คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Danger GG Chapter 3 - invader
พลั่วววววว!!
เสียงซ้อมคนด้วยความแรงจำนวนมาก ทันทีที่เซฮุนต่อยเข้าที่เบ้าตาของชายคนหนึ่งด้วยความโทสะ
“ปล่อยให้หนีไปได้ยังไง ขนาดพาไปถึงที่ที่นั่นแล้ว” เซฮุนรัวเป็นภาษาญี่ปุ่นอย่างรวดเร็ว
“คะ..คือ มีคนมาช่วยมันครับ” ชายคนที่โดนต่อยก้มหน้าตอบ
“ใคร” ลู่หานถาม
“ผะ..ผมไม่ทราบ” แม้ร่างเขาจะใหญ่มาก แต่ก็ไม่อาจสู้ทายาทตระกูลเซนได้สักคน จึงยอมจำนน ตอบด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
ด้วยความโกรธ ทันทีที่เซฮุนจะกระแทกเข่าไปที่หน้าท้องเสียงเปิดประตูก็ดังทันที
เอี๊ยดดด
“ว่าไงพรรคพวก” ชานยอลผู้มาพร้อมกับแว่นดำ เดินเข้ามาทักทาย ก่อนจะถอดแว่นออกแล้วเอามาเหน็บไว้ที่คอเสื้อ
“นาย!” เซฮุนเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อ
“ใจเย็นๆสิ ไอ้ฮุน” คริสปรามเพื่อนรัก
“ฮึ! คิดว่าทำอย่างนี้แล้วจะได้อะไร” ชานยอลกระตุกยิ้ม แววตาเจ้าเล่ห์ของเขาสร้างความโกรธให้เซฮุนเพิ่มขึ้นอีก “นายปล่อยพวกเธอไปได้ยังไง” เซฮุนกัดฟันถาม สายตาจ้องด้วยความอาฆาต นี่ถ้าชานยอลตอบกวนอีก เขาคงอยากฉีกเนื้อชานยอลออกเป็นชิ้นๆ
“ก็พวกเธอหนีไป”
“ไปไหน”
“ไม่รู้”
“งั้นก็ไปจับมา!”
“นี่ อย่ามาสั่งฉัน!! นายไม่ใช่พ่อใหญ่!” ชานยอลดึงมือของเซฮุนออกจากคอเสื้อทันที
“ก็นายเสนอตัวทำงานนี้เอง ไม่อย่างนั้นมันคงไม่พลาด!” เซฮุนตะคอก
“นี่นายคงไม่ลืมไปใช่มั้ยว่านายเล่นกับพวกมาเฟียอยู่ ไม่ใช่กุ๊ยข้างถนน เพราะงั้นเกมส์นี้มันไม่ง่าย แล้วฉันช่วยเอาตัวไปเสี่ยงก็บุญแค่ไหนแล้ว เพราะถ้านายไป พวกเธอต้องจำหน้านายได้ แล้วไม่ยอมนายง่ายๆแน่!”
“ถึงยังไง พวกเธอก็เข้าใจว่าเป็นฝีมือพวกเราอยู่ดี” คริสพูด
“แต่พวกเธอก็รู้ว่านายไม่ได้เป็นคนลงมือเอง ถูกมั้ยละ เพราะงั้นปล่อยลูกน้องฉันได้แล้ว และฉันจะกลับ!” ชานยอลพูดจบก็หยิบแว่นมาใส่ทันทีและเดินออกไปพร้อมกับลูกน้องอีกสองคน แต่รับรองว่าเซฮุนไม่จบเท่านี้แน่
รถแล่นมาถึงที่หมาย คฤหาสน์ร็อคแซนน์ที่ตั้งเด่นอยู่บนเนินสุดตรงสุดถนนทางเข้า โครงสร้างทำด้วยหินอ่อนสีขาวสง่าอย่างดี ที่ตรงนี้โดดเด่นกว่าบริเวณรอบข้าง ดูสงบเรียบร้อย บริเวณสวนข้างหน้ามีน้ำพุใหญ่ตั้งอยู่ แบคฮยอนวนรถเข้าไปจอดที่หน้าประตูไม้สีขาวทันที ก่อนจะเดินออกไปเปิดประตูให้นายหญิงทั้งสาม
แทยอนก้าวลงรถอย่างสง่า เธอไม่ตื่นตากับความสวยงามของมันสักนิด เพราะเธอเองก็รวยมากพอที่จะซื้อได้เช่นกัน เจ้าของอสังหาริมทรัพย์พันล้านอย่างเธอ ไม่จำเป็นต้องแยแสของพวกนี้เลยด้วยซ้ำไป
