ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ทำไม? (นั่นสิทำไม- -)
"องค์หญิงO_o" เสียงร้องจากโกโดมดังลั่นเมื่อเห็นพวกเฟรินโผล่ออกมาจากเตาผิงในวังเดมอส!!!!!
"เฟลิโอน่า! มาได้ไง" เอวิเดสดูจะไม่ตกใจเท่าไรแต่รีบดึงลูกสาวตัวเองมากอดด้วยความคิดถึง
"ก็คิดว่าที่นี่น่าจะใกล้สโนว์แลนด์มากที่สุด...ก็เลย...มาที่นี่แหละฮะ เรื่องวิธีนะช่างมันเถอะ" เฟรินพูดอย่างขอไปที ขี้เกียจอธิบายให้ท่านพ่อฟังว่าเธอใช้ผงฟูถึงได้โผล่มานี้
"แล้วนี่พาใครมาด้วยละ" ท่านจ้าวมองไปด้านหลังก็เจอสี่หนุ่มกับอีกสองสาวยืนมองตาปริบๆอยู่
"โรกับคิลท่านพ่อคงรู้จักแล้ว...นี่ก็จินนี่ แฮร์รี่ รอน และก็เฮอร์ไมโอนี่ฮะ" สามคนหลังมาได้ไงO_o (แกแต่งเองไม่ใช่เรอะ- -*:บุคคลปริศนา)
"แล้วจะไปที่สโนว์แลนด์ทำไม" เอวิเดสยังคงซักผ้า...เอ๊ย...ซักถามต่อไป= =''
"ไปตามเจ้าคาโลมันนะ"
"เจ้าชายคาโล? เอาเถอะ ตอนนี้ก็ค่ำแล้ว พักที่นี่ก่อนแล้วค่อยออกเดินทางพรุ่งนี้เช้าคงดีกว่า" เมื่อทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย เอวิเดสก็สั่งจัดห้องให้กับผู้มาเยือนทั้งเจ็ด
---------------------------------------------------------------
"ว้าว!! พี่เฟรินเป็นเจ้าหญิงเหรอ*-*" จินนี่ทำตาเป็นประกายเมื่อเห็นห้องพักของตนกับเฮอร์ไมโอนี่
"แหะๆ = =;;" เฟรินที่เดินตามมาได้แต่ยิ้มแห้งๆ ตอบ
"นิสัยดูไม่ใช่เลยนะ" เฮอร์ไมโอนี่เปรยพลางทิ้งตัวลงบนเตียงหนานุ่ม
"=_=" << เฟริน
"วิวที่นี่สวยจัง เดมอสนี่ก็อยู่ในเอเดนเหรอ?" จินนี่ถามอย่างอยากรู้ (คาแรคเตอร์จินนี่มันหลุดมาตั้งแต่ต้นเรื่องและ...ปล่อยไปเหอะ:ไรเตอร์)
"เปล่า ตัดขาดกันเลยต่างหาก เรื่องมันยาวนะ ไว้วันหลังจะหาหนังสือประวัติศาสตร์มาให้อ่าน" เฟรินตอบ
"อืม...ง่วงและ นอนดีกว่า~" จินนี่ปีนขึ้นเตียงแล้วนอนหลับอย่างสบายใจ ในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่ดึงตำราที่ไปเอามาจากไหนไม่รู้มานั่งอ่าน
"งั้นฉันไปนะ" เฟรินพูดเบาๆ แล้วเดินไปยังห้องของตัวเอง
"คาโล...ทำไม...นายถึงไม่ยอมบอกฉัน..?"
คำถามที่ไม่มีคำตอบ....ในเมื่อคนที่ควรจะตอบไม่ได้อยู่ที่นี่...
-----------------------------------------------------------------------------------------
ตัดไปที่สโนว์แลนด์...
