Total top labyrinthine รักซับซ้อนซ่อนหัวใจนายเย็นชา

ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9 – เจ็บมากมั้ยคะ.. ที่รักของคนอื่น

Chapter 9 – เจ็บมากมั้ยคะ.. ที่รักของคนอื่น

ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียสุดๆ นี่ก็คงเป็นเวลาเดือนกว่าไม่สิเกือบสามเดือนจะได้ที่ทำงานกับเขามา อา.. เขาไม่ค่อยได้เข้าบริษัทเลยอ่ะ

ผ่านไปเวลาห้าชั่วโมงฉันก็ยังง่วนอยู่ในการทำงาน อีกสิบนาทีก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ข่าวอัพเดท.. เมื่อสองชั่วโมงที่แล้วโครนอสอยู่ในห้องทำงาน

กับเลิฟยู..

‘’บอกแล้วไงคะ ว่าเลิฟคิดกับครอสแค่เพื่อน! ปล่อยได้แล้วค่ะ!!’’ เสียงดังลั่นออกมาจากห้องนั้นทำให้ฉันขมวดคิ้ว ตอนนั้นยังรักกันดีอยู่เลยนี่..

‘’แล้วที่คุณกลับมาหาผม? มันเพื่ออะไรครับ!! คุณต้องการแค่นี้ใช่มั้ย’’ โครนอสตะโกนดังลั่น ตามมาด้วยเอฟเฟคเสียงแก้วแตก ถ้าพนักงานอื่นได้ยินล่ะก็นะ..

ปัง!

‘’เลิฟว่าเราพูดกันรู้เรื่องแล้วนะคะ’’ เลิฟยูเดินออกมาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ตามด้วยโครนอสที่เดินออกมาคว้าข้อมือเธอไว้

ถ้าจะมาเล่นฉากรักตบจูบล่ะก็..ไกลๆเถอะนะ

‘’ผมไม่อยากให้คุณไป..’’  เสียงเขาแผ่วลง บรรยากาศเงียบสนิท

‘’ทำไมคุณต้องทำให้ผมรักคุณอีกครั้ง’’

ฉันแค่นยิ้มออกมากับคำพูดของเขา.. เขารักเลิฟยู เขาไม่เคยลืมเธอ.. ฉัน..

เข้าใจแล้ว

‘’ฉันไม่ได้รักคุณ คุณเป็นอย่างนี้ คุณมันน่าเบื่อ!’’ เลิฟยูตะคอกอีกครั้ง

เพี้ยะ!

‘’เพราะงั้นเราเลิกแล้วต่อกันแค่นี้ ลาก่อน!’’ เลิฟยูตบหน้าโครนอสไปหนึ่งฉาดก่อนจะเดินออกไปด้วยท่าทางเหวี่ยงๆ .. เดินบิดฉันไม่ว่าดึงหน้าฉันอยากตบ..

‘’แมร่งเอ้ย!!’’ เสียงสบถหยาบคายดังออกมา เขาสวมสูทให้เรียบร้อยแล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน.. ฉันมองเขาเห็นตรงหน้าต่างของตึก เขากำลังมุ่งหน้าไปที่

The Cs’ CLUB

ฉันมาทำอะไรที่นี่..

ฉันตั้งคำถามตลกๆกับตัวเองเม่อลองตั้งสติดีๆและพบว่าฉันอยู่ที่นี่.. เดอะซีเอสคลับ!

‘’ไงจ้ะ เรารู้จักกันอะเปล่า’’ เสียงทักทายโห่ร้องมาทำให้ฉันขมวดคิ้ว เรื่องอื่นน่ะช่างเหอะ โครนอสอยู่ไหน

ฉันตัดสินใจสาวเท้าเดินหาโครนอสที่ตอนนี้ก็ไม่สามารถตรัสรู้ได้ว่าไปอยู่ตรงไหน

เอาละ.. พนักงานทางออกที่ดีที่สุด

‘’คุณคะ’’ ฉันสะกิดพนักงานหญิงที่กำลังนับเงินอยู่ละมั้ง..

เธอเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะก้มลงต่อ

‘’ว่ามา’’

‘’คุณโครนอสอยู่ไหนเหรอ’’

‘’วีไอพีชั้นสองห้องสิบ’’

ง่ายจังแฮะ..

บรรยากาศแสงสีเยอะพอสมควรบนชั้นสองติดตรงที่ห้องวีไอพีมันเก็บเสียงกระมังเลยไม่ได้ยินเสียงอะไรเล็ดลอดออกมา

ชั้นสอง..

ห้องสิบ..

วีไอพี..

แมร่งอยู่ไหนวะ!

VIP 2/9

ฉันมองหมายเลขห้องไปเรื่อยๆ อ้ะ! สองทับเก้างั้นแสดงว่าห้องต่อไป..

VIP 2/10

เจอละ.. ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปบิดกลอนประตู..

‘’น้องคะ ห้องผู้บริหารเข้าไม่ได้นะคะ’’

ฉันเป็นเลขานะเห้ย ไมเข้าไม่ได้อะ..

‘’ทำไมละคะ’’

‘’ก็คุณโครนอสอยู่ค่ะ เข้ามั่วไม่เนียนนะคะ!’’ พี่คนนั้นกระแทกเสียงลงมาเหมือนจะด่าว่าฉันสะเออะ..

อืม…

ฉันตัดสินใจควักบัตรเลขาประจำตัวเขามาให้ดู แม่นั้นหน้าชานิดหน่อย

‘’ขอบคุณค่ะ’’ ฉันยิ้มหวานก่อนจะบิดกลอนประตูเข้าไป..

แกร่ก!

ล็อค..

‘’เดี๋ยวก่อนค่ะคุณพี่..’’

ผลที่ได้ตอบกลับมาคือความเงียบ

‘’คุณพี่คนสวยขา’’ ฉันลากเสียงเธอคนนั้นหันมาถามประมาณว่า อะไรจ้ะ..

‘’ขอกุญแจห้องนี้หน่อยได้ไหมคะ’’

ไม่รอช้านางก็เดินมาไขประตูให้แล้วผายมือเป็นแนวเชิญ..

ภาพตรงหน้าทำให้ฉันนิ่งไป..

เลือดหยดลงจากมือของเขาพร้อมกับเขาที่กำลังกระดกเหล้าเข้าไปแก้วนึง

ฉันพูดออกมาเบาๆ

‘’เจ็บมากมั้ยคะ.. ที่รัก.. ของคนอื่น’’