คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 = สาเหตุ
“แง้ว.....-3-“ เสียงครางหงุงหงิงดังออกมาจากเจ้าครึ่งคนครึ่งแมวหัวสีชมพูที่นั่งอยู่ริมห้อง ห้องพักขนาดค่อนข้างกว้าง ที่แบ่งเป็นส่วนๆอย่างเรียบร้อย เจ้าแมวน้อยนั่งทำตาขวางขู่กรร สลับกับร้อง แง้วๆ อยู่ที่มุมห้องเพราะเจ้าของห้องไปหาโซ่ล่ามจักรยานที่ไหนก็ไม่รู้มาคล้องคอผูกไว้
“เชอะ เงียบไปเลย -*-“ สโนว์เอ่ยอย่างเหลืออด แน่ล่ะสิ... ระหว่างทางที่อุ้มเจ้าตัวนี้มาน่ะ มันทั้ง ข่วน ตะปบ ดิ้น เอาเท้าถีบหน้า จนตอนนี้ใบหน้าหล่อๆ (ตามที่เจ้าตัวคิด) เต็มไปด้วยรอยแผล รอยเล็บแมวหลายรอย บางแผลก็ลากเป็นทางยาว “ทีตอนแรกล่ะกระโดดกอดคอ ทีตอนนี้ล่ะมาผลักไสไล่ส่ง น่าถีบตกตึกจริง -*-“ อารมณ์ที่ยังประทุอยู่ทำให้หนุ่มนักศึกษาเอ่ยวาจาประชดประชัน “แล้วพรุ่งนี้ตูจะไปมหาลัยด้วยสภาพไหนวะเนี่ย TAT” บ่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วก็เอาแอลกอฮอล์ล้างแผลปาดไปตามรอย
พอทำแผลเสร็จก็ลุกเข้าครัว สโนว์ไม่ทำไรมาก (เพราะมันก็ไม่ได้มีอะไรให้กินมาก) เสียบปลั๊กเครื่องทำน้ำร้อนแล้วก็คว้าบะหมี่ถ้วยในตู้ออกมาเปิด แล้วใส่เครื่องปรุง ยืนรอไม่ถึง 3 นาที เขาก็กดน้ำลงไปในถ้วย ควันฉุยเมื่อน้ำร้อนกระทบกับก้อนบะหมี่ กลิ่นหอมเตะจมูก (แอ๊ก -.,- ) ตลบอบอวลไปทั่วห้องพัก
เขาถือถ้วยออกมาโดยใช้ฝาที่เป็นกึ่งฟลอย กึ่งกระดาษของบะหมี่สำเร็จรูปปิดปากถ้วยไว้ วางลงเหมือนประชดที่โต๊ะญี่ปุ่นหน้าทีวี ซึ่งประจันหน้ากับเจ้าเหมียวพอดี
ไอ้ตัวหัวชมพูกลืนน้ำลายเอื้อกอย่างอดเสียไม่ได้ คนที่กำลังกินอยู่ก็ทำเป็นไม่ใส่ใจ คีบกิน ซู๊ดๆ อย่าเยาะเย้ย จนกระทั่ง
“แง่ว........ *โครกกก ครากกกกกก* “
//=A=// ………… =๐=”
เจ้าแมวน้อยท้องร้องโครกครากลั่นห้อง ชายหนุ่มกลั้นใจ ลุกถือถ้วยบะหมี่ตรงเข้าหา
“เฮ่อ.....- -“” เขาถอนใจอย่างเหนื่อยอ่อน “ยังไงแกก็เป็นสิ่งมีชีวิตนี่นะ จะแบ่งให้หน่อยก็แล้วกัน” เขาเอ่ยกล้าๆกลัว พลางเดินเข้าไปใกล้ แต่พออีก 1 วา จะถึงตัว “อย่าข่วนอย่าตะปบแบบตอนที่แบกมานา -*-“
สโนว์หยุดยืนอยู่ตรงเจ้าเหมียวที่ทำตาปิ๊งๆ นัยน์ตาสีฟ้าทอประกายอย่างออดอ้อน เขานั่งยองๆ ใช้ตะเกียบคีบเส้นขึ้นมา ตัวหัวชมพูกก็ว่าง่าย งับเข้าไป เขี้ยวหงับๆ อย่างไม่สนใจว่ามันจะร้อนแค่ไหน เสร็จก็อ้าปากกว้าง รอรับอีกคำ จนคนแบ่งให้กินต้องถอนใจอีกครั้ง แล้วก็คีบตักให้มันไปเรื่อย พอเส้นหมด....
“เหอะๆ เส้นหมดแล้วน่ะ ชั้นเอาไปเก็บล่ะนะ หืมม์?” ระหว่างที่ยืนขึ้น เจ้าเหมียวก็คว้าขากางเกงเขาไว้ มองเขาด้วยประกายตาปิ๊งๆแบบตอนแรก เหมือนกับจะบอกว่า [ถึงจะเป็นน้ำซุบก็ขอกินเหอะ * w *]
“- -*** ตะกละจริง - -“ เอ้า” ถึงปากจะบ่นแต่ก็วางถ้วยกระดาษลงให้ พอเขาเอามือออกเท่านั้นแหละ เจ้าแมวก็ก้มหน้างุดลงไปแล้วสวาปามอย่างรวดเร็ว เพียงไม่ถึงนาที น้ำที่เหลือกว่าค่อนถ้วยก็ไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว
..........ไปหิวจากที่ไหนมาวะเนี่ย -*- .............
