คาโลกะเฟริน

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6คาโล--ไอ้ขี้หึง!!!

ตอนที่ 6 คาโล--ไอ้ขี้หึง!!!

            “หวัดดีฮะ พี่โรเวน พี่อาเธอร์”เสียงใสดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้

 อาเธอร์ เลโอนาท บริสตั้น เดอะปริ้นซ์ ออฟซาเรสกับโรเวน ฮาเวิร์ด เดอะปริ๊นซ์ ออฟ เจมิไน ซึ่งยืนจิบน้ำชาอยู่ หันมาตามต้นเสียง แล้วต้องตาค้าง เมื่อพบสาวน้อยร่างบางในชุดเกาะอกสีชมพูหวาน กับไข่มุกแสงจันทร์ยามต้องแสงนวล

            “เธอเองหรอ เฟลิโอน่า ” สายตาดุจเหยี่ยวของพี่อาเธอร์ที่มองมายังเธอทำเอาเฟริน ขนลุกซู่

            “เรียกผม เฟรินเถอะฮะ ชื่อนี้มันไม่ชินอ่ะฮะ”เสียงจากผู้ทำตัวไม่สมหญิงสักเท่าไหร่

            “วันนี้เธอสวยจัง เฟลิโอ...เฟริน”อาเธอร์เกี้ยวสาวงามเบื้องหน้า

“จริงหรอฮะ”^^ไม่รู้ว่าควรจะดีใจดีมั้ยเนี่ย^^ถ้าเป็นหล่อหรือเท่ห์คงดีใจกว่า

“วันนี้รุ่นพี่ทั้งสองก็หล่อฮะ”

“ไปนั่งที่โต๊ะกันก่อนมั้ย เฟริน”โรเวนเอ่ย

“ก็ดีฮะ เมื่อยจะแย่อยู่แล้ว”

“เฟริน ปิดเทอมเป็นไงบ้าง”โรเวนกล่าวดักหน้าอาเธอร์เจ้าเพื่อนตัวแสบ ที่ทำท่าจะจีบรุ่นน้องตัวเอง

“ก็ดีฮะ แต่อาจจะดีกว่านี้ถ้าไม่โดนจับให้เป็นว่าที่คู่หมั้นกับ...”เจ้าคนปากดีเผลอพูดออกไป พลางเอามือมาปิดปากตัวเองหมับ

“กับใครหรอ เฟริน”น้ำเสียงบ่งบอกถึงความเสียดายของอาเธอร์

“ไม่มีอะไรหรอกฮะ”เจ้าตัวแก้ต่างให้ตนเอง

เมื่อเพลงเต้นรำจบ  พิธีกรเริ่มกล่าวต่อ

“ในงานคืนนี้นอกจากจะเลี้ยงวันครบรอบการขึ้นครองราชย์ของกษัตริย์บาโรแล้วยังมีการประกาศอย่างเป็นทางการ ซึ่งเป็นข่าวดีของทาง     คาโนวาล เดมอสและบารามอส เมื่อเจ้าหญิงเฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ       ปริ๊นเซส  ออฟ เดมอส แอน บารามอส กับ เจ้าชายคาโล วาเนบลี เดอะปริ๊นซ์ออฟ คาโนวาล จะหมั้นกัน แต่เนื่องจากทั้งคู่ยังเยาว์วัย และยังเรียนหนังสืออยู่ กษัตริย์ทั้งสองจึงตกลงกันว่า ถ้าทั้งคู่เรียนจบจากเอดินเบิร์กเมื่อไหร่ จะทำพิธีหมั้นและแต่งงานให้สมเกียรติ แต่บัดนี้ทั้งคู่จึงต้องเป็นว่าที่คู่หมั้นกันจนกว่าจะเรียนจบครับ”เมื่อเสียงบรรยายจบลง เสียงฮือฮาดังขึ้นทั่วห้องจัดเลี้ยง

“จริงเหรอ เฟริน”อาเธอร์ถามด้วยเสียงเป็นกังวล

“ก็...ฮะ แต่ก็แค่ว่าที่คู่หมั้น ยังไม่ได้หมั้นซะหน่อย”เฟรินตอบอย่างอ่อนใจ

“แต่ยังไงก็ต้องหมั้นอยู่ดี โทษทีนะฮะรุ่นพี่”เสียงเคร่งขรึมของคาโลดังขึ้นพร้อมเดินมากระชากเฟรินออกไปจากโต๊ะ

“นี่คาโล ชั้นเจ็บนะ ปล่อยได้แล้ว”เฟรินพูดพลางกระชากมือออกจากเจ้าชายงี่เง่าคนตรงหน้า

ไอ้คาโลบ้า ชอบใช้กำลังอยู่เรื่อย อย่าให้ชั้นได้แหวนคืนจากท่านพ่อก่อนเถอะ  ชั้นจะอัดนายให้น่วมเลย คอยดูสิ ยอมให้นายรังแก เสียชื่อนายเฟริน เดอเบอโรว์หมด

