คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EP.2 สถานการณ์สร้างรัก
EP.2 สถานการณ์สร้างรัก
การเดินทางอันยาวนานเริ่มต้นขึ้นเมื่อรถทัวร์คันใหญ่มาจอดรอรับนักศึกษาทั้งหมดที่จะไปร่วมทำกิจกรรมในครั้งนี้ชิฟฟ่อนนั่งลงตรงที่นั่งข้างๆกับน้องสาว แม้ว่าคนอื่นๆที่มาด้วยดูจะงงๆไปบ้างแต่ก็ไม่มีใครทักท้วงอะไรขึ้นมา ส่วนเมี่ยงเองก็พาตัวเองไปนั่งอยู่ใกล้ๆกับคนขับรถไม่ใช่เพราะว่าต้องบอกเส้นทางหรืออะไรแต่เป็นเพราะที่นั่งของเขาได้ถูกชิฟฟ่อนจับจองไว้แล้วต่างหาก
“พี่ฟ่อน ทำไมตัวมานั่งที่พี่เมี่ยงอ่ะ ดูดิพี่เมี่ยงต้องไปนั่งข้างโชเฟอร์เลย” คนตัวเล็กท้วงผู้พี่แม้ว่าตอนแรกที่เธอรู้ว่าจะมีพี่มาคอยดูแลแต่เธอก็ไม่นึกว่าจะดูแลอย่างใกล้ชิดขนาดนี้
“ก็ไอ้เมี่ยงมันให้พี่นั่งตรงนี้เองนี่ เราน่ะไปเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรกับมัน”
“ก็ดูที่นั่งคนอื่นสิพี่ฟ่อน พวกนั้นเค้าก็มีพี่รหัสนั่งคุยกันทำความรู้จักกัน สร้างความคุ้นเคย แต่ดูเค้าดิ พี่เมี่ยงก็ไม่ค่อยว่างแล้ว....”
“ไม่ต้องพูดมากเลยยัยน้องบ้า สนิทกับพี่แท้ๆก็พอกับพี่รหัสไม่ต้องสนิทมากนักหรอก” อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาขัดจังหวะการปะทะคารมกันของสองพี่น้อง
“อย่าที่รู้ๆกันอยู่แล้วนะฮะ ว่าการไปรับน้องครั้งนี้ถือเป็นการสร้างสัมพันธภาพดีๆระหว่างพี่รหัสกับน้องรหัส ไม่มีอะไรรุนแรงทั้งนั้น เราเน้นฮา เน้นสนุก และที่รู้ๆกันว่าตลอดระยะเวลาสามวันสองคืนนี้ เราจะต้องอาศัยอยู่บนแพ หวังว่าทุกคนจะเตรียมข้าวของเครื่องใช้มาเป็นอย่างดีนะฮะ” เสียงทุ้มนุ่มๆของเมี่ยงกำลังแจกแจงถึงโปรแกรมที่เขาได้จัดเตรียมเอาไว้
“กี้ไม่เห็นบอกพี่ว่าต้องไปนอนค้างบนแพ” คนถูกถามหน้าจ๋อย ใช่..เธอไม่ได้บอกพี่ว่าต้องไปพักบนแพและทำกิจกรรมต่างๆบนแพ
“เค้ากลัวตัวฟ่อนไม่ให้เค้ามานี่นา”
“ว่ายน้ำก็ว่ายไม่เป็น นี่ถ้าเค้าไม่มาด้วยถึงนี่เค้าก็คงไม่รู้เลยใช่มะ ว่าน้องต้องตกระกำลำบากยังไง”
“แต่พี่ฟ่อนก็มาอยู่ตรงนี้คอยดูแลเค้าแล้ว”
“เฮ้อ เรานี่มันจริงๆเล้ย” ชิฟฟ่อนใช้มือหนาขยี้ผมยาวของคนที่นั่งข้างๆอย่างเอ็นดู คนตัวเล็กได้แต่ซบหน้าลงที่ไหล่กว้างๆของพี่ อบอุ่นเสมอเมื่อเธอได้สัมผัส
ภาพของคนสองคนที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าและสร้างความประทับใจให้กับใครคนหนึ่งที่ได้แต่นั่งมองอยู่ไกลๆ ร่างสูงคิดว่านี่คงเป็นความรักจริงๆที่เกิดขึ้นภายในหัวใจของเพื่อนรักที่ไม่เคยยอมให้ใครอยู่ในชีวิตในฐานะคนรักได้เกินเดือนและไม่เคยตามดูแลใครเท่ากับผู้หญิงตัวเล็กๆที่นั่งอยู่เคียงข้าง นี่คงจะเป็นคนที่เพื่อนรักเฝ้าตามหาและได้เจอแล้ว ริมฝีปากบางฉีกยิ้มกว้างพลางหลับตาพริ้มอย่างคนมีอารมณ์ศิลป ภาพที่เห็นทำให้เขาอยากได้สมุดสเก็ตกับดินสอแท่งโปรดเสียจริง
