Power Love พลังรัก ผู้พิทักษ์หัวใจ

ลำดับตอนที่ #7 : 5:อันตรายกำลังมา

--อันตรายกำลังมา--
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” ธารใสตอบรับคำดีเลนด์ ไปอีกครั้ง เพราะก่อนหน้านั้นมันทำให้เธอรู้สึกดีใจ ที่ไม่ได้หลงอยู่ในคุกความมืดนี่คนเดียว อย่างน้อยก็มีชายหนุ่มมาอยู่ในนี้ด้วย เขาจะเป็นใครก็ช่างเถอะ เธอไม่สนใจแล้ว ขอให้เธอไม่โดดเดี่ยวก็พอ
และชายหนุ่มก็ถามขึ้น เมื่อสังเกตว่าบรรยากาศในที่นั้นมันเงียบไปซักครู่หนึ่ง

“ว่าแต่เธอมาที่นี้ได้ยังไง ? ผมกำลังจะออกจากที่นี้น่ะ” ดีเลนด์ยิ้มนิด ๆ แต่สัมผัสของธารใสรู้ทำว่าคำพูดของดีเลนด์นั้นเย็นชามาก

“หรอค่ะ! พาธารไปด้วยนะคะ” เธออ้อนวอนสุดชีวิต เพราะหวังที่จะมีทางรอดออกไปจากที่นี่บ้าง

“อ่า....ก็ได้ครับ ดีเลนด์ทำหน้านิ่ง ๆ” หลังจากนั้นธารใสก็เดินตามไป แต่ระหว่างทาง มันช่างมืดมนเหลือเกิน เธอมองไม่พบกับแดงสว่างใดๆเลย หรือเรียกได้ว่าไม่พบอะไรเลยด้วยซ้ำ นอกจากร่างใหญ่ๆของชายหนุ่มที่เธอเดินตาม เมื่อซักครู่

“ดีเลนด์...เอ่อ....ขอจับมือในได้มั้ย” ' ธารใสถามอาย ๆ แต่การกลัวความมืดของเธอ จึงกล้าเอ่ยปากของไปแบบนั้น

“ได้สิ” จากนั้นดีเลนด์ก็ดึงมือธารใสเดินไป แต่เขาทำหน้าเหมือนรำคาญเธอเลยอ่ะ -3- แต่คงจะมีความเป็นสุภาพบุรุษมากพอ เขาจึงไม่ปฏิเสธคำขอของเธอ

“โครมม...ตึง.. . เสียงอะไรเนี่ย ?”

เกิดอะไรขึ้นน่ะ !! ดีเลนด์มองไปรอบ ๆ

“แปะ...แปะ....... เอ๊ะอะไรตกมาใส่หัวฉันนะ” เธอเงยหน้ามองขึ้นไป..
“ หินมาจากไหนเนี่ย!!!!!!!!!” สาวร่างบางอึ้งเพราะหินลอยเต็มหัวและกำลังจะหล่นลงมา

“เฮ้ย!! เธอ ! ระวัง !” ดีเลนด์ดึงตัวสาวน้อยร่างบางมาไว้ในอ้อมกอดมันช่างอบอุ่นซ้ะเหลือเกิน ธารใสสัมผัสได้ ' พร้อมกับกระโดดหลบ ทำให้เราสองคนกระแทกพื้นน่ะสิ !! กรี๊ด เจ็บ

“โอ้ย...หินพวกนั้นมาได้ไงนะ = ='” ดีเลนด์ทำหน้าแบบเซ็งก่อนที่จะเหลือบมองไปที่หน้าของธารใส..

