คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : chapter 6
บนรถเมล์สีส้ม แม้อากาศภายนอกจะถือว่าค่อนข้างเย็น แต่ในรถก็ยังเปิดแอร์กระหึ่ม คนในรถประปราย เพราะเส้นทางนี้ไม่ค่อยมีคนจะได้ใช้ นับรวมๆคงมีไม่ถึง 10
เบาะเดี่ยวเรียง 3 ฝั่งคนขับ มีเด็กหนุ่ม 3 คนนั่งเรียงกัน จนทำให้ผู้หญิง(รวมไปทั้งผู้ชาย)บางคนที่อยู่บนรถ รวมไปถึงกระเป๋ารถเมล์หันมามองเป็นระยะๆ
2 คน หล่อเลิศ อีกคนน่ารัก จนที่ขนาดว่าถ้าไม่สังเกตหน้าอกคงคิดว่าเป็นผู้หญิงอย่างแน่นอน (นี่ล่ะสาเหตที่มีผู้ชายหันมามองด้วย - -“)
สโนว์นั่งแบบหันข้างให้พนักพิง และกำลังคุยกับบิวอย่างออกรส (ไม่รู้มันจะคุยอะไรกันนักหนา /โนอาร์)
ซักพักสโนว์ก็หันกลับมาทางโนอาร์ นัยน์ตาสีฟ้าเบือนไปสบ ราวกับจะถามว่ามีอะไร ร่างบางเอาคางเกยตรงพนักพิงเก้าอี้ของโนอาร์ เขามองตามอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะเอี้ยวตัวมาทางสโนว์
“มีอะไร” เขาถามตรงๆ ร่างบางเงยหน้าขึ้นมา คนครึ่งแมวมองการกระทำนั้นอย่างสงสัย ก่อนที่นัยน์ตาสีน้ำตาลจะเบิกโพลงราวกับนึกอะไรบางอย่างได้
“อ้อ คือ จะถึงแล้ว เออ...นั่นแหละ ที่จะบอก” สโนว์พูด แก้มใสๆขึ้นสีแดงน้อยๆ เพราะตัวเขาเองนั่นแหละเผลอมองนัยน์ตาสีฟ้าคู่นั้นนานเกิดไป -- --“” ก่อนจะยืดตัวขึ้น กลับไปนั่งท่าเดิม แล้วหันไปทางบิว (ผู้ซึ่งเก็บรังสีอำมหิตอย่างแนบเนียน)
โนอาร์หันกลับไปนั่งท่าเดิม พลางทบทวนการกระทำของสโนว์อยู่พักใหญ่ ก่อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จะระบายบนริมฝีปาก
คนผมดำลุกจากที่นั่งนำไปก่อน ไม่วายจะส่งสายตาโหดๆมาท่างเจ้าครึ่งคนครึ่งแมวที่นั่งทำหน้าอารมณ์ดีอยู่ สโนว์ลุกตาม แต่มือของโนอาร์ก็คว้าไว้ นัยน์ตาสีฟ้าแป๋วขึ้นทันใด ก่อนจะกระซิบคำอ้อนที่ทำให้สโนว์หน้าแดงก่ำ แล้วบิวต้องควันออกหู
“จูงมือเค้าลงไปหน่อยสิที่รัก” ไม่ว่าเปล่า มืออีกข้างโอบรอบเอวบาง พวกสาวๆบนรถมองกันตาไม่กระพริบ พลางกระซิบกระซาบวี้ดว้ายกันใหญ่
“เฮ้ยๆ อย่าฉวยโอกาสเซ่ บนรถเมล์นะเฟ้ย” คนถูกฉวยโอกาสโวยวาย ใบหน้าที่แดงอยู่แล้ว กลับแดงก่ำขึ้นไปอีก เมื่อก้มลงไปสบกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่กระชากใจของแมวแสบ
นัยน์ตาสีน้ำตาลฉายแววมึนงงระคนตกใจ หัวใจของสโนว์เต้นระส่ำยิ่งกว่ากลองชุดรัวกลองบีท 200 (เว่อร์ไปติ๊ดส์)
“หึ” โนอาร์หัวเราะในลำคอสั้นๆ นัยน์ตาสีฟ้าเบือนไปทางอีกคนที่กำลังยืนข่มตาสงบจิตสงบใจอยู่ตรงประตูรถ ก่อนจะกลับมามองร่างบางในอ้อมกอด
............อืม....ว่าจะกอดแกล้งไอ้หมอนั่นเฉยๆ..... แต่ว่าตัวนุ่มนิ่มเกินคาดแฮะ............
