สัญญาขังใจ

ลำดับตอนที่ #3 : พี่ชายที่แสนดี ดีที่สุด

ติ้ง ต่อง

"พี่ฮารุมาแล้ว" ฟ้าใสรีบวิ่งไปเปิดประตูหน้าบ้านเพื่อให้พี่ชายเข้าบ้าน

ทั้งบัญชาและสิรินก็เดินตามฟ้าใสออกมาต้อนรับผู้มาเยือน ฮารุเดินลงมาจากรถพร้อมกับกระเป๋าใบโตหนึ่งใบ

"สวัสดีครับคุณน้า" ฮารุยกมือสวัสดีญาติผู้ใหญ่ทั้งสอง

"ฮารุเพิ่งมาถึงเข้าไปในบ้านก่อนสิ" คุณบัญชาเชิญชายหนุ่มเข้าบ้าน

"ขอบคุณครับ" ฮารุเดินตามเจ้าบ้านเข้าไปในบ้าน

ฟ้าใสดีใสมากที่ได้พบฮารุ

"ว่าไงเหนี่อยไหม" พ่อฟ้าใสถาม

"นิดหน่อยครับ" ฮารุตอบด้วยความนอบน้อม

"ฟ้าใสพาพี่เข้าไปที่ห้องพักไป" แม่ของฟ้าใสออกปากวานลูกสาว


"ว่าไงเรา" ชายหนุ่มพูดไปก็ขยี้ผมสาวน้อยด้วยความเอ็นดู

"ก็ดีค่ะ"

"พี่พักผ่อนก่อนแล้วกันนะค่ะ แล้วตอนเย็นเจอกันข้างล่างนะค่ะ"

"จ๊ะ" ฮารุเปิดประตูห้องเข้าไปเก็บข้าวของ แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมจะพักผ่อน แต่ฮารุก็ได้เห็นอะไรบางอย่างตรงหน้าต่างบานใหญ่ ฮารุเดินไปเปิดหน้าต่างออกเพื่อให้ลมภายนอกพัดเข้ามา แล้วชายหนุ่มก็เห็นว่าเบื้องล่างเป็นสวนสไตล์ญี่ปุ่นขนาดเล็ก ที่ตกแต่งได้สวยมาก เมื่อชมความงามไปอย่างเต็มอิ่มก็เดินมาที่เตียงแล้วล้มตัวลงบนที่นอน


"ฟ้าใส เย็นนี้ช่วยแม่ทำอาหารหน่อยนะลูก"

"ค่ะแม่" ฟ้าใสเต็มใจมากในการทำอาหารมื้อนี้ เธอจะทำให้เต็มที่เพื่อพี่ชายที่แสนดีของเธอ

"แล้วเราจะทำอะไรดีล่ะ" แม่ยังรู้เลยอาหารในมื้อเย็นนี้จะทำอะไรดี

"เอางี้ไหมค่ะ เราก็ทำอาหารไทยง่ายๆก็ได้ค่ะ พี่เค้าไปอยู่เมือกนอกซะนานคงไม่ได้กินอาหารไทยบ่อย" ฟ้าใสออกความคิดเห็น

"ก็ดีนะ"

"ว่าไงจ๊ะ สองแม่ลูกเย็นนี้ทำอะไรต้อนรับสมาชิกใหม่ละเนี่ย" พ่อพูดด้วยน้ำเสียงย้อยใจนิดๆ

"แหมคุณพ่อค่ะ ยงัไงก็มีอาหารโปรดของคุณพ่อแน่นอนค่ะ" ฟ้าใสหอมแก้มง้อคุณพ่อ

"เราน่ะ อย่าให้มันนอกหน้านักนะ" คุณพ่อเตือนลูกสาว

"ค่ะคุณพ่อ" ฟ้าใสเข้าใจที่คุณพ่อเตือน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่คนที่เธอรอมานานมาอยู่ใกล้ๆ

"คุณค่ะ" สิรินสะกิดบัญชาเพราะ ตอนนี้หน้าของเขาเคร่งเครียดเกินไป แต่เธอเข้าใจว่าพ่อที่หวงลูกสาวเป็นอย่างไร


ก๊อก ก๊อก..

