Total top labyrinthine รักซับซ้อนซ่อนหัวใจนายเย็นชา

ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7 – ผิดนัด

Chapter 7 – ผิดนัด?

ตอนนี้ฉันนั่งรอโครนอสมาสองชั่วโมงแล้ว! แย่ชะมัด เขาบอกจะมารับฉันตั้งแต่สี่โมงแล้ว ตอนนี้หกโมงเขาก็ยังไม่มา

ฉันนั่งทนรอต่อไปเรื่อยให้ตายสิ L ฉันไม่อยากรอแล้วนะ โครนอสนายหายไปไหนกันแน่!

‘’แพนส์ทอมเหรอ?’’

เสียงเรียกดังขึ้น มันทำให้ฉันรู้ทันทีว่าเสียงทุ้มนุ่มแข็งแกร่งแบบนี้เป็นของรีเชฟที่มีหญิงนามว่ามีนากับมายาประกอบคู่?

‘’อือ ฉันรอโครนอสอยู่น่ะ!’’

‘’มันไม่ได้บอกเธอเหรอ ว่ามันไม่เข้าบริษัทถึงมะรืน’’

ฉันขมวดคิ้วเข้าหากัน หมายความว่าไง?

‘’อ้อ อื้อ โทษทีฉันลืมเอง ไปละ!แหะๆ’’

‘’เธอได้เอารถมาด้วยเหรอ?’’ เอ้อ เวรกำ ! ไม่ได้เอารถมา ชิบหาไม่เจอแล้วอ้ะ - -

‘’ไม่เป็นไร ฉันโทรหาคุณพ่อบ้านก็ได้!’’ ฉันรีบพูดตัดบทก่อนจะวิ่งออกจากบริษัททันที!

[บันทึกพิเศษ ; โครนอส]

ผ่านมาสองชั่วโมงที่ผมเลทนัดแพนส์ทอมโดยที่บอกจะไปรับเธอ แล้วพาเลิฟยูมาซื้อเสื้อผ้า

‘’ขอบใจโครนอสมากนะ ที่มาเป็นเพื่อนช้อปปิ้งกับเลิฟ’’ ผมมองหน้าเธอก่อนจะยิ้ม

ตอนนี้ยัยนั่นกลับบ้านหรือยัง

ตอนนี้ยัยนั่นโกรธหรือเปล่า

คุณรู้มั้ย มีสายกว่าสองร้อยสายโทรเข้ามา แต่ไม่มีเบอร์ของยัยนั่นเลย.. สงสัยจะกลับไปแล้ว

‘’คิดอะไรอยู่น่ะคะ’’ เลิฟยูทำหน้ายิ้ม ก่อนจะก้มลงจูบผมเบาๆ เธอเป็นคนเปิดเผยมากจริงๆ - -

‘’ปล่าว แล้วเมื่อไหร่เราจะกลับกัน’’

‘’ว้า รีบจัง ไหนบอกมีเวลาให้ตลอดไง’’ เธอเบ้ปากแล้วน้ำตาเริ่มซึม ผมคงทิ้งเธอไปไม่ได้… ขอโทษนะแพนส์ทอม

[บันทึกพิเศษ;โครนอส]

ตอนนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเดินมาไกลจากบริษัทแค่ไหนแล้ว โทรศัพท์ก็ไม่มีเงิน หิวข้าวจะตายอยู่แล้วเฮ้อ

ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปในร้านอาหารแห่งหนึ่งและซื้อข้าวกินอยู่ บรรยากาศคืนนี้มันเงียบเหงามากจริงจริง

‘’กี่บาทคะพี่’’

‘’สามสิบบาทจ้ะน้อง’’ ฉันจ่ายเงินตามจำนวนก่อนจะเดินไปเช่าจักรยานมา วันนี้ฉันจะเถลไถลให้เต็มที่

ฉันนั่งย้อนคิดไปเมื่อเย็น.. จะมารับงั้นเหรอ เหอะๆ… แย่จัง..

‘’ฮึก..ทำไม นายติดธุระอะไรเหรอ  ฮือๆๆ’’

‘’ทำไมนายถึงทิ้งให้ฉันนั่งรอสองชั่วโมง ทำไมนายต้องทิ้งฉัน ฮืออๆๆ’’ ฉันเช็ดน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาแบบไม่ตั้งใจลวกๆ

‘’ใจร้าย ขี้โกหกด้วย..’’ ฉันสบถด่าเบาเบา

‘’ฉันจะร้องไห้ทำไมว้ะ!’’  ฉันเหม่อลอยอีกครั้งก่อนจะมองดาวบนฟ้า…

ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดดดดด

เสียงโทรศัพท์เข้าทำให้ฉันสะดุ้งโหยงและกดรับ

[กลับบ้านหรือยัง]

ฉันคิดว่าคุณพ่อบ้านโทรมาซะอีก?? เขาคือโครนอสนั้นเองเหอะ

‘’ยัง!’’

[เธอรอฉัน?]

‘’ฉันมาเดินเล่นขี้เกียจกลับ’’

‘’แล้วที่ร้องไห้เมื่อกี้คืออะไร ด่าฉันด้วยนี่’’ เสียงทุ้มๆของเขาดังขึ้นข้างหลัง

‘’นายมาหาฉันได้ยังไง!’’

‘’ก็หาพิกัดเอา ขี่รถมา เดินหา’’ เขาตอบเสียงเรียบ

‘’ฉันร้องไห้เพราะฝุ่นเข้าตาต่างหาก’’ ฉันทำเฉไฉไปงั้นแหละ เขารู้คงหัวเราะตาย

‘’ฉันอัดคลิปไว้นะ’’

‘’โอเค ฉันร้องไห้เพราะโกรธนาย เข้าใจยังวะ - - ไปไกลๆเลย’’

‘’ความจริงฉันล้อเล่นนะ ฉันแค่เบี้ยวนัดเองนะ’’ เขามองงงๆ

แค่งั้นเหรอ ไอ้บ้าไหนมันสั่งไว้ ‘รอจนกว่าจะมารับ’ ฉันหิวข้าว เหนื่อยก็เหนื่อย รอตั้งหลายชั่วโมง บอกว่าแค่งั้นเหรอ!

‘’ฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นที่พร้อมจะเกยตักนาย ฉันคือเลขา ฉันมีหน้าที่ ฉันเหนื่อยเป็น! ฉันรอนาย ฉันโมโห นายผิดนัดครั้งแรก เหมือนจะแก้แค้นฉันเนอะ? เหอะ เออช่างมัน ไปตายซะ!’’ ฉันหันมาว้ากใส่หน้าเขาอย่างเหลืออด

มือของเขาคว้าเอวของฉันไปกอดจากด้านหลัง

‘’ป..ปล่อย’’

‘’ฉันขอโทษ..’’

‘’. . . ‘’

‘’ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอผิดหวัง..ขอโทษนะ’’

‘’ก็ได้.. ปล่อยได้แล้ว’’

‘’ไม่ จนกว่าเธอจะให้ฉันไปส่ง’’

‘’เออๆ ก็ได้! แต่ต้องเอาจักรยานไปคืนก่อนนะ’’ ฉันตอบปัดก่อนจะผละออกจากอ้อมกอดแล้วรีบขี่จักรยานไปคืนทันที

ก็คนมันเขินอ้ะ…. -/////-

[โปรดติดตามตอนต่อไป]

:-Daisy ✿