กลอนของคน..หัวใจสีชมพู

ลำดับตอนที่ #8 : ทำไมหนอ-เด็กน้อย ชีวิตเจ้าถึงหดหู่มากเพียงนั้

ทำไมหนอ-คนมากมาย แต่กลับรู่สึกว่าไม่มีใครสักคน
ทำไมหนอ-ความหวังดีที่คนอื่นหยิบยื่นให้เรากลับมองว่ามันเป็นความเลวร้าย
ทำไมหนอ-ปัญหาที่เล็กๆเรากลับมองว่ามันเป็นปัญหาที่ใหญ่และแก้ยากเสมอ
ทำไมหนอ-เราถึงรู้สึกว่าผู้คนในสังคมรังเกียจเราเหลือเกิน
ทำไมหนอ-เราถึงรู้สึกว่าคนในสังคมว่าร้ายและนินมาเราไปต่างๆ นาๆ
ทำไมหนอ-เมือ่เรากลับจากการไปพบปะเพื่อนแล้วเราต้องกลับมาร้องไห้ คนเดียวจากการกระทำและสายตาของพวกเขา
ทำไมหนอ-เราถึงรู้สึกว่าเราอยากเป็นเหมือนคนนั้น คนนี้ ทั้งๆที่เราก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
ทำไมหนอ-เวลาที่เพือ่นแซวเล่นเรากลับมองว่ามันเป็นการว่าที่รุนแรงและไม่รักษาน้ำใจกันเลย
ทำไมหนอ-มีมากมายหลายครั้งที่เราไม่อยากเกิดมาบนโลกที่สวยงามนี้เลย


แล้วทั้งหมด อะไรที่เป็นตัวการที่ทำให้เจ้าคิดอย่างนั้น เจ้ารู้ไมหเด็กน้อย เงี่ยหูมาสิ ข้าจะบอกกล่าวให้เจ้าฟัง


1.ข้าอยากให้เจ้าลดความขี้ระแวงของเจ้าลงหน่อย โลกของเจ้าคงสวยงามขึ้นเยอะ
2.ข้าอยากให้เจ้ามองโลกเราในแง่ที่ดี เพราะโลกน้ยังสวยงามเสมอ แม่ในยามที่เจ้าหดหู่มันช่วยเจ้าได้
3.ข้าอยากให้เจ้าเปิดหัวใจรองรับความหวังดีที่คนอื่นหยิบยื่นให้ มันไม่ทำอันตรายยต่อเจ้าหลอก



แค่เจ้า ลดความขี้ระเวงของเจ้าลง แล้วมองโลกเราในมุมที่ดีชึ้น และเปิดหัวใจรองรับความหวังดีและวางใจในตัวผู้อืนมากขึ้น โลกของเจ้าคงจะสดใสในแบบที่ในควรจะเป็นมานานแล้ว