ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    +พิลึกรักอลหม่านจากฟากฟ้า+ [yaoi]

    ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7 (หลังจากดองไว้นานแสนนาน.....)

    • อัปเดตล่าสุด 2 มิ.ย. 50


    ในร้านอาหารขนาดเล็กตกแต่งสไตล์คอฟฟี่ช็อบ ผู้คนประปรายนั่งอยู่ตามโต๊ะในส่วนต่างๆของร้าน แต่โต๊ะที่ดูจะดึงดูดสายตาของคนทั้งใน และ นอกร้านมากที่สุด คงไม่พ้น โต๊ะในสุดที่มีหนุ่มหล่อ (และน่ารัก) 4คน นั่งอยู่เป็นแน่

     

    ฮะๆๆๆๆ เสียงหัวเราะสนุกสนานของคน 2 คน ที่นั่งคุยกันอย่างถูกคอ อย่างสโนว์กับซาเนียร์ ที่นั่งอยู่ติดกัน ตอนแรกทั้ง 4 กะจะทานอาหารเที่ยงเลย แล้วเดินยาว แต่ ซาเนียร์กลับเสนอขึ้นมาว่า ให้แค่แวะทานรองท้อง กินไปเล็กน้อยๆก็พอ เดี๋ยวเย็นค่อยไปต่อที่ผับแถวนั้น เป็นการฉลองปีใหม่ ทั้งหมดจึงได้มานั่งตากแอร์อยู่ในร้านคอฟฟี่ช็อปแห่งนี้

     

    สโนว์สั่งไอศกรีมรสช็อคโกแลตชิบแก้วทรงสูง ราดท็อปปิ้งฉีดครีมครบเซ็ตมากิน ซาเนียร์ก็เหมือนกัน เพียงแต่เป็นไอศกรีมรสสตรอเบอร์รี่แทน บิวสั่งแค่กาแฟคาปูชิโน่ร้อนมาแก้วหนึ่ง ส่วนโนอาร์เป็นช็อคโกแลตร้อน

     

    สโนว์กับซาเนียร์คุยกันไปกินกันไปอย่างถูกคอ ราวกับว่าสนิทกันมาซัก 10 หรือ 20 ปี -*- บิวมองออกไปนอกร้าน ส่วนโนอาร์ก็นั่งยิ้มๆไปกับการคุยกันของร่างบางทั้ง 2

     

    ...............

     

    อ๊ะ โนอาร์ร้องขึ้น เมื่อมองเห็นคราบครีมที่ติดอยู่ตรงแก้มของสโนว์

    หือ? สโนว์หันมามองเจ้าของเสียงอย่างสงสัย มีไรเหรอ?

    โนอาร์โน้มตัวเข้าใกล้ ไม่ให้สโนว์ตั้งตัว แล้วก็.....

     

    แผล่บ.......

     

    ลิ้นสากเลียแก้มเนียนอย่างกับว่าจะทำความสะอาด นัยน์ตาสีน้ำตาลเบิกกว้างอย่างตกใจ ไม่แพ้กับนัยน์ตาสีเขียวของคนที่เห็นระยะประชิดอย่างซาเนียร์ บิวที่ทำเป็นมองนอกร้านตลอดเวลา ยังหันกลับมามองหน้าเหวอ !

     

    เปื้อนน่ะ ^^” คนที่อ้างว่าทำความสะอาดเอ่ยทันทีที่จัดการคราบครีมเสร็จ โนอาร์ก็ผละออก รอยยิ้มกวนโทสะประดับบนปาก ก่อนจะใช้ลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองอย่างพึงพอใจ

    อ่ะ............0๐0//////////// ใบหน้าหวานของสโนว์ขึ้นสีเรื่อ ปากจะต่อว่า แต่พูดไม่ออก เลือดสูบฉีดไปทั่วใบหน้า มือบางจับส่วนที่ถูกล่วงเกินอย่างตระหนก ในใจยังเต้นระรัว

     

    ............หน้าด้านกว่าที่คิดแหะ............. ซาเนียร์คิดพลางหันกลับไปจัดการไอติมตัวเองต่อ แล้วนัยน์ตาสีมรกตก็ต้องเบิกขึ้นเมื่อตระหนักถึงรังสีอำมหิตจากอีกคน...

     

    พลั่ก!!!

