่าว!มานานแล้วเหรอ?” แทยอนเอ่ยถามเพื่อนรักทันที เพราะเห็นเธอนั่งที่โต๊ะอยู่ก่อนแล้ว
“เปล่าหรอก เพิ่งมาเมื่อกี้นี้แหละ ฉันมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง” เจสสิก้ายิ้มหน่อยยิ้มใหญ่ให้แทยอน แต่ที่แน่ๆเธอไม่รู้หรอกว่าเรื่องอะไร
“ฉันก็มีเรื่องจะเล่าให้แกฟังเหมือนกัน ว่าแต่แกมีอะไรสิก้า” แทยอนเอ่ยถามเพื่อนรักที่มีท่าทีอยากจะเล่ามากเหลือเกิน
“คือกับคริส เอ่อ..” จู่ๆใบหน้าหวานก็ดังจัดขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ
“ไม่พูดจะไม่ฟังแล้วนะ” แทยอนขี้เกียจจะมานั่งลุ้น ถ้าพูดแบบนี้ไปเจสสิก้าคงจะรีบบอกเธออย่างแน่นอน
“อ่าๆ บอกก็ได้ฉันกับคริส..มีอะไรกันแล้ว” เสียงหวายเอ่ยอย่างเก้อเขิน ซึ่งแทยอนไม่เห็นว่าจะเป็นเรื่องน่าตกใจอะไรขนาดนั้นเลยอาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้โลกสวยเหมือนเจสสิก้าละมั้ง
“เรื่องแค่นี้? ฮ่าๆ” เจสสิก้าถึงกับหน้ามุ่ยเมื่อแทยอนเห็นว่าเป็นเรื่องเล็ก “ฉันก็มีเรื่องจะบอกแกเหมือนกัน” แทยอนเอ่ยขึ้นเบาๆ
“เรื่องอะไร?” เจสสิก้าขมวดคิ้วเป็นปมเพื่อให้รู้ว่าเธอตั้งใจฟังมาก
“เอ่อ..ฉันรู้สึกว่า เซฮุนหึงฉัน” แทยอนหน้าแดงระเรื่อทันทีเมื่อพูดจบเจสสิก้าเองก็เผลอยิ้มออกมาเหมือนกัน
“หึๆ ดีแล้วแหละ แกจะต้องระวังยุนอาให้มากๆ ฉันไม่รู้ว่ายัยเด็กนั่นจะมาไม้ไหนอีก “ ก็จริง.. เธอระแวงยุนอาอยู่ตลอดเวลา
“อืม ฉันจะระวังยุนอาให้มากๆนะ” แทยอนพยักหน้าเบาๆพลางรับรู้
“อ่าว!แบคฮยอน” เจสสิก้าเอ่ยเรียกชื่อบอร์ดี้การ์ดของยุนอาลั่นร้าน
“อ่าว!คุณเจสสิก้า” แบคฮยอนร้องเรียกชื่อเจสสิก้าเหมือนกัน แทยอนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเจสสิก้าหันหลังไปตามเสียงทุ้มทันที
“คุณแบคฮยอน..ที่ช่วยชีวิตแทใช่มั้ยคะ” แทยอนพอจะจำเรื่องวันนั้นได้ และยังไม่ได้กล่าวขอบคุณเขาแต่อย่างใด
“ใช่ครับ บังเอิญจังเลยนะครับ” แบคฮยอนยิ้มบางๆให้แทยอน ในสายตาเขาเธอเป็นผู้หญิงที่บอบบางและอ่อนต่อโลก แต่ความจริงแล้ว ไม่มีใครอยู่ได้โดยไม่มารยาหรอก
“เอ่อ..แทยังไม่มีโอกาสได้ขอบคุณ คุณเลยนะคะ ให้แทเลี้ยงกาแฟเป็นการตอบแทนเถอะนะคะ” เสียงหวานพูดขึ้นมา ทำเอาเจสสิก้าขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัย
“สองคนนี้รู้จักกันด้วยเหรอ?” เจสสิก้าแทรกขึ้นมา
“เพิ่งรู้จักนะ แบคฮยอนเคยช่วยฉันไว้ ว่าไงคะ?คุณแบค” แทยอนเอ่ยถามอีกครั้ง แน่นอนว่าแบคฮยอนเกรงใจมาก แต่ในเมื่อเธอกดดันตั้งสองรอบ ถ้าปฏิเสธไปคงเสียมารยาทอย่างแน่นอน
“ก็ได้ครับ” ร่างสูงยิ้มบางๆพลางนั่งข้างๆแทยอน ร่างบางยิ้มให้เขาพลางชวนคุยไปเรื่อยๆ
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง..