โนอาร์คิดพลางยิ้มแก้มแทบปริ เขาคลายวงแขนออกช้าๆ แล้วกุมมือของสโนว์ไว้ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้น
“ไปกันเหอะ ^^” โนอาร์ยิ้มกว้าง
“อะ...อือ...” ร่างบางก้มหลบกระอ้อมกระแอ้มตอบ ทำท่าจะเดินหนี แต่เพราะมือมือรั้งข้อมือตัวเองไว้ จึงได้แต่ดึงร่างสูงให้เดินตามมาด้วย
ปฏิกิริยาของสโนว์ต่อโนอาร์แบบนั้นยิ่งทำให้เครื่องหมายโกรธบนหัวบิวเพิ่มเป็นทวีคูณ -*-
เอี้ยด....... ฟึ่บ.......
รถเมล์ชลอความเร็ว จนหยุดอยู่ตรงป้ายรถเมล์บริเวณทางเดินต่อไปยังย่านการค้า บิวเดินปึงปังลงไป ส่วนโนอาร์ก็เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่โดยมีมือสโนว์ดึงลงจากรถไป
ฟิ้ว รถเมล์จากไป แต่อารมณ์ขุ่นมัวของบิวยังอยู่ นัยน์ตาสีนิลราวกับจะมองไม่เห็นอะไรอีกแล้วเมื่อนึกถึงภาพบนรถเมล์เมื่อครู่
พลั่ก!
“โอ้ย!”
“อุ๊บ!” บิวร้อง พลางมองคนที่ตัวเองเดินชนเพราะมัวแต่อารมณ์เสียเรื่องของ 2 คนที่เดินข้างหลัง สโนว์และโนอาร์เดินตามมาดู “ขะ..ขอโทษครับ ผมเองที่ไม่.....”
“โว้ยยยยยย เดินภาษาอะไรเนี่ย!!!!” เสียงหวานเกินชายตวาดแว้ด “ชนคนอื่นเขาเนี่ย มีตารึเปล่าห๊ะ!!”
เด็กผู้ชาย ดูจากส่วนสูงอายุไม่น่าจะเกิน 15 ปี นั่งจุ้มปุ๊กอยู่ เรือนผมสีทองยาวประบ่ายุ่งกระเซอะกระเซิงจากแรงกระแทก นัยน์ตาสีมรกตจ้องมายังบิวอย่างเอาเรื่อง
ระหว่างที่ สโนว์และบิว มัวแต่ตกใจกับเด็กที่บิวเดินชน โนอาร์กลับรู้สึกคุ้นๆชอบกล
“อ๊ะ!/ เฮ้ย!” 2 เสียงร้องพร้อมกัน โนอาร์ และเด็กหนุ่มที่บิวเดินชนชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างตกใจ
“โน.....!” คนผมทองกำลังจะพูดต่อ แต่อีกคนกลับวิ่งมาเอามืออุดปากซะงั้น โนอาร์ล็อกคออีกคนไว้
“อะไรวะ!” ร่างบางกระซิบอย่างตกใจ “ไอ้โนอาร์!”
“สวัสดีครับ - -“”” “ โนอาร์เอ่ยกระซิบตอบ เสียงเครียด “ ระ รุ่นพี่ ซาเนียร์ (ภาษาไรวะ /คนแต่ง - -“)”
“เออๆๆๆ” ซาเนียร์บ่นรัวๆ “แล้วแกมาล็อกคอชั้นทำไมเนี่ย!” คนโดนล็อกคอแหว ก่อนจะยิงฟันโชว์เขี้ยวแหลมคมพร้อมกัดทุกเมื่อ
“อ่า....คะ..คือ........”
“คนรู้จักเหรอ..โน.......เอ้ย อาร์” สโนว์ถามขัดขึ้น เมื่อเห็นปฏิกิริยาแปลกของทั้ง 2คน นัยน์ตาสีน้ำตาลไหววูบ ก่อนจะกลับมานิ่งเหมือนเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิด ส่วนบิวก็ยืนมองงงๆ อยู่ข้างสโนว์เช่นกัน
=A=”” โนอาร์เงยหน้ามองสโนว์แบบเหวอๆ
“อ่า....ก็ ไม่เชิง....”
“ฮะ ^^” เปลี่ยนมู้ดแทบจะทันที ซาเนียร์ยิ้มกว้าง ตอบแทนโนอาร์ที่อ้ำๆอึ้งๆ “ผมเป็นญาติห่างๆของเขาฮะ ชื่อเนียร์ฮะ ^^”
“อ่ะ...อ๋อ....เหรอ ^^””” สโนว์ตอบกลับ ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะลอบถอนใจเบาๆ....
“เนียนจริงนะครับรุ่นพี่ - -*” ร่างสูงก้มมองคนหัวทองที่ตีหน้ายิ้มอย่างแนบเนียน
“คนมันหัวดี” ซาเนียร์แลบลิ้นใส่ ก่อนจะเอาเท้าน้อยๆ กระทืบแรงๆบนเท้าโนอาร์จนแทบร้อง พลันหลุดจากอ้อมกอด (การล็อกคอ) ของโนอาร์ เขาก็ตีหน้ายิ้มแป้นตรงไปยังพวกสโนว์ทันที “ พี่ชาย ชื่อไรกันฮะ ^^”
“อ้อ สโนว์ครับ ^^” สโนว์ว่า ยิ้มตอบ เอามือบางงลูบเรือนผมของเนียร์อย่างเอ็นดู ซาเนียร์มองใบหน้าสวยที่เปื้อนยิ้มนั้นอย่างพินิจพิเคราะห์ พลันเหลือบไปเห็นนัยน์ตาสีฟ้าของผู้เป็นรุ่นน้องที่แทบจะลุกเป็นไฟก็พอเข้าใจ ..........ก็ว่า ท่าทางหวงนัก -*-.........
“แล้วพี่ชายล่ะฮะ ^^*” แล้วนัยน์ตาสีเขียวก็เปลี่ยนแววกระทันหัน จากยิ้มระรื่น เป็นยิ้มเสแสร้ง -*- ซาเนียร์เลิกคิ้วสูง จงใจให้บิวรู้ว่าเขาเองไม่อยากจะเสวนาด้วยซักเท่าไหร่
“บิว” เหมือนอีกฝ่ายรู้ตัว บิวตอบกลับ สั้นๆ ห้วนๆ บรรยากาศมาคุเริ่มบังเกิด
....................
เงียบกันไปพักหนึ่ง
“อ่า....” เสียงของสโนว์เอ่ยทำลายความเงียบ “....นี่มันจะเที่ยงแล้ว ไปหาของกินกันเหอะ^^”
“เหอะๆ” โนอาร์หัวเราะแห้งๆ ก่อนรอยยิ้มกวนประสาทจะประดับบนริมฝีปากอีกครั้ง “ไปหาอะไรกินกันเหอะ นะ โนว์ นะ ^^”
ร่างสูงทำออเซาะ โนอาร์เอาหน้าไซร้กับแก้มของสโนว์อย่างถือสิทธิ์ ภาพนั้นทำให้..... เส้นสมองบิวขาด ผึง! ซาเนียร์ที่ทำสงครามสายตากับบิวอยู่หมาดๆ ก็ตกใจกับอาการนั้น (เล็กน้อย)
คนผมดำ เดินฉับๆ กระชากทั้ง 2 ออกจากกันแทบจะทันทีที่ได้สติ
ซาเนียร์ที่ถือว่าเป็นคนนอกสำหรับเหตุการณ์นี้ ยืนมองการกระทำของทั้ง 3 อย่างงงๆ ครุ่นน้องของเขา เริ่มทำสงครามน้ำลายกับอีกคนที่เขาไม่ค่อยจะชอบขี้หน้า ส่วนอีกคนที่หน้าตาน่ารักๆ กลับเดินเลี่ยงตรงมาทางเขาซะงั้น
“ไปด้วยกันนะครับ เนียร์ ^^” สโนว์ยิ้มอย่างเป็นมิตร นั่นยิ่งทำให้ความคิดสนุกๆผุดขึ้นมาในหัวรุ่นพี่ของไอ้แมวซ่า ซึ่งตอนนี้เป็นญาติห่างๆ อย่างไม่รู้จบ
“ฮะ ! ^^” รอยยิ้มที่สดใสฉีกกว้าง ราวกับว่ามีแบคกราวน์เป็นดอกไม้ลอยละล่องของซาเนียร์..................
รอยยิ้มที่ทำให้โนอาร์ขนลุกซู่...........
++++++++++++++
- -"""" มัวแต่วุ่นๆเลยไม่ได้มาอัพ ขออภัยทุกท่านละกันงับ
ตอนนี้ค่อนข้างเผานะงับ อาจจะอ่านไม่ค่อยลื่นไหล หรือ พิมพ์ผิด (ก็ผิดทุกตอนอ่ะ -*- ) ก็ขออภัย งุงิ
ความคิดเห็น