ร่างสูงเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าที่ดูเย็นชาเสมอขี่อาชาสีดำสนิทเข้าประตูวังสโนว์แลนด์ไปอย่างง่ายดาย ด้วยยศศักดิ์ของตนใครเล่าจะกล้าขัด
(อธิบายนิสนึง- -:: คงพอรู้กันบ้างอ่านะคะ ว่าสโนว์แลนด์เป็นแค่ดินแดนที่ไม่มีใครปกครอง เพราะงั้นวังที่ว่านี่ก็หมายถึงราชวงศ์สักอันของสโนว์แลนด์นะคะ ไม่ได้ใช่วังที่ปกครองดินแดนนี้)
คาโลก้าวลงจากหลังม้าเมื่อถึงหน้าวัง ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้
"มีธุระอะไร" ทหารหนึ่งในสองนายที่ยืนเฝ้าอยู่ถามขัดขึ้น
"ฉันคาโล วาเนบลี มาพบจอมภูตแห่งตระกูลเทลาเซีย" นายทหารสองนายมองหน้ากันก่อนจะยอมให้ผ่านเข้าไปได้
ภายในวังถูกตกแต่งอย่างงดงามด้วยโทนสีขาวเป็นส่วนใหญ่...อาจเป็นเพราะให้เข้ากับสีหิมะของดินแดนนี้?
"คาโล ไม่ได้เจอกันนาน โตขึ้นเยอะเลยนี่" เสียงหวานของหญิงสาวที่อายุไม่น่าจะเกินสามสิบปีดังขึ้นพร้อมกับกอดร่างสูงแน่น
"ท่านน้าเรเซีย" น้ำเสียงคาโลมีแววตกใจเพียงเล็กน้อยเมื่อมองหญิงสาวตรงหน้า...เรเซีย เทลาเซีย...
"ยังจำกันได้ด้วยนะ หลานรัก ตามน้ามานี่เร็วเข้า คาโลต้องไปเจอเธอให้ได้" เรเซียดึงหลานชายของตนให้เดินตามมาก่อนจะเปิดประตูบานใหญ่เข้าสู่ห้องโถงกลาง
"ซีเดียร์ คาโลมาแล้ว" คนเป็นน้าพูดขึ้นเรียกให้หญิงสาวผมสีเงินยวงยาวจรดพื้นเบือนหน้าจากหน้าต่างบานใหญ่มาหา
"ท่านแม่..." คาโลเอ่ยเสียงแผ่วเมื่อหญิงสาวหันหน้ามาพร้อมกับรอยยิ้มบาง
"คาโล..." หญิงสาวนามซีเดียร์โผเข้ากอดเขาแน่น...อ้อมกอดที่อบอุ่น...ของคนเป็นแม่...
"ทำไมท่านแม่ถึงมาอยู่ที่นี่?" ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงตกใจแบบเก็บไม่อยู่...ก็ในเมื่อ...เจ็ดปีก่อน...
"ถ้าลูกพูดถึงเมื่อเจ็ดปีก่อนละก็...แม่จะเล่าให้ฟัง..." ซีเดียร์พูดเสียงอ่อนโยนแล้วดึงลูกชายให้นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยกัน ตามด้วยเรเซียผู้เป็นน้า
"เมื่อเจ็ดปีก่อน...ตอนที่แม่เดินทางจากมา ระหว่างทางเกิดอุบัติเหตุ รถม้าเสียหลักกลางทาง แม่บาดเจ็บหนักพอสมควรแต่ดีที่ตอนนั้นถึงสโนว์แลนด์แล้วจึงมีคนมาช่วยไว้ทัน ถึงแม้จะไม่เป็นไรแล้ว...แต่ 'เธอ' เสียความทรงจำไป..."
