คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 2 หมอหัวใจ ไม่รู้ใจตัวเอง (5)
“ทานี้โยลา”
แววาอโยลาเปล่ประายหลัไ้ยินำพูอนเป็นบิา แ่ยัไม่ทันไ้อบโ้อะไร ลุ่มเพื่อนที่ออันเินเ้ามา็ึวามสนใทั้หมอโยลาไป เธอสวมอนเป็นบิาและมารา ่อนะแยัวไปปาร์ี้ับเพื่อน่อ
“ุสนใะไปทาน้าว้วยันไหมเน ผมอโ๊ะไว้แล้วนะ” เาเอ่ยวน
“เิุินไปนเียวเถอะ แล้วบอไว้่อนเลยนะ อย่ามาให้วามหวัลมๆ แล้ๆ ับลูสาวันเรื่อหมอเบนไปวันๆ นะ ุ้อทำให้สำเร็้วย”
“ผมรับรอเลย ว่าโยลาะ้อไ้แ่ับหมอเบนแน่ ว่าแ่ถ้าผมทำสำเร็ ุะให้โอาสผมไ้แ้ัวหรือเปล่าล่ะเน”
“ึ้นอยู่ับว่าุะทำไ้ไหม”
เนนาโบมือลา พลาหมุนัวเินไปยัลานอรถ โยลอ์มอสะโพอวบอั๋นออีภรรยาไปนลับสายา เาและเธอบันไม่สวยสัเท่าไหร่ สมัยหนุ่มๆ นอาบ้าานแล้ว เา็ยัเ้าู้มั่วสาวไปทั่ว นเธอัสินใแยทาัน แม้ะพยายาม้ออืนีมานาน แ่เธอ็ไม่ยอมใอ่อน่ายๆ เลย
หลัาที่ิลเวียรปาาเ็นสัาื้อรมธรรม์หลัวามายาบริษัทอเธอ อิราห์็รู้สึราวับส้มหล่นทับ เธอไม่ิเลยว่าประันที่เื่อนไเยอะและูับ้อนะาย่ายนานี้ แ่็ีเหมือนัน อย่าน้อยเธอะไ้มี้ออ้าเ้ามาป้วนเปี้ยนที่วอร์หัวใอี
อิราห์ย่ารายอย่าเื่อ้า วาสายาเหลียว้ายแลวามอหาเป้าหมายอเธอ นายแพทย์อาวุโสโยลอ์ เเรส แ่็ไม่พบแม้แ่เาอเา นอเสียพยาบาลวัยึที่ยืนั้าวาทาเธอ พร้อมปรายสายามอเธอั้แ่ศีรษะรปลายเท้า แววาอนาเ็มไป้วยำำหนิ และไม่อบเธออย่าัเน
“ยัลับไม่ไ้นะะ” นาเอ่ยน้ำเสียราบเรียบ
“ทำไมล่ะะ” เธอเลิิ้วสูึ้น
“ุหมอเบเนิ์เิใหุ้ไปพบที่ห้อทำาน ทานี้่ะ”
ใบปริาือวามภาภูมิใอนส่เรียน ะริัที่เาล่าวันมา เพราะใบหน้าอโยลอ์ในอนนี้ื่นมื่น เือบเท่าานาวเทียม วาที่เ็มไป้วยร่อริ้วรอยภายใ้รอบแว่นสะท้อนถึวามสุสมที่อยู่ภายในิใ มุมปาอเายสูอยู่ลอเวลา มอบุรสาวที่สาวสวมุรุยและหมวรับปริาริ่เ้ามาหาเาและอีภรรยา
“อยนานไหมะุพ่อ ุแม่” เธออ้าแนโอบอเาและแม่อเธอเอาไว้แน่น
“อันที่ริแล้ว็ไม่นานหรอ้ะลูรั ส่วนพ่ออลูน่ะเพิ่มาถึเมื่อี้นี่เอ” เนนาเหลือบสายาไปทาโยลอ์เิำหนิ เาสายว่าเวลานัหมายไปราวรึ่ั่วโม โีอธิารบีใ้เวลาล่าวอวยพรในพิธีบนานว่าาราเวลาำหน ไม่ั้นบุรสาวอนา้อรออยผู้ายที่เรียว่าพ่ออีามเยเป็นแน่
“็เพราะว่าพ่อแวะื้ออไม้มาแสวามยินีับลูไล่ะโยลานเ่อพ่อ” โยลอ์ู่ออไม้ที่เอา่อนไว้ทา้านหลัมารหน้า บุรสาวอเายิ้มว้า
“สวยัเลย่ะพ่อ”
“มาถ่ายรูปรวมันีว่า นี่พ่อเรียมล้อมา้วยนะ” เาูล้อฟิลม์ที่ห้อยอึ้นมา
“ุถ่ายับลูเถอะ เี๋ยวันะถ่ายให้” เนนารีบรุปิเสธ
“ไม่เอาสิะแม่ นี่วันสำัอหนูเลยนะะ หนูอยามีรูปรอบรัวโพส์ลโเียล เรามาถ่ายรูปันนะะแม่” โยลาหันมาะพริบาพร้อมทำเสียอออ้อนใส่นเป็นมารา
“็ไ้ๆ ลูมายืนรลาเลย้ะที่รั”
เนนาเยิบให้บุรสาวแทรัวเ้ามาระหว่าลา ใบหน้าอนาและอีสามีนาบ้าอยู่ที่แ้มทั้สอ้านอเธอ โยลอ์ยื่นแนออไปทา้านพลานับและัเอร์ถ่ายภาพ ่อนะเปลี่ยนท่าทาไปมาราวห้าภาพ้วยัน
“เราไปทาน้าวัน่อีไหมลูรั พ่ออร้านอาหารเอาสำหรับลอวามสำเร็อลูแล้วนะ”
“พ่อไปับแม่สอนไ้ไหมะ พอีว่าหนูมีนัไปปาร์ี้ับเพื่อนๆ แล้วน่ะ่ะ” โยลาทำหน้าเื่อน
“แล้วเรื่อเ้าไปสมัรานที่โรพยาบาลโฟลรอ์ล่ะ ลูพร้อมะเ้าไปเริ่มานเมื่อไหร่ พ่อะไ้่วยุยับหมอเบนเอาไว้ให้”
“หนูอพัสัเือนไ้ไหมะพ่อ หนูยัไม่อยาเริ่มทำานเลย บาทีหนูอาะไปเที่ยวรอบโละ่อน” เธอเอนอบไหล่อนเป็นบิา หลัพลัวันประันพรุ่ที่ะเ้าไปทำานในโรพยาบาลโฟลรอ์มาั้แ่สมัยฝึาน
“เื่อพ่อสิลูรั ถ้าลูพลาหมอเบนไป ลูะพลาผู้ายที่ีที่สุในีวินี้ไป้วย”
“ทานี้โยลา”
อำลัใเล็ๆ ให้ัน้วยนะะ
เปิอนิยายทำมือรอบพรี่ะ
ามอ่านเรื่อราวอนพี่ ระูลโฟลรอ์ ไ้ทา Ebook เลย่ะ
ส่วนใรที่อยาะเ็บเล่ม เหลือไม่เยอะแล้วน้า รีบำ้า
|
|
ความคิดเห็น