คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 แรกพบ (2)
“นะ...หนี...”
เธอทวนำถามอเา ่อนะสำนึไ้ว่าไม่ใ่เรื่ออเา เสียหน่อย ถึเธอะวิ่หนีอะไรมาทั้หมนั้น็เป็นปัหาอเธอ เพียลำพั ไม่มีใร่วยเธอไ้หรอนะ อีไม่นานเวลาแห่อิสรภาพอเธอ็ะสิ้นสุลแล้ว ะนั้นเธอไม่วรเสียเวลาับายแปลหน้านานเินว่าะใ้ถอรอเท้าู่นี้ออ
“ปล่อยัน”
เ้าอใบหน้าหล่อเหลาพยันิ ๆ ปล่อยมือาเธอ แ่ยั ไม่วาใเสียทีเียว เาิว่าเธอแ่อวเ่ไปอย่านั้น ว่าพิมพ์าวะรู้ัวว่า้อเท้าวาเธอมีปัหา ปวระบมระูแทบแออาัน บั้นเอวอเธอ็ถูรั้เอาไว้้วยมือหนาอีรั้ เายมุมปา้ายสูึ้น พ่นเสียหัวเราะเยาะเธออยู่ในลำอไม่ห่า
“ผมเป็นเ้าหน้าที่ำรว ไม่้อลัวไปหรอสาวน้อย”
เาใ้มือวาว้าบัรำรวที่ห้อยอออมาาเสื้อทา ้านใน แสวามบริสุทธิ์ใที่มี่อเธอ พิมพ์าวไม่สนใื่อเสีย เรียนามอเา เธอำสัลัษ์อรมำรวไ้ี วาสีน้ำาลแเลื่อนลับไปยัใบหน้าอเาอีรั้
แน่นอนว่าหา้อเท้าเธอเป็นปิ ป่านนี้เธอสะบััวหนีไปาวามระอัระอ่วนรหน้าแล้ว ำไ้ีว่าเธอพราัวหนีออมา็เพื่อื่ม่ำับวามอิสระ ไม่ใ่มาอยู่ในอ้อมแนทีู่ลืนอิสรภาพอเธอเ้าไปอย่านี้
“ผมะพาุไปโรพยาบาล แล้ว่อยว่าเรื่อทีุ่หลบหนีมาทีหลั ลหรือเปล่าสาวน้อย”
ร..อ.รู มาร์เโล่ ยื่นหน้าเ้ามาใล้เธอ พิมพ์าวเม้ม ริมฝีปาเป็นเส้นร เธอหลบวาสีเฮเลที่เป็นเหมือนเ้าีวิเ ไปยัทิศทาอื่น ้อเสนออเา่าน่าสนใ เธออยาใ้เวลาสั สิบนาทีรึรอูอีรั้ แ่็ทราบีว่านเอไม่ไ้มีเวลามามายนานั้น อีไม่นานนออัลวาเร็ะามัวเธอพบ เธออาถู ิวานนท์ำหนิ านั้น็เพิ่มวามเ้มวในารูแลเธอ ึ่ะทำให้เธอหมหนทาหลบหนีออมาอีแล้วลอีวิ ะนั้นเธอะใ้โอาสที่พระเ้าไ้มอบให้ในรั้นี้ใหุ้้ม่าที่สุแล้วัน
พิมพ์าวพยัหน้าเื่อ้า “ล”
“ีมาสาวน้อย ุเินไหวหรือเปล่า”
สมออเธอประมวลผลวามเ็บปวบริเว้อเท้า เธออาะเินไหว แ่ารเลื่อนัวที่้าเินไปะทำให้เธอหมโอาสไปท่อโลว้าับายหนุ่มรหน้า ลับสู่รทอที่รอบ้วยระนิรภัยอีรั้ เธอุลีุอส่ายหน้า
“ไม่่ะ ันเินไม่ไหว”
“ไม่เป็นไร ผมัารเอ”
พิมพ์าวไม่รู้ว่าเาะัารอย่าไร ระทั่ร่าอรรถู ายแปลหน้า้อนยึ้น เธอเบิาว้า ส่เสียโวยวาย ่อนที่น้ำเสียทุ้มน่าฟัะอธิบายให้เธอเ้าใว่าทั้หมเป็นแ่วามำเป็นเท่านั้น เาไม่มีเนาที่ะลวนลามเธอ แม้ารแ่ัวอเธอะล่อแหลมสัเพียไหน
ำพูอเาส่ผลเลือในายสูบีอย่ารวเร็วราววิ่อยู่ บนลู่ เาไ้เห็นใบหน้าแ่ำอเธอไปแล้ว หาไม่ไ้ยเธอพาบ่าอยู่ในอนนี้ ท่อนาแร่้าวเินอย่ามั่นไปบนฟุพาท สวนทาับผู้นวัไว่ ารไ้อยู่บนัวเา มีท่อนแนสลัเสลารัอยู่ใ้สะโพ ทำให้วามรู้สึในารมอโลอเธอเปลี่ยนไปมาทีเียว
เธอลับไม่เป็นอิสระ... ทั้ที่ำลัไ้รับอิสระ
เธอไม่เ้าใว่าวามรู้สึแบบนั้นหมายวามว่าอย่าไร เาเป็นผู้ายนแรนอเหนือาิวานนท์และริโอที่ไ้สัมผัสัวเธออย่าใล้ิ สมอ้นหา้อสรุปว่าเธอำลัอยู่ในเสน่ห์อเพศร้าม และนี่อาเป็นโอาสเพียรั้เียวในีวิที่เธอะไ้ศึษา เพราะ ิวานนท์พูอยู่เสมอว่าเาไม่อยาให้เธอเับใรหน้าไหนทั้นั้น ่อให้หมอนั่นะเป็นนับุ็เถอะ เายัหวเธอมาว่าลมหายใลอเวลา
พิมพ์าวเผลอยิ้ม ส่เสียหัวเราะร่าอยู่ภายในใ พร้อมับอบุพระเ้า ที่ทำให้เธอไ้ไปไลว่าารเินเร่บนท้อถนนในย่านาวน์ทาวน์ รูวาเธอลบนเบาะหลัอฮาร์ลีย์-เวิสัน ไม่มีประโยสนทนาระหว่าทาเินนอา้าวที่มั่นและพร้อมะปป้อ เธอะพริบามอเา ายหนุ่มรูปร่าสูให่ำยำถอ แ็เหนัส่ให้เธอ
“อาาศเย็นลเรื่อย ๆ สวมนี่ไว้ะ ไม่ั้นไ้หนาวายแน่”
 |
|
ความคิดเห็น