ฟิคบารามอส+แฮร์รี่

ลำดับตอนที่ #4 : ฮอกมี้ดกับการปรากฏตัวของเด็กสาวปริศนา

ก่อนอื่นต้องขอโทษทุกท่านที่ข้าน้อยจำต้องเปลี่ยนชื่อตอน สาเหตุมาจากอยู่ดีๆ พล็อตเรื่องใหม่มันก็แวบเข้ามา
และไม่ได้เข้ากับชื่อตอนเท่าไร=_= ก็จำต้องเปลี่ยน ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยคะ -^-

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
             "ที่ฮอกวอตส์นี่สุดยอดเลยวะ เตียงงี้นุ่มสบายสุดๆ ห้องก็หรูยอด โดยเฉพาะอาหารเนี่ย เอดินเบิร์กเทียบไม่ติด" เฟรินคุยกับคิลอย่างออกรส หลังจากเข้าไปในหอกริฟฟินดอร์แล้วเจอเตียงสี่เสาก็กระโดดขึ้นเตียงไปนอนเล่นทันที และพอพามากินกลางวันที่ห้องโถงก็ซัดซะจนนักเรียนฮอกวอตส์มองอย่างไม่เชื่อสายตา แถมยังพูดด้วยเสียงที่ไม่เบาเลยสักนิด

              "เฟริน" คาโลที่นั่งอยู่ตรงข้ามเรียกเสียงเย็นเฉียบ เรียกรอยยิ้มเจื่อนพร้อมกับที่เจ้าตัวกลับไปนั่งเขมือบอาหารต่อเงียบๆ

              "จินนี่ เธอกลับมาเฉียดฉิวเลยรู้มั้ย" เสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนที่ร่างของเด็กชายผมสีแดงกับเด็กชายใส่แว่นผมสีดำยุ่งๆ จะเดินมาตรงจุดที่พวกเขานั่งอยู่

              "เฉียดฉิวอะไร?" จินนี่ถามแต่เด็กชายกลับมองไปทางพวกเฟริน

              "แล้วนี่ใครฒ?"

              "นักเรียนจากเอดินเบิร์ก" เด็กชายมองอย่างงงๆ เธอจึงต้องเสริมต่อ "โรงเรียนที่ฉันไปมาไง" เด็กชายพยักหน้ารับรู้

              "นี่พี่เฟริน พี่คาโล พี่คิล พี่โร" จินนี่แนะนำโดยชี้ไปที่แต่ละคนแล้วพูดกับพวกเฟรินต่อ "ส่วนนี่พี่ชายหนูคะ รอน ส่วนนั่นแฮร์รี่ พอตเตอร์" พอแนะนำเด็กชายผมดำเสร็จเธอก็นั่งเงียบหน้าแดงอยู่คนเดียว แองเจลิน่ามองเพื่อนสาวแล้วส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะหายตัวไปหลังหนังสือเล่มโตอีกครั้ง

              "เออ ลืมไป จินนี่ รู้มั้ย วันพรุ่งนี้จะไปฮอกมี้ดกันแล้ว ถ้ามาช้ากว่านี้วันนึงไม่ทันแน่" รอนนั่งลงข้างๆ น้องสาวในขณะที่จินนี่พยักหน้าเงียบๆ เมื่อแฮร์รี่นั่งลงตรงข้ามเธอ แล้วเด็กสาวอีกคนก็เดินมา (รู้สึกมั้ยว่าเรารวบรัดให้มาเจอกันพร้อมกันหมดเลย)

              "แฮร์รี่ นายลืมนี่ไว้" เธอโยนหนังสือสองสามเล่มไปถามแฮร์รรี่แล้วนั่งลงข้างๆ เขา

              "นี่เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์" แองเจลิน่าจัดการแนะนำแทนเพื่อนสาวที่ดูท่าจะอยากลุกไปเต็มทีแล้วแต่ติดที่เฟรินยังคงนั่งสวาปามไม่เสร็จ

              "ยินดีที่ได้รู้จัก" เฟรินพูดสั้นๆ แล้วกินต่อ(รู้สึกจะกินเยอะเกินไปแล้วนะ -_-)

              "ยินดีเช่นกัน พวกนายสนใจจะไปฮอกมี้ดด้วยกันมั้ย รู้สึกว่านักเรียนแลกเปลี่ยนไม่ต้องมีจดหมายนี่" เฮอร์ไมโอนี่ถาม (พึ่งนึกได้เมื่อกี้ แดเนียลหายคะ)

              "ฮอกมี้ด?" คาโลถามแทนเฟรินที่ทำท่าสนใจแต่ปากดันไม่ว่าง

              "เป็นหมู่บ้านอยู่ไม่ไกลจากนี่เท่าไรน่ะ" เฮอร์ไมโอนี่อธิบายสั้นๆ เฟรินที่ซัดไปมากพอสมควรแล้วหันมาพูดด้วย

