คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่4++75%
อนที่4++75%
ศศินาเปิประูลารถอัวอาเียนนหมพุ
หลัสปอร์หรูอสนิทภายในรั้วอิสีเลือนแ็แร่
เอาับรถปาไปมาบนท้อถนนนเธอเวียนศีรษะไปหม
“น้ำ!”
ใบหน้าเผือสีเยึ้นมอเ้าอมือหนา้วยวามเหลือเื่อ
เาถือวน้ำ ยืนอยู่เีย้าเธอ้วยใบหน้าที่เ็บอาารรัเียไว้เบื้อลึ
มือเ้ๆ ัๆ ยึ้นราวไม่รู้ว่าวระ้อลูบหลัเธอ หรือทำอย่าไร่อี
“อบุ่ะ” ศศินารับวน้ำไปบ้วนปาและื่มล้าอ
่อนที่เธอะเริ่มสอส่อสายาสำรวไปรอบๆ
พื้นที่ห่าไลาัวเมือที่ใ้เวลานั่รถร่วมั่วโม “ที่นี่ที่ไหน”
เธอถอยหลัห่าาเาอย่าไม่วาใ
มีบ้านพัาอาาศสร้า้วยอิแทั้หลันาไม่ให่โนเินไป
เธอิว่าน่ารัำลัพอี สวนพฤษาแ่สวยามิแนวเาที่เรียรายอยู่ทา้านหลัและรอบทิศอสายา
มีายวัยลาน้าวเินออมาาบ้านแสนอบอุ่นที่เธอลวามเห็น
รมายัทิศอเธอและเอา
“ันถามว่าที่นี่ที่ไหน”
“สเปน” เาอบสั้นๆ
เธอถลึา “ันรู้แล้ว่ะว่าประเทศสเปน
แ่นี่มันส่วนไหนอรุมาริัน ันะลับฤหาสน์โรริเว
บอันมาว่าะหารถเ้าเมือไ้าที่ไหน”
“ทิวาสวัสิ์รับุเน”
ราฟาเอลียิ้มว้าให้เธอ “ยินี้อนรับนะรับมิส...”
เธอไม่อบเพราะไม่ไ้อยาผูมิร
รวมถึมาเยือนสถานที่วิเววัเวนี้้วย แ่เป็นเอาที่อบแทน
“ศศินา...
เธอื่อศศินาราฟ”
“อโทษนะะ
ันะหารถลับเ้าเมือไ้าที่ไหนุราฟ” เธอเลือที่ะอวาม่วยเหลือานแปลหน้ามาว่าเว้าวอนนไร้หัวใเยี่ยเาไปส่
“ที่นี่ไม่มีรถเ้าเมือหรอรับุผู้หิ
มีแ่ป่าับเาเท่านั้นแหละ” ราฟาเอลอบยิ้มๆ
“ไ้ยินที่ราฟพูแล้วใ่ไหม
ทีนี้็อย่าทำัวมีปัหาับัน”
“ไม่นะ
ยัไัน็ะไม่อยู่ที่นี่เป็นอันาแน่ ันะลับเ้าเมือ ไ้โปรเถอะุเน
พาันไปส่ที”
เอาว้า้อมือเรียวึ้นับ “เ็บเสียไว้ไปทำอย่าอื่นน่าะีว่านะ
ันแ่แนะนำ” เาระาร่าเล็เินเร็วามเ้าไปในัวบ้าน
“ปล่อยันนะเน
นีุ่ะทำบ้าอะไรอุ ปล่อยันนะ”
เอาปล่อยมือเธอลบริเวห้อนั่เล่น
“มีอะไรให้ทำไม่มาหรอ
ื่มไวน์ไหม”
“ันไม่ื่มแอลอฮอล์”
เธอแผเสีย
“ถ้าอย่านั้นะเอาอะไรล่ะ”
“ลับฤหาสน์โรริเว่ะ”
เธอยื่นำา
“เสียใ!” เอาเินออไปาห้อนั่เล่น เาลับเ้ามาอีรั้พร้อมมันานียาไวน์
ราฟาเอลไม่ไ้ามเ้ามาในบ้านพัาอาาศ้วยัน แ่เลี่ยที่ะเ้าป่าแทน “ราฟบอว่าันะพูเ่เสมอ หลัาื่มนี่แล้ว”
เธอออะพริบามอเา้วยท่าทาะบึะบอน
“นี้ลา”
“็อาะริ”
เาไม่เถีย “ื่มไหมล่ะ
มันะ่วยให้ทุอย่าีึ้น”
ศศินาส่ายหน้า “ันไม่เ้าใว่าุทำแบบนี้ทำไมัน
มีอีหลายวิธีหาุ้อารเรียร้อวามสนใามีอา โยไม่้อทำให้นอื่นอย่าันเือร้อนไป้วย”
