คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 = ครั้งแรก
กรุงเทพฯ ประเทศไทย... 30 ธันวาคม พุทธศักราชใด ซักศักราชหนึ่ง เวลาประมาณ 21.45 น.
หิมะที่โปรยปรายในค่ำคืนที่เงียบสงัด ดวงจันทร์สีนวลเด่นอยู่ท่ามกลางผืนฟ้าสีดำสนิท ดวงดาวมากมายกระพริบแสงอยู่ทั่วบริเวณ
..................
ชายคนหนึ่งกำลังเดินอย่างรีบเร่งฝ่าอากาศหนาวเหน็บยามค่ำคืน
เรือนผมสีดำซอยรากไทรระต้นคอพริ้วตามแรงลมที่เสียดสีกาย นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนทอดมองไปตามทางเดินที่เต็มไปด้วยหิมะ เสื้อหนาวตัวหนาถูกสวมใส่อย่างมิดชิด เพราะนานทีปีหนที่ประเทศนี้จะเกิดมีเกล็ดหิมะสีขาวตกลงมาจากฟากฟ้า
เขาสวมสร้อยคอสีเงิน สลักคำว่า SNOW ไว้
เขากำลังเดิน ตรงไปยังป้ายรถเมล์ ที่รถเที่ยวสุดท้ายกำลังจะเทียบป้าย แล้วก็เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง ระยะอีกกว่า 800 เมตร กว่าจะถึงป้าย เจ้ารถเมล์เจ้ากรรมก็กลับขับฉิวผ่านเขาไปซะงั้น
จากเดินก็กลายเป็นออกวิ่ง แต่เมื่อเห็นทีว่า จะทำท่าไหนก็คงไม่ทันรถ เขาจึงกลับมาเดินเช่นเดิม รถเที่ยวสุดท้ายออกจากป้ายไปอย่างแช่มช้า ก่อนจะเร่งเครื่องแล้วซิ่งไปในที่สุด
ชายคนนั้นเดินมาเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่ป้ายรถเมล์ที่ทำให้เขาต้องเดินอีก 2 กิโลฯกลับหอพัก
เขาทิ้งตัวลงนั่งอย่างเซ็งๆ
***ครืด ครืด***
มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาสั่น 2 ครั้ง เขาล้วงมันออกมาเพื่อเปิดดู
.........หืมม์..........ข้อความใหม่......... ใคร?...........
subj. ถึงไอ่คุณซาโนว์
From. บิวสุดหล่อ
ไงวะเมิง เที่ยงคืนนี้ก็จะแก่อีกปีแล้วนะเมิงอ่ะ 55+
สงสัยล่ะเส่ะว่าทำไมกุรีบมา HBD เมิงตอนนี้
เพราะคืนนี้กุมีนัดสาวไงล่ะ กร๊ากๆๆๆ
โอ๊ะ
น้องเขามาและ กุไปล่ะนะเว้ย
สุขสานต์วานเกิด(ล่วงหน้า)
ปล. หาแฟนซะทีเหอะเมิงอ่ะ
+++++++++++++++++
- -*
อ่านจบก็กดปิดหน้าต่างข้อความทันที
"เพื่อนเวรเอ๊ย... เยาะเย้ยกันเข้าไป ชิ แถมยังต้องเดินกลับบ้านกลางอากาศแบบนี้เหรอวะเนี่ย"
ได้แต่บ่นอย่างเบื่อๆ ก่อนจะทอดสายตามองไปบนท้องฟ้ากว้างอย่างไร้จุดหมาย
.........ปีนี้มันก็คงผ่านไปเหมือนเดิม.........
.........ผ่านไปแบบเดิมๆ..........
.........ผ่านไปทั้งๆที่ยังอยู่คนเดียวแบบนี้........
............เหมือนทุกปี..........
......................................................
เขาทิ้งตัวเองกับความเงียบ ความคิดเดิมๆที่เวียนซ้ำอยู่ในหัว
พลันนัยน์ตาก็เหลือบไปเห็น สิ่งหนึ่งที่มันไม่น่าจะอยู่บนนั้น
บนท้องฟ้าสีรัตติกาลเช่นนี้
.........................
นัยน์ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เพราะความที่ว่าสิ่งนั้นกำลังจะตกลงสู่พื้นพสุธา
.............
ตูม..........!!!!
