[FIC EXO SNSD]Busylovebad วุ่นวายนักรักซุป’ตาร์

ลำดับตอนที่ #4 : [Chapter 3] ::Bad love:: 100%

 

   “ข่าวออกทุกช่องเลย แกจะเอาอย่างไงต่อไป?” ซอฮยอนถามยุนอาที่ได้แต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความสะใจ..  

   “ ไม่เห็นต้องทำอะไร แค่นั่งรอเวลาก็เท่านั้น”  ร่างบางยิ้มอย่างสะใจ ใครจะรู้ว่าเธอหน่ะร้ายกว่าที่คิดไว้เยอะ.

  “คุณยุนอาคุณพ่อให้มารับไปคุยธุระ” ร่างบางหันไปตามเสียง ก่อนที่จะทำหน้าเวี่ยงใส่

  “ มีใครตายรึไง?”  ยุนอาทำหน้ากวนประสาท แต่มันไม่ได้ทำให้เขาล้มเลิกความตั้งใจที่จะพาเธอกลับเลย..

   “ยัยยุนพูดกับสุดหล่อดีๆสิ” พูดจบซอฮยอนก็เคลิ้มหันไปหาแบคฮยอนที่ยืนแข็งทื่อราวกับไร้ความรู้สึก แต่จริงๆแล้วใครจะรู้ว่าเขาไม่ชอบที่เธอเหวี่ยงใส่แบบนี้เลย...มันเหมือน มีอะไรมาทิ่มกลางใจให้ปวดจี๊ด...

   “ไปเถอะครับ คุณท่านรออยู่” สิ้นเสียงทุ้มนานนับสองนาที แต่ก็ไม่มีทีท่าว่ายุนอาจะขยับตัวไปไหน เห็นอย่างนั้นร่างสูงจึงช้อนเอวบางขึ้นมา ทำเอายุนอาตัวลอยเลยทีเดียว(?)

   “นายทำบ้าอะไร ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้” ร่างบางดิ้นไปดิ้นมาแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จในเมื่อแรงเธอน้อยกว่าเขาเยอะ..

   “ถ้าฉันปล่อย กระดูกเธอได้หักตรงนี้แน่ๆ” พูดจบแบคฮยอนก็ค่อยๆปล่อยร่างบางลงเดินแต่ไม่วายที่จะคว้าข้อมือบางไปด้วย ยุนอาได้แต่เดินตามเขาไปที่รถ เพราะไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะสู้คนอย่างเขาได้..

    ใช้เวลาไม่นาน.. รถคันหรูก็จอดถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ที่คุ้นตายุนอา ขาเรียวก้าวออกจากรถ ก่อนที่จะเดินกระแทกเท้าอย่างไม่พอใจเข้าไปในบ้าน ก่อนที่สายตาเหลือบไปเห็นเจสสิก้า จองนั่งอยู่ด้วย ปากบางของยุนอากระตุกยิ้มเล็กน้อยอย่างสะใจ.. คงจะเป็นเรื่องใหญ่สินะ ถึงพายัยลูกติดนี่มาด้วย

   “สวัสดีคะ” ยุนอาโค้งให้กับพ่อซึ่งนั่งติดๆกับยัยแม่เลี้ยงนั่น..

   “สวัสดี แม่ด้วยสิ” เสียงทุ้มของพ่อเอ่ยขึ้นทำให้ร่างบางกำมือแน่น จนเห็นเป็นรอยเส้นเลือดปูดขึ้นมาด้วยความโกรธจัด.. 

ให้ตายอย่างไงก็ไม่มีทางไหว้ยัยนี้..

   ร่างบางไม่พูดอะไรได้ยิ้มให้พ่อก่อนที่จะเอ่ยออกไป.. “ขอโทษนะคะพ่อ” น้ำเสียงนุ่มนวลเอ่ยขึ้น.. “นังนี้ไม่ใช่แม่ยุน” เสียงที่นุ่มนวลก่อนหน้านี้ กลายเป็นเสียงที่ฟังแล้วขนลุกทันที ยุนอาปฏิเสธทันทีว่าเขาไม่ใช่แม่.. แน่ละ ใครจะยกลำดับเมียน้อยมาเป็นแม่..