“อีก 10 นาทีจะมีบอร์ดีการ์ดมาคุ้มกันพวกท่านอย่างแน่นหนาพร้อมกับแม่บ้านที่จะมาดูแลรับใช้ แล้วพรุ่งนี้จะมีแพทย์มาดูอาการของท่านทิฟฟานี่ครับ” แบคฮยอนปิดประตูลงแล้วก้มหัวให้
“ดีมาก ถ้ามีงานอะไรเร่งด่วนเอามาให้ฉันที่นี่แล้วกันนะ” เจสสิก้าสั่งทิ้งท้าย
“รีบเข้าไปกันเถอะ ฉันเพลียแล้ว จำได้ว่ามาที่นี่ล่าสุดก็เมื่อปีที่แล้วน่ะ ปกติที่นี่ก็มีคนดูแลนะ สงสัยคงหลับกันหมดแล้ว” ทิฟฟานี่อธิบายและเดินเข้าไปในตัวคฤหาสน์ทันที
และทันทีที่ทิฟฟานี่ก้าวมาถึง ไฟดวงหนึ่งก็ถูกเปิดขึ้น
“คุณทิฟฟานี่” หญิงสาวร่างแก่ร้องเรียกชื่อด้วยความตกใจ “มาที่นี่ทำไมไม่บอกอิฉันล่วงหน้าละคะ” เธอทรุดเข่าลงและก้มให้ทันที
“ฉันลืมน่ะ ขอห้องว่างให้3 ห้องนะ ฉันกับเพื่อนจะมาพักที่นี่”
“ค่ะ ขอเวลาสิบหน้านาทีนะคะ” เธอก้มหัวแล้วก้าวออกไป
“ไวๆละ”
“ไม่อยากจะเชื่อว่าแกจะมีคฤหาสน์อยู่ที่นี่” เจสสิก้าบ่นเบาๆ
“พ่อฉันซื้อเอาไว้ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม แต่คงไม่ได้มาบ่อยนักหรอก” ทิฟฟานี่ตอบ
สิบห้านาทีต่อมาพวกเธอก็ถูกรายงานโดยคนรับใช้ที่เพิ่มจำนวนมาอีกสองคน ก่อนจะขอตัวกลับไปที่เรือนคนใช้ “ฉันว่าถ้ามันทำกับพวกเราแบบนี้ เราก็ต้องรุกตอบแล้วล่ะ” แทยอนพึมพำ
“เรื่องนั้นค่อยว่ากันพรุ่งนี้ ฉันไปนอนและ” เจสสิก้าเดินขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว
นาทีนี้เธอไม่สนใจอะไรแล้ว ทันทีที่แบคฮยอนส่งบอร์ดี้การ์ดมาคุมรอบคฤหาสน์แม้พวกคนใช้จะตกใจนิดหน่อย แต่ก็เข้าใจว่าเพื่อความปลอดภัย แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร เจสสิก้าก็สบายใจมากขึ้น แต่เธอไม่ได้กลัวตายหรอก เธอกลัวแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเกมส์ต่างหาก ดังนั้นมาเฟียที่รักศักดิ์ศรีอย่างเธอจะไม่ยอมอะไรง่ายๆเด็ดขาด!
.
.
.
.
กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง
เสียงนาฬิกาปลุกของทิฟฟานี่ดังขึ้นทำให้เธอต้องค่อยๆลืมตาขึ้นมา ไฟในห้องดับสนิททำให้สังเกตอะไรได้ค่อนข้างยาก ในขณะที่ร่างบางพยุงตัวขึ้นอย่างรวดเร็วจนรู้สึกเจ็บที่แผล
เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!!
ลูกกระสุนหลายนัดพุ่งเข้ามาบริเวณร่างของทิฟฟานี่ที่กำลังลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่โชคไม่เข้าข้างทำให้ร่างบางต้องล้มตัวลงเพราะความเจ็บที่บาดแผล
ปุง ปัง! เสียงเคาะประตูหรือทุบดังลั่น
“ทิฟฟานี่ เกิดอะไรขึ้น!" เสียงของเจสสิก้าดังลอดออกมาจากหลังประตูและถามด้วยความเป็นห่วง
"มีคนลอบยิง!" ทิฟฟานี่บอกด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ พวกมันรู้ที่อยู่เธอได้อย่างไรกัน!!!