     

    คนผมดำคว้าคอเสื้อโนอาร์อย่างหาเรื่อง นัยน์ตาสีดำฉายแววโกรธเคืองอย่างเห็นได้ชัด

     

    แก!!!!” บิวคำรามลั่น คนในร้านหันมามองอย่างตกใจ ต่างกับโนอาร์ที่ยังจ้องตอบด้วยสายตากวนอวัยวะเบื้องล่างสุดอย่างแรง =[]=

    อะไรกันๆ...... โนอาร์เอ่ยเสียงทีเล่นทีจริง หาเรื่องกันเหรอครับ คุณ เพื่อน รอยยิ้มมุมปากกระตุกขึ้นอย่างท้าทาย มือหนาของบิวกำหมัดเงื้อขึ้นสูง

     

    หยุดนะ!” สโนว์ตะโกนขึ้นในที่สุด ทั้งยังลุกพรวดขึ้นมา มือบางคว้าจับหมัดที่ยังลอยค้างอยู่กลางอากาศของบิวไว้แน่น  

    อารมณ์เสียอะไรน่ะบิว ปกตินายไม่ได้เป็นคนแบบนี้นี่!” ร่างบางเอ่ยอย่างเหลืออด บิวหน้าถอดสี ค่อยๆลดมือลง พร้อมกับปล่อยคอเสื้อของโนอาร์

     

    ......เออ............ โทษที............ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนละกันนะ บิวกล่าวเสียงเรียบ ก่อนจะหันหลังจากโต๊ะแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำหลังร้าน

     

     

    .............บรรยากาศมาคุพึงบังเกิดในบัดดล...............

     

     

    เดี๋ยวผมไปดูพี่บิวให้นะฮะ ซาเนียร์เอ่ยขัดบรรยากาศมาคุที่เกิดขึ้นก่อน

     

    พอเนียร์เดินลับไป สโนว์ก็แหวขึ้น

     

    แกก็ด้วยนั่นแหละโนอาร์!” ร่างบางหันมาแขวะ กวนส้นตึกเค้าดีนัก ไม่โดนต่อยก็บุญขนาดไหนแล้ว!”

    ต่อยก็ต่อยมาดิ กลัวไรล่ะ บู่ =3=” โนอาร์ว่าทำหน้าบี้ (หา? - -*) แล้วทิ้งตัวลงนั่งกระดกช็อคโกแลตร้อนที่เหลืออยู่อย่างไม่ใส่ใจ

     

    แล้วความเงียบก็เข้าปกคลุมอีกครั้ง..........

     

     

    ในห้องน้ำ..................

     

     

    ร่างสูง เจ้าของเรือนผมสีดำ ยืนโค้งอยู่ มือหนายันอ่างล้างหน้าไว้

    ซ่า...........

    น้ำเย็นถูกตักขึ้นลูบหน้า เปลือกตาเปิดขึ้นช้าๆ ค่อยๆเผยนัยน์ตาสีนิลที่ฉายแววว้าวุ่นในใจ...............

     

    ..................ไอ้หัวแดงนั่น.....................

    .................สิ่งที่เขาอยากจะทำหับสโนว์มาตลอด.................แต่ไม่กล้า.................

    ..........มันกลับทำได้หน้าตาเฉย!!!.....................

     

    ปึก!

     

    กำปั้นทุบลงตรงขอบอ่างล้างหน้าสีขาวสะอาด............พลันเสียงหนึ่งก็เข้ามาขัดความคิด

     

    ระวังจะทำอ่างล้างหน้าร้านแตกเอานะครับ^^………”  บิวเงยหน้ามองในกระจกเงา เห็นใบหน้ายิ้มแย้มของเนียร์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง มือบางยื่นผ้าเช็ดหน้าผืนสีขาวเข้าใกล้ .....พี่บิว

    มีอะไร บิวยืดตัวขึ้น หันกลับมาหาเนียร์แล้วทิ้งน้ำหนักตัวลงบนขอบอ่างเล็กน้อย

    เย็นชาจังนะฮะ = =….” ร่างเล็กว่า พลางเดินเข้าใกล้ แล้วถือวิสาสะเอาผ้าเช็ดหน้าในมือลูบหน้าร่างสูงอย่างแผ่วเบา

     

    เพียะ!