              "น่าสนนะ จะได้ไปเที่ยวแล้ว...เฮ้ย คิลหาย" เฟรินร้องลั่นพลางมองหาเพื่อนซี้ที่อยู่ดีๆ ก็หายไปซะงั้น

              "โร แกเอาคิลไปไว้ไหน" หันไปถามคนที่นั่งอยู่กับนักฆ่าเพื่อนซี้เมื่อครู่ โรส่ายหัวเบาๆ แล้วไม่พูดอะไรอีก

              "เฟริน ถ้านายสังเกตอีกสักนิดจะเห็นว่าสองคนที่นั่งข้างๆ นายหายไปแล้ว" คาโลพูดเสียงเรียบ

              "เฮ้ย จินนี่กับแองเจลิน่าหาย" เฟรินร้องอีกครั้ง หายไปไหนกันหมด

              "เมื่อกี้เห็นแองเจลิน่าบอกว่าจะพาคิลไปส่งจดหมาย" แฮร์รี่พูดพลางตักอาหารกิน

              "งั้นไปดูกัน" เฟรินตัดสินแล้วลุกขึ้น "แล้วไปส่งจดหมายที่ไหนกันเหรอ"

              คาโลถอนหายใจกับคนตรงหน้า ถ้าถอนหายใจแล้วตายเร็วอย่างที่เคยได้ยินมาละก็ เขาคงอายุไม่ยืนนักถ้าอยู่กับเจ้าหญิงแห่งบารามอสและเดมอสคนนี้

              "พวกนายพาไปหน่อยสิ" เฟรินบอกพลางดันทั้งแฮร์รี่ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ให้ลุกขึ้นนำไป คาโลกับโรเดินตามไปอย่างว่าง่ายโดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่าแววตาของใครคนหนึ่งฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมา

            
              "ไอ้คิล" เฟรินตะโกนเมื่อมาถึงแล้วเห็นคิลยืนดูแองเจลิน่าเอานกฮูกสีน้ำตาลไปปล่อยที่หน้าต่างกับจินนี่

              "พี่เฟริน" จินนี่ร้องลั่นเมื่อเฟรินกระโจนเข้าถีบคิลดังโครม

              "แก้แค้นเมื่อเช้าแล้วก็ที่นายมาโดยไม่บอก มาส่งจดหมายอะไรกัน" เฟรินหันไปถามแองเจลิน่าในประโยคหลัง โดยมีคิลโบกมือหย่อยๆ อยู่ข้างล่างเฟรินอีกที

              จินนี่ยิ้มบางๆ ส่งให้แต่ปากปิดเงียบสนิท ในขณะที่แองเจลิน่า...

              "ใครไม่รู้ชื่อเรนอน ธีนอต" คิลเอามือลงแล้วทำท่าจะย่องออกไป

              "พอไม่ได้เจอหน้าก็มีส่งจดหมายรักกันวันแรกเลยเหรอ คิล" เฟรินหันไปยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เพื่อนรักที่เกือบจะย่องออกไปได้แล้ว แต่มีหรือจะรอดพ้นตาของหัวขโมยอย่างเขา นักฆ่าหนุ่มหน้าแดงเรื่อเมื่อเพื่อนจับได้โดยมีสายตาอีกเจ็ดคู่มองตรงมา



ต่อคะ...

              เช้าวันนี้เฟรินยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงเนื่องจากเมื่อคืนจินนี่บอกไปว่านักเรียนชายเข้าหอหญิงไม่ได้ ทีนี้ไอ้คิลกะคาโลมันก็ตามมาปลุกเธอไม่ได้...หลับสบาย

              "พี่เฟรินคะ" เสียงจินนี่แว่วเข้าหู

              "ไม่ตื่นหรอกน่า ไม่ต้องรอหรอก ไม่ตื่นก็ไม่ได้ไปเที่ยว ก็แค่นั้น" เสียงแองเจลิน่าตามมาทำเอาเฟรินเบิกตาโพลง

              "ตื่นแล้ว" แองเจลิน่าส่งรอยยิ้มปีศาจมาให้พร้อมกับเดินนำออกไป

              ตอนนี้พวกเขาทุกคนกำลังยืนรอตรวจอยู่ เสียงพูดคุยดังขึ้นรอบตัวในขณะที่เฟรินกอดตัวเองแน่นฟันกระทบกันกึกๆ ไม่รู้ว่าทุกคนทนอยู่ได้ไง หนาวขนาดนี้