รถทัวร์คันใหญ่ค่อยเคลื่อนตัวเข้าสู่ที่จอดรถที่จัดไว้สำหรับผู้คนที่จะมาล่องแพ ภาพที่ทุกคนเห็นคือแพล่องและแพเทคจำนวนมากที่จอดนิ่งๆอยู่ริมฝั่ง ส่วนอีกฝั่งจะเป็นร้านขายของนาๆชนิดตั้งแต่ของใช้จนกระทั่งอาหารการกินยังรวมไปถึงร้านขายของที่ระลึกอีกด้วย
“น้องๆฮะ มีเวลาอีกประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนที่เราจะลงแพ ใครอยากจะซื้อของ หรือว่าอยากจะทำอะไรก็ตามสบายนะฮะ ประมาณบ่ายโมงตรงมารายงานตัวก่อนลงแพที่นี่นะฮะ” เสียงห้าวกรอกเสียงลงไปที่โทรโข่งประจำตำแหน่ง
เมื่อได้ยินดังนั้นรุ่นน้องรุ่นพี่ที่ต้องการทำธุระส่วนตัวก็แยกย้ายกันไปกับพี่รหัสของตัวเอง ยกเว้นก็แต่น้องรหัสน่าตาจิ้มลิ้มนั้นที่มีชิฟฟ่อนตามติดเป็นเงาตามตัวจึงทำให้ร่างสูงกับรุ่นน้องหน้าหวานต้องห่างกันโดยปริยาย
“นังทอม น้องรหัสแกคงไม่ต้องการแกแล้วเนอะ มีนังฟ่อนตามดูแลจนแทบไม่ได้กระดิกตัวทำอะไรเองเลย” เสียงดัดของคู่กัดซึ่งเป็นกระเทยร่างเล็กดังขึ้นให้เจ็บหัวใจ แต่คนอย่างเมี่ยงน่ะหรือจะคิดอะไรมากมาย เขาเองก็ยังมีอะไรที่ต้องทำอีกเยอะแยะ ดีเหมือนกันที่มีคนมาคอยดูแลน้องรหัสน่าตาจิ้มลิ้มนั้นแทน
“กูมีอะไรต้องทำอีกเยอะแยะ อิตุ๊ดไม่เหมือนมึงวันๆเอาแต่แทะเล็มน้องรหัสน่าล่อ เอ้ยหน้าหล่อ” พูดจบคนตัวสูงก็เดินแยกไปอีกทางปล่อยให้กระเทยร่างบางเต้นเร่าๆเฉกเช่นทุกที
ความเป็นจริงแล้วเมี่ยงแทบไม่มีอะไรต้องทำนอกจากลงไปเช็คความเรียบร้อยบนแพไม่ว่าจะเป็นที่หลับที่นอน อาหารการกินจนถึงเรื่องความสะอาดของห้องน้ำ บนแพจะมีคนคอยทำอาหารและดูแลเรื่องอาหารการกินให้อยู่แล้วโดยอาหารที่จัดมาก็จะเป็นตามที่เขาได้สั่งเอาไว้
“พี่เมี่ยง น้ำค่ะ” เสียงหวานๆของคนที่ร่างสูงรู้อยู่เต็มอกว่าเป็นใคร ยื่นน้ำเย็นในแก้วพลาสติกมาให้ เขารับมันเอาไว้ก่อนจะยกขึ้นจิบ
“ขอบใจจ๊ะ อ้าวแล้วไอ้ฟ่อนไปไหนซะล่ะ”
“พี่ฟ่อนไปซื้อของค่ะเลยบอกให้กี้มาพี่แพก่อน”
“อ้อ” เมี่ยงยกนาฬิกาเรือนเหล็กที่ข้อมือขึ้นมาดูก่อนจะพูดต่อ “อีกแปปก็จะได้เวลารายงานตัวแล้ว น้องคุ้กกี้จะรอไอ้ฟ่อนที่แพก็ได้นะ พี่ต้องไปดูความเรียบร้อยหน่อย”
“ค่ะๆ” เมี่ยงทำท่าว่าจะเดินจากไป แต่เสียงเล็กเรียกเขาเอาไว้เสียก่อน “พี่เมี่ยงคะ”
“ว่าไงเอ่ย”
“คือ พี่เมี่ยงไม่ว่าอะไรใช่มั้ยคะที่พี่ฟ่อน....”
