คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : chapter 5
ระหว่างนั่งรอรถเมล์ที่ป้ายเดิมที่สโนว์ลงตอนมาหาบิว ทั้งสามนั่งเก้าอี้คนละตัว โดยมี บิว สโนว์ และ โนอาร์ นั่งเรียงกันตามลำดับ บิวกับสโนว์ชวนกันคุยสนุกสนาน ส่วนโนอาร์ก็ได้แต่มองเหม่อออกไปไกลก บางคราวก็เหลือบมองร่างบางข้างกายที่กำลังคุยกับเพื่อนอยู่เป็นบางครั้ง
นัยน์ตาสีฟ้าขุ่นมัวทุกครั้งที่เหลือบไปแล้วเห็นทั้ง 2 กำลังคุยกันอยู่ แม้ร่างบางจะไม่สังเกตเห็น แต่บิวเห็น พอเห็นแบบนั้น บิวก็จะยิ้มแบบผู้ชนะใส่โนอาร์ก่อนจะหันกลับไปคุยกับสโนว์ต่อ ทางโนอาร์ที่ทำอะไรไม่ได้จึงได้แต่เสเป็นมองไปทางอื่นแทน
......ทำไมต้องอยู่สภาพนี้ด้วยว้า จับจูบโชว์อีกซักทีดีมั้ยเนี่ย -*-.....
คิดกับตัวเอง แต่ก็ไม่กล้า โนอาร์มองไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็เหมือนสวรรค์ดลใจ โทรศัพท์ของบิวส่งเสียง ร่างสูงหยิบออกมารับอย่างรวดเร็ว แล้วขอตัวเดินไปคุยทางอื่น แต่ก็ไม่วายส่งสายตาอาฆาตมาทางเขา
สโนว์รีบหันหน้าหันมาหาโนอาร์ทันที แล้วเอ่ยถามสิ่งที่กวนใจมาตั้งแต่เห็นโนอาร์ที่ป้านรถเมล์ตอนแรก
สโนว์สะกิดโนอาร์เบาๆ ให้หันกลับมาคุย คนถูกสะกิดทำเพียงแค่เหลือบมอง แล้วเสกลับไปมองทางเดิม นัยน์ตาสีน้ำตาลไหววูบเมื่อถูกเมิน เจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าถอนใจเบาๆ ก่อนเอ่ย
“จะถามว่าหูกับหางหายไปไหนใช่ม้า?” โนอาร์พูดอย่างรู้ทัน พลางเหลือบมองร่างบาง “นี่ไงล่ะ” แมวเจ้าเล่ห์ว่าพลางเอามือเปิดเส้นผมให้เห็นใบหูที่เป็นเหมือนคนทั่วไปของตน ที่ใบหูมีตุ้มหูสีดำสนิทติดไว้ 3 อัน สโนว์มองอย่างสงสัยใคร่รู้ พลางเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ เพื่อที่จะได้เห็นให้ชัดๆ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็กิด again เจ้าแมวแสบ ก้มลงขโมยหอมแก้มจากสโนว์ฟอดใหญ่!
“เฮ้ย..............!” พลันริมฝีปากงามๆ ก็เกือบจะแหกลั่น ดีที่มือแมวเร็ว จึงตะปบเสียงไว้ได้ทัน พร้อมทั้งขู่กระซิบเบาๆที่ข้างหู
“อยากให้ชั้นแฉม้า...?? ว่าเมื่อเช้านี้นายโดนไรมามั่งน่ะ” โนอาร์กระซิบอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า สโนว์ได้แต่หุบปากอย่างขัดขืนไม่ได้ นัยน์ตาสีน้ำตาลช้อนมองอย่างหวาดๆ
“วันนี้ก็เป็นเด็กดีไปซักวันนะ โนว์วี่ ^^” โนอาร์ย้ำอีกครั้ง ว่าจะผละตัวออก แต่เมื่อเห็นใบหน้าน่ารักนั่นพยักรับเบาอย่างกลัวๆ ก็ทำให้เขานึกสนุก โนอาร์จึงก้มลงพยายามยามจะหอมแก้มสโนว์อีกครั้งแต่....
