[FIC EXO SNSD] Danger GG

ลำดับตอนที่ #7 : Danger GG Chapter 6 - Welcome

Chapter 6

หลังจากที่ผู้นำของร็อคแซนน์กรุ๊ปเดินทางมาถึงหน้าคฤหาสน์เซนพร้อมกับรถที่ปิดหน้าและปิดหลังมากอีกสามคัน การแต่งตัวของเจสสิก้า แทยอนและทิฟฟานี่กลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงในสายตาของผู้คนที่รอคอย โอเซฮุนสั่งให้ทุกคนรอต้อนรับพวกเธอเป็นอย่างดี..

      ‘’ยินดีต้อนรับค่ะ’’ เสียงสาวใช้ทุกคนขานทันทีตั้งแต่พวกเธอเปิดประตูเข้ามา

      ‘’เมี้ยวววว เมี้ยววว’’ เสียงแมวเรียกให้ทั้งสามสนใจ มีแมวขนปุยตัวอ้วนๆกำลังวิ่งมาทางพวกเธอ มันเข้ามาถูไถบริเวณขาแทยอนอย่างเป็นมิตร

สาวใช้หลายคนพยายามจะจับทว่าแทยอนยกมือห้ามแล้วยกมันขึ้นมาอุ้ม

      ‘’น่ารักจัง ของใครน่ะ?’’ แทยอนเงยหน้าขึ้นมาถามพร้อมกับถอดแว่นดำออก

      ‘’ของฉัน’’ เสียงเข้มๆของอี้ฟานดังขึ้นทำให้เจสสิก้าอารมณ์เสียไม่น้อย ใครจะไปคิดว่าคนอย่างเขาเลี้ยงแมว ? เหอะมุ้งมิ้งไปหรือเปล่า

       ‘’อยากจะบี้หัวไอแมวตัวนั้น’’ เจสสิก้าเบะปากเล็กน้อย แล้วตวาดสายตาไปทางอี้ฟาน

       ‘’ไม่เอาน่ามันก็น่ารักดีออก’’ แทยอนยกยิ้มก่อนที่อี้ฟานจะเดินมาหยอกล้อกับแมวที่เธออุ้มอยู่

ที่จริงนี่แหละก็เป็นมุมน่ารักของคิมแทยอน.. เธอชอบแมว และดูเหมือนจะเข้ากับอี้ฟานได้ดี ทั้งๆที่เราเป็นศัตรูกัน!

เหมือนพ่อแม่ลูกเลยเนอะ.. เสียงคนใช้สาวดังขึ้น

แปะ แปะ แปะ เสียงตบมือจากคนที่เพิ่งเดินลงมาก็คือลู่หานเรียกให้ทุกคนสนใจ ยกเว้นแทยอนและอี้ฟานที่ตอนนี้เล่นแมวราวกับอยู่ในโลกที่มีเพียงเขาและเธอแค่สองคน

      ‘’คู่แมวหันมาสนใจหน่อยก็ได้มั้ง’’ เซฮุนเดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับสูบบุหรี่แล้วก็ปากระเป๋าเงินให้คนใช้ถือ

      ‘’มารยาทกับคนพวกนั้น ไม่มีใครสอนหรือไง’’ ทิฟฟานี่บ่นอุบอิบในขณะที่สายตาแอบลอดมองร่างหนาของลู่หานเพียงเล็กน้อย..

      ‘’ก็ไม่มีหรอก’’ เซฮุนไหวไหล่อย่างไม่แยแสแล้วเดินมานั่งข้างๆทิฟฟานี่

      ‘’เมี้ยววว’’ เสียงแมวดังขึ้นทำให้ทุกคนหันหน้าไปมองทันที

แทยอนและอี้ฟานนั่งติดกันโดยที่มีเจ้าแมวบ้านั่นนั่งทับแถวกลาง ระยะห่างใบหน้าของทั้งคู่ใกล้กันจนแทบหายใจรดกันเลยทีเดียว..