              "หนาวเหรอ" โรหันมาถามยิ้มๆ ทั้งที่ตัวเองแทบจะหายตัวไปอยู่ในกองเสื้อผ้าและผ้าพันคอ

              "แกไม่หนาว...?" เฟรินถามแล้วถอนหายใจยาว...ขนาดอยู่ในปราสาทยังหนาวขนาดนี้ ข้างนอกจะหนาวขนาดไหน

              "งั้นฉันแบ่งให้" โรพูดพลางถอดผ้าพันคอออกแล้วคล้องให้เฟรินพลางจัดให้อยู่นานสองนาน พลันเฟรินก็รู้สึกว่าอากาศมันจะหนาวขึ้นกว่าเดิม...คาโลชัวร์ เฟรินมองคนตรงหน้าที่จัดผ้าพันคอเสร็จก็ยิ้มกว้างพลางเหลือบมองคาโลเล็กน้อย..รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ปรากฏขึ้น

              คาโลเดินตรงเข้ามาดึงตัวเฟรินไปเมื่อถึงคิวพวกเขาออกไปนอกปราสาท เนื่องจากพวกเขาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจึงไม่ต้องมีจดหมายใดๆ ทั้งสิ้น

              "หนาว~" เฟรินบ่น คาโลบีบมือเล็กแน่นพลางมองไปที่ขอทานแห่งทริสทอร์ซึ่งเดินมากับคิล...เจ้านั่นต้องการอะไร

              "คาโล พวกจินนี่ไปโน่นแล้ว ไปกันเหอะ" เฟรินบอกพลางดึงคาโลให้ตามไปด้วย แล้วก็เที่ยววิ่งไปนู่นไปนี่โดยไม่รู้ทาง สุดท้าย..เหลืออยู่สองคน

              "พวกนั่นไปไหนกันหมด ไม่มีรอหรือหันมามองกันเลย" เฟรินบ่นอุบอิบหลังจากตัดสินใจเข้าร้านขนมชื่ออะไรสักอย่างที่คนเยอะดี

              "นายลากฉันมาโดยไม่ดูพวกนั้นเองไม่ใช่เหรอ" คาโลพูดขึ้นเหมือนพูดลอยๆ สายตาก็มองไปที่คนทั่วร้านแต่มือยังคงจับมือเล็กของเธอไว้แน่น

              "แหะๆ ก็พึ่งมาครั้งแรกนี่ ที่นี่ก็น่าสนใจดีด้วย" เฟรินบอกพลางมองไปรอบๆ ด้วยตาเป็นประกาย คาโลมองดูคนตรงหน้าแล้วยิ้มออกมา(อ๋า...คาโลยิ้ม>///<:ผู้แต่ง)(เขายิ้มให้ฉันต่างหาก^^:เฟริน)(T_Tรู้น่า:ผู้แต่ง)(ไปเลือกขนมดีกว่า^^:เฟริน)

              "นี่..คาโล ฉันลืมไปเรื่องนึง..." เฟรินพูดขึ้นมาเรียกนัยน์ตาสีฟ้าให้หันไปมองสบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลคู่โต คาโลเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

              "เราไม่มีเงิน" เฟรินพูดพลางขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียด

              "เรื่องนั้น..." คาโลเกริ่นขึ้นเรียกให้ร่างบางเงยหน้าขึ้นมอง "...ฉันขอมาแล้ว" คาโลชูถุงเงินขึ้นให้ดู

              "อยู่กับนายนี่ดีจริงๆ" เฟรินระบายยิ้มแล้วคว้าถุงเงินมาอย่างรวดเร็ว สายตาก็สอดส่ายหาเป้าหมาย...เอ๊ย...ขนมที่อยากได้

              จู่ๆ มือที่เคยกุมมือของหญิงสาวไว้ก็คลายออก เฟรินหันไปมองคาโล แต่ก็พบเพียงผู้คนแปลกหน้า...

              "คาโล..." เฟรินครางออกมาเบาๆ แล้วมองไปรอบๆ พยายามมองหาคนผมสีเงินซึ่งน่าจะเป็นจุดเด่นพอดูแต่ก็ไม่พบ ทั้งๆ ที่อายุสิบเจ็ดก็น่าจะพอๆ กับปีสุดท้ายของฮอกวอตส์ รอบๆ ก็มีแต่เตี้ยกว่าทั้งนั้น...ทำไมไม่เห็นคาโล

              "คาโล...นายหายไปไหน" เฟรินกระซิบกับตัวเองแล้วฝ่าฝูงชนออกมาหน้าร้านเพื่อมองหาคนที่ต้องการ แต่ก็มีเพียงหิมะสีขาวโพลน...ไร้วี่แววเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าคนนั้น...

