คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เสียการควบคุม (Loose Control)
“ไง ชอบหิมะมั้ยล่ะ”
“ชอบมากเลยล่ะ เห็นแล้วคิดถึงพ่อมากๆ” เควินตอบพร้อมมองดูหิมะนั้นอย่างเพลินตา
“ผมเห็นหิมะเป็นครั้งแรกเมื่อตอนอยู่อเมริกา”
“อืม”
คิบอมจ้องใบหน้าสวยของเควินที่กำลังมองหิมะ พร้อมทั้งคิดในใจว่า
“ผู้ชายอะไรเว้ สวยโคตรๆ สวยจนผู้หญิงยังอาย”
ว่าแล้วคิบอมก็โอบอีกฝ่ายด้วยอ้อมแขนข้างหนึ่ง เควินหันมองคิบอมด้วยความตกใจเล็กน้อย คิบอมมองดวงตาสีฟ้าใสด้วยความเสน่หา แต่เควินดันจ้องต้นคอคิบอมซะอย่างนั้น แถมตอนนี้เควินเริ่มออกอาการเหมือนอยากจะกัดคอคนซะแล้ว เขาค่อยๆเดินเข้าไปหาคิบอมแล้วจับตัวคิบอมเอาไว้แน่น ดวงตาสีฟ้าใสจ้องชายหนุ่มร่างใหญ่อย่างไม่ลดละ หนุ่มหน้าสวยยื่นใบหน้าเข้าใกล้ต้นคอขาวของคิบอม โดยที่คิบอมก็ไม่อาจรู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเขาและไม่รู้เลยว่าเควินกำลังจะทำอะไรกันแน่ แต่ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ของเควินก็ดังขึ้น ทำให้หนุ่มหน้าหวานได้สติทันที เขาผลักตัวคิบอมออกห่างก่อนที่จะรับโทรศัพท์ด้วยมือไม้ที่สั่นเทา
“ครับ เควิน วู ครับ”
“เควิน ฉันเอง อเล็กซ์”
“ครับ ว่าไงครับ”
“มาถึงชุงชองนัมแล้วใช่มั้ย”
“ครับ ถึงแล้วครับ”
“ฉันก็อยู่ที่ชุงชองนัมเหมือนกัน แล้วก็มีงานเข้าพอดี คืนนี้เจอกันตอน 2 ทุ่มนะ ฉันจะรอที่สถานีตำรวจชุงชองนัม”
“รับทราบครับผม”
“งั้นเจอกันนะ เควิน”
เควินตัดสายจากอเล็กซ์ แล้วหันไปมองคิบอมที่ยังคงอยู่ที่ระเบียง เควินรู้สึกสับสนในหัวใจ ก่อนหน้านั้นเขาคิดจะทำอะไรผู้ชายคนนี้นะ นี่ถ้าโทรศัพท์ไม่ดังล่ะก็ ไม่รู้ว่าเควินจะทำอะไรคิบอมล่ะงานนี้
“คุณคิบอม.....”
“คืนนี้ผมมีธุระ คุณอยู่คนเดียวไปก่อนนะ เสร็จธุระแล้วผมจะรีบกลับมา”
“อืม!! ระวังตัวด้วยล่ะ”
“อ่อ....แล้วก็....”
“อะไรรึ”
“.......พยายาม.....อย่า....อยู่ใกล้ผม ถ้าไม่จำเป็น”
“เอ๊ะ!?”
พูดจบเควินก็คว้าเสื้อโค๊ทกับกุญแจรถแล้วเดินออกไปทันที ปล่อยให้คิบอมยืนงงอยู่คนเดียว (อีกแล้ว)
“อย่าอยู่ใกล้ถ้าไม่จำเป็นงั้นหรอ ทำไมหว่า...ไม่เข้าใจ...”
เควินขับรถมาที่สถานตำรวจชุงชองนัมตามที่นัดไว้กับอเล็กซ์ เมื่อมาถึงเขาก็ได้พบกับอเล็กซ์ที่กำลังคอยอยู่ก่อนแล้ว
“มาแล้วหรอ สาบลับหน้าสวย”
“ครับ”
อเล็กซ์สังเกตเห็นเควินมีดวงตาเป็นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด แต่เขามิได้หวาดกลัวแม้แต่น้อยและยังเดินเข้าไปหาอีกด้วย
“นี่นายคงลืมกินยาล่ะสิถึงได้เป็นแบบนี้”
“คุณรู้ด้วยหรอ”
“อาการของนายมันฟ้อง อ่ะนี่ ฉันมียาอยู่ รีบกินซะก่อนที่จะควบคุมตัวเองไม่ได้”
“ขอบคุณครับสารวัตร”
เควินรับยามาจากอเล็กซ์แล้วรีบกินอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักดวงตาที่เป็นสีแดงก็กลับเป็นสีฟ้าเช่นเดิม
“เอาล่ะ ทีนี้ก็ไปรับภารกิจได้แล้ว”
อเล็กซ์พาเควินเข้าไปในสถานีตำรวจ เขานึกถึงพ่อและต้องการได้ศพของพ่อคืนจึงเอ่ยปากขึ้น
“สารวัตรครับ แล้วคุณพ่อผมล่ะ”
“เอาไว้เสร็จภารกิจแล้ว เธอก็จะได้พบพ่อแน่”