   “ขอโทษคุณจองเขาเดี๋ยวนี้..”  เสียงแข็งของพ่อเอ่ยขึ้น แต่นั่นมันก็ไม่ได้ทำให้เธอสลดเลยแม้แต่นิดเดียว ยิ่งกลับชอบใจที่เห็นพ่อโกรธอีกซะด้วย...

   “เอ่อ..ไม่เป็นไรคะ”  จู่ๆยัยแม่เลี้ยงก็แทรกขึ้นกับบทสนทนาระหว่างพ่อกับยุนอา

   “พ่อมีอะไรก็พูดมาเลยดีกว่าคะ” พูดจบ ยุนอาก็เดินไปนั่งที่โซฟาหรูทันที.. ซึ่งโซฟาชุดนี้มียัยเจสสิก้ากับแม่เลี้ยงและพ่อนั่งอยู่ก่อนแล้ว..

#อิมยุนอา..

   “เมื่อวานลูกอะไรลงไป? เจสสิก้าเขาเสียใจมากรู้มั้ย?”

ยัยนี่นะเหรอ?เสียใจ..มีความรู้สึกเปล่าก็ไม่รู้

วันๆทำหน้านิ่งอย่างกับผีไม่แปลกใจที่คริสคอยนอกใจอยู่เรื่อย..

 “ยุนจะทำอะไรมันเป็นสิทธิ์ของยุน ในเมื่อสองคนนี้ยังไม่ได้แต่งงาน..ยุนก็มีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอคะ?” ฉันยิ้มมุมปากอย่างสะใจ พวกนี้นะเหรอ?จะทันคนอย่างฉัน หึ!หวังไปเถอะ

  “ยุนอา!!!” พ่อแทรกเสียงขึ้นมาอย่างโมโห ใบหน้าที่ขาวซีดกลายเป็นแดงจัดเมื่อฉันแผลงฤทธิ์ไป..

   “ถ้าจะถามแค่นี้ยุนขอตัวนะคะ” พูดจบฉันก็สะบัดหน้าใส่เขาทันทีแต่แล้วเสียงทุ้มของพ่อก็เอ่ยขึ้น ก่อนทำให้ฉันหันไปตามเสียงเรียก..

    “ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก ที่พ่อจะคุยกับเรา”

   “แล้วเรื่องอะไรละคะ?” และฉันก็กลับมานั่งดังเดิม เรื่องบ้าเรื่องบออะไรฉันไม่สนหรอก เหอะ! แค่อย่าให้ฉันเดือดร้อนก็พอ..

   “พ่อจะแต่งงานกับคุณจอง”

     ห๊ะ ? นี่ฉันฝันไปใช่มั้ย? เรื่องทั้งหมดเป็นแค่สิ่งที่ฉันกลัวแล้วเก็บเอาไปฝันใช่มั้ย..? ไหนพ่อเคยสัญญากับฉันว่าจะไม่รักใครนอกจากแม่... แล้วทำไมวันนี้กลับจะไปแต่งงานใหม่กับยัยแม่ซุป’ตาร์นี้ แล้วที่ฉันทำมาทั้งหมดละ..? มันไม่มีประโยชน์สำหรับเขาเลยเหรอ แม้แต่จะมาตามฉันกลับบ้าน ยังมาด้วยตัวเองไม่ได้ พ่อยังรักฉันอีกมั้ย..? หรือความรักของเรามันตายกับไปแม่แล้ว..

  “มะ..มันไม่จริงใช่มั้ยพ่อ” น้ำตาที่ฉันกั้นมันไว้นานแสนนานระหว่างที่นั่งครุ่นคิด มันเริ่มไหลออกมาอย่างล้นอ่าว ทำไงดีละ ฉันไม่อยากอ่อนแอให้พวกนั้นเห็น ฉันไม่อยากแพ้ต่อหน้า ศัตรูหรอกนะ..

    “...” พ่อได้แต่พยักหน้าเบาๆ ท่านหลบสายตาที่มีแต่ความรู้สึกผิดที่ผิดสัญญากับฉัน.. แต่ทำไมเขาถึงทำ เขาไม่รักลูกคนนี้แล้วเหรอ...