“ไม่เป็นไรๆ ไอ้ฟ่อนน่ะเพื่อนพี่ส่วนเราเองก็น้องรหัสพี่ เอ่อ ถึงแม้ว่าพี่จะไม่ค่อยมีเวลาดูแลเราก็เถอะ เนอะ มีเรื่องอะไรก็ปรึกษากันได้พี่ดูแลเราแบบบุฟเฟ่ต์ สบายๆอยากได้อะไรตักเอา ฮ่าๆ” เมี่ยงพูดอย่างอารมณ์ดี สร้างความประหลาดใจให้กับคนตัวเล็ก
“เฮ้ย...คุยไรกันว้า” เสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาระหว่างการสนทนาที่กำลังออกรสระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้องที่ไม่ค่อยได้คุยกันเพราะเวลาของทั้งคู่ไม่ค่อยตรงกันสักเท่าไหร่
“เปล๊า พอดีน้องคุ้กกี้มารอมึงไง”
“แค่นั้น” ชิฟฟ่อนถามย้ำ
“เออดิ กูไปดูคนอื่นก่อนว่ามากันหรือยัง เดี๋ยวจะได้ลงแพละ” เมี่ยงตอบเพื่อนซี้ ก่อนจะหันไปทางรุ่นน้องหน้าตาจิ้มลิ้มที่ตอนนี้มีชิฟฟ่อนยืนประกบข้างอยู่
“พี่ไปนะฮะ” คนตัวเล็กพยักหน้ารับ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดที่ทำให้เธอต้องรู้สึกตัวเกรงเวลาที่มีชิฟฟ่อนอยู่ด้วย ไม่เหมือนตอนที่คุยกันตามลำพัง
- - - - -
เมี่ยงเดินจากไปแล้วเหลือเพียงสองศรีพี่น้องที่ยังอยู่บนแพ แม้ว่าคนพี่จะรู้สึกตะหงิดๆอย่างไรไม่รู้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปกับท่าทีของเพื่อนซี้และน้องสาว ที่ก่อนและหลังการปรากฏตัวของเขานั้นช่างแตกต่างกันลิบลับ
“เมื่อกี้คุยไรกันอ่ะ” ชิฟฟ่อนถามคนตัวเล็กที่ยังมองร่างสูงของเพื่อนซี้ไม่วางตา
“เปล่า ก็ตัวบอกให้เค้ามารอที่แพ เค้าเจอกับพี่เมี่ยงพอดีเห็นพี่แกเหนื่อยๆก็เลยเอาน้ำให้กิน แค่นั้นเอง”
“แค่นั้น” ถามเสียงสูง
“อื้อ” ตอบสั้นๆก่อนที่มือเรียวของคนพี่จะมาคว้าข้อมือเอาไว้ เพียงเพราะเห็นเพื่อนซี้และคนอื่นๆเริ่มลงแพกันมาบ้างแล้ว
“ทุกๆคนฮะ ถึงช่วงเวลาในการแย่งชิงกันแล้ว ที่แพนอนเราจะมีที่นอนปูให้แล้วในห้องนอนจะเป็นของผู้หญิง ส่วนข้างนอกจะเป็นของผู้ชายนะฮะ” เมี่ยงเสียงใสกรอกเสียงใส่โทรโข่ง ทั้งยังชี้ไม้ชี้มือไปยังเป้าหมาย
“แล้ว แล้วอย่างหนูที่เป็นสุภาพสตรีข้ามเพศล่ะคะต้องไปอาศัยพักพิงที่ไหน” เสียงคู่กัดดังขึ้นมารบกวนจิตใจ ถึงแม้ว่าเขาจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างอย่างไรสาเหตุ
“มึงจะนอนตรงไหนก็เรื่องของมึง อิตุ๊ด จะนอนตรงกึ่งกลางตรงประตูห้องนอนผู้หญิงก็ได้ ครึ่งๆกลางๆเหมือนมึงดี”
