คาโลกะเฟริน

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่5งานเลี้ยงเต้นรำ

ตอนที่ 5 งานเลี้ยงเต้นรำ

            …ก๊อก ก๊อก ก๊อก...ร่างบางเดินมาเปิดประตู 

            “ทำไมนายยังไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าอีก”คาโลเอ่ย

            “เข้ามาข้างในก่อนสิ   อีกตั้งชั่วโมงครึ่ง จะรีบไปถึงไหน”น้ำเสียงไม่รีบร้อนว่าพลางปิดประตูแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาภายในห้อง

            “นายรีบไปอาบน้ำเถอะ ชั้นจะรอตรงนี้”คาโลเหลือบตามองว่าที่คู่หมั้น

            “จะบ้ารึไง นายออกไปรอข้างนอกเลย”เฟรินหน้าขึ้นสีเล็กน้อย

            “แต่นายเป็นว่าที่คู่หมั้นชั้น”

            สาวน้อยตัวแสบไม่เถียงสักคำเพราะรู้ว่าเถียงอะไร เจ้าน้ำแข็งงี่เง่านี่คงไม่ไปไหน  เลยจำใจหยิบชุดเดินไปอาบน้ำทันที 

            “นี่เฟริน เสร็จรึยัง”ชายหนุ่มชักเริ่มสงสัยเมื่อเจ้าตัวแสบไม่ออกมาสักที

            “นี่คาโล นายเข้ามาข้างในหน่อยสิ”เสียงหวานดังมาจากห้องน้ำ ทำให้เจ้าชายแห่งคาโนวาล ต้องจำใจเดินไปเปิดประตู แต่แล้วประตูถูกปิดอีกรอบ

            “แล้วนายจะออกไปไหน เข้ามาช่วยชั้นรูดซิปก่อน ชั้นรูดไม่ถึง”เฟรินตะโกนออกมาอีกที

            ประตูถูกเปิดผางออก  ร่างบางกำลังเอื้อมมือมาด้านหลังสุดแขน แต่ก็ไม่ถึงซิปสักที

            “ไอ้บ้า จ้องอยู่นั่นแหละ ตกลงจะช่วยมั้ยเนี่ย” เสียงดังจากปากสาวน้อย เรียกสติกลับคืนมายังร่างชายหนุ่มด้านหลัง

            คนถูกว่า เดินเข้ามาใกล้ พลางยื่นมือมาช่วยรูดซิปให้ เมื่อเสร็จเรียบร้อยทั้งคู่จึงเดินออกมาจากห้องน้ำ เฟรินเดินไปหน้ากระจก พร้อมหยิบหวีขึ้นมา แต่ดันโดนเจ้าชายฉกไปจากมือเสียก่อน เร็วกว่าเขาเสียอีก อย่างนี้น่าจับเปลี่ยนจากเดอะปริ๊นซ์ เป็นเดอะทีฟมากกว่า

            ชายหนุ่มขยับเก้าอี้ข้างๆมานั่ง พร้อมกับหวีผมสีน้ำตาลอ่อน ยาวกลางหลังสาวน้อยเบื้องหน้า มือใหญ่เอื้อมไปหยิบเครื่องประดับในกล่องกำมะหยี่สีแดงาให้สาวน้อยเลือก

“นายอยากใส่อันไหน”

            “ไม่เอาชั้นไม่ใส่ อะไรก็ไม่รู้หนักเป็นบ้าเลย”

            ‘ก็จริงของมัน แต่ละอันหนักๆทั้งนั้น’คาโลนึกในใจ แล้วขยับรวบผมมาไว้ด้านหน้า แบมือออกพลันไข่มุกแสงจันทร์ก็ปรากฏ *** (ไม่ว่าไข่มุกนั่นจะอยู่ที่ไหน หากผู้เป็นเจ้าของเรียก จะต้องมาปรากฏทันที) ***

            คาโลใส่ไข่มุกแสงจันทร์ให้  ไม่รู้เลยว่าสาวงามเบื้องหน้าเขานี้หน้าขึ้นสีเป็นลูกมะเขือเทศสุกไปแล้ว

            “อ่ะ เสร็จแล้ว เข้าไปในงานกันเถอะ”เจ้าชายน้ำแข็งว่า แล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู เฟรินควงคาโลไปยังห้องประชุมใหญ่ที่บัดนี้ กลายเป็นห้องจัดงานเลี้ยงที่หรูหราที่สุด ที่หัวขโมยอย่างเขาเคยเห็น

            เมื่อประตูถูกเปิดออก ทุกสายตาจับจ้องมายังสาวน้อยร่างบางในชุดเกาะอกสีชมพูหวาน ผมถูกปัดมาไว้ด้านหน้า กับไข่มุกแสงจันทร์ยามต้องแสงไฟ กับชายหนุ่มในชุดสูทสีขาว ดูเข้ากันดีจริงๆ

            ทั้งคู่เข้าไปยังโต๊ะที่ผู้ใหญ่นั่งอยู่ คุยกันอยู่สักพักจึงขอตัวออกมาทักทายเพื่อนๆที่เอดินเบิร์ก  ซึ่งได้รับเชิญมางานนี้เช่นกัน

