กลอนของคน..หัวใจสีชมพู

ลำดับตอนที่ #7 : ความรักที่เหมือนเพียงอดีต

เมื่อเริ่มรัก รักนั้นสดใส เกินสิ่งใด
โอ้ความรัก เหมือนจะพาฉัน ให้ล่องไป
สู่ดวงดาว บนฟากฟ้าไกล ที่มีเธอ
คอยให้ความอุ่นใจ บอกฉันไม่ต้องกลัว
แต่จากนี้ เหมือนว่าความรัก เลือนหายไป ไม่มีเธอแล้ว
ไม่มีแล้วนับจากนี้ ไม่มีความฝันที่สองเรานั้น เดินร่วมทาง



จิตใจมันวาเหว่ ร่างกายมันอ่อนไหว บนโลกนี้ฉันแสนเดียวดาย
เหลือทนไม่มีความฝันที่ฉันเดินไปกับเธอ ไม่มีแล้วที่สองเรา จะรวมทาง
และนับจากนี้ตัวฉันคงเดียวดาย



จากความรักที่มันผ่านมามันทำให้ฉันรู้ว่าความรักเป็นเหมือนเพียง
อดีต  "อดีตที่เราเคยรักกัน" เราแค่เคยรักกันเท่านั้น