   “ยุนเกลียดพ่อ ยุนเกลียดยัยแม่เลี้ยง รวมถึงเธอด้วย ยัยเจสสิก้า...” พูดจบฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องทันที เพราะฉันไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาของฉันไปมากกว่านี้แล้ว แค่นี้ก็อับอายที่จะต้องเป็นผู้แพ้จะแย่แล้ว... ซึ่งเป็นห้องนอนของฉันนั่นเอง ห้องเหมือนเดิมทุกอย่าง ยกเว้นของที่หายไปอยู่ในคอนโดเพื่อนฉัน.. ฉันหวังว่าพ่อคงไม่เอายัยเจสสิก้ามาอยู่ที่นี้อีกคนหรอกนะ แต่ถ้าจะเอาเข้ามาอยู่จริงๆ ยุนอาคนนี้จะห้ามอะไรได้ ในเมื่อฉันกลายเป็นคนเลวไปแล้วนี่ แม้แต่พ่อยังไม่รักฉันเลย..

   สายตาเหลือบไปเห็นรูปของแม่ ซึ่งมีดอกไม้ที่แห้งกรอบวางอยู่ นี่จะไม่มีใครคิดจะเปลี่ยนดอกไม้นี่จริงๆเหรอ.. นอกจากฉันแล้ว ก็ไม่มีใครนึกถึงจิตใจของแม่บ้างเลยเหรอ?  ฉันค่อยๆนั่งพับเพียบพลางมองไปบนหิ้งที่มีรูปแม่อยู่ น้ำตาที่ไหลจากตอนแรกมันกลับเพิ่มเป็นทวีคูณ.. ความเจ็บปวดที่ทุกคนมองข้ามมันไป แต่ฉันเชื่อว่าแม่มองเห็นมัน..

   “แม่คะ ยุนขอโทษที่หนูกู้ศักดิ์ศรีให้แม่ไม่ได้ แต่ยุนสัญญาว่ามันจะไม่ได้มีความสุขแน่นอนคะ” ฉันให้คำสัญญากับแม่ และฉันก็จะไม่ผิดสัญญาเหมือนพ่อด้วย..  ฉันจะต้องทำให้ได้.. มันจะไม่จบลงอย่างมีความสุขหรอก  ถ้าฉันยังไม่ตายก็จะอยู่ขวางโลกพวกมันต่อไป...

  ฉันรีบปาดน้ำตาและลงไปข้างล่างอย่างด่วน เพราะฉันจะไม่หนีความอ่อนแออีก ฉันจะต้องสู้กับปัญหาที่จะเกิดขึ้น.. มันจะแย่ไปมั้ย? ถ้าฉันคิดว่า โลกนี้มีแค่ฉันตัวคนเดียว ไม่มีใครเข้าใจ ไม่มีใครที่จะสามารถรู้ใจฉันดีเท่าแม่.. แต่ท่านจากโลกนี้ไปนานแล้ว นานพอที่พ่อจะลืมแม่ได้..

   “แล้วเจอกันวันแต่งนะคะ” ฉันปรับสีหน้าเป็นปกติทันทีก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆกับเจสสิก้าที่ ได้แต่ยื่นแข็งทื่อข้างๆยัยแม่เลี้ยงนั่น..

   “เอ่อ..ของพี่ของน้อง มันก็เป็นอันเดียวกันนั่นแหละคะ อย่าคิดมาก” ฉันกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย.. ยัยนี่ไม่รู้ซะแล้วว่าจะเจอกับอะไร เป็นซุป’ตาร์อย่างเดียวไปไม่รอดรึไง? ถึงต้องเอาแม่มาอ่อยพ่อฉันหน่ะ... แต่อย่าหวังเลย ว่างานแต่งนี้จะผ่านไปด้วยดี

   “เธอคิดจะทำอะไรของเธอ?” เจสสิก้าถามเบาๆให้ได้ยินกันแค่สองคน.. ฉันเผยรอยยิ้มอีกครั้งก่อนที่จะตอบกลับไป..

   “เฉลยก่อนก็ไม่สนุกนะสิ.. รอดูเอาเองนะคะ พี่สาว” ฉันเน้นคำหลังจนทำให้อีกฝ่ายขนลุกขึ้นมาทันที.. ยัยนั่นคงไม่อยากให้ฉันเป็นน้องสาวจริงๆสินะ J

   “ผมไปส่ง” เสียงทุ้มของแบคฮยอนแทรกขึ้นมาระหว่างที่ฉันกำลังเดินออกจากประตู(ในบ้าน) 

   “ไม่ต้อง! เอากุญแจรถมา” พูดจบฉันก็กระชากกุญแจรถคันหรูของพ่อฉันมาทันที แบคฮยอนคว้ากลับมาไม่ทัน เพราะกำลัง งงกับการกระทำของฉันอยู่ และตอนนี้ฉันก็ไปนั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว มือกดสตาร์ทเครื่องทันที..