เขาคิด แล้วก็แอบขำ ก่อนจะหยิบถ้วยกระดาษที่ว่างเปล่าขึ้นมา แล้วเอาไปทิ้งลงถังขยะในห้องครัว สโนว์เทน้ำลงแก้วแล้วดื่มรวดเดียว วันนี้เขาได้กินข้าวเย็นไปแค่ 4-5 คำเท่านั้น เลยกระดกน้ำไปซะหลายแก้ว แต่ก็ไม่ลืมที่จะหาชามเล็กๆ เทน้ำใส่แล้วถือติดมือออกมาจากครัวด้วย
กึก .... ชามใบเล็กที่ใส่น้ำมาค่อนนึงถูกวางไว้หน้าแมวตะกละ มันก้มลงกินอย่างน่ารักน่าเอ็นดู พลันชายที่นั่งจ้องอยู่ก็เอ่ยคำถาม
“เฮ้ นี่แกรู้รึเปล่าว่าแกชื่ออะไรน่ะ” สโนว์เอ่ยถาม เจ้าเหมียวเงยหน้าขึ้นมาสบตา ก่อนจะใช้มือ (หรือเท้าหน้า) ชี้ไปที่ปลอกคอสีดำที่ปักเลื่อมคำว่า Noar ไว้
“หา...N O A R โนอาร์ .....เหรอ??” เขาถามเพื่อย้ำความแน่ใจ แต่กลับได้สายประมาณว่า [ก็เห็นอยู่ยังจะถามอะไรซ้ำซากอยู่ได้] กลับมาแทน
โป๊ก..... มะเหงกที่หนึ่งทุบเข้าให้ โนอาร์คลำหัวป้อยๆ พลางจ้องกลับอย่างเอาเรื่อง
“เป็นแมวก็หัดทำตัวมีมารยาทแมวหน่อย แหม พอทำใจดีด้วยหน่อยล่ะ ทำเป็นหยิ่ง -*-...” เขาเอ่ย ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นยืน นัยน์ตาสีน้ำตาลเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่บอกเวลาเกือบเที่ยงคืน “ฉันไปอาบน้ำก่อนละกัน แกก็อยู่เฉยๆตรงนี้ซักพักล่ะ” เขาเอ่ยเรียบๆ คว้าผ้านวมแถวๆโซฟาที่เขามักจะเอาไว้ห่มเวลาอยู่ดูทีวีดึกๆ โยนครอบหัวชมพูๆของโนอาห์ไว้ ก่อนที่จะเดินตรงเข้าห้องน้ำไป
= =? โนอาร์มองตามหลังของคนที่อยู่ๆก็ใจดีขึ้นมากระทันหันอย่างสงสัยใคร่รู้ ก่อนที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จะปรากฏบนริมฝีปากอิ่ม ........
ปึง.... ประตูห้องน้ำปิดลง ไฟในห้องเปิดเองโดยอัตโนมัติ สโนว์ยืนมองหน้าตัวเองที่สะท้อนอยู่บนกระจกบานใหญ่เหนืออ่างล้างหน้า พลางถามตัวเองว่า ....
..........ทำไม หน้าตาหล่อๆอย่างเราถึงไม่มีแฟนซะทีน้า - -“...............
คำถามที่ไม่มีใครตอบ แน่สิ คิดอยู่ในหัวนี่หว่า แถมเกิดใครได้ยินคงจะหัวเราะสมน้ำหน้าด้วย ว่าหน้าอย่างนี้อ่ะนะหล่อ.....
หน้าอย่างนี่น่ะ......
เรียกว่า...... สวย คงเหมาะกว่า......
พอคิดได้แบบนั้นก็ทำให้นึกถึงเรื่องเก่าๆ
............................
ตุ๊กตา ตอนขึ้น ม.4
‘จะคบกับเราเหรอโนว์ เราว่า เธอน่ะสวยกว่าเราอีกนะ’
กีตาร์ ตอนขึ้น ม.6
‘ฮ่าๆๆๆ อย่างนายอ่ะนะจะมาคบกับชั้น ฝันไปเหอะ หน้าสวยๆอย่างนี้น่ะ ไปหาแฟนเป็นผู้ชายซะไป๊’
ยูยะ (ชื่อจริงยุ้ย) ตอนจะจบ ม.6
‘อย่าเลยชั้นไม่อยากคบกับ กระเทย ฮ่าๆๆๆ’
ฯลฯ
...........................
คิดแล้วก็เศร้า
แต่จะทำไงได้ล่ะ ไม่ว่าจะขอคบกับผู้หญิงคนไหนก็ไม่มีใครเอาซักคนนี่หว่า
แถมตั้งแต่ขึ้นมหาลัยมา ยังมีแต่ “ผู้ชาย” มาขอคบเป็นแฟนทั้งนั้น......
“โว้ยยยยยยยยยย ทำไมชีวิตกุรันทดงี้ว้า!!!!! ถึงจะสวยแต่ก็ไม่ได้เป็นเกย์นะเฟ้ยยยยยย ”
.............................
บ่นคนเดียวอยู่ในห้องน้ำ โดยไม่ได้รู้ตัวเลย ว่ากำลังถูกแอบฟังอยู่
............................
ด้วยครึ่งคนครึ่งแมวตัวหนึ่ง ที่หลุดออกมาจากพันธนาการของโซ่ล่ามรถจักรยานแล้ว
............................
.....................
............
........
....
31 ธันวาคม เวลา 0.00 น.
....
........
............
.....................
............................
ความคิดเห็น