ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ในที่สุด...
เฟรินนั่งเอาปากกาขนนกขีดๆ เขียนๆ บนกระดาษอย่างใจลอยอยู่คนเดียว คิลกับโรเห็นว่าจะไปส่งจดหมายอะไรสักอย่าง (คิลส่งถึงเรนอนอีกแล้วเหรอO.O/คิล::เปล่าสักหน่อย-///-) จินนี่ก็ไปหาหนังสือเตรียมมาทำการบ้าน แองเจลน่าก็กลับบ้านไปเมื่อสายๆ ส่วนคาโล...หมอนั่น...หายไปตั้งแต่เช้ามืด โดยไม่บอกอะไรไว้เลย!!!
คิดแล้วก็โมโหขึ้นมา อยู่ดีๆ ก็หายไปเฉยๆ คิลกับโรก็บอกแค่ว่าหมอนั่นมันคงมีธุระด่วน คิดไปคิดมาเฟรินก็เอาปากกาขนตกจิ้มลงไปแรงๆ จนนักเรียนหลายคนที่นั่งทำการบ้านอย่างขมักเขม้นเริ่มหันมามองก่อนจะสนใจการบ้านกองเท่าภูเขาของตนต่อ
เสียงย่ำเท้าดังขึ้นใกล้เข้ามา เฟรินหันไปมองก็พบคิลกับโรที่เดินเข้ามาหา
"ไปกันซะนานเชียวนะ" เธอวางปากกาที่ใกล้พังเต็มทีลงบนโต๊ะ แล้วกอดอกมองสองตัว(?)นั่นนั่งลง
"คิลมันอืดอาดยืดยาดเอง- -" โรบอกสั้นๆ ทำเอานักฆ่าหนุ่มถลึงตาใส่อย่างไม่สบอารมณ์
"ช่างเถอะ แต่ว่าเมื่อไรมันจะกลับมาวะ!!" เฟรินบ่นงึมงัมคนเดียว แต่สองหนุ่มที่นั่งอยู่ด้วยกลับได้ยินโดยไม่ตั้งแต่ ทั้งคู่มองหน้ากันก่อนสมองจะจูนไปนึกถึงเรื่องเมื่อเช้า...
'คิล ดูนี่สิ' ขอทานกำมะลอแห่งทริสทอร์เรียกนักฆ่าหนุ่มจากซาเรสให้ดูกระดาษสีขาวแผ่นเล็กๆ บนเตียงของเจ้าชายแห่งคาโนวาล
คิลหยิบขึ้นมาอ่าน แล้วขมวดคิ้ว 'จดหมายเรียกตัวมาถึงตอนเช้ามืด ต้องรีบไปด่วน อย่าบอกเฟรินเด็ดขาด..คาโล'
โร เซวาเรสขมวดคิ้วน้อยๆ กับเนื้อความในจดหมาย 'ไม่ให้บอกเฟรินงั้นเหรอ...'
และนั่นเองเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาสองคนต้องนั่งฟังเฟรินบ่นตั้งแต่เช้า เพียงเพราะประโยคสั้นๆ ในโน๊ตแผ่นเล็กๆ ที่ว่า 'อย่าบอกเฟรินเด็ดขาด'
"พวกแกจะเงียบทำไมเนี่ย= ='' เฟรินตะโกนเรียกสติทั้งคู่กลับมาสู่ปัจจุบัน ร่างบางเท้าคางมองนอกหน้าต่างที่อากาศค่อนข้างหนาว...แต่ไม่มีหิมะ
"โทษทีๆ" โรเอ่ยพลางยิ้มบางๆ
คิลมองไปที่กระดาษตรงหน้าเฟรินแล้วทำท่าเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้
"การบ้านยังไม่ได้ทำเลยนี่หว่า เดี๋ยวชั้นมาๆ ไปเอาขอแป๊บ" คิลเดินขึ้นหอชายไป ทิ้งโรให้นั่งฟังเฟรินบ่นหงุงหงิงๆ ไปเรื่อยๆ
...ชักเหมือนพวกผู้หญิงมากขึ้นทุกวัน...
"ยิ้มอะไร โร- -*" เสียงหวานถามขึ้น ใบหน้าสวยยื่นเข้ามาใกล้พลางจ้องหน้าเจ้าขอทานกำมะลอที่อยู่ดีๆ ก็ยิ้มออกมา
"เปล่านี่" ปฏิเสธแล้วยิ้มกว้างกว่าเก่า ทำเอาเฟรินยิ่งสงสัยแต่ก็ไม่ติดใจอะไรในเมื่อมีเรื่องที่สงสัยมากกว่า...
