ฟิคบารามอส+แฮร์รี่

ลำดับตอนที่ #3 : ฮอกวอตส์

             เช้าวันต่อมา ทุกอย่างดูปกติดี แต่เฟรินกลับรู้สึกว่าเช้านี้มีใครบางคนแปลกไป

             "คิล คิล" เฟรินสะกิดเรียกเพื่อนที่นั่งสัปหงกอยู่ข้างๆ

             "หือ..." คิลเงยหน้าขึ้นมองด้วยนัยน์ที่จะหลับอยู่แล้ว

             "แกว่าวันนี้คาโลดูเงียบกว่าเดิมหรือเปล่า" เฟรินกระซิบถาม พลางชี้ไปที่เจ้าชายน้ำแข็งนำเข้าจากคาโนวาล คิลมองตามไป ก่อนจะกลับไปนอนฟุบอยู่กับโต๊ะเหมือนเดิมแล้วตอบกลับมาก่อนจะหลับสนิท

             "คาโลมันก็เงียบเป็นปกติอยู่แล้วนั่นแหละ เฟริน"

             แต่เฟรินรู้สึกไม่เห็นด้วยกับคำพูดของเพื่อนรักเลย เพราะเจ้าชายคนข้างๆ ดูเงียบกว่าเดิมมาก แถมยังไม่สนใจอาจารย์แม่มดวิงกี้ที่พูดพล่ามอยู่หน้าห้องเลยแม้แต่น้อย เหมือนจะนั่งเหม่ออยู่มากกว่า

             พอหมดชั่วโมงเรียน คาโลยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ท่าเดิมกับตอนต้นชั่วโมงเป๊ะ นี่มันทนนั่งนิ่งมาตั้งนานได้ไงกันเนี่ย!!

             "คาโล เลิกเรียนแล้ว ไปหาข้าวกินกันเหอะ" เฟรินเรียกก่อนจะลุกขึ้นแล้วถีบคิลดังโครมตกเก้าอี้ไปเป็นการปลุก(ขอโทษแฟนคลับคิลมา ณ ที่นี้ด้วยนะเจ้าค่ะ)

             พอเฟรินกับคิลเดินไปถึงประตู หันกลับมามองก็เห็นคาโลยังนั่งอยู่ที่เดิมท่าเดิมไม่ขยับ

             "คาโล นายอยากโดนปลุกเหมือนคิลหรือไง" เฟรินตะโกนเรียก คาโลหันใบหน้าเรียบเฉยมามองก่อนจะเก็บของแล้วเดินตามออกไป

             "วันนี้นายเป็นอะไรไป นั่งเหม่ออยู่ได้ทั้งคาบ" เฟรินถามขึ้นขณะเดินไปโรงอาหาร

             "คาโลเหม่อเหรอ วันนี้ฝนตกชัวร์เลยเนี่ย" คิลทักขึ้นมาพลางมองท้องฟ้าด้านนอกไปด้วย

             "ไอ้บ้า ตกลงนายเป็นไรไป" เฟรินถามต่อ

             "เปล่า มีเรื่องให้ต้องคิดนิดหน่อยนะ" คาโลตอบแบบเลี่ยงๆ ซึ่งเฟรินก็ไม่คิดจะถามต่อ ไม่ใช่เพราะเข้าใจว่าเจ้าตัวไม่อยากเล่า แต่เพราะมาถึงโรงอาหารแล้วต่างหาก

             "คิลเห็นจินนี่ แองเจลิน่า แดเนียลไหมเนี่ย" เฟรินถามขึ้น เมื่อไม่เห็นทั้งสามคน คิลยักไหล่แบบไม่รู้

             "คงทำเรื่องขอกลับโรงเรียนอยู่มั้ง..." คาโลบอกขึ้น

             "มาวันเดียวแล้วขอกลับเลยเนี่ยนะ โรงเรียนเรามันย่ำแย่ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย" เฟรินร้องขึ้น