“เฮ้ย ทำไรเพื่อนตูฟระ!!!!” เสียงทุ้มตวาดลั่น ดีที่ป้ายรถเมล์ไม่มีคน มิเช่นนั้นอาจจะโดนสหบาทาเป็นแน่แท้
..........มารพจญจริงๆ ให้ดิ้นตาย –3- ....... (โนอาร์คิด -*- )
บิวที่เพิ่งยัดมือถือลงกระเป๋ากางเกง เดินฉับๆ มาดันหัวแมวแสบออกห่างจากหน้าสโนว์ทันทีนัยน์ตาสีนิลจ้องมองอย่างเอาเรื่อง ส่วนนัยน์ตาสีฟ้าจ้องกลับมายังมารพจญอย่างอารมณ์เสียเช่นกัน
“หอมแก้มนิดๆหน่อยๆ” โนอาร์ว่าพลางเบือนหน้าไปทางอื่นพร้อมทั้งผิวปากอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะพูดลอยๆแต่แฝงนัยมาแว้งกลับมากัดบิวจนเจ็บ จึ้ก! “ทำเป็นหวงไปได้ แฟนก็ไม่ใช่ เชอะ”
บิวทำหน้าเจื่อนๆ
วันนี้เขาวางแผนไว้ดิบดี ว่าจะพาเพื่อนรักที่เขาแอบรักอยู่ไปเที่ยวฉลองปีใหม่ แล้วบอกรักตอนขึ้นปี แบบโรแมนติกสุดๆ แค่พอสโนว์มาแล้วมีตัวพ่วงท้ายอย่างไอ้หน้ากวนบาทาหัวแดงก็ไม่ใช่ ชมพูก็ไม่เชิง ที่อ้างว่าเป็นรูมเมทเพื่อนเขามาด้วยก็อารมณ์เสียพออยู่แล้ว แถมดูจากสภาพการณ์ ท่าทางมันกะจะเปิดสงครามชิงนาง (หรือ นาย??) กับเขาซะด้วย........
คนผิวดำเสยผมทีหนึ่ง ถอนใจอย่างเซ็งๆ พลางมองไปยังเพื่อนตน
........ทั้งๆที่เขาแทบจะเอาขีปณาวุธมายิงถล่มกับไอ้คนที่ชื่อ อาร์ หรืออะไรซักอย่างนั่น แต่มันก็ยังไม่รู้ตัวอีกอ่ะนะ ....-*- ความรู้สึกช้าจริงๆ ให้เหอะ........
บิวบ่นกับตัวเอง ก่อนทิ้งตัวลงนั่ง..... ข้างสโนว์ที่เดิม
เขากับสโนว์เริ่มตั้งต้นคุยโน่นคุยนี่กันอีกครั้ง โดยเจ้าอาร์นั่งมองเหม่อออกไปเรื่อยเปื่อย
การสนทนาเป็นไปได้อย่างราบรื่น คนทั้ง 2 คุยกันหัวร่อต่อกระซิกจนอีกคนที่นั่งอยู่นึกหมั่นไส้ พร้อมทั้งภาวนาในใจว่าเมื่อไหร่รถ...อะไรนะ....รถเมล์...เออ จะมาซักที -*- โนอาร์นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย และก็ลอบมองสโนว์อยู่บ่อยครั้ง....แล้วนัยน์ตาเบื่อๆก็ต้องสุกสว่าง บวกกับหูผึ่งฟังสนทนาช่วงหนึ่งของคนทั้ง 2 ทันที
“แล้วไอ้น้องที่แกไปด้วยเมื่อคืนอ่ะ ไม่พาไปด้วยกันเหรอไง ห๊ะ?” สโนว์เอ่ยเหมือนกับนึกขึ้นได้ เพราะเมื่อคืนนี้เพื่อนซี้ส่งข้อความมาว่าไปเที่ยวกับสาว แต่ไหงวันนี้ถึงไม่พามาด้วยล่ะ? ตามปกติมันจะหิ้วมาอวดเขาแทบทุกครั้ง ทุกคนที่มันเจอ
