คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Editorial :: Tsuki Dorm
คำเตือน :: นี้เป็นการเขียนครั้งแรกนะค่ะ อาจไม่ดีเลิศเท่ากับของๆคนอื่นๆนะค่ะ ^^
Editorial :: Tsuki Dorm
“แน่ใจนะจ๊ะยูจัง ว่าหนูจะอยู่ที่นี้นะ ยูจัง”
เสียงของหญิงสาวผมแดงวัยกลางคนเอ่ยถามลูกสาวของตนอย่างเป็นกังวลนิดๆ ที่ลูกสาวของต้นต้องออกมาใช่ชีวิตอยู่ในหอที่ตนไม่รู้จัก.........ถ้าพูดให้ถูกคือ หอที่พึ่งรู้จักได้เมื่อ 2 ชั่วโมงก่อน ถึงสภาพแวดล้อมรอบๆนั้นจะดีพอสมควรก็เถอะ แต่ว่า.....มันดูไม่น่าไว้ใจเสียเท่าไหร่ อีกอย่างหนึ่งที่นี้คือ หอรวม เชียวนะ ถ้าเป็นหอพักสตรีล้วนก็ว่าไปอย่าง แต่ที่นี้มันมี ทั้งผู้ชายทั้งผู้หญิง แถมคนดูแลยังเป็นผู้ชายอีกต่างหาก
“โธ่ หม่ามี่ค่ะถ้ายูไม่แน่ใจยูคงไม่มาถึงนี้หรอค่ะ”เสียงใสของเด็กสาว..............สาวน้อยผมสีแดงเข้มราวกับเปลวเพลิงเอ่ยขึ้นมาอย่างหัวเสียนิดๆ พรางเขย่ามือของ หม่ามี่ ของตนอย่างออดอ้อน
“อีกอย่างนะค่ะ ยูโตแล้วนะปีนี้ก็ 16 แล้วด้วย ยูจะเป็นผู้ใหญ่แล้วนะค่ะ เนอะคุณน้าโยรุเอะ~~~”เด็กสาวพูดกลับหม่ามี่ของตนแล้วหันไปพูดยิ้มๆ กับ น้าสาว ของตน
“เออ.......ก็อย่างที่ยูจังว่านั้นแหละค่ะพี่ อีกอย่างนะเด็กมันโตแล้วให้ชีวิตรวมกับเพื่อนบางก็ได้ ไม่ใช่เอะอะก็มาฝากไว้กับชั้นหรือคิเซกิคุง.............ถึงครอบครัวคิเซกิคุงเค้าจะไม่ว่าอะไรก็เถอะนะ เพราะฉะนั้น พี่ก็ปล่อยยูจังไปซะ เดี๋ยวชั้นจะไปทำเรื่องเข้าหอให้ยูจังเอง ไปยูจัง เดี๋ยวคุณน้าสุดสวยคนนี้จัดการให้เอง ฮิฮิ”หลังจากที่โพนทะนาพี่
สาวของตนจบแล้ว ก็หันไปหาหลานสาวสุดที่รักของตน ก่อนที่จะพากันเดินเข้าไปที่หอพัก
กริ่ง............กริ่ง..............กริ่ง
“ครับ..........รอซักครู่ครับ”
ก็เล่นกดซะขนาดนี้ ใครไม่มาเปิดก็บ้าแล้ว ถ้าให้เดาเค้าคนนั้นที่จะมาเปิดประตูกำลังลงบันไดมาแน่ๆ แต่ว่านะพอเค้ามาใกล้ๆหอนี้ทำไม...........ดูดีและสวยในสไตล์ตะวันตกจัง *w*
“ครับๆ มีธุระอะไรหรอครับ”ผู้ที่เปิดประตูออกมา คือเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเด็ก
สาวที่อยู่ข้างกายโอบะของตน ดูท่าทางดูมีคุณสมบัติในการดูแลคนอื่นมากพอตัวทีเดียว เห็นอย่างนี้แล้งค่อนโลงใจขึ้นมาซักหน่อย
“อ่าค่า ชั้นชื่อ คิมญากัลนะค่ะ ส่วนนี้ หลานสาวของชั้นเองค่ะ ได้ข่าวว่าที่นี้ยังมีห้องว่างใช่ไหมค่ะ”โอบะคนสวยเล่นพูดเปิดประเด็นซะแจ่มแจ้ง แต่ตรงที่แนะนำตัวนี้จำเป็นไหม ?