"เธอ...หมายถึง? หรือว่า...?" คาโลเบิกตากว้าง
"หลานจะได้พบเธอวันพรุ่งนี้..." เรเซียพูดขึ้นแล้วพยักหน้าเบาๆ ให้คนมีศักดิ์เป็นพี่เล่าต่อ
"เหตุการณ์ครั้งนั้น...เนื่องจากมีคนช่วยแม่ไว้ก่อน จึงไม่มีใครหาพวกเราพบ หลายๆ คนจึงสันนิษฐานว่าพวกเราตายไปแล้ว..."ซีเดียร์เล่าต่อแต่แล้วก็ถูกขัด
"สันนิษฐาน? ไม่ใช่หรอกซีเดียร์ พวกนั้นมันตั้งใจฆ่าพี่!!!" เรเซียพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์นัก
"เรเซีย..." คนเป็นพี่ปรามเสียงต่ำ แต่คำพูดของเรเซียก็ทำให้คาโลชะงัก
"พวกนั้น? ใคร? ใครตั้งใจฆ่าท่านแม่กัน"
"จะใครซะอีกถ้าไม่ใช่พวกตาแก่ขุนนางคาโนวาลที่พึ่งโดนปลดไปไม่นานนะ! พวกนั้นไม่ชอบใจตั้งแต่ที่บาโรไปแต่งงานกับแม่ของเจ้าแล้ว! พอสบโอกาสก็ตั้งใจฆ่าทิ้ง!!!!" เรเซียตบโต๊ะดังปึง
"เรเซีย!" ซีเดียร์ร้องเรียกเสียงหลงเมื่อเรเซียหลุดบอกคาโลไปหมดเปลือกแล้ว
"พวกนั้น....ฆ่าท่านแม่..." คาโลพูดเสียงต่ำจนน่ากลัว คนเป็นแม่รีบจับมือใหญ่ไว้แน่น
"ไม่...พวกเขาไม่ได้ตั้งใจ ใจเย็นก่อนคาโล..."
"พวกเขาจะฆ่าท่านแม่!!!! แล้วยังมีหน้ามาบอกว่าเป็นอุบัติเหตุ นี่หรือไม่ได้ตั้งใจนะ!!!" ใครจะไปคาดคิดว่าเจ้าชายน้ำแข็งแห่งคาโนวาลจะตะโกนลั่นด้วยน้ำเสียงโมโหแบบนั้น
"คาโล!! ฟังแม่นะ ลูกต้องใจเย็น ที่แม่เรียกลูกมาไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ มันมีเรื่องสำคัญกว่านั้น!!"
"เรื่องอะไรครับที่สำคัญกว่า?" น้ำเสียงเรียบเย็นถูกเอ่ยออกมา
"ไว้พรุ่งนี้แม่จะเล่าให้ฟัง ตอนนี้แม่อยากให้ลูกสงบสติอารมณ์ซะ แล้วพรุ่งนี้มาเจอกันตอนเช้า...นะ คาโล" น้ำเสียงเว้าวอนเรียกให้ลูกชายใจอ่อนได้ง่ายๆ...เหมือนใครบางคน...(เฟรินใช่ม้า~!!:ไรเตอร์ / วิสกาย่า! / จ๊ากกกกกกกกกกกก~)
ร่างสูงนอนมองเพดานมาเป็นชั่วโมงแล้ว ในหัวเฝ้าแต่คิดถึงเรื่องที่พึ่งได้รับรู้มา กับเรื่องของใครบางคน... (เฟรินละซี่>///<:ไรเตอร์ที่แข็งทั้งตัวเหลือแต่หัว-*-)
ป่านนี้เฟรินจะเป็นยังไงบ้างนะ?
TBC
________________________________________________
คัทๆๆๆ โอย อยากเป็นลมเจ้าคะT^T
มาอัพเพราะอยู่ดีๆ ก็นึกขึ้นได้ ตอนนี้ก็ปิดเทอมแล้วด้วย~ อัพได้แล้ว~~ ฮิ้ววววววววววว
ตอนต่อไปความลับอย่างนึงจะถูกเปิดเผย พวกเฟรินกับแฮร์รี่จะมาถึงที่สโนว์แลนด์แล้ว
ใครที่ว่าแฮร์รี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่ไม่เด่นละก็...ก็พวกนั้นค่าตัวแพงอ่ะ 55
ไว้จะหาบทมาเพิ่มให้ หุหุ
อีกอย่างนึง...ไรเตอร์จะเพิ่มอีกเรื่องนึงเข้ามาด้วยนะคะ เรื่องชื่อเรื่องไว้นึกอีกทีว่าจะเปลี่ยนมั้ย
พอดีลืมพล็อตหมดละ เลยนึกได้ใหม่ อยากรู้ว่าเรื่องที่เพิ่มมาเป็นเรื่องอะไร...ติดตามตอนต่อไปน้า~
เมนต์สักนิด คนเขียนแจ่มใสนะค้า~!! T^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น