คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 4:อีกไม่กี่วันเราเจ็บ..และรู้ความจริง
อีกไม่กี่วันเราเจ็บ.. และรู้ความจริง
“ยัยชาเย็นนนนนนนน!! ยัยธาร!!!!! ตื่นนนนนนนน” เปลวฟ้าเรียกธารใสและชาเย็น -w-
“อืม..อือ...” เสียงธารใสเหมือนคนไม่เคยนอนสลึมสลือ..
“กรี๊ดด !! ภาพวาดฉันน ฉันยังวาดไม่เสร็จ ให้ตายเถอะ ทำไงดีเนี่ย” ธารใสโวยวายสะดุ้งขึ้นมาหลังจากการสลบไป
“หยุดเลยนะ !! อย่าไปคิดถึงภาพนั้นเลย เพราะภาพของแก ทำให้พวกฉันเดือกร้อน รู้บ้างมั้ยห่ะ !” เพลิงรุ้งตะคอกใส่สายน้ำ
“หาาา ? ชาชักหลับทำไมอ่าา ? ( ' ' )” ยัยนี่มันไร้เดียงสา หรือ ปัญญาอ่อนว่ะ !!! = = เพลิงรุ้งบ่นกับเปลวฟ้า
“นั่นดิ” เปลวฟ้าเห็นด้วย
“เพราะ แกนั่นแหละ - -' เดี๋ยวมันก็ตื่น ! ต้องประชุมกันแล้วว่าจะหาทางกลับยังไง แล้....” ก่อนที่เปลวฟ้าจะพูดเสร็จชาเย็นก็ตื่นตะโกนซะงั้น
“เกิดไรขึ้น!!!!! = =” ชาเย็นตะโกนดังกว่าธารใสเยอะเลยล่ะ ดูน่ากลัวเอามากๆ
“บ้านไฟไหม้ ไฟไหม้บ้านหมดแล้ว !! เฮ้ยๆ” เปลวฟ้าตอบกวน ๆ
“กวนเท้าแล้วยัยนี่ !! = = พวกแกคุยเรื่องไรกันว่ะ ?” ชาเย็นนี้ตื่นมาก็สงสัยเลยล่ะ
“ประชุม กลับบ้านน่ะ! เอายังไงดี ? ติดต่อพวกภูติวิเศษ ด้วยการดำน้ำไปใต้มหาสมุทร มีแต่ยัยธารใสกับชาเย็นได้เท่านั้น แต่ว่ากลัวยัยธารจะกำเริบแล้วชาเย็นเอาไม่ไหวว่ะ - -'” เปลวฟ้าใส่เป็นชุด ถือว่าเป็นไม่กี่ครั้งในรอบสัปดาห์ที่เธอดูมีสาระที่สุดนอกจากการกวนคนอื่นไปวันๆ
“ฉันมีวิธี !’ ชาเย็นยกมือขึ้นสูง (- -)/
“ยังไง ?” ทุกคนถามพร้อมกัน
“แต่ มันจะยากหน่อย ยัยธารกับฉันต้องจับมือยัยเปลวลงมหาสมุทร ห้ามปล่อย ถ้ายัยธารปล่อยแกก็จะหายใจไม่ค่อยสะดวกว่ะ ชาเย็นก็ใส่เป็นชุดเหมือนกัน” ซึ่งเป็นลักษณะปกติอยู่แล้ว
“เออ น่าสนใจ! ยัยเพลิงแกต้องคอยรวบรวมข่าวสารให้ได้ เข้าใจ ? บอกเจ๊หมอนด้วย” ยัยเปลวฟ้ากระโดดลงเตียงวิ่งไปเก็บของ
ติ๊ก...กริ๊ง ๆ .... เสียงเหมือนอะไรตกแฮ่ะ ?
“ยัยธาร เปลวฟ้า เพลิงรุ้ง!! มาดูนี่เร็ว .... ยัยชาเย็นกระโดดตามไปอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย!! เข็มกลัดเปลี่ยนชุด ! ใช้ยังไงว่ะ !! ต้องไปทะเลแล้วดำลงไปถามภูติ !! ออกเดินทางอีก 5 นาที รีบไปเร็ว! ยิ่งเร็วยิ่งกลับไว!!” ยัยชาเย็นสั่งฉอด ๆๆๆ - -'
“แล้วฉันล่ะ ??? !! = = จะทิ้งฉันอยู่บ้านเรอะ” เพลิงรุ้งถาม
“แกไม่ถูกกับน้ำนี่หว่า!! อยู่บ้านไป!”