     

    ทันทีที่ผ้าผืนนั้นสัมผัสใบหน้า บิวก็ปัดมือบางนั้นออกอย่างไร้เยื่อใย

     

    แกน่ะ รู้จักกับไอ่หมอนั่นใช่มั้ยล่ะ.............................. บิวพูดทิ้งช่วง ไอ่ อาร์ อะไรนั่น

    อา........... ก็รู้จักสิครับ...........เนียร์กล่าวเรียบๆ สะบัดผ้าเช็ดหน้าของตน ก่อนจะบรรจงพับแล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกง พี่อาร์เป็นลูกพี่ลูกน้องของผมนี่นา............. แล้วยัง..............

    ยัง.........??

    เป็นแฟนของพี่สโนว์ด้วย ^^” ซาเนียร์กล่าวหน้าระรื่น...........

     

    ปึง!!!!!!!!

    โอ๊ย!!!!”

     

    ร่างบางถูกผลั่กกระแทกผนังกระเบื้องของห้องน้ำอย่างแรง โดยมีลำแขนของบิวกั้นขนาบข้าง

     

    ทำอะไรน่ะ!!!”

    ว่า อะไรนะ............ บิวพูดเสียงเครือ............

    หา

    เมื่อกี้นี้ แกว่าใครเป็นแฟนใครนะ..........

     

    รอยยิ้มอย่างผู้มีชัยพลันปรากฏบนริมฝีปากบาง.........

     

    อ้อ............ ก็.......... พี่อาร์ กับพี่ สะ............โอ้ยยยยย...........มือบางถูกบีบอย่างแรงโดยฝีมือของบิว แรงจนทำให้ซาเนียร์ต้องหน้านิ่ว...............

    อย่าพูดประโยคนั้นให้ชั้นได้ยินอีกนะ............ไอเด็กผี - -*

     

    บิว ปล่อยเนียร์ให้เป็นอิสระ แล้วหันหลังจะเดินจากไป แต่ก็ต้องหยุดกึก กับข้อความที่เสียดแทงใจ

     

    พี่บิวเอง ก็ชอบพี่สโนว์งั้นสินะฮะ ร่างบางพูดตรงๆ คนที่ดีแต่เก็บไว้ในใจคนเดียวน่ะ ไม่มีวันได้ครอบครองหรอกฮะ

     

    ......... ร่างสูงหันกลับมามอง....... ร่างบางยังคงยิ้มระรื่นอย่างเสแสร้ง.........

     

    วันนี้ที่พี่อาร์ทำน่ะ ผมว่าไม่ผิดหรอกฮะ เนียร์ว่าต่อ แล้วก็ ถ้าจะโทษใครล่ะก็........ ผมว่า พี่บิวโทษตัวเองเถอะฮะ ที่ไม่ยอมพูดกับพี่สโนว์ตรงๆ ..........

     

    ...........จะมาคอยหึงหวงเวลาที่ถูกแย่งไปแล้วน่ะไม่มีประโยชน์หรอกฮะ.............

     

    แบบนี้มันก็ไม่ต่างไปจาก............ พวกหมาขี้แพ้ แล้วชวนตี........ ดีดีตัวหนึ่งเท่านั้นล่ะฮะ............

     

    บิวยืนนิ่งที่หน้าประตูทางออก ซาเนียร์เดินสวนออกไป

     

    ผมไปล่ะนะฮะ.................

     

     

    แกร๊ก.................... ปึง........................

     

    ร่างบางเดินออกไป ทิ้งให้บิวยืนค้างอยู่คนเดียว

     

    .....................................

     

    ระหว่างทางเดินไปสู่ตัวร้านด้านหน้า .... เสียงใสก็พึมพำกับตัวเองด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ

    ชักจะสนใจซะแล้วสิ...................พี่บิว.............

     

    ........................

     

     

    ............................



    +++++++++++++++++++

    ขออภัยที่หายกบาลไปร่วม 3 เดือน T^T มันมาอัพแล้วครับท่านนนนนนนนนน \T^T/
    ยังคงเอกลักษณ์ด้วยการไม่มีพิสูจน์อักษร (พิมพ์ผิดบาน) เช่นเคย *-*/
    ฝากไว้ด้วยนะคร้าบบบ

    ***หมายเหตุ เรื่องนี้ มันเกิดช่วงปีใหม่นะขรับ *0*/........ (นี่เลยปีใหม่มาครึ่งปีและ .... - -*)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×