“อิบ้า มึงก็ครึ่งๆเหมือนกูแหละ เอาล่ะน้องๆเพื่อนๆ ไปหาที่นอนกันได้เล้ย” เมี่ยงต้องหาเรื่องมาสงบศึกของเขากับฟรอยด์เพื่อนสาวในร่างชาย
ทันทีที่สิ้นเสียงห้าวทุกคนก็แยกย้ายกันไปจับจองที่หลับที่นอนของตัวเอง ยกเว้นก็แต่เจ้าของไอเดียเท่านั้นที่รอให้ทุกคนได้ที่นอนของตัวเองเรียบร้อย ยกเว้นก็แต่ร่างสูงที่รอให้ถึงที่สุดแล้วค่อยออกหาที่นอนของตัวเอง แต่สิ่งที่น่าแปลกใจก็เกิดขึ้นเมื่อเห็นว่าที่ว่างมีเพียงที่ข้างๆชิฟฟ่อน
“กูจองไว้ให้มึงเองแหละ” ชิฟฟ่อนที่มองดูอยู่ห่างๆได้เวลาเฉลย
“เออ ขอบใจนะ”
“กี้เค้าบอกให้จองไว้ให้มึงด้วย เห็นมึงยังไม่มาสักที กลัวไม่มีที่นอน”
“งั้นฝากขอบใจน้องคุ้กกี้ด้วยแล้วกัน แล้วนี่น้องเค้าไปไหนแล้วล่ะ”
“ไปล้างหน้า เมื่อไหร่แพจะออกวะ”
“ใกล้แล้ว ทำไมอ่ะ มึงจะไปไหนอีกเปล่า”
“เปล่ากูร้อน อยากให้ออกๆไปซะที ได้เย็นบ้างไรบ้าง จอดอยู่นิ่งๆลมก็ไม่มี มึงนี่สรรหาที่จริง จริ๊ง”
“เออ คนครบแล้วกูไปบอกให้เค้าออกเลยก็ได้ จะได้ไปถึงวัดถ้ำเขาปูนเร็วหน่อย” ร่างสูงตอบก่อนจะเดินจากไปปล่อยให้เพื่อนซี้ยืนนิ่งราวกับว่ากำลังคิดว่า ‘วัดถ้ำเขาปูนของมันนี่ตรงไหนหว่า’
การเคลื่อนตัวของแพทำให้ทุกคนรู้ดีว่านี่คือการเริ่มต้นการเดินทางอีกครั้ง โดยครั้งนี้เกิดขึ้นบนผิวน้ำของแม่น้ำแคว ลมเย็นเอื่อยๆมาปะทะเข้ากับร่างบางทำให้รู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก กิจกรรมที่แพเทคเริ่มต้นขึ้นโดยมากจะเน้นความสามัคคีของรุ่นพี่รุ่นน้อง
“ตัวฟ่อน เค้าขออย่างนะ เวลาเล่นเกมส์อ่ะขอเค้าได้เล่นกับพี่เมี่ยงบ้าง ยังไงพี่เมี่ยงก็เป็นพี่รหัสเค้านะ”
“เค้าก็ไม่ว่าอะไรสักหน่อย อยากจะเล่นอะไรก็เล่นไปดิ” คนตัวสูงตอบห้วนๆอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก ที่เค้ามาในครั้งนี้ก็เพื่อกันไม่ให้น้องสาวใกล้ชิดกับเพื่อนซี้ที่รู้ตับรู้ไตกันดีว่าเป็นอย่างไร แต่พอมาถึงตรงนี้แล้วเค้ากลับทำอะไรไม่ได้เลย
“ดีแล้ว งั้นตัวไปนั่งคุยกับเพื่อนๆตัวโน่น เค้าจะไปหาพี่เมี่ยงล่ะ”
“เย้ย ไปเลยหรอ เค้าไปด้วยดิ” ชิฟฟ่อนต้องยอมแต่โดยดี