   “บอกพ่อด้วย ว่ารถคันนี้ฉันขอ” ไม่รอช้าฉันรีบออกรถอย่างรวดเร็ว ก่อนที่แบคฮยอนจะตั้งสติได้ ฉันก็ออกจากบ้านเรียบร้อยแล้ว.... เสียใจด้วยนะ หึๆ ...

--------------------------------

   ร่างบางกำลังจะขับรถกลับคอนโด แต่ทำไมกลับรู้สึกแปลกๆเหมือนมีคนแอบสะกดรอยตามอย่างไงอย่างนั้น แต่เธอคงจะคิดมากไปเองนั่นแหละ..

 เฟี้ยววววว..

   “ เฮ้ย!ขับรถภาษาอะไรเนี่ย” ยุนอาชะโงกคออกจากกระจกเพื่อไปต่อล้อต่อเถียงกับบุคคลที่ขับรถมาตัดหน้าเธอ บุคคลปริศนาเดินลงมาโดยที่ยุนอาไม่ทันได้สังเกต

หมับ..

   จู่ๆมือหนาก็จับที่แขนเรียวของยุนอา ทำให้ร่างบางหันไปหาสัมผัสปริศนา

คะ..คริส  =[]=’

   “ปล่อยฉันนะ” ยุนอาสะบัดมือเขาออกแต่มันก็ไม่เป็นผล เขาจับแขนเธอแน่นจนเกิดรอยแดง  ร่างสูงกัดฟันด้วยความโมโห ก่อนที่จะลากยุนอาออกจากรถ

   “มากับฉันเดี๋ยวนี้” พูดจบคริสก็ไม่รอช้าอุ้มร่างบางไปที่รถของเขา

   “นายจะแก้แค้นที่ฉันทำให้นายกับยัยสิก้าประสาทรับประทานเหรอ?” ร่างบางกระตุกยิ้มมุมปากอย่างไม่เกรงกลัวว่าเขาจะทำอะไร ในเมื่อมันจะดีซะอีก ถ้าเธอกับเขามีอะไรกันจริงๆ.. เชื่อว่าเจสสิก้าคงนั่งน้ำตานองเป็นแน่..

   ไม่นานรถคันหรูของคริสก็มาถึงคฤหาสน์หลังโต ซึ่งเป็นบ้านของเขานั่นเอง ร่างสูงกระชากข้อมือบางลงจากรถ ก่อนที่จะอุ้มเธอเข้าบ้าน..

   “นายนี่มันโง่เนอะ”  ยุนอาพูดก่อนที่เขาจะโยนเธอลงเตียง..

   “ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าที่เธอต้องการจะสนองฉันเพราะอะไร..” 

  “นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอกคริส..” เธอยังคงยิ้มให้กับความโง่ของเขา เขานี่แหละ เครื่องมือชั้นดี..

   “แต่ถ้าเธอยั่วฉันซะขนาดนี้  จะไม่ให้ฉันสนองได้ไงจริงมั้ย”  พูดจบคริสก็ค่อยๆถอดเสื้อที่แสนจะดูดีของเขาออก ถ้าให้เดาน่าจะเพิ่งไปพบปะกับแฟนๆมาแหงๆ   ยุนอาเริ่มไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เธอทำหน่ะ ถูกมั้ย! แต่เธอตัดสินใจไปแล้วยังไง เขาก็ต้องเป็นของเธอ..

   ใครกันแน่ที่โง่.. เขาจะทิ้งเจสสิก้าไปหายัยเด็กนี้ทำไม? แค่คบกันชั่วข้ามคืนก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ..? แต่ถ้าหลังจากนี้ ความรู้สึกมันมากกว่านั้นก็ค่อยว่ากัน..