             "ไม่ใช่ พวกนั้นจะขอกลับช่วงที่มีการประลองเวทไตรภาคี" คาโลพูดต่อ

             เฟรินหันไปมองหน้าคิลแล้วทั้งสองก็กล่าวขึ้นพร้อมกัน

             "การประลองอะไรนะ"

             "การประลองเวทไตรภาคี" คาโลตอบ

             "พวกนั้นจะเข้าประลองเหรอ" เฟรินถามต่อไป

             "เปล่า จะไปดู เห็นว่าไม่ได้จัดมาตั้งนาน เลยอยากไปดู" คาโลตอบแล้วลุกขึ้นเอาถาดอาหารไปเก็บ

             "พี่เฟริน" เสียงแองเจลิน่าร้องเรียกแล้วเจ้าตัวกับเพื่อนซี้ก็วิ่งมานั่งที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว

             "พี่เฟริน ต้องช่วยพวกหนูนะ..." จินนี่พูดรัวเร็ว

             "เรื่องที่พี่ต้องไปด้วย..." แองเจลิน่าต่อประโยคด้วยน้ำเสียงแบบเดียวกัน

             "เราต้องหาพี่เลี้ยงไปกลุ่มละสี่คน..." จินนี่พูดต่อ

             "เพื่อไปดูการประลองเวทไตรภาคี ถ้าไม่ได้พี่เลี้ยงก็อด เพราะฉะนั้น อยู่ที่พี่ตัดสินใจแล้ว" แองเจลิน่าพูดรัวเร็วจนจบประโยคก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ผ่อนออกมา

             "เอ่อ...คือ...อธิบายใหม่ได้ไหม เอาแบบช้าๆ ชัดๆ เลยน่ะ" เฟรินพูดขึ้นหลังจากอึ้งไปนาน

             "คือว่า...เราอยากกลับไปดูการประลองเวทไตรภาคี...เลยลองไปขอดู ปราช์เลโมธีอนุญาต แต่ต้องมีนักเรียนโรงเรียนเราไปด้วยกลุ่มละสี่คน ก็เลยมาขอพี่เนี่ยละค่ะ" จินนี่อธิบาย เฟรินมองดวงตาใสแจ๋วของสองสาว แล้วเขาก็ใจอ่อนให้ผู้หญิงอยู่เรื่อย

             "ก็ได้ แต่ว่าสี่คนเนี่ย จะหาจากไหนอีกล่ะ นอกจากฉัน คิล คาโลนะ" เฟรินถามขึ้น สองสาวตีมือกันทันที ก่อนจินนี่จะพูดต่อ

             "ยังหาไม่ได้ แต่ยังมีเวลาอีกเยอะ"

             "เดี๋ยวก่อน ใครบอกฉันจะไปด้วย" คิลถามขัดขึ้น

             "ฉันไปไหน แกก็ต้องไปด้วย เพื่อนมีไว้ลำบากอยู่แล้วนี่ สโลว์แกนบ้านแกเลยไม่ใช่เหรอไง" เฟรินบอก

             "เออ ก็ได้" คิลก็ตกลงในที่สุด คาโลเดินกลับมานั่ง

             "มีเรื่องอะไรกัน" คาโลถามขึ้น

             "ไม่มีอะไรหรอก นายไปด้วยก็พอแล้ว" เฟรินพูดเองเออเอง คาโลขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนที่จะทันได้ถาม แองเจลิน่าก็ขัดขึ้นก่อน

             "ไปฮอกวอตส์ค่ะ ไปดูการประลองเวทไตรภาคี ใกล้เวลาเมื่อไรจะมาบอกนะค่ะ ตอนนี้ไปหาอะไรกินก่อน" แองเจลิน่ากับจินนี่ลุกขึ้น
              
             "ว่าแต่ว่า เห็นแดเนียลบ้างไหมค่ะ" จินนี่ถาม เฟรินส่ายหน้า คิลยักไหล่แบบไม่รู้ คาโลนั่งทำหน้าเย็นชาไม่แสดงท่าทางอะไร

             "หายไปไหนของเขานะ พอตกลงจะไปด้วยก็หายหัวไปเลย" แองเจลิน่ากับจินนี่แอบบ่นเพื่อนชายของตนเบาๆ