"ทำไมคิลไปนานชะมัด" เฟรินบ่นง่องแง่งก่อนจะลุกพรวดขึ้นแล้วตรงดิ่งขึ้นบันไดหอชายไป
"คิล เสร็จรึยัง" เฟรินเดินเข้ามาในห้องพบนักฆ่าเพื่อนซี้กำลังรื้อของอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่= =''
"หาอะไรเนี่ย" เธอถามพลางเดินดูของที่มันรื้อออกมาเกลื่อนพื้น
"หนังสือวิชาปรุงยา หายไปไหนไม่รู้ - -*" คิลพึมพัมตอบแล้วรื้อของต่อไป
เฟรินมองไปรอบๆ หอชายก็ดูไม่ต่างจากหอหญิงเท่าไร มือบางจับหนังสือมากมายที่เกลื่อนกลาดบนพื้น ก่อนที่นัยน์ตาสีน้ำตาลจะสะดุดกับหนังสือเล่มหนึ่งที่อยู่ล่างสุดของกองข้าวของมากมาย
"นี่ไง" เธอหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมา บนหน้าปกเขียนไว้ว่า หนังสือปรุงยาของปีสาม คิลหันมามองแล้วคว้าไปอย่างรวดเร็ว ทำเอากระดาษสีขาวแผ่นเล็กที่เสียบไว้ล่วงลงบนมือของหญิงสาวอย่างพอดิบพอดี
"อะไรเนี่ย" เฟรินถามแล้วเปิดออกอ่าน
"หือ?..." คิลหันไปมองเพื่อนซี้แล้วเบิกตากว้าง
นะ...นั่นมัน...
"พวกนายทำไมช้ากันจังละ" โรโผล่หัวเข้ามา เจอคิลที่ยืนตัวแข็งจ้องเฟรินนิ่ง ในขณะที่ร่างบางก็ยืนนิ่งเงียบอ่านข้อความในกระดาษทบทวนซ้ำๆ หลายรอบ
"พวกพี่ทำอะไรกันอยู่คะ" จินนี่โผล่เข้ามาอีกคน ในมือหอบหนังสือไว้เต็มสองมือ
"เรียกตัวอะไร.." เฟรินเอ่ยเสียงแผ่ว
"อ่า..คือ..." คิลทำได้เพียงอ้ำๆ อึ้งๆ พลางส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทางโร
__________________________________________________________
สมองกำลังแล่น แต่โดนพี่ด่า= =lllll
เดี๋ยวมาอัพต่อนะTT^TT
คิดแล้วก็โมโหขึ้นมา อยู่ดีๆ ก็หายไปเฉยๆ คิลกับโรก็บอกแค่ว่าหมอนั่นมันคงมีธุระด่วน คิดไปคิดมาเฟรินก็เอาปากกาขนตกจิ้มลงไปแรงๆ จนนักเรียนหลายคนที่นั่งทำการบ้านอย่างขมักเขม้นเริ่มหันมามองก่อนจะสนใจการบ้านกองเท่าภูเขาของตนต่อ
เสียงย่ำเท้าดังขึ้นใกล้เข้ามา เฟรินหันไปมองก็พบคิลกับโรที่เดินเข้ามาหา
"ไปกันซะนานเชียวนะ" เธอวางปากกาที่ใกล้พังเต็มทีลงบนโต๊ะ แล้วกอดอกมองสองตัว(?)นั่นนั่งลง
"คิลมันอืดอาดยืดยาดเอง- -" โรบอกสั้นๆ ทำเอานักฆ่าหนุ่มถลึงตาใส่อย่างไม่สบอารมณ์
"ช่างเถอะ แต่ว่าเมื่อไรมันจะกลับมาวะ!!" เฟรินบ่นงึมงัมคนเดียว แต่สองหนุ่มที่นั่งอยู่ด้วยกลับได้ยินโดยไม่ตั้งแต่ ทั้งคู่มองหน้ากันก่อนสมองจะจูนไปนึกถึงเรื่องเมื่อเช้า...
'คิล ดูนี่สิ' ขอทานกำมะลอแห่งทริสทอร์เรียกนักฆ่าหนุ่มจากซาเรสให้ดูกระดาษสีขาวแผ่นเล็กๆ บนเตียงของเจ้าชายแห่งคาโนวาล
คิลหยิบขึ้นมาอ่าน แล้วขมวดคิ้ว 'จดหมายเรียกตัวมาถึงตอนเช้ามืด ต้องรีบไปด่วน อย่าบอกเฟรินเด็ดขาด..คาโล'
โร เซวาเรสขมวดคิ้วน้อยๆ กับเนื้อความในจดหมาย 'ไม่ให้บอกเฟรินงั้นเหรอ...'
