คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8 เจ็บ
Chapter 8 – เจ็บ
วันนี้ฉันออกมาทำงานแต่เช้า เป็นตามที่คาดไว้ โครนอสไม่เข้าบริษัทพ้นวันพรุ่งนี้ก็คงกลับเข้ามาเอง เขาไปไหนกันนะ ในใจก็แอบสงสัยแต่ก็ไม่พูดอะไรหรอกนะ.. ไม่อยากคิดมาก ไหนจะต้องสู้รบปรบมือกับสายโทรศัพท์กว่าสามร้อยสาย จะบ้าตาย!
ฉันก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป และรับโทรศัพท์ไปด้วย เอาจริงๆไม่มีใครก็คุยกับฉันเลย ถึงคุยก็คงไม่รู้เรื่อง วางปุ๊ป ก็ดังอีก ถ้าเค้ามีแฟนฝากไปบอกให้เปลี่ยนเบอร์สองวันครั้งนะ = =
‘’เฮลโหลววว’’ เสียงหวานๆที่คุ้นเคยดังขึ้นหลังจากที่วางสายโทรศัพท์ไป
‘’เค้กหวาน เบบี้!’’ ฉันเดินออกจากโต๊ะก่อนจะไปสวมกอดเพื่อนสาว
‘’แกแพ้พนันแล้วละเบบี้’’ เค้กหวานยักคิ้ว? อะไรกัน
‘’หมายความว่าไง?’’ ฉันทำหน้างง
‘’ก็ฉันสองคนพนันกันว่าแกจะแต่งตัวแบบเออนั้นแหละหรือจะแต่งธรรมดาแบบภูมิฐาน’’ เบบี้ทำหน้าทะเล้น
‘’ใช่เรื่องเหรอ ? - - อีกห้านาทีไปกินข้าวด้วยกันไหม พักพอดี’’
‘’โอเค๊ ว่าแต่หนุ่มหล่อโครนอสไปไหน?’’ เบบี้ชะเง้อหา
‘’เค้าตายแล้ว’’
‘’ห้ะ!’’ ทั้งสองคนเบิกตากว้าง
‘’ขำๆเหอะ ไปกันได้และ’’ ฉันจูงมือเพื่อนทั้งสองไปร้านอาหารข้างๆบริษัท
บรรยากาศร้านเอริณตอนนี้ไม่มีคนนัก แน่นอนละ ร้านเนื้อย่างนี้ ใครมากินสิแปลก แต่มีข้าวให้สั่ง หรูสุดๆ - -.. จนฉันอยากจะเนรมิตให้มันเป็นร้านธรรมดาข้างทางมากกว่า
มีโต๊ะว่างอยู่สิบกว่าโต๊ะ ฉันเลือกโต๊ะที่ชิดมุมในไม่ค่อยมีใครมองเห็นนัก ฉันอย่างอยู่ส่วนตัวกับเพื่อนมากกว่า
ระหว่างที่ฉันกำลังสาดส่องร้านไปเรื่อย เพื่อนรักทั้งสองคุยเจี้ยวจ้าวกันสักพักเสียงก็เงียบไป จนทำให้ฉันสงสัย
‘’อะไร?’’ ฉันทำหน้างง
‘’ปล่าว’’ พวกมันทั้งสองส่ายหน้าก่อนจะก้มหน้างุด
ฉันกำลังจะหันหลังไป
‘’อย่า’’ เบบี้เอื้อมมือมาจับไหล่แต่ฉันก็ปัดออกแล้วหันไปมอง
ภาพผู้ชายคนนึงนั่งมองหญิงสาวหน้าสวยหวานหยดเยิ้มทานอาหารตรงหน้า สังเกตดีๆใช่.. เขาเอง โครนอส!
ปฏิกิริยาของฉันทำงานอย่างไม่รู้ตัว มือของฉันจิกลงเนื้อตัวเองอย่างไม่ได้ตั้งใจนัก ฉันไม่รู้สึกเจ็บ แต่รู้สึกแปลก..
เขายอม.. ยอมไม่มาทำงานเพื่อพาเธอมาช็อปปิ้ง
เขายอม.. ผิดนัดกับฉันเพื่อไปอยู่กับเธอ...
หึ… ฉันก็แค่เลขาไม่มีสิทธิ์ไปบงการอะไรเขาเหรอก.. ไม่มีสิทธิ์จริงๆ L
‘’นี่คือธุระของโครนอสงั้นเหรอแพนส์’’ เค้กหวานถามงงๆ
‘’ช่างเถอะ กินต่อไป’’ ฉันพูดจบสองคนนั้นก็นั่งเม้าท์กันต่อ
เจ็บ..
เจ็บ..
เจ็บ..
เจ็บ..
เจ็บมากๆ…
ฉันกำหมัดแน่นก่อนจะกดส่งไลน์ไปหาโครนอส..
Pan’ztom : ทำอะไรอยู่อ่ะ? 12 : 13 ✓
Cronoz.ttt : กินข้าวทำไมเหรอ? 12 : 20
ได้ข่าวว่านั่งมองคนอื่นกินนะ..
Pan’ztom : อือ แล้วกินอยู่ร้านไหน? 12 : 21 ✓
Cronoz.tt : ทำไม? 12 : 26
ก็มันอยากรู้.. เฮ้อ.. ถึงแม้จะรู้อยู่แกใจก็เหอะนะ - -
Pan’ztom : ก็จะเอาเอกสารไปให้ 12 : 27 ✓
Cronoz.ttt : เอาไว้มะรืนก็ได้ 12 : 34
Pan’ztom : บอกมาเถอะน่า 12 : 35 ✓
อ่านแล้วไม่ตอบงั้นเหรอ..
‘’แกเป็นอะไรของแกเนี่ย’’ เบบี้เลิกคิ้วสูงมาให้ฉันก่อนจะก้มลงกินต่อไม่สนใจใคร
‘’เหอะ’’ ฉันยักไหล่ก่อนจะวางเงินไว้แล้วเดินออกจากร้านมาทันที
ทำไม..ทำไมต้องมาร้านเดียวกัน ยิ่งเห็นมันยิ่งเกลียด ฉันเกลียดความรู้สึกแบบนี้ที่สุดเลยเหอะ!
เฮ้ออออออออออออ
สุดท้ายฉันก็ถอนหายใจไปรอบที่สามล้านเก้าแสนเจ็ดสิบแปดหมื่นสามพันสองร้อยห้าสิบเอ็ดบวกเจ็ดสิบรอบ
ฉันเป็นบ้าอะไรของฉันเนี่ย
ความคิดเห็น