เซฮุนเลิกคิ้วขึ้นสูง ‘’ทำไมเธอไม่จับมันไปมัดกับเสาบ้าง’’

      ‘’เพราะเขาไม่ใช่นายไง‘’ แทยอนหัวเราะก่อนจะถอยหน้าออกมาแล้วเล่นกับแมวต่อ

      ‘’เจ็บแสบใช้ได้’’ เซฮุนกลั้วหัวเราะก่อนจะเปิดโทรทัศน์จอใหญ่ยักษ์ในห้องโถงดู

‘ขณะนี้ สนามบินญี่ปุ่น-อังกฤษ สามารถงานใช้ได้แล้ว จากเมื่อห้าวันที่แล้วเกิดเหตุปะทะอย่างรุนแรง บาดเจ็ดสามสิบ เสียชีวิตสอง อาระ รายงาน’

แทยอนวางแมวลงอย่างเบามือก่อนที่จะเดินไปล้มตัวลงข้างๆเก้าอี้ที่เหลืออยู่ข้างเซฮุนและอีกข้างนึงอี้ฟานก็นั่งประกบอยู่ เธอยกขาขึ้นมาไขว่ห้างก่อนจะยกบุหรี่มาสูบ

      ‘’สูบอีกแล้วเหรอ?’’ เซฮุนถามในขณะที่ทุกคนสนใจโทรทัศน์

      ‘’แก้เครียดน่ะ’’แทยอนยักไหล่

      ‘’มันมีอะไรให้เครียด..หึ’’ เซฮุนยกยิ้มก่อนจะขยี้บุหรี่ลงตรงถาดบุหรี่

      ‘’แล้วนายสูบทำไม?’’

      ‘’ขาดมันไม่ได้ สารภาพเลย’’

      ‘’ติดบุหรี่?” แทยอนเลิกคิ้วสูง..เหอะเอาเข้าจริงคนตรงหน้าก็ไม่ได้ต่างอะไรจากเธอมากเท่าไหร่นัก

      ‘’ไม่รู้’’ เซฮุนไม่ได้สนใจอะไร แต่ก็นั่งดูต่อไป

พวกเธอคุยเรื่องต่างๆกันอยู่สักพักจนหมดข่าว เวลาก็ปาไปเที่ยงคืน

      ‘’ฉันจะเชื่อใจพวกนายได้ยังไง’’ แทยอนที่นั่งเงียบถาม

      ‘’นี่ขนาดไม่เชื่อใจยังเดินมานั่งดูทีวีด้วย เธอจะให้ทำไงละ’’ เซฮุนถาม

      ‘’ไม่รู้คิดไม่ออก ถามยัยฟานี่เอาละกัน” แทยอนโยนประเด็นไปให้กับเพื่อนรักที่นั่งอยู่ข้างๆ

      ‘’อืม..’’ เสียงอู้อี้ในลำคอขณะที่กำลังประมวลสมองเพื่อใช้ความคิด กวาดสายตามองไปรอบๆก็พบว่าทุกคนกลับจดจ้องมาที่เธอ

      ‘’จัดงานต้อนรับพวกเราเป็นไง บางทีข่าวอาจจะดังจนทำให้พวกแก๊งเพื่อนฉันรู้ ถ้านายตุกติก คนโดนฆ่าทั้งโครตอาจจะเป็นพวกนาย’’ ทิฟฟานี่เอ่ยขึ้น

      ‘’ก็โอเคนะ มีใครเสนออีกมั้ย?’’ลู่หานถามความเห็น

ปรากฏว่าเงียบกริบ..

      ‘’โอเค ตกลงตามนี้’’ ลู่หานพูดจบก็แยกย้ายให้แต่ละคนไปนอน

อันที่จริงแทยอนอยากจะได้แมวตัวนี้ขึ้นไปนอนด้วยถ้าไม่ติดว่าไอ้แมวนี่ติดอี้ฟานมากแค่ไหน หากว่าเธออยากได้มันจริงๆก็มีเพียงแค่ต้องนอนกับอี้ฟานเท่านั้นแหละ.. และดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นถ้าไม่ติดว่าเซฮุนคัดค้านและชัดแม่น้ำทั้งห้ามาเป็นเหตุผลจนแทยอนขี้เกียจเถียง

 ‘เกิดเธอนึกคึกฆ่าอี้ฟานขึ้นมา ไม่อยากจะคิด’ คำพูดนี้แทยอนยังแค้นอยู่เลย!

งานเลี้ยงจะเริ่มในอีกสองวัน…

#แทยอน

เชื่อมั้ยว่าตั้งแต่มาที่ญี่ปุ่นฉันยังหลับไม่ลงสักคืนเลย..บอกตามตรงว่ามีเรื่องให้คิดเยอะ ไหนจะตามหาโครตเพชรของไอ้ดิอาร์ตี้ฟอร์ตบ้าบอนั่นอีก ไหนจะเรื่องผู้หวังดีประสงค์ร้ายของฉันอีก..