ตึกๆๆๆๆ!! เสียงอะไรตกอีกว่ะ - -'
“เฮ้ย ยย!! ลูกแก้ว ไว้ติดต่อ กับ เข็มกลัดอีกอันหนึ่งว่ะ ! เพลิงแกดูลูกแก้วไป ส่วนพวกฉันจะติดเข็มกลัดอันนี้เอง ! ได้เวลาไปมหาสมุทรแล้วว่ะ รีบไป” เปลวฟ้ากระชากตัวธารใสและชาเย็นไปอย่างรวดเร็ว..เฮ้อ ! - -' น่าเบื่อจัง ไปดูลูกแก้วหน้าบ้านดีกว่า
ใต้ มหาสมุทร
ธารใส จับมือยัยเปลวฟ้าข้างหนึ่ง! ยัยเปลวฟ้าเอามือมา! ชาเย็นสั่งเปลวฟ้า - -
เปลวฟ้ายื่นมือไปจับแขนชาเย็นจากนั้นพวกเราก็ค่อย ๆ เดินลงไปอย่างสงบ จริงอย่างที่ชาเย็นว่า ฉันหายใจสะดวกเยอะเลย
เปลวฟ้าส่งพลังจิตไปถามชาเย็น .. “ชาเย็น - -' ใกล้จะถึงยังว่ะ ถ้ำน่ะ '”
“ฉันถามมัน ใกล้แล้วว่ะ = = อีกไม่ไกล แต่พลังอ่อนลงเยอะ” ชาเย็นตอบมา
“ จริงด้วย ฉันเริ่มจะหายใจไม่ค่อยดีแต่ก็ไม่เป็นไรมาก”
“เฮ้ย! นางเงือก ชาเย็นมองไปที่ นางเงือก หางพลิ้วไสว สวยงามจริง ๆ”
“แฮ่!!!!!!! แกมาทำอะไร ที่ถ้ำภูติไลน์” นางเงือกหน้าปีศาจ T^Tมันถามเปลวฟ้า
“พวกเราคือเจ้าหญิงเมืองไลน์...ทั้ง 3 ธาตุ จงปล่อยเราไปเถอะ หรือเจ้าต้องการตัวแข็งล่ะ’ ชาเย็นแอบโมโหนิด ๆ
“อ่อ....ท่านนี่เอง เชิญเลยเพค่ะ” ยัยปีศาจ(เงือก)บอกบรึ๋ยย!!
“ถึงแล้ว...คงปล่อยมือได้แล้วสินะ เพราะที่นี่มีอากาศหายใจ” เปลวฟ้าเลยปล่อยมือทั้งสองคน
“โห! เหนื่อยว่ะ - -' รีบไปติดต่อเลย” เปลวฟ้าพลักธารใสไปที่ลูกแก้ววิเศษ ธารใสทำหน้าเคืองนิด ๆ
“ภูติ!ภูติ!ได้ยินฉันมั้ย ?” ธารใสตะโกนใส่ลูกแก้วก่อนที่จะมีหน้าภูติโผล่ออกมา
“ท่านหญิงทั้ง 3 ฮือออออออ T^T” พอภูติออกมาร้องห่มร้องไห้ใหญ่เลย !!
“อะไรของแกเนี่ย - -'” ชาเย็นถามอย่างงุนงง
“ก็ตอนนี้ดอกหัวใจเกิดอาการเป็นสีดำน่ะสิ T^T มันโปรยไม่ได้แล้วนอกจากพวกท่าน...เอ่อ... จะตาย... ห่ะ!ตาย” ภูติส่งเสียงออกมาเศร้าๆ
“ห่ะ! เราจะเป็นเหมือนไซรีย์และลีอาร์น่ะหรอ ?” .........ชาเย็นถาม..อย่างฉลาด ก่อนที่ธารใสจะทรุดตัวลงกับพื้น
“ฮึก...ฮึก... ไม่น่ามาเลย...พวกเราจะต้องตาย ฮือๆ..... เราจะเป็นเหมือนพวกเขาทั้งสอง.....ฮืออ...ไม่นะ” !! ธารใสร้องไห้ไม่หยุดในขณะที่เปลวฟ้ายังคงช็อค และทำอะไรไม่ถูกเช่นเดียวกับชาเย็น
“ตะ..ตาย.....” ชาเย็นพูดสะดุดไปมา...