“นั่น สินายเป็นอะไรมากมั้ย เดี๋ยวทำแผลให้ (' ')” เธอยื่นมือไปแตะที่ขาของดีเลนด์ ซึ่งมีเลือดสีแดงสดไหลออกมา ดีเลนด์หน้าซีดเหมือนปีศาจ แต่ธารใสไม่สนใจอะไร แล้วเธอก็ค่อยๆใช้พลังเรียกน้ำบริสุทธิ์มารักษาแผลแล้วสมานแผลให้ น้ำบริสุทธิ์ปรากฏขึ้นมาเองเพียงเธอเอามือไปแตะสิ่งๆนั้น และแผลก็ค่อยๆเลือน และจางหายไป เมื่อมีน้ำมาปกคลุม หลังจากนั้นไม่นานสภาพเนื้อขาของดีเลนด์ก็เป็นปกติ
“ขอบใจเธอนะ” ดีเลนด์กล่าวหลังงุนงงกับเรื่องเมื่อกี้ซักพัก

“ฮือ ๆ TOT ขอโทษน้าาา!! ที่ทำให้นายเจ็บตัว” เธอก้มหัวให้ดีเลนด์ยกใหญ่ อย่างซื่อๆ

“ไม่เป็นไร - -' เขาทำหน้าเบื่อนิด ๆ” เขาค่อย ๆ ลุกแล้วดึงเธอขึ้นมาแล้วพาเดินไปต่อ

ซ่า...ซ่า....

“เฮ้ย!นี่เสียงอะไรอีก ?” เธอพรึมพรำกับตัวเองด้วยความกลัวเสียงนั้นที่กำลังจะเกิดขึ้นมา

อยู่ดีๆก็มีน้ำไหลนองเข้ามาอย่างรวดเร็ว มันค่อยๆท่วมไปเรื่อยๆ
“กรี๊ด ดดดดดดดดดดดด!!!!!’ เธอกรี๊ดก่อนที่ดีเลนด์จะกระชากตัวตัวเธอไปแต่ตอนนี้! น้ำมันถึงท้องเธอแล้ว “ แง้!!” เธอไม่ได้กลัวตัวเองจะจมน้ำตายหรอกนะ เธอเป็นเจ้าหญิงน้ำ เพีลงแต่เธอกลัวดีเลนด์จะตายต่างหาก

“ดีเลนด์ จับมือฉันไว้ จับแน่น ๆ นะ ฉันเป็นเจ้าหญิงธาตุน้ำจะช่วยนายเอง”
เธอพูดกับตัวเองแล้วคว้าข้อมือดีเลนด์แล้วรีบวิ่ง ไปที่มีแสง ใกล้แล้ว! ใกล้แล้ว!!
แต่ก่อนที่มันจะถึง ดีเลนด์ได้ประกบริมฝีปากอุ่น ๆ><' ไว้ทำให้เธออึ้งไปเลย เป็นสัมผัสที่เธอคงจะ ไม่มีวันลืม..และ!

ในที่สุดก็เอื้อมถึง......แต่...ดีเลนด์ปล่อยมือเธอไปก่อนที่ช่องสีดำ ๆ นั่นจะปิดลง

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!! เธอกรีดร้อง ...

ตอนนี้เพลิงรุ้งกำลังเดินดุ่ม ๆ ไปหาเปลวฟ้า!! ที่สวนหลังบ้าน แต่ว่า พบว่าเปลวฟ้ากับทีไลน์นั่งเถียงกันอยู่อีกตามเคย ๆ ไม่เคยเปลี่ยน

“ยัยซื่อบื้อ!!หน้าอย่างเธอไม่มีคนรักหรอก! อย่ามาท้าซะให้อยาก” เสียง ทีไลน์ทำหน้าล้อเลียน ซึ่งมันทำให้เปลวฟ้าโมโหสุดขีด

“เออ!! คอยดูนะ ไอทีไลน์ไอเวรตะลัยยยยยยยยย!!” เปลวฟ้าตะโกนใส่ทีไลน์ ซึงเป็นลักษณะปกติของเธอ - -‘’

“หึหึ!! ให้ได้เถอะ แบร่!!” ทีไลน์ทำหน้าล้อเลียน สองคนนี้เล่นอย่างกับเป็นเด็กไปได้ 55555555

“ยัยเพลิงรุ้ง!!” เปลวฟ้าเดินก้าวฉับ ๆ ขึ้นมาแล้วลากเพลิงรุ้งไปหน้าบ้าน

“แกต้องพาฉันไปร้านฝึกทำอาหารรรรรรร!!” หลังจากที่มันพูดเสร็จก็ดึงตัวเพลิงรุ้งขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว
ณ ร้าน ICON