       เพราะงั้นหัวสมองของฉันก็มีแต่เรื่องให้คิดๆเต็มไปหมด

ดังนั้นฉันจึงได้มานั่งชมจันทร์บนท้องฟ้าที่สวนเล็กๆในคฤหาสน์ของพวกเซน ทั้งๆที่คนอื่นน่าจะไปนอนหมดแล้วอยู่อย่างนี่ไง

 

ถามว่าชมจันทร์แล้วได้อะไร? ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แค่รู้สึกว่ามันสบายใจดีเท่านั้นแหละ

อืม..ว่าไปแล้วก็คิดถึงแมวของไอ้อี้ฟานนั่น ไม่ยักรู้ว่ายากูซ่าจะชอบเลี้ยงแมว เหอะๆดูขัดกันโดยสิ้นเชิง เหมือนกับฉันไง ทำไมอยู่ๆถึงไปรักสัตว์ตัวเล็กบอบบางอย่างนั้นได้ก็ไม่รู้!

#เจสสิก้า

ดึกๆแบบนี้ที่จริงมันก็เป็นเวลานอนของฉันแล้วล่ะ.. แต่ที่ฉันยังไม่นอนเพราะมันติดตรงที่ว่าแทยอนหายไปไหน ดึกๆแบบนี้ในบ้านศัตรูมันไม่น่าไว้ใจเลย

      ใช่มั้ยล่ะ?

ส่วนยัยทิฟฟานี่น่ะ หลับปุ๋ยตั้งแต่หัวถึงหมอนแล้วล่ะ ทำให้ฉันไม่มีเพื่อนคุยเลย ดังนั้นฉันก็แค่เดินออกมาตามบริเวณบ้านอย่างใจร้อนเท่านั้นแหละ..ไม่รู้จะใจร้อนทำไม

      “ใคร..ใครน่ะ” เสียงเข้มนี้เล่นเอาฝีเท้าของฉันชะงัก ให้ตายเถอะ ดึกดื่นป่านนี้แล้วยังไม่หลับไม่นอนกันอีกหรือไง

      คงต้องบอกตัวฉันเองด้วยเหมือนกัน

      “ถามว่า..ใคร” เจ้าของเสียงถามขึ้นอีกรอบ

ฉันยังไม่ทันได้ตอบหรอก จู่ๆฉันก็สัมผัสได้ว่ามีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ยืนอยู่ข้างหลังฉันแล้วฉันก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างไพล้หลังอย่างรวดเร็ว

      “อะไรวะ” ฉันสบถอย่างตกใจ ก่อนจะกระชากมือออกแล้วหันไปเผชิญหน้ากับผู้ที่กระทำกับฉันเมื่อสักครู่นี้

         อู๋อี้ฟาน..

      “ถามว่าใคร ทำไมไม่ตอบ” อี้ฟานจ้องมองหน้าฉันเขม็ง พร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย “ทำไมยังไม่นอน..หรืออยากโดนเหมือนวันนั้น” มันเน้นคำว่าวันนั้นแล้วแสยะยิ้มแบบแปลกๆราวกับเป็นผู้มีอำนาจที่จะทำร้ายใครก็ได้

      ถ้ากับคนอื่นก็คงจะใช่..แต่เป็นไปไม่ได้กับฉัน!

      “ถ้ากล้าก็ลอง” ฉันตอบไปแบบนั้น แต่ทำไมก้อนเนื้อที่หน้าอกข้างซ้ายมันถึงเต้นรัวผิดปกติก็ไม่รู้ อันที่จริงมันแทบจะหล่นวูบไปเลยด้วยซ้ำ

      ไม่ใช่แค่คำพูด..

แต่หมอนั่นกลับดันให้ร่างฉันไปชนชิดกับผนังทางด้านซ้ายมืออีกเป็นคำตอบ

      “…” ฉันมองหน้าอี้ฟานอย่างไม่เกรงกลัว!

ครั้งที่แล้วฉันพลาด ก็เพราะตั้งหลักไม่ทันเท่านั้นแหละ ! มีหรือที่คนอย่างเจสสิก้า ที่ซึ่งเป็นผู้นำสูงสุดของร็อคแซนน์กรุ๊ปจะยอมอะไรง่ายๆ หึ..