            “สวัสดีเรนอน มาทิลด้า แองเจลีน่า พวกเธอนี่ไม่ว่าจะที่ไหนก็อยู่ด้วยกันตลอดเลยนะ”เฟรินเอ่ยทักทาย

            “สวัสดีค่ะ คุณเฟริน คุณคาโล”เรนอนคนงามซึ่งพูดจาเพราะไม่เคยเปลี่ยน

            “แล้วทำไมนายสองคนถึงได้มาพร้อมกันล่ะ”แองเจลีน่าว่าพร้อมๆส่งสายตาเจ้าเล่ห์มา ทำเอาทั้งคู่ต้องผละออกจากกัน มาทิลด้าแอบยิ้มน้อยๆอยู่ด้านหลัง

            “ก็คุณเฟรินกับคุณคาโล เป็นว่าที่คู่หมั้นกันนี่คะ ก็ต้องมาด้วยกันสิ”       เรนอนกล่าวเงียบๆแต่เพื่อนๆอีกสองคนอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว

            “ก็แค่ว่าที่คู่หมั้นน่ะ ยังไม่ได้หมั้นซะหน่อย”เฟรินรีบแก้ต่างให้ตัวเอง

            “วันนี้คุณเรนอนสวยจังนะฮะ”หัวขโมยเก่าเตรียมหลีสาวด้วยความเคยชิน นัยน์ตาสีฟ้ามองมาอย่างดุๆ

            “ถึงจะเป็นแค่ว่าที่คู่หมั้น แต่นายก็ไม่ควรทำอย่างนี้ต่อหน้าคาโลเค้านะ”แองเจลีน่ายังขี้บ่นเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

พิธีกรเริ่มกล่าวเปิดงานไปสักพัก คาโลกับเฟริน ยืนคุยกับพวกเพื่อนๆ

อยู่ไฟทั้งห้องประชุมดับพรึบ  แสงไฟดวงกลมฉายมายัง คาโลและเฟริน พร้อมกับพิธีกรกล่าวเชิญทั้งคู่มาเต้นรำเปิดฟลอใหญ่ ส่วนฟลอเล็กรอบๆ ก็เปิดให้แขกมาเต้นรำกัน

“ให้เกียรติเต้นรำกับชั้นนะ เฟลิโอน่า”คาโลเอ่ยพลางโค้งตัวชวนเฟริน ทำเอาสาวน้อยร่างบางหน้าขึ้นสี พร้อมกับย่อตัวรับ และเดินไปยังฟลอใหญ่

เมื่อเพลงขึ้นมือใหญ่ดึงร่างบางเข้ามาใกล้ เพลงบรรเลงไปเรื่อยๆ แต่ตอนนี้

            “หกครั้ง”น้ำเสียงเย็นๆสาดเข้าใส่หน้า

            “นายก็รู้ว่าชั้นเต้นรำไม่เก่ง ยังจะชวนขึ้นมาอีก”ร่างบางหน้าบูดนิดๆ

            “ชั้นจะคิดรวบยอดทีหลัง”หน้าหวานๆตอนนี้กลับบูดสนิท

            “ชั้นอยากลงแล้ว”เฟรินว่าและ ตวัดสายตามายังนัยน์ตาสีฟ้าซึ่งตอนนี้

วาวโรจ

            “เพลงยังไม่จบ นายจะลงได้ไง”

            “จบเพลงนี้ชั้นจะลง ขืนชั้นเต้นต่อได้เหยียบเท้านาย ครบโหลแน่”

            “ดี จะได้รวบทีเดียวยอดเยอะๆ” สาวน้อยหน้าแดงแอ่ม

            ยังไม่ทันที่เจ้าหญิงคนสวยจะต่อล้อต่อเถียงกับเจ้าหนุ่มโรงงานน้ำแข็ง  

ดนตรีก็ดังขึ้นอีกครั้ง คาโลโค้งน้อยๆอย่างสง่างามเหมือนกับที่บุรุษอื่นบนฟลอร์

โค้งให้กับคู่เต้นของตน  เฟรินจึงจำใจต้องย่อกายลงตอบรับตามธรรมเนียมเยี่ยง

สตรีปกติ  ก่อนที่ร่างบางจะถูกแขนแข็งแกร่งรวบเข้าแนบชิดอีกครั้ง

            “อีกเพลงจนได้นะ”สาวสวยเบื้องหน้าค้อนขวับ

            “ทำไม ไม่อยากเต้นกับชั้นขนาดนั้นเลยหรอ”

            “นายก็รู้ว่าชั้นเต้นไม่เก่ง ไม่เจ็บบ้างรึไง ทนให้เหยียบอยู่ได้”

            “ก็บอกแล้วว่าจะรวบยอดทีหลัง”

            พอเพลงจบร่างบางรีบเดินลงมาด้านล่างโดยไม่คิดจะรอว่าที่คู่หมั้น

สายตาสีน้ำตาลเหลือบไปเห็น รุ่นพี่ที่โรงเรียน ความคิดอยากหลอมน้ำแข็ง

ของเจ้าตัวดีจึงบังเกิด