คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5 :เที่ยวสวนสนุก(2)(คยู+ซอฮยอน)
บทที่ 5 : เที่ยวสวนสนุก(2)
// นี่ฉันรู้ความลับสุดยอดของพี่แทยอนแล้วใช่ไหมเนี่ย //
สาวน้อยน่ารักผู้มาในมาดคุณหนูนามว่า ซอจูฮยอน กำลังทำหน้าตาเหมือนโลกจะพังทลายลงมาซะเดี๋ยวนี้ จนคนที่นั่งข้าง ๆ มองเธอด้วยสายตาประมาณ เอ่อ......
“นายมองฉันยังงั้นทำไมอ่ะ - - ”
“ดูหน้าเธอสิ - - ”
“ก็มันแบบว่า อ๊ายยย ทำไมพี่แทยอนถึงไม่บอกกันมั่งเนี่ย O+O”
“แล้วทำไมเขาถึงต้องบอกเธอ”
“ -*- ”กวนตรีนเฟร้ย นายนี่ไม่เข้าใจความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องร่วมสายเลือดของพวกฉันซะแล้ว 555+
ฉันมองไปที่หมี(คังอิน)โดนแย่งน้ำผึ้ง ทำไมพี่คิบอมเค้าถึงกล้าทำอย่างนี้นะ ทั้งที่พี่แทเป็นแฟนพี่หมีนี่ แล้วหมีก็หวงน้ำผึ้ง(แทยอน)ยังกับอะไรดี น้องซองงค่ะ - - เฮ้อ
“พี่คังฮะ ผมเบื่อแล้ว ไปนะครับ”
“อ้าวเฮ้ย OoO อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนดิ ถ้าคิบอมมันทำอะไรแทยอนล่ะ”
“พี่ก็รู้นิสัยคิบอมนี่ครับ แม้แต่พูดยังไม่อยากจะทำเลย”
“แต่พี่ว่ามันพูดกับแทยอนมากไปแล้วเฟร้ย >o<”
คยูและซอฮยอนหันกลับไปมองคิบอมที่เริ่มตบตี เอ้ย ทะเลาะกับแทยอนอีกรอบ มันก็พูดมาก(จากปกติน่ะนะ)ขึ้นจริงแหล่ะ แถมยังยิ้มให้สาวน้อยนั่นอีก คงสนใจแทยอนแล้วล่ะมั้ง
“แล้วทำไมไม่เข้าไปหาแทยอนเลยล่ะครับ”
“ก็.............................” +-+
“ผมไปล่ะ -*- เซ็งจริง ๆ เล้ย”
“ฉันก็ไปล่ะนะคะ ฉันกุมความลับพี่แทไว้แล้ว โฮะๆๆๆๆๆ”
“ - -: ”คยู+คังอิน นี่ธาตุแท้ของเธอใช่ไหม
ทั้งคู่จึงทิ้งหมีผู้น่าสงสาร(ตรงไหน)ให้หัวฟัดหัวเหวี่ยงตรงพุ่มไม้นั่นแหละ
“เธอจะกลับเลยไหม”
“ยังค่ะ ฉันมีภารกิจที่ต้องทำ *O*/”ภารกิจ - -;
“งั้นฉันกลับเลยนะ”พูดจบก็เบนออกไปทางออกทันที
“เชอะ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย อี๋ แบร่!!”แต่ซอฮยอนไม่รู้หรอกว่า คยูไม่ได้เดินกลับบ้านจริงๆ เขายังคอยเดินตามเธอไปต่างหาก
“ฉันจะปล่อยให้ผู้หญิงอยู่คนเดียวได้ไงเล่า”
มุมหนึ่งในสวนสนุกที่เต็มไปด้วยตู้เกมต่าง ๆ และที่สำคัญ คือ ตู้คีบตุ๊กตา!!