  ร่างสูงค่อยๆโน้มหน้าเข้าหาร่างบางที่ได้แต่รอความเป็นเจ้าของจากเขา.. ริมฝีปากชมพูถูกริมฝีปากบางครอบครองอย่างเต็มที่ ลิ้นร้อนพันไปมาหากันอย่างดุเดือด...

ยัยเจสสิก้าจองมันมีค่าขนาดที่เธอจะต้องเสียตัวเลยเหรอ..?

เสียงจิตสำนึกแทรกขึ้นมาในสมองของยุนอา มือบางผลักเขาออกอย่างจังเมื่อตั้งสติได้

 “เธอจะผลักฉันออกทำไม? ในเมื่อเธอก็ต้องการฉันอยู่แล้วนี่ ” คริสได้แต่ทำหน้ามึนงงไปสักพัก.. เขาไม่เข้าใจในการกระทำของเธอจริงๆ..  

   “ไม่รู้ ฉันอยากกลับบ้าน ไปส่งฉันที” เธอไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ ถึงได้ผลักเขาออก แต่มันก็คือทางที่ดีที่สุดแล้ว..  

   “งั้นก็ตามใจ พอดีฉันไม่ใช่พวกที่ขืนใจคนอื่นโดยไม่เต็มใจซะด้วย”

วันนี้เธอรอดไปได้..แต่วันอื่นอย่าแม้แต่จะคิด

----------------------------------------------------------------------------

ณ งานแถลงข่าว

   “คริส นายจะแถลงอะไรไม่เห็นบอก บอสก่อนเลย” บอสเดินมาข้างๆคริสที่ห้องเก็บตัวนักแสดง ซึ่งเจสสิก้าก็นั่งอยู่ข้างๆด้วย

   “ผมเตรียมกับเจสสิก้าไว้แล้ว”  สิ้นเสียงทุ้มเจสสิก้ารีบหันไปมองคริสอย่าง งงๆทันที ในเมื่อเขายังไม่ได้เตรียมอะไรกับเธอเลยนี่ แล้วไหนบอกเตรียมไว้แล้ว..

    “งั้นบอสไปหานักข่าวก่อนนะ อีก 10 นาทีออกมาได้เลย” พูดจบบอสก็เดินออกไปจากห้องทันที เหลือเพียงแค่คริสกับเจสสิก้าที่ได้แต่นั่งเงียบไม่ยอมพูดจา..

   “ตกลงนายจะเอาอย่างไงคริส”  มือเรียวของเจสสิก้าได้แต่กดดูกระแสข่าวที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับคริส แต่ที่แน่ๆ กระแสนี้แรงพอที่จะกลบข่าวฉาวทุกเรื่องราวในวงการบันเทิง..

   “ปฏิเสธไปว่าเรื่องนี้เป็นการเข้าใจผิด” 

   “แล้วมันจะเข้าใจผิดอย่างไง ในเมื่อหลักฐานก็เติมตา ผาดหัวข่าวว่า ‘คริสสิกแตกหักเพราะไฮโซยุนอาทำเรื่อง ’ แค่นี้ก็ชัดพอแล้วนะ ”  น้ำตาเอ่อไหลมาเรื่อยๆ จนทำให้เธอต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่น..

   “ฉันจัดการเอง” พูดจบมือหนาก็ลากมือบางออกมาจากห้อง จนเจสสิก้าแทบเช็ดน้ำตาที่ไหลรินในตอนแรกไม่ทัน  คริสลากเธอมาถึงโต๊ะแถลงข่าว ซึ่งมีนักข่าวราวๆ ห้าสิบคนเลยก็ว่าได้ เพราะที่มันจำกัดแค่นี้ เจสสิก้าทำตัวไม่ถูก ในเมื่อเธอเพิ่งร้องไห้มานี่ ถ้ามีใครพูดสะกิตต่อมขึ้นมา อาจจะปล่อยโฮท่ามกลางนักข่าวก็ได้ใครจะรู้..

   “สวัสดี พี่ๆนักข่าวทุกคนนะครับ วันนี้ผมจะมาแถลงข่าวเรื่องระหว่างผม เจสสิก้า และยุนอา” เสียงซุบซิบของนักข่าวดังขึ้นมาก จนทำให้คริสต้องเริ่มพูดอีกครั้ง

   “มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดครับ”  เสียงซุบซิบดังเป็นสองเท่าจากตอนแรก จู่ๆนักข่าวสาวคนหนึ่งก็ยกมือขึ้นมา..