             ภาคบ่ายวันนี้ อาจารย์ทั้งหลายโดนเรียกเข้าประชุม พวกเขาถึงได้มานั่งเล่นกันอยู่อย่างนี้

             "การประลองเวทไตรภาคีเนี่ยมันเป็นไงเหรอ" เฟรินเปิดประเดนถามขึ้น แองเจลิน่าส่ายหน้าอย่างไม่รู้ พลางชี้ไปที่จินนี่

             "มันก็คือ...ไงดีล่ะ...เป็นแบบว่าโรงเรียนเวทมนตร์สองโรงเรียนนะ เค้าจะมาทำการประลองกัน ส่งตัวแทนโรงเรียนละหนึ่งคน โดยถ้วยอัคนีจะเป็นผู้เลือกว่าใครได้เป็นตัวแทน แล้วก็แข่งกันสามด่าน ผู้ชนะจะได้ถ้วยอัคนีไป" จินนี่อธิบายย่อๆ สั้นๆ เฟรินพยักหน้าเข้าใจ

             "แต่ว่าก็มีคนตายทุกครั้งเลยไม่ใช่เหรอ ถึงได้ไม่จัดมานานแล้ว" แองเจลิน่าเอ่ยขึ้นจากหลังหนังสือนิยายเล่มใหญ่

             "ก็จริง แต่หวังว่าคราวนี้คงไม่มี" จินนี่พูดเสียงอ่อยแล้วขอตัวไปห้องสมุด

             ทางด้านห้องของคาโลกับคิล

             "ตกลงนายหมายความว่าไง คุ้นนามสกุลเนี่ย" คิลถามขึ้น ตอนนี้คาโล คิล แดเนียล และโร(มาไมไม่รู้) มานั่งพูดกันเรื่องที่คาโลบอกว่าคุ้นนามสกุลเด็กต่างมิติคนนั้น

             "ไม่รู้สิ มันติดอยู่ที่ปาก แต่จำไม่ได้ คงจะไปเจอเมื่อหลายปีมาแล้ว" คาโลตอบเบาๆ สีหน้าครุ่นคิด

             "อาจจะแค่เคยได้ยินก็ได้" คิลบอก

             "แต่ไม่ใช่ว่าตระกูลนี้จะมีคนรู้จักเยอะนักหรอกนะ เมื่อหลายสิบปีก่อน" โรพูดขึ้น ทั้งห้องหันไปมองคนพูดเป็นตาเดียว

             "นายรู้จัก" คิลถาม โรพยักหน้าแล้วพูดต่อ

             "ตระกูลเทลาเซียเป็นตระกูลเก่าแก่ ส่วนใหญ่จะเป็นจอมภูตกัน แต่ชอบเก็บตัว ไม่ชอบออกงานสังคมอะไรเท่าไหร่ ก็เลยไม่ค่อยมีคนรู้จัก แต่ก็มีชื่อเสียงเพราะทำประโยชน์ให้สโนว์แลนด์มากมาย แต่เมื่อสิบกว่าปีก่อนก็มีคนรู้จักมากขึ้น..." โรหยุดเล่าแค่นั้น

             "ไงต่อล่ะ" คิลเร่งให้เจ้าห้องสมุดเคลื่อนที่นี่เล่าต่อสักที ทำมาอมภูมิจนน่าหมั่นไส้

             "ก็ไม่ไงต่อ ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คาโลจะคุ้น เพราะเป็นนามสกุลของราชินีแห่งคาโนวาลคนล่าสุดยังไงล่ะ" โรพูดต่อ

             "แม่คาโลอ่ะเหรอ" คิลถาม (รู้สึกคิลจะพูดมากที่สุดในห้องนี้เลยน่ะ)

