คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4.1
09.15 น. 31 ธันวาคม
.............
.......
แสงแดดที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา ทำให้แพขนตาหนาค่อยๆเลื่อนขึ้น แต่เมื่อนัยน์ตาสีน้ำตาลต้องแสงก็จำต้องหลุบตาลงไปอีก ก่อนจะค่อยๆลืมตาอย่างแช่มช้าอีกครั้ง..........
“อืม........ เช้าแล้วเหรอเนี่ย...........” โนว์บ่น ก่อนยืดแขนบิดขี้เกียจ นัยน์พลันเหลือบไปเห็นนาฬิกาตั้งอยู่ที่โต๊ะหัวเตียงบอกเวลา “วันนี้ไม่มีเรียนนี่หว่า ไม่มีทำงานด้วย นอนต่อดีกว่า” บ่นจบก็พลิกตัวหันกลับมาอีกด้าน แล้วหลับตาลงอีกครั้งอย่างเกียจคร้าน
เขาซุกหน้าลงไปในหมอน ความนิ่มชวนให้เคลิ้มจะหลับ แต่เสียงหนึ่งก็ลอยเข้าสู่โสตประสาท
“อรุณสวัสดิ์ สโนว์” เสียงที่ไม่ค่อยคุ้นเคย เพราะมันฟังดูทุ้มแน่น และห้าวกว่าเก่ามาก....
“อือ” สโนว์ตอบกลับยังไม่ลืมตามอง ยังคงหลับตาอยู่อย่างครุ่นคิด เขาจำได้ว่าเมื่อคืนนี้เขาให้เจ้าแมวตัวนั้นขึ้นมานอนบนเตียงด้วย แต่เมื่อคืนนี้เสียงมันไม่ใช่แบบนี้นี่ คิดได้แบบนั้น ก็ตัดสินใจลืมตาขึ้นอีกครั้ง แล้วนัยน์ตาสีน้ำตาลก็ได้ประจักษณ์
โนอาร์ ที่นอนเพชิญหน้ากันอยู่ตรงนี้ ดูไม่เหมือนตัวเมื่อคืนแม้แต่น้อย ใบหน้าจิ้มลิ้มเมื่อคืน แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าคมเข้มติดจะหล่อลากแบบชายเต็มตัว ดวงตากลมโต เปลี่ยนเป็นนัยน์ตาเรียวคม สีฟ้าใสแทน ขนาดตัวที่น่าจะอยู่ประมาณหัวไหล่ เปลี่ยนเป็นสูงกว่าเขาขึ้นไปเกือบคืบ คงจะมีเพียงรอยยิ้มกวนๆนั่น และหูแมวสีดำที่มักจะกระดิกไปมาเท่านั้นที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
ใบหน้าคมคายนั้นเลื่อนเข้าใกล้ แล้วประกบริมฝีปากลงบนแก้มเนียนของเขาอย่างถือสิทธิ์
“เหวออออออ” สโนว์ร้องอย่างตกใจเพราะภาพที่ปรากฏตรงหน้า เลือดสูบฉีดไปทั่วใบหน้าสวย มือกุมแก้มข้างที่โดนล่วงเกินเมื่อครู่
ตุบ! ผลั่ก!!
เขากระโดดลงจากเตียงด้วยท่าที่ไม่ดีนัก โนอาร์เด้งตัวขึ้นจากเตียงมองตามอย่างตกใจ แล้วก็ต้องเปลี่ยนเป็นหัวเราะเมื่อได้ยินคำถามที่เอ่ยออกมาจากปากของคนที่นอนหลับอยู่ข้างตัวเองเมื่อคืน
“แกเป็นใครฟะ!” สโนว์เอ่ยถาม ทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้ว “อย่าบอกนะว่าแกคือไอ้ตัวเมื่อวานน่ะ -*-“
“อื้อ ^^” คนถูกถามตอบทำเป็นทองไม่รู้ร้อน
“ละ....แล้วทำไม ถึงได้...... - -“”
“ก็งี้แหละ ฉันโตเร็วไงล่ะ อิอิ ^^” โนอาร์ตอบปัด พร้อมทั้งยันตัวลุกขึ้น แล้วเคลื่อนตัวเข้าใกล้ คนที่ยังนั่งตาเหลือกตกใจกับความเปลี่ยนแปลงของตน “ส่วนที่หอมแก้มเมื่อกี้เป็นการทักทายยามเช้าแบบไม่เป็นทางการ”
“พูดง่ายเน๊อะ -*-“ สโนว์บ่นอารมณ์เสีย ยังคิดไม่ตกว่า ...............เวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงมันจะโตมากโตมายขนาดนี้ได้ไง................ โดยไม่ได้ทันป้องกันตัว โนอาร์ก็ทำสิ่งที่คาดไม่ถึง.....
เขาโน้มใบหน้าเข้าใกล้ ริมฝีปากบางประกบเข้ากับริมฝีปากนุ่มของสโนว์อย่างไม่ทันตั้งตัว จูบเนิ่นนานที่ไม่ได้มีการรุกล้ำใดๆทั้งสิ้น ดวงตาสีน้ำตาลที่เบิกกว้างอยู่แล้ว กว้างเข้าไปอีก ใบหน้าสวยนั้นแดงระเรื่อ ทั้งตกใจ ทั้งอาย
อาย......ที่ตัวเองดันรู้สึกแปลกๆไปกับริมฝีปากของเจ้านี่
อาย......เมื่อรู้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจตน
แล้วก่อนที่จะเคลิ้มไปมากกว่านั้น คนล่วงเกินก็ผละปากออก
“นี่อรุณสวัสดิ์อย่างเป็นทางการ ^^” โนอาร์เอ่ย ก่อนจะยิ้มสดใส แต่กลับถูกตอบแทนด้วย
ผัวะ!!!