"ไอ่พวกเวรนี่! จะให้พักสักวันไม่ได้ไง!" เสียงแทยอนสบถดังลั่น
"แกรีบออกมาจากห้องนั้นเลยนะ!" เจสสิก้าเตือนเพื่อนสาวก่อนที่จะไปดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ร่างบางของทิฟฟานี่ได้ยินดังนั้นจึงค่อยๆกลิ้งตัวช้าๆเพื่อไม่ให้แผลฉีกลงมาจากเตียง
เปรี้ยง!!
ตุบ!
กระสุนเฉียดบริเวนแขนทำให้มีเลือดไหลซึมออกมาเพียงเล็กน้อยโชคดีที่เธอหล่นลงจากเตียงเร็วแต่ก็โชคร้ายที่แผลของเธอฉีกนิดหน่อย
"โอ้ย!" เสียงของทิฟฟานี่อุทานด้วยความเจ็บปวดของแผลที่ฉีก
"แกเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้ยัยแทกำลังไปเก็บพวกมัน!!" เจสสิก้าเอ่ยอย่างร้อนรน
"แผลฉีกนิดหน่อย .." ทิฟฟานี่รายงานก่อนที่จะดันตัวเองลุกขึ้นและรีบวิ่งไปเปิดประตูอย่างรวดเร็ว
ปัง! เสียงปิดประตูดังขึ้นทำให้เจสสิก้าเห็นทิฟฟานี่ที่เอามือกุมแผลที่ฉีกไว้
"พาทิฟฟานี่ไปทำแผล ฉันจะไปสมทบกับยัยแท" เจสสิก้าส่งร่างของทิฟฟานี่ที่ถูกพยุงอยู่ไปให้คนใช้หญิงคนหนึ่ง
"ไม่เป็นไรฉันไปด้วย โอ้ย!" ทิฟฟานี่บอก
"แกไปทำแผล ชัดนะ?" เจสสิก้าเอ่ยสั้นๆแล้วรีบวิ่งไปหาแทยอนอย่างรวดเร็ว
ร่างบางของแทยอนที่รีบวิ่งมาเพื่อหาตัวคนร้ายทียิงเพื่อนเธอ พวกมันต่ำช้าที่กล้าเล่นงานเราแบบลอบกัดยิ่งคิดยิ่งแค้น ระหว่างที่กำลังตามหาสายตาก็ไปสะดุดกับร่างกำยำของคนคนนึง เล็งปืนไปที่ห้องของทิฟฟานี่ มันคงไม่ทันสังเกตเห็นร่างบาง คิมแทยอนหยิบปืนขึ้นมาใส่ที่เก็บเสียงอย่างใจเย็น มือกระชับปืนพร้อมกับฉีกยิ้มเบาๆ
"ลาก่อน ไอ้โง่!"
เฟี้ยว! ปัง!
กระสุนเข้าไปเจาะบริเวนหัวอย่างน่าสยดสยอง เลือดสาดกระเซ็นเต็มพื้นไปหมด แต่ก็ไม่ได้ทำให้แทยอนหวั่นเกรงแม้แต่น้อยมันเป็นภาพที่ชินตาไปซะแล้ว
ปัง!
เสียงลั่นไกปืนที่หวังจะปลิดชีวิตร่างบาง แต่น่าเสียดายที่ประเมินร่างบางต่ำเกินไป เธอเอี้ยวหลบกระสุนปืนอย่างฉิวเฉียดก่อนที่จะยกปืนมาเล็งไว้แล้วลั่นไกอย่างรวดเร็ว
ปัง!