             โรพยักหน้าแล้วหันไปมองเจ้าชายน้ำแข็งแห่งคาโนวาล

             "แต่ว่า มีเรื่องเล่าว่า สิ้นพระชนม์แล้วนิ" คิลถามต่อไป

             "ใช่ แต่ก็อาจไม่ก็ได้ เรื่องนี้คงต้องถามลูกของท่านเอาเอง" โรเอ่ย คิลหันไปหาคาโล

             "นามสกุลแม่นาย งั้นก็เป็นญาติกับแองเจลิน่านะสิ" คิลถามอีก

             "..." ไม่มีใครตอบอะไรนักฆ่าหนุ่ม ทุกคนต่างจมอยู่ในห้วงความคิด

             "นักเรียนที่รับเป็นผู้ดูแลนักเรียนจากฮอกวอตส์ขอให้ไปที่สวนหน้าป้อมอัศวินเดี๋ยวนี้" เสียงประกาศดังขึ้นพร้อมกับเสียงประตูที่ถูกเปิดผลัวะเข้ามาด้วยฝีมือของเด็กสาวผมสีแดงเพลิง

              "ทำไงดีคะมีสามคนเอง" ตามมาด้วยเสียงของเด็กสาวเพื่อนซี้ของเธอที่มาพร้อมเฟริน

              "ทำอะไรยังไง" คิลถามขึ้นเป็นคนแรก (งือ คิลดูพูดมากผิดปกติอ่ะ)

              -----------------------------------------------------------------------

              "ปีสามนะคะ หัวหน้ากลุ่มคาโล วาเนบลี..." รุ่นพี่สาวปีหกเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มผมเงินแล้วดูแผ่นรายชื่อต่อ "...ผู้ดูแลสามคน เฟลิโอน่า เกรเดเวล..." เฟรินเบ้หน้าทันทีเมื่อคาโลลงชื่อนี้ให้ "...คิลมัส ฟิลมัส และโร เซวาเรสนะคะ" คาโลพยักหน้ารับโดยที่หน้าก็ยังคงนิ่งสนิทไม่เปลี่ยนแปลง

              "นักเรียนจากฮอกวอตส์ที่รับดูแล จินนี่ วิสลีย์ แองเจลิน่า เทลาเซีย และก็แดเนียล เลย์สัน(นามสกุลที่แวบเข้ามาในหัวเลยพิมพ์ทันที มันเป็นตัวประกอบไม่เป็นไรเนอะ)" เมื่อคาโลพยักหน้าอีกรอบรุ่นพี่จึงหยิบใบรายละเอียดส่งให้แล้วพูดต่อ "พรุ่งนี้มาที่นี่เวลาเก้าโมงนะคะ เราจะออกเดินทางกันตอนสิบโมง"

              "แล้วเรื่องการเรียนที่นี่ล่ะครับ" โรถามขึ้น

              "ไม่ต้องห่วง เพราะปราชญ์เลโมธียกผลประโยชน์ให้สอบผ่านได้ถ้าไปอยู่ที่นู่นแล้วความประพฤติดี" รุ่นพี่อธิบายแล้วเรียกกลุ่มปีสีมาต่อ

              "งั้นเราสอบไม่ผ่านแน่" คาโลพึมพัมเบาๆ คิลพยักหน้าเห็นด้วยอย่างปลงๆ

              "ทำไมพวกนายคิดแบบนั้นเล่า" เฟรินถามอย่างไม่เข้าใจ

              "ก็เพราะว่ามีนายไปด้วยไงล่ะ เฟริน" โรตอบแทนทุกคนแล้วส่ายหน้าเหมือนปลงให้กับชีวิตตนเอง

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ต่อไว้เท่านี้คะ เดี๋ยวคราวหน้ามาต่อจะไปฮอกวอตส์กันแล้ว

(กว่าจะเอามารวมกันได้ คิดเป็นสิบๆ รอบ)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

               "พี่เฟรินคะ ตื่นเถอะคะ" จินนี่ร้องกรอกหูหญิงสาวที่ยังคงนอนตาย...เอ๊ย...หลับอยู่บนที่นอนแบบไม่ไหวติง และไม่สะทกสะท้านต่อสิ่งแวดล้อมใดๆ ทั้งสิ้น