“น้องคนไหน....” บิวเว้นช่วง พลางพยายามนึกถึงสิ่งที่เขาพิมพ์ส่งไป... คำโกหกคำโตที่เขาเขียนเพราะไม่อยากให้ข้อความมันดดูโล่งด้วยด้วยคำอวดพรวันเกิดเพียงอย่างเดียว “อ้อ คนเมื่อคืน เลิกแล้วๆ”
“ห๊ะ?” สโนว์ถามเสียงสูง “คืนเดียวเนี่ยนะ? แกนี่มันใจง่ายจริงๆเลยนะ -*-“ โนว์พูดหน้าตาย แต่ทำให้บิวหน้าเจื่อนลงทันที
ด้านโนอาร์ที่แอ๊บแบ๊ว นั่งฟัง 2 คนคุยกัน ทำเป็นมองไปทางอื่นอย่างแนบเนียน ก่อนที่เขาจะหันไปสังเกตเห็นรถที่น่าจะ..เอ่อ เรียกว่ารถเมล์...คันส้มๆ อ่ะ รถเมล์แหละ เออ จึงได้สะกิดให้อีก 2 คนที่คุยกันอย่างออกรสออกชาติหันมอง
“รถมาแล้ว” ครึ่งคนครึ่งแมวทำเนียน ทั้งๆที่ก็ไม่รู้หรอกว่าไอ้รถนี่รึเปล่าที่ทำให้เขาต้องมานั่งหมั่นไส้ไอ้ 2 คนที่ คนนึงอยากถีบให้ตายคาบาทา อีกคน อยากจับลากขึ้นเตียงแล้วจัดการซะ โนอาร์มองที่บิวและสโนว์แล้วลอบคิดอะไรบางอย่างอย่างเงียบๆ
“อ้อ อื้อ ขึ้นรถๆ” คนที่ตัวเล็กที่สุดในบรรดาสามคนยันตัวลุกขึ้นยืน แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อคนที่อุตส่าห์ตามมา แถมโกหกซะดิบดีว่าเป็นรูมเมทเขาเอ่ย
“ชั้นว่าชั้นไม่ไปดีกว่า...” โนอาร์พูดเรียบ พยายามทำเสียงให้เป็นปกติ แล้วยันตัวลุกขึ้นบ้าง บิวมองการกระทำนั้นอย่างงงๆ แต่ก็กระตุกยิ้มบางๆที่มุมปาก เพราะถ้าหากเจ้านี่ไม่อยู่ซักคน เขาคงทำอะไรตามแพลนที่วางไว้ได้ “พวกนาย 2 คนไปกันเหอะ เดี๋ยวชั้นกลับไปรอที่ห้องดีกว่า...นะ?”
คนผมดำลุกขึ้นเดินไปที่ขอบฟุตบาทเพื่อโบกเรียกรถ ปล่อยให้อีก 2 คนที่เหลือตกลงกัน....
“ไปด้วยกันดิ อุตส่าห์ตามมาถึงนี่แล้วนิ -*- ...” สโนว์ถามอย่างแปลกใจ รถเมล์คันโตสีส้มครีมกลังจะถึงป้าย โนอาร์ส่ายหน้า พร้อมทั้งถอนใจอย่างเบื่อๆ
“ตอนแรกก็กะว่าจะไปด้วยน่ะนะ แต่ว่า.....” นัยน์ตาสีฟ้าใสก็เหลือบไปมองอีกคนที่ยืนอยู่ตรงขอบฟุตบาท “พวกนายเพื่อนซี้กันนี่ ไปกันแค่สองคนดีกว่า เอาชั้นไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร....” แม้จะพยายามให้เสียงเป็นปกติที่สุด แต่ร่างบางจับความน้อยใจในกระแสเสียงนั้นได้ แถมประโยคสุดท้ายนั่น ยิ่งทำให้เขามั่นใจเข้าไปอีกว่าคน (แมว) ตรงหน้ากำลังน้อยใจ
“ไปด้วยกันนี่แหละ ถือซะว่าไปเปิดหูเปิดตา....” ไม่ว่าเปล่า มือบางคว้าข้อมืออีกคนไว้ พยายามจะลากเพื่อไปเตรียมขึ้นรถ
ฟึ่บ....