“เอ่อ..ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ ไว้โอกาสหน้าจะขอเลี้ยงบ้าง” แบคฮยอนลุกขึ้นทันทีหลังพูดจบ
“อ๋อคะ แล้วเจอกันใหม่นะคะ” แทยอนเอ่ยกับชายหนุ่มตรงหน้า
“แล้วเจอกันนะคะ” เจสสิก้าเอ่ยขึ้นบ้าง แบคฮยอนก้มหัวให้ก่อนที่จะเดินออกจากร้านไป
“กลับก่อนนะ แล้วเจอกันเพื่อนจุ้บ” เจสสิก้าจุ้บแก้มแทยอนเบาๆ ก่อนที่จะเดินขึ้นรถไป
-
-
-
“แบคฮยอน..นายมาที่นี้ทำไม” เสียงหวานของยุนอาเอ่ยขึ้น เมื่อแบคฮยอนมาที่คอนโดซอฮยอน
“เอ่อ..นายมีอะไรรึเปล่าแบคฮยอน” ซอฮยอนพยายามจะไม่ให้สองคนนี้ทะเลาะกัน
“ผมจะมาเคลียร์กับคุณ ยุนอา” แบคฮยอนจ้องยุนอาไม่กระพริบตา บางทีเขาก็น่ากลัวไม่ใช่น้อย
“ฉันไม่มีอะไรจะเคลียร์กับนาย จบนะ” ไม่ทันจะพูดอะไรแบคฮยอนก็ลากตัวยุนอาลุกจากโซฟา เขาเริ่มจะหวั่นๆกับผู้ชายคนนี้แล้ว แน่นอนว่าเขาน่ากลัวที่สุดในตอนนี้
“อย่าทำเย็นชากับผมแบบนี้ได้มั้ย? ผมทรมารมากรู้มั้ย?” สายตาอ้อนวอนของแบคฮยอนเอ่อขึ้น ซึ่งยุนอาเองก็ไม่อาจคิดว่าเขาจะจริงจังแบบนี้ แค่เธอไม่คุยกับเขา เขาถึงกับคลั่งขนาดนี้เลยเหรอ? เธอมีผลกับชีวิตของเขามากขนาดนี้เลยเหรอ ?
“นายอย่ามาเว่อร์นักเลย ฉันไม่ใช่แฟนนายนะ ที่ไม่คุยแล้วจะตายอะ”อีกครึ่งใจก็เชื่อเขาสนิท แต่อีกใจก็มีความดื้อปนอยู่..
“เธอมีความหมายมากกว่าคำนั้นอีกยุนอา” คำพูดบ้าๆของเขาทำให้เธอถึงกับเงียบไปสักพัก ทำไมใจมันสั่นแบบนี้ละ..
“นายหมายความว่าอะไร?” มีคำถามมากมายเต็มหัวของยุนอา..
“ชั่งมันเถอะ! เธอดูผอมๆลงนะ หาอะไรทานบ้างละ” เขาหลุดพูดอะไรบ้าๆออกไป ยุนอาเกือบจะสงสัยแล้วเห็นมั้ย.. เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
“อืม ขอบใจที่เป็นห่วง กลับไปได้ละ” ปากกับใจไม่ตรงกัน.. ทั้งๆที่เธอหายงอนเขาแล้ว แต่ทำไมกลับพูดดีๆไม่ได้สักครั้งเลยหล่ะ?