+++++++++++++++++++++++
ต่อคะ...(อีกรอบ=_=)

               คาโลลืมตาขึ้นในความมีด ร่างสูงยันตัวขึ้นยืนแล้วมองไปรอบด้านซึ่งมืดสนิทไร้แสงไฟ...นี่เขาอยู่ที่ไหน? เมื่อกี้ยังยืนดูเฟรินเลือกขนมอยู่เลย

               "เจ้าชายคาโล วาเนบลี" เสียงหวานดังขึ้นด้านหลัง ชายหนุ่มหันขวับก็พบกับหญิงสาวร่างเล็กในชุดสีขาวยาวกรอมพื้น ผมสีขาวยาวจรดเอวบาง นัยน์ตาสีเงินฉายแววเคร่งเครียด ร่างของเธอดูตัดกับบรรยากาศรอบด้านซึ่งมืดมิด

               "เธอเป็นใคร" คาโลถามเสียงเย็นมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา

               "เราเป็นภูตฝึกหัดจากสโนว์แลนด์ มาที่นี่เพื่อมาแจ้งข่าวแก่ท่าน" เธอพูดด้วยเสียงหวานๆ แต่จริงจัง

               "แจ้งข่าว...?" คาโลเลิกขึ้นขึ้นอย่างสงสัย

               "ใช่ ท่านอาจารย์ของเราส่งมาเพื่อแจ้งข่าวด่วนแก่ท่าน...ในอีกไม่กี่วันจะเกิดเรื่องร้ายขึ้น" หญิงสาวพูดรัวเร็วจนฟังแทบไม่ทัน

               "เรื่องเลวร้ายที่เธอว่ามันคืออะไร" คาโลขมวดคิ้วมองคนตรงหน้าพลางนึกถึงหญิงสาวผมสีน้ำตาลที่คนจะตามหาเขาให้วุ่น

               "เจ้าหญิงเฟลิโอน่าปลอดภัยดี ท่านอย่าได้เป็นห่วง ข้าขอเวลาครู่นึงเท่านั้น ท่านอาจารย์บอกกับข้าเพียงว่าให้มาแจ้งข่าวกับท่านว่าจะเกิดเรื่องร้ายขึ้นในอีกไม่กี่วันกับสโนว์แลนด์ ท่านอาจารย์ส่งสารขอความช่วยเหลือไปที่คาโนวาล...ทางคาโนวาลส่งกลับมาว่าจะเรียกตัวเจ้าชายคาโลไปช่วย...ท่านอาจารย์เลยให้ข้ามาบอกท่านก่อนเพื่อให้ท่านเตรียมตัว อีกไม่นานสารจากคาโนวาลจะมาถึง" ร่างเล็กตรงหน้าหอบน้อยๆ เมื่อต้องพูดติดกันยาวเหยียดขนาดนั้น

                "เกิดเรื่องร้ายขึ้นที่สโนว์แลนด์...งั้นเหรอ" คาโลพูดเสียงแผ่ว "แล้วทำไมต้องเป็นเรา"

                "เพราะท่านเป็นบุตรชายของจอมภูตแห่งสโนว์แลนด์..." เด็กสาวทำท่าจะพูดบางอย่างต่อแต่ก็เงียบไป

                "ธุระของข้าหมดลงเท่านี้ ลาก่อน" เด็กสาวโค้งตัวลงแล้วร่างของเธอก็หายตัวไป

                "เดี๋ยวสิ" คาโลสบถเบาๆ แล้วรอบข้างก็เริ่มมีแสงสว่าง สุดท้าย...เขากลับมายืนที่หน้าร้านขนมที่เฟรินลากเข้าไป นัยน์ตาสีฟ้ากวาดมองรอบด้านเพื่อมองหาคนรักของตน

                "คาโล..." เสียงหวานเอ่ยเรียกแผ่วเบา ก่อนที่ร่างบางจะกระโดดเข้ากอดเขาแน่น คาโลลูบผมสีน้ำตาลยาวเบาๆ

                "นายหายไปไหนมา" เฟรินถามเสียงสั่น

                "..." เขาไม่รู้ว่าควรตัดสินใจบอกเรื่องนี้กับเฟรินดีมั้ย จึงตัดสินใจเงียบ

                "ช่างเถอะ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เราไปหาพวกคิลกันดีกว่า" เฟรินยิ้มแล้วดึงมือชายหนุ่มให้เดินไปกับเธอ คาโลลอบถอนหายใจแผ่วเบา...ถ้าสารจากคาโนวาลมาถึงแล้ว...เขาควรจะบอกเฟรินดีมั้ย...?

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

สั้นมาก!!! แต่ไม่รู้จะต่อไงแล้ว! ไปตอนต่อไปเลยเฮอะ =_=