       แต่คิดถึงตอนนั้นมันก็เจ็บใจนัก

บอกเลยว่าหมอนี่ทำฉันไว้เจ็บแสบมาก คอยดูว่าจะเอาคืนให้สาสม

      “พูดเองนะ” อี้ฟานเอื้อมมือเย็นๆมาลูบแก้มฉันอย่างนุ่มนวล ซึ่งฉันได้แต่เบือนหน้าหนีเท่านั้นแหละ แต่จู่ๆหมอนั่นก็ประคองใบหน้าฉันให้อยู่ในรัศมีที่ตรงพอดี จากนั้นก็จรดปลายมูกลงมาใกล้ๆ จนจมูกของฉันและเขาชนกันแล้วประกบริมฝีปากลงมาอย่างเร่าร้อน.. หมอนั่นบดขยี้ริมฝีปากฉันจนไม่เหลือสิ้นดี..บอกเลยว่าฉันนิ่ง.. แม้ริมฝีปากของเราจะสัมผัสกันไปมาอย่างไม่หยุดยั้ง มือของเขาเริ่มลูบไล้ไปตามผิวเนื้อของฉันที่มีเพียงเสื้อกล้ามสีขาวเล็กๆตัวเดียวปกปิดไว้อยู่

      “โอ้ย” อี้ฟานร้องตกใจ

บอกแล้วไงว่าฉันนิ่ง ในขณะที่เขากำลังไร้สติฉันแค่กัดริมฝีบางเขาจนเลือดซิบออกมาเพียงเท่านั้นแหละ จากนั้นก็ใช้หัวเข่ากระทุ้งไปที่หน้าท้องของเขาอย่างเต็มแรง

       “เล่นตัว” อี้ฟานจ้องมองหน้าฉันอย่างเจ็บแค้น ขณะที่มือข้างนึงกุมหน้าท้องและยืนตัวพับอยู่ “แทยอนเพื่อนเธอน่าสนใจกว่าเยอะ” หมอนั่นแสยะยิ้มแหยๆก่อนจะเดินจากฉันไป

         ผู้ชายคนนี้น่าตบมากเลยว่ะ..

อย่าหวังว่าจะได้แตะเพื่อนรักของฉันเลย ต่อให้ฉันตายก็ไม่มีทาง!
 

.
.
.
.

ภายในคฤหาสน์ตระกูลเซนดูคึกคักขึ้นมากมายอาจจะเพราะมีงานในวันพรุ่งนี้หรือเพราะว่ามีสมาชิกบ้านเพิ่มขึ้นอีกสามคนและรอบบ้านอีกสามสิบห้าคน เหล่าทายาทตระกูลเซนก็แอบคิดว่าจะเอามาทำอะไรเยอะแยะ

วันนี้อากาศเช้ามากพวกเขาคงคิดว่าพวกเธอจะตื่นสาย แต่กลับออกกำลังกายในสวนตอนหกโมง สร้างความตกใจให้คนใช้เป็นอย่างมาก

       ‘’คุณท่านหิวหรืออยากทานอะไรหรือยังคะ’’ มีสาวใช้คนนึงวิ่งมาถามเป็นภาษาญี่ปุ่น

       ‘’ไว้กินพร้อมกันก็ได้’’ ทิฟฟานี่ยิ้มหวาน

       ‘’ฉันเกรงว่ารสชาติจะไม่ถูกปาก ท่านอยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ’’

       ‘’ไม่ อะไรก็ได้ กินเพื่ออยู่ไม่ได้อยู่เพื่อกิน’’ แทยอนพูดเรียบๆก่อนจะล้มตัวนั่งบนพื้นหญ้าที่ก่อนหน้านี้เจสสิก้านั่งอยู่

       ‘’เดี๋ยว’’ เจสสิก้าเรียกคนใช้ให้หยุด ‘’พวกนายของเธอยังไม่ตื่น?’’

       “ตื่นแล้วค่ะ’’

      ‘’อ่อ ให้ไปที่โต๊ะอาหารเมื่อไหร่’’ เจสสิก้าหันหน้าไปสนใจท้องฟ้าต่อ

      ‘’ตอนนี้เลยค่ะ เพราะว่าพวกท่านไม่ได้อยากทานอะไรเป็นพิเศษ’’

ทั้งสามคนพยักหน้ารับ

      ‘’เดี๋ยวตามไป’’ แทยอนตอบแล้วยักไหล่

      ‘’ว่าแต่ตอนกลางคืนพวกแกไปไหนกันมา??’’ทิฟฟานี่ถาม

      ‘’ปล่าว’’ ทั้งสองคนตอบพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ทั้งคู่มองตากันแปลกๆ ทว่าทิฟฟานี่ก็ไม่ได้อยากจะสงสัยอะไรมากทั้งนั้น พูดจบทุกคนก็ลุกไปที่ห้องอาหารทันที