พื้นที่ว่างตรงกลางแพเทคถูกจัดให้โล่งเอาไว้เพื่อกิจกรรมที่รุ่นพี่สรรหามาเล่นกับน้องๆที่มาร่วมกิจกรรมในครั้งนี้ และตอนนี้ก็เป็นเกมส์ เกมส์แรกที่รุ่นพี่สาวหล่ออย่างเมี่ยงเป็นกรรมการอยู่เพราะเขาคิดว่าน้องรหัสของเขาคงไม่ว่างที่จะมาเล่นเกมส์หรือไม่ถึงจะมาเล่นได้ก็ต้องมีชิฟฟ่อนตามติดมาด้วย
“ตอนนี้มีทั้งหมดเจ็ดคู่แล้วนะฮะ มีคู่ไหนที่จะเล่นเหยียบลูกโป่งอีกหรือเปล่าเอ่ย ถ้ามีรีบมาเลยนะ สำหรับคู่ที่ชนะเรามีของรางวัลให้นะคร้าบ อย่าช้าน้า” สาวหล่อร่างสูงในชุดเสื้อผ้าสบายๆอย่างกางเกงขาสั้นและเสื้อกล้ามโชว์กล้ามแขนอย่างนักกีฬา
ดวงตาคู่คมเคลื่อนไปสะดุดเข้ากับร่างเล็กๆที่ยืนยกมืออยู่ไม่ห่างจากเขาไม่ถึงห้าก้าว การกระทำของคุ้กกี้ทำให้ร่างสูงที่ก่อนหน้าตีหน้าขรึมถึงกับเหวอทั้งมีรอยยิ้มผุดขึ้นบนริมฝีปากบาง ไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆจะกล้าทำอะไรแบบนี้แทนที่เธอจะไปอยู่กับแฟนเพื่อใช้เวลาอยู่ด้วยกัน
“แล้วคู่ของน้องล่ะครับ” เสียงห้าวถามทั้งที่รอยยิ้มบนใบหน้ายังอยู่ หากว่างานนี้ไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใครที่ไหนได้ ในเมื่อคนตรงหน้านั้นยืนอยู่เพียงคนเดียว
“...” ไม่มีเสียงตอบกลับ มีเพียงนิ้วชี้เล็กๆที่ชี้มายังร่างสูง ไม่รู้ทำไมนิ้วเล็กๆของคนตัวเล็กๆนั้นกลับสร้างรอยยิ้มกว้างๆให้กับเขาได้
“เฮ้ย เมื่อได้คู่แต่ขาดกรรมการเดี๋ยวกูเป็นให้ก็ได้วะ” ชิฟฟ่อนที่มองดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆออกมายืนขวางสายตาที่ทั้งสองกำลังส่งถึงกัน
“เออ ก็เอาไมค์ไปดิ” คนถูกจับผิดส่งไมค์ให้ชิฟฟ่อนที่ยังจ้องเพื่อนซี้ไม่วางตา
การแข่งขันเริ่มต้นขึ้นเมื่อชิฟฟ่อนเป่านกหวีดแต่ละคู่ต้องวิ่งเหยียบลูกโป่ง คู่ของเมี่ยงและคุ้กกี้ก็ทำเหมือนๆกับที่คู่อื่นๆที่ร่วมแข่งขันทำกัน ในช่วงชุลมุนคนตัวเล็กสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างบนพื้นจบเกือบจะล้มแต่ดีที่ได้มือหนาคว้าเอาไว้เสียก่อนความรู้สึกอะไรบางอย่างแล่นเข้าสู่ร่างกายของคุ้กกี้ทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ หากแต่ความรู้สึกนั้นไม่ได้เกิดขึ้นกับคุ้กกี้เพียงคนเดียว เมี่ยงเองก็รู้เหมือนๆกับเธอ
“ปรี๊ดดดด” เสียงนกหวีดทำให้ทั้งคู่หลุดจากภวังค์ที่เกิดขึ้นจากความรู้สึกเมื่อครู่