“ใช่ ครับ !! T^T ในคืนพระจันทร์เต็มดวง อีก 90 วัน จะเกิดจันทร์พิโรธที่เมืองไลน์พวกท่านต้องมาให้ทันและปลิดชีพดอกไม้หรือยอม ตาย ! รีบมานะครับ...และท่า...น.....” อยู่ ๆ เสียงก็สะดุดไป
“เฮ้ย!! เกิดไรขึ้น!!” เปลวฟ้าตกใจลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ธารว่า!เราต้องรีบกลับและบอกเรื่องนี้ให้เพลิงรู้นะ ธารใสเช็ดน้ำตาและจับมือเปลวฟ้า พร้อมกับชาเย็น
ไปกันเถอะ.........
ณ ถ้ำมหาสมุทร
“ตอนนี้พวกเราโผล่ขึ้นมาจากน้ำอย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครอยากพูดอะไร ...
ในขณะที่ชาเย็นเปิดประตู พบกับเจ๊หมอนยิ้มต้อนรับอยู่^__^
“ไปไหนกันมาจ้ะ!! ^O^ เจ๊หมอนถามอย่างร่าเริงในขณะที่ไฮไลน์และทีไลน์ กำลังเก็บดอกไม้
ชาเย็นไม่ตอบเดินเข้าไปในบ้านพักด้วยหน้าเศร้านิด ๆ ...และแน่นอนว่าฉันอีก 3 คนก็เดินตามเข้าไป
“พบเพลิงรุ้งนอนดูลูกแก้วด้วยสายตาเศร้าสร้อย มันต้องรู้แล้วแหละนะ
พวกฉันไม่มีอะไรที่จะพูดต่างคนต่างว่างเปล่า
และแน่นอนว่า
ตรงนั้นก็ว่างเปล่า..........
ตอนนี้ฉันก้าว เท้าเข้ามาในบริษัทอย่างมาดมั่น! ฉันต้องตามหาคีย์ให้พบ..เพราะธารใสหายไป!พร้อมกับจดหมายแปลก ๆ ที่ส่งมา หึ! คีย์น่าไว้ใจที่สุด
ฉันเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวของคีย์.....
“เอ๊ะ! ชาเย็นเธอมาหรอ ?” คีย์ยิ้มให้ :) รู้สึกดี แต่มันแปลก ๆ ....
“เอ่อ...ฉันมีความจริงจะบอกนาย ^ ^' หวังว่านายจะเชื่อ” ! ฉันบอกคีย์ไปตรง ๆ
ห่ะ ? คีย์มองหน้าฉัน
“ฉันไม่หวังว่านายจะเชื่อหรอก แต่ความจริงแล้วฉัน เป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งมาจากเมืองไลน์ ต้องการกลับบ้าน นายจะเชื่อฉันมั้ย ? ถ้าฉันหายตัวไปช่วยลาพวกพี่ ๆว่าฉันไปต่างประเทศหรืออะไรสักอย่างนะ” ! คีย์แสยะยิ้มนิดหน่อย ทำหน้าเข้มขึมซึ่งต่างจากก่อนหน้านี้แต่แล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ความรู้สึกนี้ทำให้ชาเย็นแค่คิดว่าคีย์คงจะตกใจนิดๆเท่านั้นล่ะ
“ชาเย็นพูดไรมา คีย์ก็เชื่อหมดแหละ” คีย์ทำหน้าน่ารัก แต่ฉันกลัว...
“กลัวที่จะไม่เห็นคีย์อีก.......ความผูกพันของฉันมันมากเกินไป...... กลัวว่าคีย์จะไม่ใช่คนเดิม.
“อื้อ!งั้นฉันไปและนะ!” ^ ^ ฉันบอกคีย์
“เดี๋ยว!พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปสวนหลังบ้าน ^o^ ไปมั้ย ?”