และนั่นเองเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาสองคนต้องนั่งฟังเฟรินบ่นตั้งแต่เช้า เพียงเพราะประโยคสั้นๆ ในโน๊ตแผ่นเล็กๆ ที่ว่า 'อย่าบอกเฟรินเด็ดขาด'
"พวกแกจะเงียบทำไมเนี่ย= ='' เฟรินตะโกนเรียกสติทั้งคู่กลับมาสู่ปัจจุบัน ร่างบางเท้าคางมองนอกหน้าต่างที่อากาศค่อนข้างหนาว...แต่ไม่มีหิมะ
"โทษทีๆ" โรเอ่ยพลางยิ้มบางๆ
คิลมองไปที่กระดาษตรงหน้าเฟรินแล้วทำท่าเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้
"การบ้านยังไม่ได้ทำเลยนี่หว่า เดี๋ยวชั้นมาๆ ไปเอาขอแป๊บ" คิลเดินขึ้นหอชายไป ทิ้งโรให้นั่งฟังเฟรินบ่นหงุงหงิงๆ ไปเรื่อยๆ
...ชักเหมือนพวกผู้หญิงมากขึ้นทุกวัน...
"ยิ้มอะไร โร- -*" เสียงหวานถามขึ้น ใบหน้าสวยยื่นเข้ามาใกล้พลางจ้องหน้าเจ้าขอทานกำมะลอที่อยู่ดีๆ ก็ยิ้มออกมา
"เปล่านี่" ปฏิเสธแล้วยิ้มกว้างกว่าเก่า ทำเอาเฟรินยิ่งสงสัยแต่ก็ไม่ติดใจอะไรในเมื่อมีเรื่องที่สงสัยมากกว่า...
"ทำไมคิลไปนานชะมัด" เฟรินบ่นง่องแง่งก่อนจะลุกพรวดขึ้นแล้วตรงดิ่งขึ้นบันไดหอชายไป
"คิล เสร็จรึยัง" เฟรินเดินเข้ามาในห้องพบนักฆ่าเพื่อนซี้กำลังรื้อของอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่= =''
"หาอะไรเนี่ย" เธอถามพลางเดินดูของที่มันรื้อออกมาเกลื่อนพื้น
"หนังสือวิชาปรุงยา หายไปไหนไม่รู้ - -*" คิลพึมพัมตอบแล้วรื้อของต่อไป
เฟรินมองไปรอบๆ หอชายก็ดูไม่ต่างจากหอหญิงเท่าไร มือบางจับหนังสือมากมายที่เกลื่อนกลาดบนพื้น ก่อนที่นัยน์ตาสีน้ำตาลจะสะดุดกับหนังสือเล่มหนึ่งที่อยู่ล่างสุดของกองข้าวของมากมาย
"นี่ไง" เธอหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมา บนหน้าปกเขียนไว้ว่า หนังสือปรุงยาของปีสาม คิลหันมามองแล้วคว้าไปอย่างรวดเร็ว ทำเอากระดาษสีขาวแผ่นเล็กที่เสียบไว้ล่วงลงบนมือของหญิงสาวอย่างพอดิบพอดี
"อะไรเนี่ย" เฟรินถามแล้วเปิดออกอ่าน
"หือ?..." คิลหันไปมองเพื่อนซี้แล้วเบิกตากว้าง
นะ...นั่นมัน...
"พวกนายทำไมช้ากันจังละ" โรโผล่หัวเข้ามา เจอคิลที่ยืนตัวแข็งจ้องเฟรินนิ่ง ในขณะที่ร่างบางก็ยืนนิ่งเงียบอ่านข้อความในกระดาษทบทวนซ้ำๆ หลายรอบ
"พวกพี่ทำอะไรกันอยู่คะ" จินนี่โผล่เข้ามาอีกคน ในมือหอบหนังสือไว้เต็มสองมือ
"เรียกตัวอะไร.." เฟรินเอ่ยเสียงแผ่ว
"อ่า..คือ..." คิลทำได้เพียงอ้ำๆ อึ้งๆ พลางส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทางโร
__________________________________________________________
สมองกำลังแล่น แต่โดนพี่ด่า= =lllll
เดี๋ยวมาอัพต่อนะTT^TT
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น