ลูกกระสุนตัดขั้วหัวใจของบุคคลเจตนาร้ายอย่างรวดเร็ว ร่างบางถอนหายยใจเบาๆ
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงลั่นปืนหลายนัดดังขึ้นแต่แปลกที่ลูกกระสุนไม่ได้เล็งร่างบาง แต่คนที่ถูกยิงกลับเป็นบุคคลเจตนาร้ายอีกสี่คนต่างหาก แทยอนเหล่ตามองนิดหน่อยก่อนที่จะยกยิ้ม
"ตายสนิทเลยล่ะ..สิก้า"
เจสสิก้ายกยิ้มด้วยความสะใจก่อนที่จะโทรศัพท์กำชับให้แบคฮยอนสั่งให้คนดูแลอย่างหนาแน่น แล้วนำศพของพวกที่แอบลอบทำร้ายทิฟฟานี่ออกจากบ้านไปให้หมด
"ให้ตายเถอะ!" เจสสิก้าสบถอย่างอารมณ์เสีย
"ก่อกวนทุกวันเลยนะ ไอ่พวกสวะ!!" แทยอนกุมขมับ
"ฉันว่าเราควรแก้แค้น มันทำร้ายเรามามากล่ะ!" แทยอนเสนอความคิด
"เป็นความคิดที่ดี!" เจสสิก้าเห็นด้วย
"แล้วพวกแกจะทำยังไง แฉการฟอกเงินของพวกมัน? ลอบฆ่า? หรือ ทำลายธุรกิจมัน!" ทิฟฟานี่ใช้ความคิด
“แฉการฟอกเงินไม่ได้หรอก ถ้ามันรู้มันก็ต้องเล่นงานพวกเราเหมือนกัน” เจสสิก้าเสนอ
"นั่นล่ะ ! งั้นทำลายธุรกิจมัน!" แทยอนและเจสสิก้าเห็นด้วย
"ว่าแต่ธุรกิจอะไรที่มันทำแต่เราไม่ได้ทำ" เจสสก้าถาม
"ค้าผู้หญิง พูดง่ายๆพวกมันมีซ่อง!!" ทิฟฟานี่บอก
แบคฮยอนจัดการทุกอย่างได้ดีทุกระเบียบนิ้ว จับตัวมือปืนที่ลอบยิงผู้นำร็อคแซนน์มากุมขังไว้ที่ห้องใต้ดินของคฤหาสน์ร็อคแซนน์ รวมกับผู้ที่ลอบฆ่าที่สนามบิน ชายเสื้อดำที่บางคนมีรอยสักแต่บางคนมีเพียงเข็มกลัดที่บ่งบอกถึงแก๊งของยากูซ่าเพียงเท่านั้นถูกรัดไว้ด้วยโซ่แน่นหนาอย่างดี ต่อให้เก่งแค่ไหนก็ไม่มีวันหนีไปได้เด็ดขาด หึ ทันทีที่เจสสิก้าได้รับรายงานให้มาดูโฉมหน้าบุคคลที่ทำร้ายเธอ เธอก็เช็คอย่างดี มั่นใจว่าจำหน้าได้ทุกคนไม่ขาดเว้นแต่..
“ปาร์คชานยอลไปไหน” เจสสิก้าจ้องหน้าแบคฮยอนเขม็ง
“คะ..คือ ผมยังตามจับไม่ได้ครับ” แบคฮยอนก้มหน้าสารภาพดีกว่าการโกหกเป็นไหนๆ แต่เจสสิก้าไม่ได้มีทีท่าว่าจะโกรธมือขวาของตนเลย เพราะเขาทำหน้าที่ได้ดีมาตลอด จึงไม่พูดถึงสิ่งที่เขาสารภาพและหัดกับไปมองชายที่เหลือแทน
“พวกนายน่ะว่าไง” เธอขมวดคิ้ว
“พวกนี้เป็นสมาชิกของแก๊งยากูซ่าเซนครับท่าน พวกมันถูกส่งมาเพื่อตัดกำลังให้พวกท่านถอดใจไม่ลงแข่งตามหาโครตเพชรในวันพรุ่งนี้ครับ” แบคฮยอนรายงาน
“ตัดกำลัง?” เจสิสก้าขมวดคิ้วพลางใช้ความคิด “งั้นฉันตัดแขนตัดขาพวกแกคนละข้างดีมั้ย?”เธอแสยะยิ้ม
“ถ้าพวกนายใจแข็งรอดชีวิตไปได้ละก็ ฝากบอกนายใหญ่ของพวกนายด้วยแล้วกันว่าระวังเอาไว้!” เจสสิก้าพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นง่ายๆ และหยิบดาบเล่มคมมาลงมือทำสิ่งที่เธอต้องการด้วยตัวเอง
TALK ♥
-//- เย้อัพแย้วววววมาลุ้นกันว่าสาวๆจะเอาคืนยังไงงแล้วสิก้าจะทำอะไรกับพวกนั้นน้าาาาาาาาาาา........
1 เม้นท์ 1 กำลังใจค่า
ความคิดเห็น