               "พี่เฟริน ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวสายน้า~" แองเจลิน่าร้องพลางเขย่าตัวไปด้วย จากเขย่าเปลี่ยนเป็นผลัก จากผลักเริ่มยกเท้าขึ้น

               "แองเจลิน่า ใจเย็นก่อน ยังไงพี่เค้าก็อายุมากกว่าเรานะ" จินนี่ร้องพลางดึงตัวเพื่อนสาวออกมา

               "ช่างเป็นรุ่นพี่ที่ขี้เซาที่สุดในโลกนี้เลย ปลุกเป็นชั่วโมงแล้ว อีกครึ่งชั่วโมงจะสิบโมง แต่เค้านัดกันตอนเก้าโมงนะ ใจเย็นไม่ไหวแล้ว" แองเจลิน่าบ่นยาวเป็นชุดแล้วตั้งท่าจะพุ่งใส่เฟรินอีกรอบ

                ก๊อกๆๆ

                โชคดีที่เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อน จินนี่จึงบอกให้เธอไปเปิดประตูก่อนจะเริ่มทำร้ายร่างกายคนที่ยังหลับอุตุอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว

                "ไง แองเจลิน่า พร้อมจะไปยัง สายมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ" คิลทักก่อนจะเดินเข้ามาในห้องแล้วพบเฟรินยังหลับเป็นตายอยู่

                "เฟรินยังไม่ตื่นอีกเหรอเนี่ย คาโลก็ไปแล้วซะด้วยสิ งั้นฉันปลุกเอง" คิลพูดเองเออเองแล้วตรงเข้าไปหาเฟริน

                "ต้องทำยังงะ...อ๊ะ พี่คิล" จินนี่ร้องอย่างตกใจเมื่อคิลตรงเข้าไปเตะเพื่อนสาวตกเตียงดังโครมแบบไม่คิดอะไรทั้งสิ้น

                "โอ๊ย ไอ้คิล แกจะถีบฉันตกเตียงทำไมวะ" เฟรินร้องโอดโอยทันทีแล้วลุกขึ้นนวดคอตัวเอง

                "เก้าโมงครึ่ง" แองเจลิน่าพูดสั้นๆ

                "ห๊ะ..?"

                "เก้าโมงครึ่ง" เด็กสาวพูดซ้ำแล้วหันหลังขวับเดินออกไปอย่างไม่รีรอใดๆ

                "พึ่งจะเก้าโมงครึ่งเอง นี่มันวันหยุดนะ" เฟรินร้องโอดครวญก่อนสมองจะเริ่มประมวลผล

                "เก้าโมงครึ่ง!" คราวนี้ตะโกนลั่นแล้วพุ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

                "แองเจลิน่าแปลกๆ ไปนะ ไม่เห็นร่าเริง" คิลหันมาถาม

                "แองเจลิน่าเริ่มอารมณ์เสียนะ ถ้าได้เริ่มอารมณ์เสียแล้วจะหน้าบูดไปสามชั่วโมงเลยแหละ" จินนี่ตอบยิ้มๆ คิลเกาหัวแล้วเดินออกไปจากห้องทิ้งให้เด็กสาวผมแดงจัดการกับเฟรินตามลำพัง

                ไม่นานเท่าไรเฟรินก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ทั้งคู่เดินลงไปที่สวนป้อมอัศวินที่มีคนอยู่พลุกพล่านกว่าวันอื่นๆ

                 "เฮ้ เฟริน ทางนี้" คิลตะโกนเรียก ทั้งคู่จึงเดินไปหาอีกสี่คนที่ยืนรออยู่แล้ว

                 "เฉียดไปห้านาทีนะเนี่ย ยังไม่ทันไปก็สร้างวีรกรรมมาสายซะแล้ว" โรเปรยขึ้น เฟรินหันไปแยกเขี้ยวให้ทันที

                 "ขอให้ทุกคนมาเข้าแถวเตรียมเดินทางเข้าไปในเตาผิงนะคะ ให้แบ่งกลุ่มเป็นสาม สอง สองแล้วมาทางนี้เลยคะ"

