Total top labyrinthine รักซับซ้อนซ่อนหัวใจนายเย็นชา

ลำดับตอนที่ #11 : CHAPTER 10 – ความรู้สึก

CHAPTER 10 – ความรู้สึก

‘’เจ็บมากมั้ยคะ.. ที่รัก.. ของคนอื่น’’

โครนอสแค่นยิ้มตอบรับพร้อมกับกระดกเหล้าเข้าไปอีกแก้ว เขาดูแย่จัง..

‘’ไปทำแผลเถอะ’’ ฉันเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนจะเดินเข้ามา

เขาปัดมือของฉันออกก่อนจะหัวเราะออกมา

‘’มาทำอะไร จะมาสมเพชหรือไง?’’

‘’นายเมามากแล้วโครนอส นายเมามาก..’’ ฉันพยายามพูดเตือนเขา

‘’ช่างมันเหอะ’’ เขาตอบปัดด้วยน้ำเสียงงัวเงียแล้วกระดกเข้าไปอีกแก้ว

ฉันนั่งมองเขาสักพัก แก้วที่สี่ห้าหกเจ็ดแปดเก้า มันไม่มีท่าทางว่าเขาจะหยุดดื่มเลย

‘’มีอะไรก็เล่าให้ฟัง ถ้านายทนไม่ไหว..’’

‘’ฟังอย่างเงียบๆ’’

‘’. . .’’

‘’ฉันคบกับเลิฟยูมานานมากแล้วจนกระทั่งวันที่ฉันกำลังจะขอเธอแต่งงาน’’

‘’. . .’’

‘’เธอบอกว่าเธอเจอคนใหม่ในขณะที่ฉันกำลังทำงานอย่างหนักเพื่อเก็บเงินซื้อแหวนห่วยๆนั่นให้เธอ’’

‘’. . .’’

‘’เธอบอกว่าเธอไม่แน่ใจว่ารักเขามากกว่าฉันหรือเปล่า’’

‘’. . .’’

‘’เธอบอกกับฉันว่าอะไรรู้ไหม?’’

‘’. . .’’

‘’ฉันขอโทษนะ แต่ฉันรักเขามากแล้ว ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะโครนอส’’

‘’ . . .’’

‘’กว่าจะรู้ตัวฉันก็เมาเละเทะอยู่ห้องนี้ ที่ตรงนี้พร้อมกับแหวนห่วยๆวงนี้..’’ เขาชี้ไปที่แหวนเพชรแสงสดใสที่ดูเก่า

‘’. .  .’’

‘’และวันนี้มันก็เป็นอย่างนั้นอีกครั้ง ฉันอยู่กับแหวนบ้าๆอีกวงหนึ่ง’’

เคร้ง!

เสียงปาแหวนเพชรเม็ดใหญ่ส่องแสงเปล่งปลั่งปะทะเข้ากับแก้วเหล้าบนโต๊ะ

‘’พอเถอะ นายควรกลับบ้านได้แล้ว’’

‘’เคยไหมเหนื่อยจนไม่อยากจะลุกขึ้นมา’’ เขากำมือช้าๆ ความเจ็บปวดบนบาดแผลไม่ได้ทำให้เขาร้องโอดโอยเลย

‘’เคยสิ..’’ ฉันยิ้มเศร้า..

‘’ทั้งที่บอกกับคนอื่นว่าทำใจได้แล้วแท้ๆ แต่เพียงแค่เธอพูดว่าคิดถึง ฉันก็อยากจะจูบเธอ..’’

‘’. . .’’

‘’ทั้งที่บอกว่าแมร่งไม่ไหวแล้วกับเธอ แค่เธอกลับมาก็ทำให้ฉันอยากอยู่กับเธอ’’

‘’. . .’’

‘’ฉันรักเธอเข้าจริงๆแล้ว.. เลิฟยู’’

ฮึก..

‘’นายไม่ต้องเพ้ออะไรมากหรอกน่า’’ ฉันแค่นยิ้มออกมาแล้วปาดน้ำตาแบบลวกๆ

ฉันจัดการพาเขาไปเข้าห้องนอนในผับและให้คนในคลับเปลี่ยนอะไรให้เรียบร้อย ฉันจึงจะไปเช็ดตัวให้

สายฝนพรำลงมาทำให้ฉันถึงกับถอนหายใจ ฉันอยู่ตรงระเบียงของผับนี้ มันจะมีทุกอย่างเลยหรือไงหะ

‘’ฉันรู้ว่าคุณรักเขา’’ ฉันมองสายฝนพร้อมกับพูดออกมาเบาๆ

‘’แต่.. คุณช่วยเลิกร้องไห้เพราะเธอ.. ได้ไหม’’ ฉันหัวเราะกับตัวเองอีกครั้ง..

คุณช่วยกลับมาแกล้งฉันเหมือนเดิม..

กลับมาตามให้ฉันไปทำงาน..

กลับมาเอาหัวใจของคุณคืนไปได้ไหม..

‘’ขอร้องเถอะนะ.. ฮึก..ฮืออออออออ’ ฉันปล่อยให้หยดน้ำตาใสไหลออกมา พร้อมกับยื่นหน้าออกไปปะทะกับเม็ดฝน

ถ้าคุณรักเขา ได้โปรดอย่าทรมาณฉันด้วยการบอกว่าคุณแคร์เขาเท่าไหนเลย..

ฉันอาจจะตากฝนจนตายตรงนี้ก็ได้..