คาโลกะเฟริน

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1ก่อนปิดเทอมปีหก

ตอนที่ 1 ก่อนปิดเทอมปีหก

            “นี่คิล ปิดเทอมนี้นายจะไปไหน” เสียงเจ้าหญิงจอมยุ่งเอ่ยขึ้น ท่ามกลางความเงียบภายในห้อง

            “คงกลับบ้านมั้ง   แล้วนายล่ะจะกลับเดมอส หรือบารามอสล่ะ” นักฆ่าแห่ง ซาเรสพูดพลางหันมาสบตากับเพื่อนรัก

            “ยังไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็รออยู่ เผื่อว่าจะมีใครชวนไปเที่ยวบ้านบ้าง”นัยตาสีน้ำตาลหันมามองเจ้าชายน้ำแข็ง ซึ่งบัดนี้กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงตัวเอง

            ร่างสาวน้อยบอบบางในชุดนอนตัวใหญ่  ผมสีน้ำตาลไหม้ยาวสลวยกลางหลัง   ค่อยๆเดินไปที่เตียงของเจ้าชายแห่งคาโนวาล

            “ไง ไม่คิดจะชวนชั้นไปเที่ยวบ้านนายบ้างรึไง”เสียงหวานแกมอ้อนของสาวงามเบื้องหน้าไม่ได้สะทกสะท้านเจ้าชายน้ำแข็งเลยแม้แต่น้อยซะเมื่อไหร่

            “คาโนวาล ไม่ใช่ที่ที่ควรจะให้นายไปเที่ยวเล่น”เสียงแข็งกร้าวทำเอาหัวขโมยสาวนึกอย่างหลอมน้ำแข็งต่อ

            “อย่าดุนักสิ นายลืมไปแล้วหรอ ว่าชั้นมันก็แค่ผู้หญิงผู้บอบบางคนนึงนะ”

เสียงหวานเอ่ยจากปากของสาวสวยสองแผ่นดิน

ร่างบางถูกรวบเข้าในอ้อมแขนอันแข็งแรงของชายร่างสูงกว่าสองเมตร

            “ถ้านายอยากไปนัก ก็ไปในฐานะพระชายาของเจ้าชายแห่งคาโนวาลเลยเป็นไง”นัยน์ตาสีฟ้าฉายแววเจ้าเล่ห์ ไม่มีวี่แววจะปล่อยเจ้าหญิงตัวแสบออกจากอ้อมแขน ยามนี้หน้าสวยรูปไข่ได้กลายเป็นมะเขือเทศไปเรียบร้อยแล้ว

            “ใครเป็นพระชายาของนายไม่ทราบ แล้วก็ปล่อยชั้นได้แล้ว”เสียงเจื้อยแจ้วของเจ้าหญิงตัวแสบดังลั่นห้อง

            “นี่คิล นายมาช่วยชั้นทีสิ เอาไอ้บ้านี่ออกไปที”ร่างบางดิ้นสุดแรง แต่ไม่ได้ผล เมื่อร่างใหญ่ยิ่งกอดแน่นเข้าไปอีก

นัยน์ตาดุๆหันมาทางเพื่อนร่วมห้องอีกคนที่รอดูหนังสดอยู่ แทนคำบอกเดียวว่า " ออกไปข้างนอก " เจ้าตัวจึงต้องรีบทำตามก่อนจะได้กลายเป็นน้ำแข็งไปเสียก่อน

“เดี๋ยวสิคิล มาช่วยชั้นก่อน คิล...”หัวขโมยแสนสวยตะโกนดังลั่นแต่เพื่อนกลับไม่มาช่วยเพราะรู้ชะตากรรมตัวเองดี

“ถ้านายเสียงดังอีก นายได้โดนปิดปากแน่”เฟรินจอมอวดดีเงียบกริบไม่กล้าแม้เปิดปากพูดสักนิด

“ไง กลัวหรอเงียบกริบเชียว”

“ใครว่าชั้นกลัว คนอย่างเฟริน เดอเบอโรว์ ซะอย่าง”พูดพลางกระทืบเท้าเต็มแรงเกิดลงเท้าเจ้าชายขี้เก๊กตรงหน้า แถมหมัดไปอีกสองลูกเต็มๆ ทำให้แก้มอันขาวนวลของเจ้าชายน้ำแข็งบวมตุ่ย ทำเอาคนเจ็บร้องโอดโอย

“เชอะ! สมน้ำหน้า ชอบฉวยโอกาสดีนัก..อิอิ..”เจ้าตัวแสบที่กำลังก้าวขาออกจากห้อง ต้องชะงักแล้วหันกลับมาเมื่อ...