“จบเกมส์ เราก็ได้ผู้ชนะเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะคร้าบบ” เสียงทะเล้นของคนเป็นพี่ที่เฝ้ามองเหตุการณ์อยู่ตั้งแต่ต้นดังขึ้นราวกับว่าอยากให้คนทั้งสองผละออกจากกัน
“ขอบคุณนะคะพี่เมี่ยง ที่...” คนตัวเล็กกำลังจะพูดต่อแต่ถูกเมี่ยงพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“ไม่เป็นไรฮะ..ครับ” เมี่ยงพูดกับคุ้กกี้ก่อนจะหันไปทางเพื่อนซี้ “กูขอไมค์ประจำตำแหน่งกูคืนด้วย”
“น้องๆครับ ตอนนี้เราก็ล่องแพกันมาเรื่อยๆอีกสักพักหนึ่งเราก็จะถึง วัดถ้ำเขาปูน เราจะแวะที่นั่นเพื่อไหว้พระเพื่อเป็นสิริมงคลนะคร้าบ ใครที่อยากขอพรให้เรียนจบหรือว่าอยากจะขอให้สมหวังในเรื่องอะไรก็ตามสบายเลยนะครับ” สาวหล่อพูดก่อนที่จะคืนไมค์ให้กับพนักงานประจำแพเทค แล้วตัวเองก็เดินไปนั่งที่ท้ายแพเพื่อเก็บเกี่ยวบรรยากาศ
ภาพของภูเขาที่เห็นอยู่ไกลกับผืนน้ำที่สะท้อนกับแสงแดดยามบ่ายทำให้คนหัวศิลปะอย่างเมี่ยงถึงกับควบคุมอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่ต้องเดินกลับไปที่แพนอนเพื่อหยิบเอาสมุดสเก็ตขนาดเล็กที่เขามักพกติดตัวอยู่ตลอดเวลากับดินสอไม้แท่งเล็กที่มักจะถูกสอดไว้คู่กับสมุดสเก็ตภาพนั้นออกมาแล้วกลับไปนั่งเอาเท้าแช่น้ำที่จุดเดิม มือหนาเริ่มวาดโครงสร้างที่เขาเห็นอยู่เบื้องหน้าอย่างช่ำชอง ก่อนจะลงรายละเอียดต่างๆที่จะทำให้รูปสเก็ตนั้นออกมามีชีวิตชีวา
- - - - -
“เราจะเดินไปที่วัดถ้ำเขาปูนทางด้านหลังนะครับ” เมี่ยงบอกทุกๆคนในขณะที่แพกำลังจะจอดสนิทที่ริมตลิ่ง
เมื่อแพจอดสนิทสตาฟแพล่องก็เอาไม้กระดานมาพาดไว้ตรงระหว่างแพกับขอบตลิ่งเพื่อให้เดินข้ามไปได้สะดวก เมื่อทุกคนลงจากแพเป็นที่เรียบร้อย ทั้งหมดก็พากันเดินไปตามเส้นทางซึ่งไม่ไกลนักก็ถึงจุดหมายซึ่งนั่นก็คือวัดถ้ำเขาปูน
“มึงจะไม่เล่าประวัติให้ฟังหน่อยหรอ ทุกทีเวลาไปไหนมึงจะต้องไปหาประวัติมันมานี่หว่า” เพื่อนซี้พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเมี่ยงเงียบไปพักใหญ่ตั้งแต่ขึ้นมาจากแพ
“อ้าว นี่กูพูดได้ด้วยหรอวะ แหมๆกูก็อยากให้สวีทกันเลยทำตัวเงียบจะได้รู้สึกเหมือนมากันสองคนไง” คนปากมอมได้ทีแขวะเพื่อน