“นี่คุณยังไล่ผมอีกเหรอ?” แบคฮยอนทำหน้าผิดหวังสุดๆ ก็แน่ละเขาผิดหวังนิ
“อืม ง้ออิมยุนอาทั้งทีแค่คำพูดมันจะพออะไร“ ยุนอาพูดด้วยน้ำเสียงที่เหวียงสุดๆ
“เดี๋ยวมานะ” เขารู้แล้วแหละ ว่าต้องง้อยังไง..
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ยุนอาก็ได้แต่สงสัยว่าเขาไปไหน แต่ยังไงเธอก็ยังรออยู่ที่เดิม ก็เขาบอกให้รอนิ..
“ยุนอา มาแล้ว” แบคฮยอนเรียกหญิงสาวที่นั่งอยู่ ยุนอาเหลือบไปมองแบคฮยอนที่หอบดอกกุหลาบช้อโตมา..
“นายเอามาทำไมแบคฮยอน” ซอฮยอน(ที่ยังมีชีวิตอยู่-_-)เอ่ยขึ้น
“เอามาง้อคน..” พูดหวานๆเหมือนใครเขาไม่เป็น ง้ออย่างไงก็ไม่รู้..
“ฮ่าๆๆ พอเหอะแบค จะขำท้องแตกแล้วเนี่ย เอาเป็นว่าฉันไม่โกรธอะไรนายแล้ว” ยุนอาพูดเสียงเรียบๆแต่เธอไม่ได้โกรธอะไรแบคฮยอนแล้วจริงๆแหละ
“งั้นก็รับดอกไม้ไปด้วยสิ” มือหนายื่นช้อดอกกุหลาบมาตรงหน้าร่างบาง ใบหน้าหวานกลายเป็นสีแดงระเรื่อ ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าทำไม..
“ก็ได้ ว่าแต่นายคิดอย่างไงถึงเอาดอกไม้มาให้เนี่ย” ยุนอารับดอกไม้มาพลางดมดอกกุหลาบสวยที่จัดเรียงอย่างสง่างาม
“ผู้หญิงก็ต้องคู่กับดอกไม้นิ..” ความจริงไม่รู้จะเอาอะไรมาง้อตังหาก
“แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่คู่ควรกับดอกไม้นะสิ” แน่ละ เธอคิดว่าเธอไม่คู่ควรกับสิ่งดีๆบริสุทธิ์พุดพ่องแบบนั้นหรอก
“ใครจะคิดอย่างไงผมไม่สนหรอกนะ แต่สำหรับผมคุณคือดอกไม้ที่มีค่า” มีค่าจนไม่อาจจะเอื้อมมือไปคว้ามาได้... แบคฮยอนพูดต่อในใจ
“น้ำเน่า กลับไปได้ละฉันจะพักผ่อน” แบคฮยอนเผลอยิ้มออกมาเมื่อเห็นยุนอาแอบอมยิ้มเหมือนกัน ‘เจ้าหญิงดอกไม้ของผม’
----------------------------------------------------------
สวัสดีคะ ไรท์มาอัพแล้วนะคะ ตอนนี้ให้ฟินๆกันไป
กับคู่ของ [คริสสิก,แบคยุน,ฮุนแท,แบคแท]
ปล.อย่าเพิ่งเกลียดยุนอานะTOT
ที่สำคัญ..สิ่งที่คุณเห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นก็ได้ (พูดอะไรงงๆ)
ยังไงก็ฝากติดตามฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ ชอบคู่ไหนขอเข้ามาได้คะ
เม้นกันเยอะๆนะคะ 1 เม้น 1 กำลังใจ..
ความคิดเห็น