ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฟิคบารามอส+แฮร์รี่

    ลำดับตอนที่ #1 : โครงการแลกเปลี่ยนนักเรียน

    • อัปเดตล่าสุด 6 ต.ค. 52


                 "คาโล เรื่องที่จะมีนักเรียนมาเรียนโรงเรียนเรา นายคิดว่าไง" คิลถามขึ้นมาลอยๆ คาโลหันไปมองเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไป
                 
                 "ก็ไม่มีอะไรนี่ เค้าก็มาของเค้า จะไปยุ่งทำไม" คาโลบอกก่อนเดินกลับป้อมอัศวิน
                 
                 ในที่สุด วันที่นักเรียนจากต่างแดนจะมาก็มาถึง
                 
                 "คาโล วันนี้นักเรียนพวกนั้นจะมาแล้ว อยากรู้จังว่าเป็นใครบ้าง" เฟรินพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นพลางชะเง้อคอมอง เนื่องจากพวกเขาเป็นหัวหน้าชั้นปีเลยต้องมายืนคอยต้อนรับอย่างนี้
                 
                 "แต่ว่า...มาช้ากันจังเลยนะ บอกจะมาถึงหกโมงเย็น นี่เกือบหกโมงแล้วยังไม่เห็นแม้แต่เงา" คิลเริ่มบ่น
                 
                 "อย่าบ่นน่า คิล เดี๋ยวก็มาแล้ว" เฟรินบอกพลางเงยหน้าขึ้นบนฟ้าเผื่อจะมาทางอากาศกัน แล้วก็เป็นจริงดังคาดเมื่อกลุ่มเงทะมืนกลุ่มใหญ่กำลังตรงมาที่นี่!!
                 
                 แล้วเจ้าสัตว์ประหลาดตัวสีดำสนิทก็ลงจอดพร้อมกับที่มีเด็กนักเรียนหลายคนก้าวลงมาจากหลังสัตว์พวกนั้น
                 
                 "เด็กโรงเรียนโน้นเค้าลอยกันได้ด้วยเหรอ" เสียงหัวหน้าปีหนึ่งหันไปถามเพื่อน
                 
                 "ลอยมาอะไรกัน เค้าขี่สัตว์ประหลาดตัวสีดำๆ นั่นมาต่างหาก" เพื่อนของเด็กชายบอก
                 
                 "ตัวอะไร ไม่เห็นมีเลย" เด็กชายคนแรกมองซ้ายทีขวาทีเหมือนกับมองไม่เห็นเจ้าตัวสีดำๆ นั่น
                 
                 "คาโล นี่มันหมายความว่าไงอ่ะ" เฟรินหันไปถามคนที่ยืนอยู่ข้าง คาโลไม่ตอบอะไร ได้แต่ส่ายหน้าบ่งบอกว่าไม่รู้
                 
                 "ยินดีต้อนรับนักเรียนจากโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ทุกคน" เสียงปราชญ์เลโมธีดังขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้

                 "ชื่อโรงเรียนอะไรเนี่ย ยาวยิ่งกว่าหางว่าวอีก" คิลกล่าวขึ้นส่วนเฟรินมองไปที่กลุ่มนักเรียนเหล่านั้นอย่างตื่นเต้น ส่วนคาโล...ก็ยังคงทำสีหน้าเรียบเฉยอยู่เช่นเคย

                 นักเรียนฮอกวอตส์ที่อยุ่ในชุดผ้าคลุมสีดำก็ยืนเข้าแถวเป็นระเบียบตามชั้นปี ชั้นละ3คน บ้างชั้นปีก็คละชายหญิง บางชั้นก็หญิงหรือชายล้วยเลย และเนื่องจากต้องเห็นนักเรียนโรงเรียนนั้นเข้าแถวเป็นระเบียบเรียบร้อย เหล่าหัวหน้าชั้นปีโรงเรียนเอดินเบิร์กทั้งหลายก็วิ่งวุ่นเข้าแถวกันจ้าละหวั่น

                 ไม่นานนัก ความสงบก็กลับมาอีกครั้ง นักเรียนชั้นปีสามของโรงเรียนฮอกวอตส์เดินมาพบพวกเธอ เหล่าอาจารย์ที่มากับนักเรียนก็กลับกันไปหมดแล้ว นักเรียนปีสามโรงเรียนนู้นดูตัวเล็กกว่าพวกเธอนิดหน่อย เหมือนเด็กอายุสิบสองสิบสามปีได้

                  "สวัสดีค่ะ หนูชื่อจินนี่ วิสลีย์ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ" เด็กสาวผมสีแดงเพลิงที่เดินนำหน้ามากล่าวขึ้น

                 "ฉันเฟริน เดอเบอโรว์ หัวดำๆ นั่นคิล ฟีลมัส ส่วนหัวเงินๆ ตรงนั้นคาโล วาเนบลี" เฟรินแนะนำตัวเองและเพื่อนเสร็จสรรพ จินนี่ยิ้มให้ทั้งสามก่อนหันมาแนะนำเพื่อนตัวเองบ้าง

                 "นี่แองเจลิน่า เทลาเซียค่ะ..." จินนี่ชี้ไปยังเด็กสาวผมสีน้ำตาลแซมทองกับนัยน์ตาสีฟ้าที่กำลังยืนอ่านหนังสือเล่มหนาอยู่ "...ส่วนนี้แดเนียล เลย์สันค่ะ" คราวนี้ชี้ไปยังเด็กชายผมสีดำกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่กำลังใช้ไม้อะไรไม่รู้เรียกให้หีบลอยมาทางนี้

                 "แองเจลิน่า ชื่อเหมือนยัยแองจี้เลยเนาะ" เฟรินหันไปพูดกับคิลก่อนที่เสียงหนังสือเล่มหนาจะถูกปิดอย่างแรง

                 "แองเจลิน่า เป็นอะไรหรือเปล่า" จินนี่ถามด้วยความเป็นห่วง

                 "ไอ้บ้านั่นมันแทงข้างหลัง" แองเจลิน่าพูดดประโยคที่ทำเอาทุกคนงงไปตามๆ กันยกเว้นจินนี่

                 "แล้วไง เดี๋ยวก็ใช้เวทรักษาได้" จินนี่พูด

                 "แต่ดาบนั่นอาบยาพิษ" แองเจลิน่าบอกอย่างอารมณ์เสีย

                 "นี่พวกเธอพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย" เฟรินถามอย่างงงๆ

                 "หนังสือนิยายที่แองเจลิน่าอ่านนะค่ะ พระเอกที่ยัยนี่ชอบโดนดาบแทง" จินนี่บอก

                 "แล้วคนที่แทงก็เป็นคนในตระกูลที่ทรยศด้วย" แองเจลิน่าเสริมขึ้นมาก่อนเปิดหีบที่วางอยู่ข้างๆ ตัวแล้วเก็บหนังสือลงไปในนั้น

                 "ในเมื่อไม่มีอะไรแล้วก็ไปห้องนอนกันเถอะ จะได้ไปกินข้าวเย็นเร็วๆ" เฟรินบอกก่อนเดินนำไป แองเจลิน่ากับจินนี่หยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาแล้วร่ายเวทให้หีบใบใหญ่ลอยตามไป คิล คาโลและแดเนียลเดินตามไปเงียบ

    ***************************************************
                 จบไปได้ตอนนึงแล้วค่า หวังว่าทุกคนคงพอทนอ่านได้นะ ช่วยเมนต์หน่อยละกัน

               

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×