“เอาสิ ! ไว้เจอกันนะ บาย! ฉันโบกมือลาพร้อมเดินกลับบ้าน”
ทำไมมันแปลกอย่างงี้นะ........ เธอพรึมพรำกับตนเอง มันเป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยสัมผัสได้มาก่อนกับชายหนุ่มคนนี้ แต่คราวนี้มันกลับมีขึ้นมาซ้ะอย่างนั้น มันเหมือนไม่ใช่อาการที่ชายหนุ่มตกใจและกลัวเธอ แต่เธอก็พยายามคิดให้มันเป็นอย่างนั้นซ้ะมากกว่า
เปลวฟ้าเดินก้าวเข้าไปในสวนหลังบ้าน ไปหาไฮไลท์ “ขอให้เธอเชื่อฉันทีเถอะ!”
“ไฮไลท์! นี่พี่เปลวฟ้าเองนะ!! ฉันตะโกนหลังจากนั้น ที่ไฮไลท์เดินออกมา”
“พี่จะบอกว่า! พวกพี่เป็นเจ้าหญิงจากเมืองไลน์!มีพลังวิเศษ!เชื่อพี่มั้ย ?” เธอพูดไปตรงๆกับเด็กสาว ด้วยความซื่อๆตรงไปตรงมาของเธอ
ฉันรีบบอกไฮไลท์ เชื่อทีเถอะ ไฮไลท์ยิ้มนิด ๆ >O< แล้วก็พูด
“เชื่อสิค่ะ :D ที่จริงไลท์ก็สงสัยมานานแล้ว!><' ฉันดีใจที่ไฮไลท์เชื่อจัง
ฉันแอบตกใจนิดๆไม่คิดว่าเรื่องจะง่ายขนาดนี้เลยด้วยซ้ำไป
อื้อ!! ^^ ฉันบอกไปเงียบ ๆ
“ว่าแต่หลุดมาได้ยังไงค่ะ’ ? ไฮไลท์ซักถาม
“ก็ตกลงไปในบ่อโลกมนุษ์น่ะสิ” เปลวฟ้าบอก
“ไฮไลท์ว่า!พี่ทีไลน์ต้องเชื่อแน่ๆเลย เชื่อไฮไลท์สิ” เสียงซื่อๆให้กำลังใจเธอหลุดออกมาจากปากไฮไลท์
ฉั”นยิ้ม :D แต่หุบยิ้มเมื่อคำพูดนี่ดังมาไม่ใกล้ไม่ไกล = =
“หึ!แต่ฉันไม่เชื่อ” ทีไลน์ไอเวรตะลัยยยยย ชื่อที่เปลวฟ้าชอบเรียนทีไลน์ เขาเดินมาหาเธอ อีกแล้ว
“โธ่! พี่ทีไลน์” - - ไฮไลท์ทำหน้าเบื่อโลก
“ยังไงก็ไม่เชื่อ! ไปไกล ๆ เลย!อย่ามาเล่าเรื่องบ้าบอให้น้องสาวฉันฟัง!เธอมันบ้า ปัญญาอ่อน!” ทีไลน์ตะโกนด่า
“พี่ทีไลน์!!ทำไมว่าพี่เปลวฟ้างี้ไม่ดีเลยรู้มั้ย เป็นผู้ชายไปด่าผู้หญิง!” ไฮไลท์พูด
“ก็ดูยัยนี้สิ! ขนาดดายหญ้ายังขี้เกียจ”!! หึ!
“พูดจบทีไลน์ก็ลากไฮไลท์ออกไป”.... น้ำตาเปลวฟ้าค่อย ๆ ไหล...นายทำไมต้องเกลียดฉันด้วยนะ.... ทั้งๆที่เธอไม่เคยเกลียดทีไลน์เลย แต่แปลกที่มีความรู้สึกดีๆให้ด้วยซ้ำไป ..