“สวัสดี ครับ ^^ เพลิงรุ้ง” ไอคอนต์ออกมาต้อนรับก็ดีใจอยู่หรอกนะ แต่ทำไมพูดชื่อเพลิงรุ้งแล้วเหลือบหางตาไปมองเปลวฟ้าก็ไม่รู้- -'
“ไอคอนต์ฉันรักนาย! นายอย่าได้ทำสิ่งที่น่ากลัวเลย” เธอภาวนาในใจ

"สวัสดีค่ะ !! ฉันเปลวฟ้า เพื่อนของเพลิงรุ้งงง" เปลวฟ้าทำหน้าเฮฮาหลังจากแนะนำตัวให้ไอคอนต์รู้จัก

"วันนี้จะสอนทำเค้กนะครับ" ไอคอนต์ยิ้ม...ยิ้มให้เปลวฟ้า แต่ก็แสยะยิ้มกลับมาที่เพลิงรุ้ง

"ค่ะ" ^^ พวกเธอรับคำ ........

ใน ระหว่างที่ทำไป ไอคอนต์เดินมาใกล้ ๆเปลวฟ้า แล้วเอื้อมมือไปจับมือเปลวฟ้า จะช่วยตีแป้งเค้กให้ - -
"ม่ายยยยยยยย! ทำไมฉันเกลียดเปลวฟ้าจังนะ" ...ความรู้สึกของเพลิงรุ้งมันบอกออกมา และเธอทำมันต่อไปอย่างเงียบ ๆ

''เอ่อ...ไอคอนต์ อันนี้ทำยังไงน่ะ'' เธอลองแก้ปัญหาถามไอคอนต์ แล้วชี้ไปที่ช็อกโกแล็ตที่วางอยู่ข้างๆ

"ผมไม่ว่างน่ะ สอนเปลวฟ้าอยู่^ ^ เขายิ้มให้ตามมารยาท!"
:'( ฮืออ
แอบร้องไห้ในใจ ... เสียงเธอแอบร้องในใจ

"อ่าว! หมดเวลาแล้วนี่ 10 โมงแล้ว (' ')" เปลวฟ้าบอก

"อ่าว เร็วจัง -___- ผมยังอยากสอนคุณต่อเลย" ไอคอนต์ทำหน้าเซ็ง ๆ

"คุณเปลว คือ...ผมมีเรื่องจะบอกน่ะ" ^^ ไอคอนต์ยิ้มให้

"จ้า ๆ งั้นเพลิงแกกลับไปก่อนเลย!" เปลวฟ้าหันมาบอก เขาคงไม่รู้ว่าเธอ
เจ็บแค่ไหน....มิตรภาพของเราคงจบสินะ!

"อืม!" เพลิงรุ้งสะบัดหน้านี้ และกลับบ้าน

"ยัยนี่เป็นไรของมันนะ !" เปลวฟ้าคิดในใจแล้วไอคอนต์จะบอกไรเนี่ย - -'

"เอ่อ! เปลวฟ้าา><' ผมชอบคุณครับ !" ไอคอนต์บอกกับเปลวฟ้า หน้าแดงๆก่ำ ทะล้ำออกมา

"เราคบกันได้มั้ย ?" เขาถาม

"เราเพิ่งเจอกันเองนะ ( ' ' )" เปลวฟ้าาตอบ ในขณะที่กำลังนึกถึงหน้าทีไลน์ พร้อมกับคำท้าที่พึ่งเจอซักครู่ เมื่อไม่นานมานี้เอง หากเธอตอบตกลงไป คำท้าของเขา ก็จะทำให้เธอชนะ แต่ถ้าเธอปฏิเสธ ก็จะเสียโอกาสซ้ะเปล่าๆ

"คุณจะไม่คบก็ได้ครับ TOT ผมไม่เจ็บเลย" ไอคอนต์พูดเบาๆ พยายามปลอบในตัวเอง แต่หน้าเขามันเจ็บโครต!!