เาระไวน์ในแ้วึ้นื่มพรว “ันเนี่ยนะเรียร้อวามสนใามีอา”
พ่นลมหายใแรๆ ึ่เยาะ “เธอสนิทับราอูลมานานั้นเลยเหรอ”
“ราอูลเป็นผู้ายอบอุ่น่ะ
เาเป็นันเอสุๆ ไม่ว่าใร็้อสนิทสนมับเาเป็นเรื่อธรรมา” รอยยิ้มสใสปราึ้นเมื่อนึถึภาพเ้าอวาสีเียวมร
“ันไม่เยเห็นว่าหมอนั่นะมีเสน่ห์รไหนเลย”
นหัวเสียปรารภ
เธอหลิ่วามอเา “็เพราะโลอุมันเป็นสีเทานี่ะ
ถามริเถอะุเยมอเห็นอะไรีๆ ในัวนอื่นบ้าหรือเปล่า
อย่าหาว่าันสอนโน้นสอนนีุ่้น้านเลยนะ
ำแพสูภายในิใุำลัะทำใหุ้ลายเป็นนาบอ
เื่อันเถอะว่าถ้าุยัไม่เปลี่ยนแปลัวเอ
สัวันุ้อเสียใับสิ่ที่ไ้ทำผิพลาลไป”
เอาลุาเ้าอี้รมาหยุเบื้อหน้าเธอ
“อีแล้วนะศศินา”
เาส่ายหน้าเหมือนเวทนา แ่สายาเ้าเล่ห์ส่ผลให้เธอรั่นร้ามมาว่า
“ทำไมะ”
“็ใ้เสียผิที่ผิเวลาน่ะสิ”
เอาโน้มัวลร่อมอยู่เหนือเรือนร่าเล็บนเ้าอี้หวาย
ใ้มือ้าหนึ่หัวไหล่ล็อัวเธอไว้เบื้อล่า มืออี้าับปลายามนประอใบหน้าเธอึ้นสบา
“ยะ...อย่านะ”
ไม่ทันเสียแล้วสำหรับำทัทาน เอาแนบริมฝีปาลบนลีบปานุ่ม
ลิ่นเอรี่ไวน์รุ่นๆ าปลายลิ้นาระหวัไล้เลียไปรอบลีบปานุ่ม
ประาศิพวแ้มให้เธอเผยอริมฝีปาออาันพลาแทรัวเ้าไปในนั้น
มอมเมาุมพิหวานหยนหิสาวร้อรวราไม่เป็นภาษา
เาอ้าปาูบเธออย่าหิวระหาย มีวามรู้สึหลาหลายปะทุึ้นระหว่าที่สอเรียวลิ้นประสานันอย่ารัวน
แม้เาะเป็นฝ่ายเินหน้าอยู่ามลำพั
หยาน้ำายัเป็นอีหนึ่สิ่ที่ทำให้รสาิอุมพิไม่ล่อลอยนเินไป
เาไม่ไ้หลับา แ่เ้าอมือเล็ที่ำลัทุบีเาอย่าบ้าลั่หลับาสนิท เธอออำสั่ให้ร่าาย่อ้านเาทุทา
เอาสอมือไปทา้านหลัท้ายทอย
ัวเธอแนบสนิทเ้าหา ูบเล้าริมฝีปาอวบอิ่มหนัๆ อย่า่อเนื่อ
ระทั่วามปรารถนาทั้หมแล่นพล่านลสู่หว่าา
“มันานียาเป็นไวน์ที่รสาิีว่าไหม”
เาพูลอยๆ ึ้น ยัร่อมายเธออยู่อย่านั้น
“เลว!” ฝ่ามือเรียวฟาลบนใบหน้าายหนุ่มเ็มแร “ันเลียุนี้ลา”
เอาใ้ปลายลิ้นันระพุ้แ้มที่ยัาๆ
อยู่ วาอเาแ็ร้าวและุันึ้น
“เธอเลือะาีวิอัวเอแบบนี้เอนะศศินา”
ไม่เยมีผู้หินไหนล้าบหน้าเา
แถมยัแสท่าทารัเียในสัมผัสอเามาเท่าเธอมา่อน ศศินาียิ้มหวานแ่ปล่อยให้ราอูลับมือถือแน้วยวามเ็มใ
แ่เธอลับทำให้ร่าายอเาั่้า้ำแล้ว้ำเล่าเพราะวามปรารถนาที่มี่อเธออย่านั้นเหรอ
เายัไม่ลืมประโยสนทนาที่ไ้ยินาห้อมีอาในวันนี้
ศศินาือหุ่นเิที่มีอาหลอให้เ้ามาอยู่ในีวิเาเพื่อปั่นหัว และบารแทนมีอาที่ไม่มีสิทธิ์ทำอย่านั้น
“ไม่นะ...”