เพลิงรุ้งเดินเข้าไปในร้านสอนทำอาหารของไอคอนต์ อย่างเงียบๆ และแน่นอนเธอต้องซึมเศร้า
“คือว่า! ไอคอนต์ฉันมีเรื่องจะบอก = =' คือว่าเราไปเที่ยวกันมั้ย?! เฮ้ย!!ไม่ ๆ !! ฉันจะเล่าเรื่องอะไรให้ฟัง”
“ฉันเป็นเจ้าหญิงไฟ T^T นายต้องช่วยฉันกลับบ้านนะ” ฉันเขบ่าตัวไอคอนต์ที่ยืนนิ่ง
ไอคอนต์แอบนิ่งไปซักพักที่มองอาการของเพลิงรุ้งที่ไม่สดใสร่าเริงเหมือนแต่ก่อน แต่ก็คิดว่ามันเป็นเพียงแค่เรื่องตลกบ้าๆเท่านั้น
“อ่า ๆ ! คุณเพี้ยนหรือปล่าวไม่จริงหรอกมั้ง!” ไอคอนต์ยิ้มง่าย ๆแต่เพลิงรุ้งเจ็บบบบบบบบบบบบ = =
“ฉันหรอเพี้ยน!! ฉันพูดจริง!! เชื่อกันบ้าง!! ฉันจะทำให้เค้กละลาย!” ฉันเดินไปจับเค้กแล้วทำให้มันละลาย แต่ไอคอนต์ส่ายหัวไปมา
“อันนั้นน่ะมันโดนจับก็ละลายแล้วมันธรรมดา” ไอคอนต์ขำ ซึ่งมันยั่วความรู้สึกของเพลิงรุ้งให้เจ็บยิ่งๆขึ้นไปอีก
“แต่ฉันทำให้ละลายได้จริง ๆ! โธ่เว้ย” ฉันทรุดลงแล้วกอดเข่า
ฮึก ๆ T^T ฉันร้องไห้ ให้ไอคอนต์เห็น
“โอ้วววO.o พี่สาวคนจ๋วยเป็นอายาย” จินจินเดินมาขี่หลังอย่างไม่รู้อะไรซ้ะเลย
“เจ็บบบบบบบ ลงไปเลย!!” ฉันบอกจินจิน
“ชิล!! ก็ด้ายยย =3=” จินจินเดินจากไปแบบงอนเพลิงรุ้ง แต่เพลิงรุ้งไม่แคร์อะไรเลยตอนนั้น
“เฮ้! คุณไม่ต้องร้องก็ได้เพราะผมไม่เชื่อคุณ ^ ^ ฮ่า ๆ ร้านจะปิดแล้วบ๊าย ๆครับ” ! เขาดันตัวฉันออกมา - - มันทำให้เพลิงรุ้งเสียความรู้สึกมากขึ้นไปอีกเรื่อยๆ จนใจแทบจะแตกสลาย น้ำตาเธอคลอเบ้าและเจ็บปวดที่สุด เธอพยายามระงับอารมณ์ให้เธอไม่โกรธเพื่อที่จะได้ไม่เผลอใช้พลังออกมา แต่แล้วไฟก็ไหม้ในสวนหน้าร้านของไอคอนต์ …'
เฮ้ออออออออ!! :'(
ตอนนี้ธารใสอยู่คุกมืด!! T^T แง ๆ ! ต้องออกไปให้ได้ ทำไงดี
แกร๊ง ๆ ...
“เสียงอะไรตกน่ะ !”
เฮ้ย! คุณเป็นใคร อยู่ ๆก็มีผู้ชายเข้ามาปิดปากฉัน
“เธอคือพวกปีศาจใช่มั้ย ?” เสียงหล่อๆดังขึ้นมา ทำเอาเธอใจวูบไปนิดนึง
“ไม่ ๆๆ! ฉันส่ายหน้าบอก” ธารใสแอบงงนิดๆ ทำไมต้องพูดถึงพวกปีศาจที่เธอเกลียด
“ผมเป็นช่างถ่ายรูป! ยินดีที่ได้รู้จัก”
เขายิ้มให้ :D แล้วเอามือออก... ธารใสสัมผัสได้ถึงอาการที่ดูเหมือนโกหกของชายหนุ่ม หรือมันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ
ยินดีทีได้รู้จักค่ะ ^o^ แต่เธอก็ตอบรับคำไป
[โปรดติดตามตอนต่อไป]
ขออนุญาติเปลี่ยนภาพของธารใสนะคะ
ความคิดเห็น