"อ่า ๆ ก็ได้ ๆ ^ ^" ฉันตอบไปเรื่อยเปี่อย พยายามไม่คิดอะไรมาก แต่ เขาคว้าตัวเธอมากอดทันที ><

ไอคอนต์ดูมีความสุขและดีใจมาก อ้อมกอดของเขาอบอุ่นนะ แต่เปลวฟ้าไม่คิดอะไรเลย กลับเฉยๆซ้ะด้วยซ้ำไป
"ครับ ๆ ! คุณคงต้องไปแล้ว" เขาบอกลา เธอโบกมือลาพร้อมเดินขึ้นแท็กซี่ไป

@________ห้องนอนเพลิงรุ้ง
''ทำไม!ทำไม! ยัยเปลวฟ้า!! ฉันเกลียดเธอที่สุด เกลียดมาก!!! ฮืออ!! '' เพลิงรุ้งร้องไห้อยู่ไหนห้องนอนคนเดียว
ชาเย็นเดินเข้ามาทักทายเธอหลังจากที่เธอกลับมา
'' เพลิงแกเป็นอะไร ?'' ชาเย็นเดินเข้ามาสวมกอดเพลิงรุ้ง
'' เปลวฟ้า! มันทรยศ!!!!! ฮึก ๆ!! '' เพลิงรุ้งกอดเฃาเย็นแน่น!
'' อื้อ! คืนนี้นอนให้สบายนะ มันจะต้องไม่มีอะไรเชื่อฉันสิ! ^^ '' ชาเย็นเดินออกจากห้องพร้อมกับไปโทรศัพท์หาเปลวฟ้า
'' ว่าไงแก ? ''
'' เมื่อไหร่แกจะกลับบ้าน!''
'' จะถึงแล้วน่า ๆ ! ''
'' อืม! ''
ตี๊ด___ตี๊ดด!
และสายก็ตัดไป ชาเย็นเดินเข้าไปในห้องของเธอด้วยอาการเนือย ๆ

ในห้องนอนเพลิงรุ้งในวินาทีที่แสนเจ็บปวด...เจ้าหญิงแห่งไฟนอน แผ่หล่าอยู่บนเตียงนอนสีขาว ปูด้วยลายลูกไม้ง่าย ๆสวยงามตระกรานตาแต่มันไม่ได้ทำให้ใจของเจ้าหญิง เพลิงรุ้ง หายเจ็บขึ้นมาแต่น้อย น้ำตาค่อย ๆไหลลงมาอย่างง่ายดาย...

ในช่วงวินาทีอันแสนเจ็บปวดทรมาร ... เจ้าหญิงแห่งไฟนอน แผ่หล่าบนเตียงสีขาว
...

ซึ่งปูด้วยลายลูกไม้ง่ายๆ สวยงามตระกรานตา แต่มันไม่ได้ทำให้จิตใจของเจ้าหญิงเพลิงรุ้งหายเจ็บ ขึ้นมาแม้แต่น้อย น้ำตาใสๆค่อยๆไหลรินออกมาอย่างง่ายดาย
มันเป็นช่วงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างมิตรภาพระหว่างเพื่อนกับความรักของเธอ
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ มันคงเป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ
แต่มันก็เกิดขึ้นมาแล้ว คงต้องถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือกขึ้นมาจริงๆ
ไม่รู้อะไร ดลใจให้เธอต้องเลือกความรักกับชายหนุ่มคนนั้น คงจะเป็นเพราะ เธอมีมิตรภาพมากเกินไปจนล้นเหลือ .. แต่เธอก็ตัดสินใจไปแล้ว
ความคิดที่จะ ' สู้ ' ฆ่า' มันมีไม่น้อย แต่มีมหาศาล เจ้าหญิงแห่งไฟไม่เคยรับชะตากรรมเช่นนี้ .....

ไม่สามารถพบคำตอบได้ ...

[โปรดติดตามตอนต่อไป] 


 

:)  Shalunla