   “เข้าใจผิดอย่างไงคะ ในเมื่อทุกอย่างก็บอกชัดอยู่แล้ว ว่าคุณคริสนอกใจคุณสิก้า” คำถามของนักข่าวมันแทงลึกเข้าหัวใจของเจสสิก้า เธออยากจะร้องไห้... เธออยากจะหนีไปไกลๆ ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีคนรู้จักเธอ..

   “ยุนอาเธอแกล้งเล่นเท่านั้นครับ”

#ยุนอา..

แพร๊ง!!

   เสียงแก้วที่อยู่ในมือของยุนอาแตก เนื่อจากเธอโมโหที่คริสตอบแบบนื้ ซึ่งมันไม่ใช่ความจริง เธอไม่เคยแกล้งที่จะทำแบบนั้น ทุกอย่างมันคือความจริง!!!!!

   “ยุนอา!!!” เสียงทุ้มตระโกนออกมา ทำให้ยุนอาตั้งสติได้แล้วเริ่มเจ็บที่มือเป็นอย่างมาก เลือดสีแดงสดค่อยๆซึมออกจากมือ มือบางค่อยๆคลายมือออก เศษแก้วบาดมือเต็มไปหมด แบคฮยอนค่อยๆจับมือบางและเขี่ยเศษแก้วออก..

   “เธอเป็นบ้าอะไรของเธอ! ถ้าทำร้ายร่างกายตัวเองแล้วสิ่งที่เธอหวังเป็นจริง ฉันจะไม่ว่าเลยนะ”  คำพูดของแบคฮยอนทำให้น้ำตาค่อยๆซึมออกมา.. มันเจ็บปวดไปซะทุกอย่าง ทั้งร่างกายและจิตใจ..

   “แบคฮยอน ฉันไม่เหลือใครแล้วจริงๆ ฮือๆๆ” ร่างบางโผล่งเข้ากอดร่างสูงที่นั่งข้างๆเธอ  เขาไม่คิดว่าผู้หญิงที่ดื้อกับเขาไปซะทุกอย่าง จะมาร้องไห้ต่อหน้าเขาแบบนี้.. เขาไม่คิดว่าคนที่รังเกียจเขาจะเป็นจะตาย.. จะมากอดเขาแบบนี้.. 

   “เธอยังเหลือฉันนะ..ยุนอา” มือหนากอดเธอตอบอย่างไม่รอช้า เขาพยายามกั้นความรู้สึกแปลกๆที่มีให้เธอ เพราะเธอกับเขาไม่คู่ควรกันแม้แต่นิด...

   “ฮื้อๆๆ..” น้ำตาของร่างบางค่อยๆซึมเข้าสู่อกของแบคฮยอน ทำให้เขาเจ็บปวดไม่แพ้เธอเลย..

   “ปิดซะไอข่าวบ้าข่าวบออะไรนี่ รับรู้ไปก็มีแต่เจ็บ” พูดจบเขาก็หยิบรีโมทขึ้นมาปิดโทรทัศน์ทันที ก่อนที่จะใช้นิ้วโป้งค่อยๆเช็ดน้ำตาที่มันกำลังไหลลงมาเรื่อยๆ..  

ทำไมเขาถึงทำดีกับฉัน..? ทั้งที่ฉันเกลียดเขาจะตายไป

แต่ชั่งเถอะ!ฉันไม่ควรหลงกลเขาหรอก..

----------------------------------------------------------------------

   หลังแถลงข่าวเสร็จ คริสก็พาเจสสิก้ามาที่ร้านกาแฟ ซึ่งเป็นร้านโปรดที่เจสสิก้าชอบมากับแทยอน ตั้งแต่เกิดเรื่อง เจสสิก้าก็ไม่ได้พูดอะไรกับคริสอีกเลย... แต่จะปล่อยให้ทุกอย่างมันค้างคาแบบนี้ไม่ได้ เธอต้องพูดกับเขาให้รู้เรื่อง

   “สิก้ารู้นะ..ว่าคริสคิดจะทำอะไร” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้น ทำเอาคริสรู้สึกวูบไปชั่วขณะ..

   “สิก้า ผมว่าคุณควรจะกลับไปพักนะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” เขาพยายามหนีความจริงงั้นเหรอ?..