บรรยากาศโต๊ะอาหารไม่ได้คึกคักมากนัก พวกเขาไม่ค่อยเปิดปากพูดกันเท่าไหร่ เพราะคอยเคลียร์เรื่องการเชิญแขกและอาหาร เวทีการจัด เยอะแยะมากมายกันเลยทีเดียว

จู่ๆ อี้ฟานก็โพล่งขึ้นมา ‘’แทยอน!’’

แทยอนได้ยินถึงกับสะดุ้ง ‘’อะไรเหรอ?’’

      ‘’เธอได้เอาเจ้าเหมียวไปนอนกกหรือเปล่า?’’ อี้ฟานขมวดคิ้ว

      ‘’หืม? พูดเป็นเล่น ฉันไม่ได้เฉียดห้องนายด้วยซ้ำ’’

      ‘’หึ เมื่อคืนฉันได้ยินเสียงแมวร้องทั้งคืน สงสัยจะมีคนเอามันไปยัดใส่กล่อง’’ลู่หานหัวเราะพร้อมกับแอบชำเลืองมองเซฮุน

      ‘’ยากูซ่าไม่ใช่สุภาพบุรุษ ทำร้ายได้กระทั่งสัตว์บอบบาง’’ เจสสิก้าเอ่ยเรียบๆ

      ‘’มันก็ไม่ใช่เสมอไปหรอกนะ’’ ลู่หานยักไหล่

 และมื้ออาหารของพวกเขาตั้งแต่เช้าถึงเย็นก็มักจะจบด้วยความเห็นไม่ลงรอยกันเสมอ..

.
.
.
.


 

 เช้าถัดมาของวันเริ่มงาน.

      ‘’ลุงคะ หนูไม่อยากจะเม้าท์ พวกท่านๆร็อคแซนน์กับเซนเหมือนคู่กันเลยค่ะ’’ เสียงสาวใช้คนนึงนั่งคุยกับคนแก่เก็บขยะที่มักจะผ่านหน้าคฤหาสน์นี้อยู่บ่อยๆ

      ‘’ว่างมากเหรอซังซัง? มาคุยกับคนเก็บขยะ’’ เซฮุนที่เดินมากระแอมเบาๆ ลุงเก็บขยะได้ยินดังนั้นก็ลุกเดินจากไป

      ‘’บังเอิญลุงเขาหิวน้ำ พอเอาน้ำให้ดื่ม ดิฉันก็เลยชวนคุยเลยเถิดขอโทษด้วยค่ะ’’ หญิงสาวโค้งให้เจ้านายแล้วรีบวิ่งออกไปทันที

       ‘’ว่างมากเหรอ ไปดุเขาน่ะ?’’ เสียงล้อเลียนดังขึ้นตามหลังก่อนจะตามด้วยเสียงหัวเราะ

      ‘’งานการไม่ทำ ฉันจ้างให้มาทำงาน ไม่ได้จ้างให้มาคุยกับคนเก็ยขยะ’’

       ‘’นายก็น่าจะเห็นใจซังซังนะ เธอคงจะเหงา คนใช้บ้านนายก็มีแต่แก่คราวป้า กับสาวใหญ่ ซังซังเพิ่งสิบเจ็ดก็ปล่อยเธอเถอะ’’ แทยอนพูดยิ้มๆ

       ‘’วิเคราะห์ได้เก่งดีนิ’’ เซฮุนยิ้มขำ ก่อนจะยกบุหรี่มาสูบ

      ‘’วันๆก็สูบแต่บุหรี่’’

      ‘’หรือเธอไม่สูบ’’ เซฮุนพูดย้อน ทำให้แทยอนถึงกับนิ่งไป

      ‘’วันนี้วันงาน ฉันงด แล้วเจอกัน’’ แทยอนบอกลาก่อนจะสาวเท้าเข้าบ้านไป



#อัพแย้วว คู่คริสสิกหน่วงเกิ๊น..ฮุนแทไรท์ว่าน่ารักดีนะ..
ชาร์ปหน้ามาลุ้นกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นในงาน..
สปอยล์ว่ามีคนเจ็บ..

 

1 เม้นท์ 1 กำลังใจค่ะ

Ha .ha