หมัดรับอรุณสวนเข้าให้ โนอาร์ลอยละลิ่วข้ามเตียงเหมือนตามหนังสือการ์ตูนเดี๊ยะ - -“
“เจ็บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” คนถูกเสยร้องลั่น ผุดลุกขึ้นมาจ้องคนต่อยอย่างเอาเรื่อง “เล่นนิดเล่นหน่อยไม่ได้เรอะไงฟะ!!!!”
“ไอ้ของแบบนี้มันใช่ของที่เอามาเล่นกันได้ที่ไหนเล่า!!” สโนว์ตะคอกกลับ หน้าแดงแปร๊ดอย่างคุมไม่ได้ โนอาร์ที่สังเกตเห็นอาการนั้นจึงเงียบลง หูสีดำลู่ลงอย่างสำนึกผิดทันใด
“โกรธเหรอ?”
“....”
“นี่ งอนเหรอ”
“.....เงียบปากไปเลยไป -*-...”
“....”
“....”
เงียบกันไปครู่หนึ่ง......
“ขอโต๊ดน๊า” เสียงออดอ้อนดังออกมาก่อน จากคนที่รู้สึกตัวว่าทำผิด โนอาร์กะดึ๊บๆ(คลาน) อ้อมเตียงมานั่งทิ้งระยะห่างข้างๆสโนว์ แล้วใช้สายตาเว้าวอน “ดีกันน้า โนว์ น้า”
“ ชิ..... -*- ....” สโนว์มองคนอ้อนด้วยหางตา ก่อนจะถอนใจเฮือกใหญ่ แล้วยันตัวลุกขึ้นยืน “เออๆ ทีหลังอย่าทำอะไรพิลึกๆแบบนี้อีกนะว้อย ไม่งั้นโดนถีบกตึกแน่ -*-...”
“ค้าบบบ” คนถูกเตือนตอบกลับแบบทีเล่นทีจริง
“งั้นชั้นไปอาบน้ำล่ะ จะแวะเข้ามหาลัยฯหน่อย”
“อ้าว ตอนตื่นยังพูดเลยนี่ว่าวันนี้ไม่มีเรียนอะไรน่ะ - -?” โนอาร์เอียงคอถามโนว์ด้วยสายตาสงสัยใคร่รู้
“.... - -“”” พอดีนึกได้ว่ามีเรื่องต้องทำน่ะ ไปก่อนล่ะนะ!” สโนว์พูดรวบรัด คว้าผ้าเช็ดตัว เสื้อผ้าของที่จำเป็นวิ่งเข้าห้องน้ำ
ไม่ถึง 5 นาที เขาก็ออกมาในชุดใหม่ โนอาร์ได้แต่นั่งมองการกระทำที่ไม่รู้สโนว์มันจะรีบไปตายที่ไหน พออาบน้ำเสร็จ โนว์ก็คว้ากระเป๋าเอ้าท์ดอร์สีดำคู่ชีพ ยัดสมุดบางๆเล่มนึง กับปากกา ดินสอ ลงไป แล้วก็ไม่ลืมที่จะหยิบ มือถือ กระเป๋าตังค์ กุญแจห้องยัดใส่กระเป๋ากางเกงด้วย ก่อนจะหันมาหาเจ้าครึ่งคนครึ่งแมวตัวโต ที่ดูจะมีความแมนมากกว่าเขาร้อยเท่าที่นั่งทำตาแป๋วอยู่ตรงโซฟารับแขก
“ชั้นไปล่ะนะ” เขาพูดขณะตัวครึ่งหนึ่งออกไปนอกห้อง แล้วก็ยื่นหน้าเข้ามาใหม่ “จะรีบไปรีบกลับละกันนะ บะบาย” ว่าจบก็วิ่งจู๊ดออกจากห้องไป
“อื้อ รีบไปรีบมาน๊า^^” ได้แต่ยิ้มส่งทั้งๆที่ยัง งงๆ ว่าทำไมสโนว์ต้องรีบร้อนอะไรขนาดนั้น
“เฮอะ.... - - คิดว่าหนีไป มหาลัยฯ แล้วจะพ้นชั้นรึไง สโนว์” เสียงทุ้มเอ่ยพึมพำในลำคอ ขณะเปิดหาหาของกินในตู้เย็น รอยยิ้มกระหยิ่มใจกระตุกที่เรียวปากสวย มือใหญ่คว้านมขอดโตออกมาจากตู้แล้วปิดมันลง “ไว้เที่ยงชั้นจะแวะไปมหาลัยฯละกัน.....หึหึ”
หัวเราะอย่างสบายอารมณ์แล้วก็กระดกนมกันไป ......
TBC on Chap. 4.2
++++++++++++++++++
แหะ แหะ จากจายคนเขียนค้าบ
เหอะๆ ขออภัยทุกท่านงับที่ดองนิยายเรื่องนี้ไว้ แบบว่า เรื่องนี้กะแต่งฉลองปีใหม่อ่านะ แต่นี่จะพ้น มกราและ ยังไม่จบเลย - -""""" ช่วงนี้ใกล้ปิดเทอมแล้วอ่า งานเยอะสุดๆ (ดองไว้แต่ต้นเทอม เลยมาซวยปลายเทอม)
ยังไงก็ขออภัยท่านที่ติดตามนิยาย และทุกท่านที่แวปเข้ามาอ่านนะงับ - -""""
แล้วจะรีบปั่นให้จบเด้อค้าบบบบบบบบบบบ
ปล. เรื่องนี้อาจมีเรท หรืออาจมี 2 ver. นะงับ - -" แต่คงเอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ตอนนี้ คงต้องรอดูกันต่อไปงับ แหะๆ
ความคิดเห็น