   “นายชอบ นังเด็กยุนอาใช่มั้ย? ยัยนั่นมีอะไรให้นายสนใจ ฉันละ?นายเอาฉันไปไว้ไหน” เจสสิก้าปล่อยโฮต่อหน้าคริส แต่ดีนะที่ร้านนี้ไม่มีคนเข้าเลยแม้แต่คนเดียว..

   “สิก้าฟังผมก่อน! ผมรักคุณคนเดียวนะสิก้า ยุนอาก็คือคนแก้เหงา..”  ประโยคสุดท้ายน้ำเสียงค่อยๆแผ่วลง เขารู้สึกผิดกับเธออยู่ไม่น้อย.. แต่เขาก็ไม่ใช่คนดีพอที่จะมีเธอคนเดียวนิ!

   “คุณจะบอกว่าคุณอยู่กับสิก้าแล้วเหงางั้นเหรอ?” เจสสิก้าวีนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด มือบางกำจนแน่น.. เส้นเลือดค่อยๆปูดขึ้นบริเวณมือบาง..

   “มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ.. ก็คุณไม่มีเวลาให้ผมเลย ผมก็แค่....”

   “ได้! ฉันจะทำให้คุณเห็น ว่า ฉันมีดีกว่ายัยเด็กนั่น” พูดจบ เจสสิก้าก็ปาดน้ำตาที่กำลังไหลลงอาบแก้ม ขาเรียวค่อยๆก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว คริสได้แต่นั่งครุ่นคิดว่าสิ่งที่เขาพูดไปมันทำร้ายจิตใจเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?..

-------------------------------------------------------------

   “แบค..นายกลับไปได้แล้ว ฉันมีธุระต่อ” ยุนอาบอกลากับแบคฮยอน ร่างสูงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินออกจากห้องไป..

   “ยัยซอ มากับฉัน!”  ไม่รอช้า ยุนอารีบลากเพื่อนสาว ออกจากคอนโดทันที ตอนนี้ทั้งคู่อยู่บนรถเรียบร้อยแล้ว..

   “แกจะพาฉันไปไหนยัยยุน” ซอฮยอนถามอย่างแปลกใจ ในเมื่อเพื่อนสาวมีท่าทีแปลกๆกับเธอ

   “แกรู้จักยัยคิมแทยอนมั้ย?” สิ้นเสียงหวาน ซอฮยอนก็พยักหน้าทันที

   “รู้จักสิ ยัยเพื่อนซุป’ตาร์ที่เป็นว่าที่พี่สาวแกใช่มั้ยละ?” ซอฮยอนพูดพลางมองไปที่กระจกก่อนที่จะเห็น แทยอนกับเซฮุนมากินข้าวด้วยกัน..

   “ใช่!” ร่างบางตอบลอยๆโดยที่ไม่ได้สนใจเพื่อนว่าเธอเห็นอะไร..

   “ยัยยุนๆ แกมองไปที่ร้านอาหารตรงโน่นสิ.. เห็นยัยคิมแทกับเซฮุนมั้ย?”  ซอฮยอนรีบหันไปถามยุนอาอย่างด่วน.. แล้วทำไมสองคนนั้นถึงมาด้วยกัน!

   “ฉันว่าสองคนนั้นต้องมี Something อะไรกันแน่ งานนี้สนุกแน่” ยุนอายิ้มมุมปากอย่างสะใจ  ยัยเจสสิก้ากับแม่ของมันเจ็บคนเดียวจะสนุกอะไร...คนใกล้ตัวก็ต้องพลางปวดใจไปด้วย.. 

-----------------------------------------------------
สวัสดีคะ ^^
ไรอัพตอนนี้ให้ 100 % 
แล้วนะคะ.. ยังไงก็ฝากติดตาม
ว่ายุนอาจะทำอย่างไงต่อไป..
>__< ได้ฟินกันหมดแน่
เพราะไรท์จะจัดใหฟินทุกคน 
ฮุนยุนไม่ต้องน้อยใจเดี๋ยวมีฉากฟิน
คริสยุน-.....- ฟินกระจาย ฮ่าาๆ 
บะบาย.. คนเม้นแล้ว เม้นอีกได้ตลอด
เลยนะคะ :D จุ้บบบบๆ Thank..
 

 

Ha .ha