สัญญาขังใจ

ลำดับตอนที่ #1 : สมาชิกใหม่ของบ้านเรา

         ในสวนหย่อมสไตล์ญี่ปุ่นของบ้านหลังหนึ่ง ที่เต็มไปด้วยต้นไม้หลากหลายแบบ มีทั้งไม้ดอกและไม้ประดับและหินแต่งสวนรูปร่างแปลกตา 'ฟ้าใส' หญิงสาวในชุดลำลองสบายๆ ที่กำลังรดน้ำต้นไม้ในสวนของเธอ เธอเป็นคนที่น่ารัก สดใสร่าเริง เธอเป็นสาวน้อยวัย 18 ปี ตอนนี้เธอกำลังเตรียมตัวที่จะเข้ามหาวิทยาลัย

"ฟ้าใส อยู่ไหนลูก" เสียงเรียกดังมาจากในบ้าน เจ้าของเสียงนั้นก็คือแม่ของฟ้าใสเอง

"ค่ะแม่ ฟ้าอยู่ในสวนค่ะ มีอะไรหรอค่ะ" ฟ้าใสตอบรับกลับด้วยเสียงสดใส

"มีโทรศัพท์ถึงลูกนะจ๊ะ" แม่จึงส่งโทรศัพท์ให้กับฟ้าใส

"ขอบคุณนะค่ะ" ฟ้าใสพูดพร้อมกับเดินมารับโทรศัพท์

"สวัสดีค่ะ ฟ้าใสพูดค่ะ"

"สวัสดีครับ" ปลายสายเป็นเสียงของชายหนุ่ม

"ค่ะ มีอะไรกับฟ้าหรอค่ะ"

"นี่จำพี่ไม่ได้หรอยัยฟ้า"

"ค่ะ" ฟ้าใสยังคงงงอยู่

"พี่เอง ฮารุ"

"พี่ฮารุ!!!" ฟ้าใสแปลกใจและตกใจมากที่คนที่เธอคิดว่าจะไม่ได้เจอเขาอีกตอนนี้
กำลังพูดกับเธออยู่

"ใช่พี่เอง"

"พี่อยู่ที่ไหนค่ะ"

"พี่สบายดีไหม"

"พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่"

"พี่...เอ่อ...พี่"

"นี่ยัยฟ้า จะไม่ให้พี่ตอบก่อนรึไง"

"ก็ฟ้าดีใจนี่นา" ฟ้าใสดีใจมากที่เธอจะได้เจอกับคนที่รอมานาน

"ตอนนี้ที่อยู่ที่สนามบิน พี่เพิ่งจะมาถึง"

"หรอค่ะ ดีใจจังฟ้าจะได้เจอพี่แล้ว" ฟ้าใสดีใจจนออกนอกหน้า

"เดี๋ยวพี่จะไปพักที่บ้านเราก่อนแล้วก่อนนะ พี่ขอรบกวนสักพัก แล้วพี่จะหาที่อยู่ใหม่"

"ไม่เป็นไรค่ะ อยู่ที่ไปตลอดก็ได้"

"จ๊ะ แล้วเจอกันที่บ้านนะ"

"ค่ะ ฟ้าจะรอ"

ฟ้าใสรีบไปบอกคุณพ่อและคุณแม่ว่าพี่ฮารุจะมาพักที่บ้าน พี่ฮารุเป็ฯหลานชายของคุณแม่ พี่ฮารุเป็นลูกชายคนเดียวของคุณน้ามาตร เราสองคนเคยเป็นเพื่อนเล่นกันสมัยตอนเด็กๆ พอโตขึ้นมาพี่ฮารุต้องย้ายตามน้ามาตรไปอยู่ที่ญี่ปุ่น เราสองคนก็เลยไม่ได้เจอกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

                                                  

ฟ้าใสกระตืนลือล้นมากในการที่จะมีสมาชิกใหม่มาอยู่เพิ่มขึ้นอีกคน เธอดีใจมากจนจับโน่นจับนี่ไม่ถูก เหมือนกับว่าใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ใจเธออยากให้ฮารุมาถึงเร็วๆ แต่อีกใจก็ยังงไม่อยากให้มาเพราะเธอยังไม่พร้อมกับการต้อนรับพี่ชายคนนี้ คนที่เธอรอคอยมาโดยตลอด 6 ปี