เอาหัวไหล่เธอ้วยมือ้าเียว
่อนะใ้มืออี้ายวไวน์ึ้นพรวๆ
เาแนบริมฝีปาลบนเรียวปาที่เริ่มบวมเ่ออีรั้
ูบเธออย่าหนัหน่วและาบ้วว่าหนแร
เรียวลิ้นหนาแทรลึเ้าไปหมายะมอมเมาหิสาว้วยแอลอฮอล์และริมฝีปาอเา ใ้ท่อนาแร่แยเรียวาสลัเสลาออพลาหว่าาแ็ึแนบลบนวามอ่อนนุ่มอเธอ
“ูบอบันสิศศินา
ันบอใหู้บัน” เาเยหน้าึ้นล่าวประิใบหูเธอ
ำพูแ็ระ้า แ่น้ำเสียระหายหิวและอ่อนนุ่มลว่าเย
เธอส่ายหน้า
มือเรียวออแรผลัไสแผอแร่ที่ไม่มีปิิริยาไหวิอันใ่อารระทำอเธอ
“ปะ...ปล่อยัน”
มือหนาลูบไปามใบหูเธอ
นระสัน่านไปหม
“ันหยุไม่ไ้แล้ว”
เาประอวหน้าเธอไว้ “สบาันศศินา
บอันมาว่าเธอเยหรือไม่เย”
“ันอร้อ...”
เธอส่ายหน้าทั้น้ำา ใบหน้าหลบหลีสัมผัสาเาเป็นพัลวัน
“็ำลัะ่วยอยู่
อบำถามมา่อนสิ”
เอาอ้าปาหายใเมื่อเธอื้อรั้นว่าที่ิ
ศศินาไม่อบนอาสะบัหน้าส่ายไปมา สมออเาประมวลผลอย่ารวเร็วว่ารสุมพิอเธอนั้นมือใหม่เินไป
เธอปรับลมหายใไม่ไ้ ัวสั่นเทาทุรั้ที่เายับเ้าใล้ มือหนาเอื้อมว้าวไวน์มาถืออีรั้
สายเินว่าะับเพลิปรารถนาที่ปะทุึ้นแล้ว
เาเลียวามั่้าและเาะไม่ทนับมันเป็นอันา
สาบานว่าเาะอบแทนให้เธอมีวามสุไป้วยัน แ่อา้อมีัว่วยสันิ
ในเมื่อศศินาไม่ยอมให้วามร่วมมือ
“อ้าปา
นี่เป็นวิธีเียวที่ะทำให้เธอมีวามสุนะ”
“ยะ...อย่านะ”
“ะไ้มีวามสุไป้วยัน”
พูห้วนๆ
พลาบีบพวแ้มรอไวน์เ้าไปในปาหิสาว เาใ้มือปิปาบีบบัับให้เธอลืนลไป
นี่เป็นทาออเียวที่สามารถทำไ้ในอนนี้
ในอนที่ทุอย่าถลำลึและสายเินว่าะหยุยั้
ฝาิามผลานเรื่อ สวาทรัเมียแถม ้วยนะะสาวๆ
ีพิมพ์ สนพ โรแมนิ วาำหน่ายแล้วในราา 159 บาท หาื้อไ้ทา7-11 ทั่วประเทศ หรือเว็ปไ์ สนพ ่ะ
http://www.romantic-publishing.com/p/27
อ อมเม้น Vote Favorite ให้ำลัใัน้วยนะะ
ิามผลานอื่นๆ หรือแวะไปพูุย ทัทายันไ้ทาแฟนเพ Mattaneeya Author
หรือเฟสบุ๊ มัทนีา ยลนภา ่ะ
https://www.facebook.com/pages/Youvai/452109254871644?ref=hl
ความคิดเห็น