“เอ่อ พี่เมี่ยง...” คุ้กกี้ทำท่าว่าจะพูดอะไรบางอย่างแต่กลับโดนขัดเอาไว้เสียก่อน “ปล่อยมันเถอะกี้มันอยากพล่ามอะไรก็ปล่อยให้มันพล่ามไป” ชิฟฟ่อนที่ยังไม่อยากให้เพื่อนรู้สถานะระหว่างเขากับคุ้กกี้หาเรื่องพูดขัดขึ้นมาเสียก่อน
“ตกลงอยากฟังป่ะล่ะ ประวัติวัดถ้ำเขาปูนเนี่ย” เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนที่มาด้วยพยักหน้าพร้อมๆกับไกด์จำเป็นจึงต้องเล่าสิ่งที่เขาเคยได้ยินมาอย่างคร่าวๆ
“เมื่อก่อนเนี้ย วัดถ้ำเขาปูนเคยเป็นที่ตั้งของค่ายเชลยศึกขนาดใหญ่ในสมัยสงครามโลกครั้งที่สองน่ะ ในวัดจะมีถ้ำขนาดกลางตั้งอยู่ภายในมีพระพุทธรูปองค์ใหญ่ประดิษฐานอยู่ ด้านหลังวัดนั่นก็คือด้านที่เราจะเดินขึ้นไปนี่แหละ อืม...อีกอย่างวัดนี้มีพระสังกัจจายน์องค์ใหญ่ตั้งอยู่บนยอดเขาน่ะ เฮ้อออ” เมื่อพูดจบไกด์จำเป็นถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เอ่อ มึงกับน้องคุ้กกี้ไปไหว้พระกันเถอะ เสร็จแล้วก็ไปเจอกันที่แพเหมือนเดิม” เมี่ยงบอกกับคุ้กกี้และชิฟฟ่อนก่อนตัวเองจะเดินแยกไปอีกทาง ปล่อยให้สองคนพี่น้องมองหน้ากันอย่างงงๆกับพฤติกรรมแปลกๆของเมี่ยงแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก ทั้งคู่จึงเดินไปตามที่เมี่ยงแนะนำ
หลังจากที่ยอมปล่อยให้เพื่อนรักกับน้องรหัสหน้าตาจิ้มลิ้มให้อยู่กันเพียงลำพังแล้ว คนโสดอย่างเมี่ยงจึงตต้องเดินไปยังจุดหมายปลายทางเพียงลำพังหลังจากที่ไหว้พระและขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิเป็นที่เรียบร้อย สาวหล่อจึงเดินกลับมาที่แพโดยไม่แวะที่ไหนเลย เมี่ยงจึงเป็นกลุ่มคนกลุ่มแรกๆที่กลับมาถึงแพจนกระทั่งทั้งหมดกลับมาถึงแพ แพล่องจึงเริ่มเคลื่อนตัวอีกครั้ง
ยามนี้กิจกรรมที่กำลังเกิดขึ้นกลางแพเทคเป็นการนำของฟรอยด์รุ่นพี่อีกหนึ่งคนที่เป็นแกนนำในเรื่องที่จะพาน้องๆมากระชับความสัมพันธ์ในครั้งนี้ เมี่ยงจึงได้เวลาพักผ่อนสักหน่อย ร่างสูงแช่เท้าตัวเองลงในแม่น้ำแควที่กว้างใหญ่ ดวงตาคู่คมเฝ้ามองคนนั้นทีคนนี้ทีแต่แล้วก็ต้องมาสะดุดเข้ากับใบหน้าหวานๆของน้องรหัสที่นั่งเคียงข้างเพื่อนรักของเขา ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เมี่ยงรู้สึกว่าภาพที่เคยมองว่ามันสวยงามตอนนี้มันไม่งามเอาเสียเลย สู้มองท้องฟ้า ภูเขา หรือผืนน้ำยังจะดีเสียกว่า