“นายเป็นคู่หมั้นชั้น แล้วนายยังไปนั่งกับผู้ชายอื่น คนอื่นเขาจะคิดกันยังไง”เสียงเรียบจากชายในชุดสีขาวตรงหน้า

“นายก็แค่กลัวคนอื่นเค้ามองไม่ดี”เสียงสั่นๆจากปากสาวน้อยตามด้วยน้ำใสๆที่บัดนี้เริ่มคลอพร้อมที่จะหยดลงพื้น หากมือบางๆไม่มาปัดไว้เสียก่อน

“นายร้องไห้”เสียงแข็งกร้าวกลับอ่อนโยน

เริ่มเข้าแผนแล้ว คาโลเอ๊ย!!!!คาโล ใครจะไปนึกว่าหนุ่มนักรบจาก

คาโนวาลจะพ่ายแพ้ต่อน้ำตาร่างสาวน้อยอ้อนแอ้นของชั้น

            “ใครว่าชั้นร้องไห้ ชั้นไม่ได้ร้องซะหน่อย”ตาสวยๆบัดนี้แฉะไป

ด้วยน้ำตา

            “ชั้นไม่ได้กลัวคนอื่นมองไม่ดี แต่ชั้นไม่ชอบเวลาที่เธอไปนั่งกับรุ่นพี่พวกนั้น”คาโลเอ่ยเสียงเรียบ พลางดึงร่างบางมาโอบไว้

            “นายพูดจริงๆหรอ”เสียงหวานจากสาวน้อยที่ยังก้มหน้างุดๆอยู่เผยรอยยิ้มที่ได้จากการเอาชนะคนตรงหน้าได้

“หายร้องไห้ได้รึยัง”ใบหน้ารูปไข่ถูกมือใหญ่จับเงยขึ้น สีหน้าสนุกกับการแกล้งเจ้าชายกลับกลายเป็นใบหน้าชวนให้คนที่พบเห็นใจอ่อนพร้อมน้ำตาที่เช็ดออกไม่หมด

“ก็บอกแล้วว่าไม่ได้ร้อง นายนี่มันยังไงกันนะ”หญิงสาวว่าพลางเอามือน้อยๆขึ้นมาปาดน้ำตาอีกรอบ

“นายสัญญาได้มั้ยว่าจะไม่ทำอย่างนั้นอีก นายเป็นว่าที่คู่หมั้นชั้นนะ”เสียงเรียบกระซิบข้างหูขาวๆ ทำเอาเจ้าของถึงกับสะดุ้ง

“ไอ้ขี้หึง!!!!”สาวน้อยตะโกนใสหน้าชายหนุ่ม

“ก็รู้ว่าขี้หึง ยังชอบให้หึงบ่อยๆ อย่างนี้มันต้องคิดบัญชี”นัยน์ตาสีฟ้าฉายแววเจ้าเล่ห์ อ้อมแขนเริ่มออกแรงมากขึ้น จนตอนนี้ร่างสองร่างแทบจะกลายเป็นคนๆเดียวกันอยู่แล้ว

นี่เจ้าชายน้ำแข็งของเขากลายเป็นพวกโรคจิตตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป โอ๊ย!!!! เวรกรรมจริงๆ ใครจะไปยอมนายทุกครั้งกันเล่า

“ชั้นจะสัญญาก็ได้ แต่มีข้อแม้นะ”แม่สาวตัวดีเริ่มหาข้ออ้างให้พ้นจากการเอาเปรียบที่คงคิดว่าจะเกิดขึ้นในไม่ช้า

“ข้อแม้อะไร ชั้นยินดีทุกข้อเสนอ”เจ้าชายงี่เง่านี่กำลังหลงกลแม่ตัวแสบเข้าแล้ว

“นายต้องไม่ล่วงเกินชั้น ในกรณีที่ชั้นไม่เต็มใจ แล้วชั้นหวังว่านายคงรักษาคำพูด นายตอบตกลงชั้นมาแล้วนะ เป็นเจ้าชายต้องพูดคำไหนคำนั้นนะ” สีหน้าทะเล้นกับคำพูดที่เขาคงขัดไม่ได้ ทำเอาเจ้าชายผู้สง่างามชักอยากถีบเจ้ากะล่อนนี่เข้าไปทุกที หาทางออกให้ตัวเองจนได้นะ เฟริน

“ก็ได้ แต่ถ้านายทำผิดคำพูดล่ะก็ คงรู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้น”เอาอีกแล้ว!!!หน้าอย่างนั้น สายตาอย่างนี้ ทำใจดีๆไว้เฟริน เราถือไพ่เหนือกว่าหมอนั่น ถ้าเราไม่ทำผิดก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่....แผน แผนของเราก็พังหมดสิวะ กะว่าจะหลอมน้ำแข็งซะหน่อย...ก็ยังดีกว่าโดนหมอนั่นรังแกฟะ เฟรินนึกปลอบใจตัวเอง

“ไปเดินเล่นข้างนอกกันเถอะ”ไม่ทันคนโดนชวนจะตอบตกลง มือหนาคว้ามือบางพลางเดินออกไปจากงาน