                 "จะแบ่งยังไงล่ะ" คิลถามขึ้น

             "ก็ง่ายๆ ฉันไปกับแองจี้กับจินนี่ นายไปกับคาโล โรไปกับแดเนียล(บุคคลที่นั่งนึกอยู่ครู่หนึ่งว่ามันขาดใครไป) ตกลงตามนี้แหละ" เฟรินจัดการเองเสร็จสรรพก็เดินนำไปก่อนคนแรก จินนี่และแองเจลิน่าที่หน้ายังบึ้งตึงอยู่เดินตามไป และปิดท้ายด้วยหนุ่มๆ ทั้งสี่คน

             "แล้วมันไปยังไงเหรอพี่สาว" เฟรินถามหญิงสาวคนนึงในชุดสีดำ

             "เข้ามาในนี้เลยคะพี่เฟริน" จินนี่บอกแล้วลากเฟรินเข้าไป ตามไปด้วยแองเจลิน่า

             "แล้วก็เอางผงฟูมา..." จินนี่กำผงอะไรบางอย่างไว้แน่นแล้วแบมือออกพร้อมกับพูด

             "ฮอกวอตส์" เฟรินรู้เหมือนร่างกายมึนตื้อมืดดำไปหมด จนต้องหลับตาลง ก่อนที่ดูเหมือนทุกอย่างจะหยุดลง

             "แค่กๆ" เฟรินไอค่อกแค่ก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองรอบ พวกเขาอยู่ในห้องที่ดูเหมือนจะเป็นห้องใต้ดินของที่นี่ แล้วลุกขึ้นยืนปัดฝุ่นตามตัว

             "เป็นไงบ้างคะ ใช้ผงฟูครั้งแรก" จินนี่ถาม

             "ไม่ดีเท่าไร" เฟรินตอบไปตรงๆ แล้วเดินตามจินนี่กับแองเจลิน่าไปที่ประตูก่อนจะออกมาพบกับห้องโถงกว้างที่มีโต๊ะสี่ตัวตั้งเรียงกันอยู่ ห้องถูกตกแต่งอย่างสวยงามทำเอาเฟรินจ้องมองค้างอย่างตะลึง

             "ยินดีต้อนรับสู่ฮอกวอตส์คะ" จินนี่พูด ประตูด้านหลังเปิดออกอีกครั้งปรากฏร่างของคาโล คิล โร และแดเนียลเดินออกมา จินนี่จึงได้ฤกษ์เดินนำออกจากห้องโถงตรงไปยังบันไดวน...ซึ่งขยับเปลี่ยนทางได้

             "สุดยอด นายดูสิคาโล" เฟรินร้องอย่างตื่นเต้นพลางสกิดเรียกคนข้างตัว คาโลกวาดตามองรอบๆ โดยไม่เอ่ยอะไรออกมา

             "ระวังบันไดเปลี่ยนทางด้วยนะคะ เดี๋ยวจะตก" จินนี่บอกแล้วนำขึ้นไปเรื่อย เฟรินจนมองไปรอบๆ จนในที่สุด...ก็สะดุดจนได้

             "เฮ้ย!" ร่างบางร่วงลงไปแต่แล้วโรก็จับไว้ได้ทันแล้วดึงขึ้นมา

             "หัดมองทางซะบ้างสิ" โรพูดแล้วกลั้นหัวเราะเอาไว้ ก่อนจะดึงตัวเฟรินให้ยืนขึ้น

             "ขอบใจ นึกว่าจะร่วงซะแล้ว" เฟรินถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วร่างเธอก็ถูกดึงไปโดยฝึมือเจ้าชายแห่งคาโนวาลที่จ้องขอทานแห่งทริสทอร์ตาเขม็ง แล้วจับมือเฟรินเดินต่อไป

             โรยืนหัวเราะขำๆ แล้วตามไปพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อ๊ากกกกกกก มาถึงฮอกวอตส์แว้ว ฮู่ววววววววว!

ปิดเทอมแล้ว จาพยายามมาอัพให้มากที่สุดนะคร้าบ~