เควินเงียบและเดินตามหลังอเล็กซ์เข้าไปในห้องทำงานซึ่งมีเพื่อนตำรวจด้วยกันรออยู่ก่อนแล้ว อเล็กซ์อธิบายภารกิจให้ทุกคนรับทราบ นั่นคือภารกิจชิงตัวประกันที่ถูกโจรเรียกค่าไถ่กลุ่มหนึ่งลักพาตัวไป เมื่อทุกคนรู้หน้าที่ที่ต้องปฏิบัติแล้ว ก็พากันแยกย้ายไป แต่เควินนั้นอเล็กซ์ได้เรียกตัวเอาไว้
“พยายามอย่าให้ใครเห็นตัวตนที่แท้จริงของเธอล่ะ”
“ครับ ผมจะพยายาม”
เควินรับคำแล้วเดินไปขึ้นรถกับเพื่อนตำรวจ เมื่อไปถึงที่เกิดเหตุซึ่งมีการจับตัวประกันเรียกค่าไถ่ เขาก็ปฏิบัติการตามแผนที่ได้รับมอบหมายมา เควินค่อยๆย่องไปที่โกดังเก็บของ ระหว่างทางเขาได้กลิ่นเลือดโชยมาจากที่ไหนสักแห่ง ทำให้เขาเริ่มมีอาการแปลกๆ ดวงตาสีฟ้ากลายเป็นสีแดงอีกครั้งแต่เควินก็พยายามฝืนอาการนั้นอย่างสุดฤทธิ์ อเล็กซ์ที่ตามมาสมทบทีหลังได้เห็นอาการผิดปกติของเควิน ก็พยายามเตือนสติอีกฝ่าย
“เควิน เธอต้องสู้นะ สู้เพื่อคนที่รอเธออยู่ หากเธอยังควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอก็ไม่อาจจะอยู่ใกล้เค้าคนนั้นได้”
“ผมไม่ไหวแล้ว สารวัตรครับ ผม.....อยากกิน......เลือด”
“ไม่ได้......เธอต้องอดทน”
อเล็กซ์ส่งยาให้เควิน เขารีบกินมันอีกครั้งก่อนที่อาการจะกำเริบหนัก หลังจากนั้นทั้งสองก็เริ่มปฏิบัติภารกิจอีกครั้ง พวกเขาบุกเข้าชาร์จ ระหว่างนั้นเกิดการยิงปืนต่อสู้กัน และเควินเป็นฝ่ายถูกยิงเข้าที่ไหล่ซ้ายจนเซและล้มลงไป
“เควิน!!”
อเล็กซ์ร้องเรียกอีกฝ่ายที่บาดเจ็บอยู่ พร้อมทั้งดูอาการด้วยความเป็นห่วง
“ผมไม่เป็นไรครับสารวัตร”
“ไม่มั้งเนี่ย ห๊า!!”
ชายหนุ่มหน้าเข้มรีบยิงปืนสกัดเอาไว้แล้วพยุงร่างบางที่บาดเจ็บไปยังที่ปลอดภัย
“เควิน เธอก็เสียเลือดมากนะ ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ เธอก็คงจะต้อง......”
“ผมรู้....สารวัตรครับ...ถ้าผมควบคุมตัวเองไม่ได้ ผมขอร้อง ช่วยผมทีนะครับ”
หนุ่มหน้าหวานวิงวอน มือข้างหนึ่งจับแขนอีกฝ่ายเอาไว้แน่น อเล็กซ์จัดการผ่ากระสุนออกและพันแผลให้ ไม่นานนัก เควินที่บาดเจ็บก็ลุกขึ้น ด้วยท่าทีที่แปลกไปกว่าเดิม
เขากระชับปืนให้ถนัดมือ พร้อมจู่โจมอีกครั้ง และเควินได้ทำการวิสามัญโจรไปคนหนึ่ง จากนั้นก็กินเลือดจากร่างโจรคนนั้น อเล็กซ์ที่เห็นการณ์ทุกอย่างก็มิได้ห้ามการกระทำนั้นแต่อย่างใด และปล่อยให้เควินกินเลือดจนอิ่ม
“เควิน.....”
เสียงจากหนุ่มหน้าเข้มเรียกชื่อหนุ่มหน้าสวยที่ตอนนี้กลายร่างเป็นแวมไพรกระหายเลือด เขาหันมองเจ้าของเสียงนั้นด้วยดวงตาสีแดง ริมฝีปากสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด จากนั้นเควินก็จัดการกับเหยื่ออย่างกระหาย เมื่อได้กินเลือดจนอิ่มแล้ว เควินก็กลับเป็นดั่งเดิม และเขาก็ได้พบว่า สถานการณ์ทั้งหมดคลี่คลายลงแล้ว อเล็กซ์พาเควินออกไปจากบริเวณที่เกิดเหตุ และพากลับมาที่สถานีตำรวจชุงชองนัม พร้อมกล่าวทิ้งท้ายก่อนกลับ
“เควิน....พยายามอย่าอยู่ใกล้ผู้ชายที่ชื่อคิมคิบอม อย่าให้เค้ารู้เรื่องของเธอ เพราะถ้าหากเค้ารู้ล่ะก็ อะไรจะเกิดขึ้นเธอก็คงรู้ดีนะ”
“ผมไม่รับปาก”
“หมายความว่าไง”
“ผมไม่รับปากว่าผมจะห่างจากเค้าได้ ผมช่วยเค้ามาแล้วก็ต้องดูแลเค้าให้ถึงที่สุด”
“แล้วถ้าหากเธอเป็นอย่างเมื่อกี้นี้ล่ะ เธอจะทำใจหรอ”
“ไม่ ผมไม่มีทางทำแบบนั้นกับเค้าแน่”
“ทำไมถึงมั่นใจนักล่ะ หรือว่าเธอ รักเค้าเข้าให้แล้ว”
“.......ขอไม่ตอบแล้วกันนะครับ ผมลาล่ะ”
ความคิดเห็น