“อา.........ครับยังมีอยู่นะครับ”ถือว่านี้เป็นโชคดีของสาวน้อยผมแดงที่ยืนยิ้มน้อยๆอยู่ข้างกายโอบะของตนอยู่เงียบๆ ไม่คิดจะแนะนำตัวเองเสียด้วยซ่ำ เอาแต่มองสภาพและรูปร่างของหออย่างใจจดใจจอ
“คริ........อาดีจังเลยค่ะ คือว่า พวกชั้นต้องไปต่างประเทศซักพักนะค่ะ แต่ว่าหอพักที่อื่นมันเต็มแล้วนะค่ะ ได้ยินว่าหอนี้ยังว่างอยู่..............ยังไงก็ฝากตัว(หลานสาว)ด้วยนะค่ะ”เมื่อน้าสาวคนสวยพูดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ผลักหลานสาวของตนมาข้างหาเด็กหนุ่มแล้วโค้งหัวหลานสาวลงไป
“ครับ...........เออ เชิญเข้ามาเลยครับคุณ.............”
“ยูเอะ............ยูนิกิเซซึ ยูเอะค่ะ”สาวน้อยที่มีชื่อว่า ยูนิกิเซซึ ยูเอะ หันมาแนะนำตัวกลับเด็กหนุ่มตรงน้าอย่างเรียบง่าย ไม่มีพิธีรีตองอะไรมากนัก
“ครับผม ทาคามิยะ ทาคาโตะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ยูเอะซัง”
“งั้นโอบะไปก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวตกเครื่อง บายบีนะจ๊ะ ยูจัง”
“บายบีค่ะ คุณน้า”
[Y
u-e Say……….]
สภาพในหอถือว่าไม่เลวเลยแฮะ ว้าว.......มีห้องครัวด้วยใหญ่กว่าที่คอนโดอีกนะเนี้ย แต่ห้องนั่งเล่นเล็กกว่าที่คอนโดนิดหน่อย ที่นี้มีตั้ง 3 ชั้นแนะ แถมยังกว้างมากๆๆๆๆๆ ด้วย แต่ว่าได้ยินว่า ที่นี้เหลืออีก 2 ห้องนี้น้าแบบว่ามีคนมาอยู่ก่อนแล้ว จะเป็นคนแบบไหนกันบ้างนะ อยากรู้ซะแล้วสิ
“นี้ๆ ทาคาโตะซัง ที่นี้มีใครอยู่บ้างค่ะ เป็นคนแบบไหนบ้างหรอ”ชั้นถามทาคาโตะซังอย่างตื่นเต้น แต่ว่านะทำไมหอเงียบจังเลยอ่า
“ก็มีอยู่หลายคนเลยล่ะครับ วันนี้มีแต่พวกผู้ชาย กับผู้หญิงอีก 2 คนนะครับ ^^”ออกไปข้างนอกหรอ ไปเที่ยวกันงั้นหรอ ดีจัง
“แล้วมีใครอยู่บางหล่ะค่ะ”
“อืม ก็มีคาซึคุง ไคลิคุง รันจังแล้วก็จิเอะจัง นะครับ”อืม หอร้างซะแล้วนะค่ะ
“อืม เดี๋ยวยูขึ้นไปเองดีกว่า ทาคาโตะซังไปทำธุระของตัวเองดีกว่านะค่ะ”ชั้นหันไปบอกทาคาโตะซัง อย่างร่าเริง
“อ่าครับ ห้องของคุณห้องที่ 206 นะครับห้องสุดท้ายเลย”ปิดท้ายหอหญิงหรือนี่
“ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ หอสวยมากเลยนะค่ะเนี้ย”ชั้นกล่าวขอบคุณทาคาโตะซังอย่างนอบน้อม ก่อนที่จะเอ๋ยชมหอนี้ มันสวยจริงๆนะ
“ครับว่าแต่ว่า...........พ่อแม่ยูเอะจังไปกี่วันหรอครับ”เอ กี่วัน...........หึๆหึ.........กี่วันงั้นหรอ
“โอบะซังประมาณ 3 ปีค่ะ ส่วนแด็ดดี้กับหม่ามี่ไปประมาณ...........กะจะไปอาศัยอยู่ที่นั้นเลยนะค่ะ ฮิฮิ ไม่นานเลยเน๊อะ ^.^”
ความคิดเห็น