"พี่ฮารุค่ะ" ฟ้าใสเดินขึ้นมาเรียกชายหนุ่มเพื่อลงไปข้างล่าง

"จ๊ะ พี่เสร็จแล้ว" ฮารุเปิดประตูออกมาแล้วก็เดินตามฟ้าใสลงไปข้างล่าง

"พี่ขอไปเดินเล่นในสวนหน่อยได้ไหม"

"ได้สิค่ะ ไม่มีใครว่าอะไรนี่"

"เออ ตอนนี้เรากำลงัจะเข้ามหาลัยแล้วใช่ไหม"

"ค่ะ" ทั้งคู้เดินไปนั่งเล่น นั่งคุยกันในสวนเล็กๆ หลังบ้าน

"พี่ว่าพี่จะมาอยู่ที่เมืองไทย"

"ก็ดีนี่คะ พี่จะได้อยู่เป็นเพื่อนกับฟ้าไง"

"แล้วเราว่าเราจะเข้าที่ไหนล่ะ"

"พี่ว่าที่ไหนดีล่ะ"

"อ้าว พี่จะไปรู้ได้ไงล่ะ เธอเป็นคนเรียนนะไม่ใช่พี่"

"ฟ้าเรียนที่ไหนก็ได้ค่ะ"

"แต่เราต้องมีจุดหมายนะ" พี่ชายแนะนำ

"ค่าาา" ฟ้าใสลากเสียงยาว แถมยังทำหน้าทะเล้น

"นี่ทั้งสองคนน่ะ มากินข้าวกันได้แล้วจ๊ะ" แม่ฟ้าใสมาเรียกคนทั้งสองให้มากินข้าว

ค่ะ/ครับ" ทั้ง 2 ขานตอบรับ

"ไปเถอะค่ะ ฟ้าหิวแล้ว" ฟ้าใสพูดไปก็ลูบท้องไป

"อ้าว หิวแล้วก็ไม่บอก" ฮารุบี้จมูกน้องสาวด้วยความเอ็นดู

"อิอิ" ทั้งฟ้าใสและฮารุก็เดินเข้าบ้านไปในบ้าน

ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตากันที่โต๊ะอาหาร บนโต๊ะอาหารก็มีอาหารวางอยู่หลายอย่างด้วยกัน มีทั้งน้ำพริกปลาทูของโปรดของพ่อ แถมมีชะอมชุบไข่ทอด ต้มยำกุ้ง ไข่ลูกเขย มีอาหารเต็มโต๊ะไปหมดเลย ทุกคนทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ฮารุสามารถทานได้ทุกอย่างที่มีบนโต๊ะได้ เพราะเขาเป็นคนกินอะไรง่ายๆ ไม่เรื่องมากเรื่องกิน

"อ้าวทานของหวานจ๊ะ" แม่เดินออกมาจากในครัวพร้อมกับยกลอดช่องสิงคโปร์ 4 ที่ออกมา

"โห มีอีกหรอครับ ผมรู้สึกอิ่มมากๆ เลยครับเนี่ย" ฮารุพูดออกไปอย่างเขินๆ เพราะเขาเป็นคนที่ทานเยอะที่สุด

"ถ้าไม่กินเนี่ย น้ารินเขาจะเสียใจนะ" พ่อของฟ้าใสพูด

"ครับ" ฮารุยิ้มรับพร้อมกับรับถ้วยขนมมาวางไว้หน้าตน

"เป็นไงค่ะ อร่อยไหม" ฟ้าใสถามหลังจากอาณุได้ชิมขนม

"อืม อร่อยครับ อร่อยมากเลย สงสัยผมต้องอ้วนแน่ๆเลย บ้านนี้อาหารอร่อยทุกอย่างเลยครับ" ฮารุพูดออกมาจากใจจริง