“โอ๊ย!!!!!! นี่เฟริน ช่วยชั้นด้วย ชั้นลืมตาไม่ขึ้น นี่นายทำอะไรชั้นเนี่ยโอ๊ย”

“นี่คาโล นายเป็นอะไรไป ชั้นว่าชั้นต่อยที่แก้มนี่นา ทำไมกลายเป็นปวดตาไปได้ล่ะ”เสียงห่วงใยของเจ้าตัวแสบ

“นายช่วยดูให้ชั้นหน่อยสิ บวมมากมั้ย”

“นายก็เอามือออกก่อนสิ”มือใหญ่คว้าเข้าที่ข้อมือเล็ก พร้อมกับพลิกตัวสาวน้อยภายใต้ร่างใหญ่

“นี่ ไอ้คาโลบ้า ปล่อยชั้นนะ ชั้นบอกให้ปล่อยไง ปล่อย”หญิงสาวนึกขึ้นได้ คว้าแหวนของท่านพ่อใส่หมับ ร่างบอบบางหายไป เหลือเพียงร่างหนุ่มน้องที่มีหนุ่มใหญ่ทับอยู่

“เมื่อไหร่นายจะทิ้งแหวนนั่นซักทีนะ”ร่างใหญ่ลุกออกจากร่างของเจ้าหัวขโมยหนุ่มทันที

“เรื่องอะไรจะทิ้งล่ะ เก็บไว้อย่างนี้แหละดีแล้ว เอาไว้แกล้งคนชอบฉวย โอกาส”หนุ่มน้อยลุกไปนอนที่เตียงตัวเอง มุดลงใต้ผ้าห่มทันที เจ้าชายมาดมากจึงล้มตัวลงนอน พร้อมกับที่เพื่อนรักนักฆ่าเข้ามาในห้อง

“อ้าว!!! นี่พวกนายสวีทกันเสร็จแล้วหรอ”เจ้าของฉายานักฆ่าเอ่ยขึ้น

พลันเห็นนัยน์ตาดุๆของเจ้าชายน้ำแข็งที่ส่งมา จึงต้องรีบไปนอนทันที

...ยามเมื่อแสงแดดอ่อนๆสาดส่องเข้ามาภายในห้องทำเอาคนร่างใหญ่ลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าเดินเข้าห้องน้ำไปสักพัก และออกมาในชุดนักเรียนเรียบร้อย

“นี่คิล นายไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวเฟรินชั้นปลุกเอง”เสียงวางมาดไม่เว้นแม้ตอนเช้า

“เฟริน ตื่นได้แล้ว”เจ้าชายแห่งคาโนวาล พูดพลางเดินไปนั่งขอบเตียงแล้วดึงแหวนของเจ้าหัวขโมยออกมา แหวนนั่นหลวมพอสมควรจึงทำให้เจ้าหญิงองค์น้อยไม่รู้สึกตัว

“เฟริน เช้าแล้วนายตื่นได้แล้ว”เจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าว่าพลางเขย่าตัวสาวน้อย

“ขออีกหน่อยเถอะน่า”หัวขโมยสาวว่าพลางหลับต่อ

“นายจะตื่นดีๆมั้ย หรือให้ชั้นต้องทำแบบเมื่อคืน”ใบหน้าของเจ้าชายขี้เก๊กบัดนี้ได้มาอยู่ข้างๆหูของเธอ ทำเอานัยน์ตาสีน้ำตาลเบิกกว้างพร้องลุกไปหยิบเสื้อผ้าและยืนรอหน้าห้องน้ำด้วยท่าทางของคนงัวเงียเป็นที่สุด

“อ้าว!! เฟริน นายตื่นแล้วหรอ ตื่นง่ายอย่างนี้ น่าจะให้คาโลมันปลุกทุกวันไปเลย”เสียงสดใสของเจ้าเพื่อนตัวแสบทำเอาเฟรินหน้าแดงขึ้นมาทันตาเห็น