ร่างๆหนึ่งตกตูมกลางถนน ดีที่ตอนนี้ไม่มีรถวิ่งผ่าน ไม่งั้นคงเลือดนองแน่
"เฮ้ยยยยยยยยยยย" เขากุลีกุจรลุกจากที่วิ่งไปยังกลางถนนทันที พื้นถนนส่วนที่ได้รับการกระแทกยวบลงไปกว่าครึ่งเมตร ควันขโมงของฝุ่นควันและละอองหิมะบดบังการมองเห็น
ฟึ่บบบบ พลั่กกก!!!
เจ้าสิ่งที่เพิ่งตกลงมา กระโจกจากหลุม เข้าตระครุบเขาจนเซล้มไปกับพื้นถนนที่เย็นเยียบ น้ำหนักประมาณคนๆหนึ่งกดทับร่างของเขาอยู่
"เฮ้ยย ทำไรวะ!!" คนถูกทับอยู่เอ่ยตะคอกอย่าอารมณ์เสีย หลับตาปี๋เพราะความเจ็บปวด
"เมี้ยว~~~" เสียงร้องที่ดังออกมาก่อนจะได้เห็นตัว พอได้ยินเท่านั้นแหละ นัยน์ตาสีน้ำตาลก็พลันเปิดเพื่อจ้องมองสิ่งที่ทับตนอยู่
เด็กผู้ชาย อายุน่าจะราวๆ 15 ปี นั่งอยู่บนตัวเขา เรือนผมสีชมพู ยาวระต้นคอขาว เรือนร่างอ้อนแอ้น ผิวกายขาวเนียนดุจดวงจันทร์ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าก็ไม่ปาน นัยน์ตาสีฟ้าคราม กลมโตจ้องมาที่เขาแทบไม่กระพริบ รอยยิ้มไร้เดียงสาที่ประดับอยู่บนริมฝีปากที่ออกจะแดงนิดๆเพราะอากาศยามค่ำคืน ปลอกคอผ้าสีดำเย็บคำว่า Noar ไว้ห้อยกระดิ่งสีทองอร่ามส่งเสียงกรุ๊งกริ๊ง อาภรณ์ปกปิดกายที่มีเพียงเสื้อยืดแขนยาวคอกว้างโทรมๆกับกางเกงขาสั้นเท่านั้น
แค่ร่วงลงมาจากฟ้าก็น่าตกใจพออยู่แล้ว แต่นี่.....
หูแมวสีดำที่กระดิก อยู่บนเรือนผมสีชมพู และหางสีดำ ที่ส่ายไปมาราวกับมีชีวิต และเป็นส่วนหนึ่งของร่างบางตรงหน้า
ชายผมดำยันตัวนั่งช้าๆ อย่างยากลำบาก เพราะมีร่างของอีกคน(หรือตัว??) ทับอยู่
พอนั่งได้ ร่างบางที่อยู่บนตักก็เอาแขน(ขาหน้า) ทั้ง 2 โอบรอบคอเขา แล้วเอาใบหน้าเนียนซุกไซร้ซอกคออย่างรักใคร่
"ลุกออกไปเดี๋ยวนี้นะเฟ้ย" เขาตวาดอีกครั้ง แต่ดูท่าทางเจ้าตัวครึ่งคนครึ่งแมวตรงหน้าจะไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย "บอกให้ลุกไปไงฟระ!!" คราวนี้ไม่เอ่ยเปล่า ใช้มือผลักแรงๆ จนเจ้าเหมียวกระเด็นไปไกล
"แง้ว...=A=.." เสียงครางสะอึกสะอื้นอย่างเสียใจดังออกมา ทำเอาคนที่ผลักไสรู้สึกผิดไปเลยทีเดียว หูและหางนิ่งสนิทไร้การขยับเขยื้อนบอกอาการเสียใจเหมือนแมวทั่วไปมากยิ่งนัก
"เอ่อ ขอโทษทีนะ" ร่างสูงพูดอย่างสำนึกผิดพลางเดินเข้าใกล้ เอามือเอื้อมไปสัมผัสเรือนผมสีชมพูนั้น แต่แทนที่มันจะว่าง่าย กลับเอาอุ้งเท้า (??) ถีบสวนซะงั้น
"อึก เจ็บนะเฟ้ย" ว่าจบก็เอามือคว้าคอเสื้อโทรม ของแมวที่กำลังจะวิ่งหนี แล้วเอามือข้างเดียว อุ้มมันขึ้นพาดบ่า
..................ท่าทางปีนี้จะไม่เหมือนทุกๆปีซะแล้ว....................
TBC….
ความคิดเห็น