“นั่งกินลม ชมวิวอะไรวะมึง” เสียงทุ้มของเพื่อนรักดังขึ้นมาให้สะดุดหู
“เปล่า แค่ไม่มีอะไรทำ มึงอ่ะไม่ไปอยู่กับแฟนมึงล่า”
“มึงมางอนไรกูเนี่ย แหมๆนี่กูก็เดินมานั่งเป็นเพื่อนมึงแล้วนี่งาย”
“เออ มึงกับน้องคุ้กกี้คบกันมานานรึยังวะ ทำไมกูเป็นเพื่อนมึงแท้ๆกูยังไม่รู้เรื่องเลย” ร่างสูงเข้าเรื่อง นี่คือเรื่องที่เขาสงสัย สงสัยมาตั้งแต่วันที่ชิฟฟ่อนไปหาเขาที่สตูดิโอในวันนั้นแล้ว
“อ๊ะไอ้นี่มันยังไม่หายสงสัยอีกวุ้ย เอาเป็นว่ากูรู้จักกับยัย...เอ้ย น้องกี้มานานแล้ว นานกว่าที่มึงคิดก็แล้วกัน อืม...แล้วกูก็รักของกูมากด้วย” ชิฟฟ่อนเน้นเสียงตรงคำว่า ‘รัก’
“เออๆ กูรู้แล้ว ไม่ต้องมาย้ำน่ามึง เดี๋ยวกูจะดูเอาไว้ให้ ไม่ให้มาเกาะแกะหรือว่าใกล้ตัวน้องเค้าเลยดีมั้ย” ดวงตาคู่คมจ้องมองไปยังใบหน้าจิ้มลิ้มนั่นอีกครั้ง ก่อนจะหันมาสบตาเพื่อนรักด้วยอาการหนาวๆร้อนๆอย่างบอกไม่ถูก
“กูว่ามันก็เป็นความคิดที่เยี่ยมยอดนนะมึง รวมมึงเข้าไปด้วยยิ่งดีใหญ่” ชิฟฟ่อนตอบกวนๆ อะไรก็ได้ที่เป็นการกันไม่ให้น้องสาวของเขาต้องมายุ่งเกี่ยวกับเพื่อนจอมเจ้าชู้ได้ เขายอมที่จะทำทุกวิถีทาง
ความรู้สึกแปลกๆแทรกเข้าสู่กลางหัวใจของคนที่ได้ยิน ถึงแม้จะดูเหมือนชิฟฟ่อนจะพูดเล่นๆแต่ความจริงก็คือความจริงนั่นก็คือ ชิฟฟ่อนรักและหวง คนหน้าตาจิ้มลิ้มที่นั่งอยู่ไกลๆคนนั้นมากมายเหลือเกินมากเสียจนเมี่ยงรู้สึกได้
“มึงนั่งวาดรูปของมึงไปเถอะ เดี๋ยวกูไปอยู่เป็นเพื่อนกี้ละ ไม่ค่อยอยากจะปล่อยให้อยู่คนเดียว หวงว่ะ”
ปราศจากเสียงตอบกลับ เมี่ยงได้แต่พยักหน้างึกๆแสดงว่ารับรู้ถึงการจากไปของเพื่อน ปลายดินสอถูกตวัดอีกครั้งหลังจากที่เมี่ยงพลิกหน้ากระดาษหน้าใหม่ โครงหน้าเรียวของใครบางคนถูกร่างเอาไว้อย่างรวดเร็วแต่พิถีพิถัน การที่เขาจะรู้สึกอยากจะดูแลใครสักคนหนึ่งนั้นเกิดขึ้นยากเย็นเหลือเกิน แต่มันกลับง่ายดายเมื่อคนๆนั้นคือผู้หญิงที่นั่งอยู่เคียงข้างกับเพื่อนของเขา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการรับปากรับคำที่ให้กับเพื่อนหรือเพราะหัวใจของตัวเองกันแน่ที่อยากจะดูแลเธอคนนั้นอยู่ห่างๆ
@@@@@
COMMENT กันสักนิดให้กำลังใจสักหน่อยนะคร้าบบบ
ความคิดเห็น