ร่างสูงกว่าดึงมือออกทั้งอย่างนั้น นัยน์ตาสีน้ำตาลเบิกมองด้วยความประหลาดใจ
................
.............
สโนว์ก้มหน้านิ่ง....
เขาไม่เข้าใจ......ว่าความรู้สึกเจ็บในอกเขามันคืออะไร ? แค่ถูกปฏิเสธเรื่องแค่นี้.....ทำไมเขาต้อง...ระ...รู้สึก...แบบนี้.....?
สโนว์ถามตัวเอง ทั้งๆที่ยังก้มหน้าอยู่ น้ำใสๆรื้นที่ขอบตาอย่างห้ามไม่ได้ แต่ก็ยังไม่มีหยาดของเหลวใสๆร่วงหล่นจากขอบตา
โนอาร์ยืนมองอาการนั้น ด้วยหัวใจที่สั่นไหว... จริงๆ เขาอยากไปด้วย แต่เห็นท่าทางร่างบางตรงหน้าสนิทกับอีกคนนึงดี เลยไม่อยากไปรบกวนความสัมพันธ์ระหส่าง “เพื่อน” ที่เขาเองก็กลัวๆเหมือนกันว่าในวันรุ่งขึ้น ความสัมพันธ์ของทั้ง 2 คนอาจเปลี่ยนเป็นอื่น
“ไปเหอะ” บิวหันกับมาพูด เพื่อเร่งอีก 2 คน เมื่อเขาเห็นว่ารถใกล้ถึงป้ายเต็มที
“ไม่ไปจริงๆน่ะ” ใบหน้าสวยเงยขึ้นถาม
“...” คนถูกถามทำหน้าครุ่นคิด
“-*- งั้นไปก่อนล่ะนะ” สโนว์ว่าตัดบท ค้อนงามๆให้ทีหนึ่ง แบบที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ว่าทำให้อีกคนรู้สึกผิดขนาดไหน สโนว์หันหลังกลับ ทำท่าจะเดินไป แต่ไม่วายทิ้งประโยคปิดท้าย “เจอกันตอนเย็นก็แล้วกัน...... อื๋อ??”
นัยน์ตาสีน้ำตาลพลันมองไปยังต้นตอของแรงกระชับที่ข้อมือบาง โนอาร์คว้ามือเขาไว้ พอทั้ง 2 สบตากันแวบหนึ่ง ร่างสูงกว่าก็ต้องเบือนหลบแล้วถอนหายใจแรงๆ ก่อนเอ่ย
............
“ไปด้วยก็ได้ - -“ “
...............
แล้วร่างสูงก็ปล่อยให้อีกคนฉุดกระชากลากถูขึ้นรถเมล์ไป
...................
........
บิวเดินนำขึ้นรถไปก่อน พลางมองกลับมายังอีก 2 คนที่ตามมา .... นัยน์ตาสีดำมอง พฤติกรรมของอีก 2 คนอย่างสงสัย แต่ไม่ได้เอ่ยอะไร เพียงแค่หาที่นั่งแล้วทิ้งตัวลง...............
...................
...........
สโนว์ลากโนอาร์ไปยังที่นั่งเดี่ยวที่ว่างอยู่ 2 ที่ด้านหน้าบิว แล้วให้ตัวเองนั่งหน้าเพื่อน แล้วให้โนอาร์นั่งถัดไป
........................................
................
ความคิดเห็น