“ไม่ได้มาสวนสนุกนานขนาดไหนแล้วเนี่ย ^ ^ ”ซอน้อยที่ยังเดินไปเรื่อย ๆ ในหัวก็คิดถึงสิ่งที่เธอจะต้องทำให้สำเร็จในวันนี้
“เอาล่ะ วันนี้ต้องคีบตุ๊กตาเคโรโระกลับบ้านให้ได้ ^o^/”นี่นะภารกิจของคุณเธอ
เธอตรงเข้าไปที่ตู้คีบตุ๊กตา สายตาสอดส่องหาตุ๊กตากบแสนน่ารัก(ในความคิดเธอ)ก่อนที่จะเจ๊อะมันจ้องกลับมาตาแป๋ว
“ลงมือล่ะนะ”เธอก็ตั้งหน้าตั้งตาคีบต่อไป โดย...ไม่ได้ซักที
คยูที่ยินพิงต้นไม้ไม่ไกลจากที่ซอยืนอยู่มากส่ายหน้าในความเป็นเด็กของซอฮยอน ภารกิจคีบตุ๊กตาเนี่ยนะ เอากับคุณเธอสิ - -; แถมยังคีบไม่ได้สักตัวซะด้วย เก่งจริง ๆ เขาที่ยืนมองอีกซักพักก็เดินออกไปในทิศที่มีตู้คีบแบบนี้อีก
“ไม่ได้ซักที แง ToT เคโรโระจ๋า ซอขอโต๊ด”
ซอฮยอนที่หมดความพยายามเพราะเหรียญหมดแล้ว เดินห่อเหี่ยวไปตรงที่ขายน้ำ หาน้ำกินย้อมใจหน่อย กินให้เมาไปเล้ย >o<(ยังไงหว่า)
“พี่คะขอน้ำส้มแก้วนึงค่ะ”พร้อมยื่นเงินให้
“นี่ครับ น้อง *~*”น่ารักจังงงง
“ขอบคุณค่ะ”
เธอรับแก้วน้ำมานั่งตรงม้านั่งสีขาวโดยข้างหลังเธอเป็นม้าหมุน ความทรงจำเก่าต่างผุดขึ้นมาในหัวของเธอ จะว่าไปกลุ่มเธอถึงแต่ละคนจะดู Perfect แค่ไหน แต่จริง ๆ แล้วก็เป็นเด็กมีปัญหากันทั้งนั้น พ่อแม่ของทุกคนรวยก็จริงแต่ไม่มีเวลาให้ลูกเลย พวกเธอในกลุ่มจึงสนิทกันมาก และเธอที่เป็นน้องเล็กที่สุดก็มีมือของพวกพี่ ๆ ประคองมาจนถึงวันนี้ โดยเฉพาะพี่แทยอนและพี่เจสสิก้าราวกับว่าเป็นพี่สาวจริง ๆ ของเธอ
“เฮ้อ คิดอะไรนะเรา”
เธอดูดน้ำจนหมดก่อนที่จะลุกขึ้นเอาแก้วไปทิ้ง ทำไมทีทิ้งขยะเปลี่ยวจังหว่า เธอกำลังจะกลับบ้านแต่กลุ่มชาย 3-4 คนก็มาขวางหน้าเธอไว้
“น้องสาวสวยจัง ไปกับพี่ไหมจ๊ะ”
“O.O เอ่อ ไม่ไปค่ะ”ตอบชัดเจนดีมาก -*-
“- -* ตรูบังคับเมิงนะเฟร้ยย”
“แล้วจะถามไมล่ะคะ O.O”กวนอีกแน่ะ
“เฮ้ยพวกเราจัดการพาแม่คนสวยนี่ไปสนุกกันดีกว่า”ว่าแต่ว่า ทำไมในสวนสนุกถึงมีนักเลงด้วยล่ะคะเนี่ย ToT
“พวกนายปล่อยมือแฟนฉันดีกว่า”
“แกเป็นใครวะ ไอ้หน้าหล่อ ถอยไปดีกว่า”หรือมันเป็นเกย์เนี่ย O-O
“ก็บอกไปแล้วว่าเป็นแฟนของผู้หญิงที่นายจับแขนอยู่น่ะ โง่จริง”
“กวนตรีนนี่หว่า พวกเรารุม”โอ้โห สั่งได้ไม่อายปาก
คยูที่ซัดร่วงไปแล้วหนึ่งคนสองคน แต่เขาไม่ใช่ซูเปอร์แมนนะเฟร้ย รุมอย่างงี้ก็ตายดิ เขาโดนคนหนึ่งจับล็อคไว้ ก่อนที่อีกตัว(ตัวเลยเร๊อะ -*-)จะตั๊นเข้าที่ท้องของเขา
“อั้กกกกกกกก”
“คยู ToT”ฉันร้องออกมาอย่างตกใจ หนอยพวกนั้นจะบังอาจไปแล้วนะมาต่อยคนหน้าตาดีได้ไง
“พวกหมาหมู่”คยูแค่นเสียงด่า
“จะตายแล้วยังปากดีอีก โอ๊ยยยยยย”รองเท้าส้นสูงของลอยมากระทบที่หัวของมันแบบพอดี๊พอดี
“ปล่อยคยูเดี๋ยวนี้นะ”
“น้องสาวทำพี่เจ็บแบบนี้ อยากเล่นสนุกต่อหน้าไอ้หล่อนี่ใช่ไหม”มันเดินเข้ามาใกล้ฉัน ฉันโกรธแล้วนะ ก่อนที่มันจะคว้ามือฉัน ฉันก็หมุนตัวหลบแล้วคว้าคอเสื้อมันแล้วใช้ท่ายูโดล้มมัน พอมันล้มก็กระทืบซ้ำจนมันสลบ(โคตรโหด OoO)ฉันบอกแล้วไงว่าฉันโกรธแล้ว ฮึ่มๆ(บอกในใจใครจะได้ยินเนี่ย)
“แฮ่ก ๆ”ฉันหอบ ฉันไม่ถึกแบบพี่แทนี่คะ (แทยอน-อ้าว เฮ้ - -)
คยูที่ได้โอกาสคนที่ล็อคเขาอยู่ตะลึง ก็ตวัดมือฟาดไปที่ต้นคอทีเดียวจอด มันปล่อยเขาและแน่นอนเขาร่วงมากองกับพื้น(อ้าว)
“คยูเป็นไรไหม”ฉันวิ่งเข้าไปหาคยูทันที
“ไม่เป็นไรมั้ง - -”เอ่อ ฉันยังอยากขอบคุณนายอยู่นะ
ฉันพยุงเขาขึ้นมานั่งที่ม้านั่ง ก่อนที่เอ่ยเสียงอ่อย
“ขอบคุณนะ YoY”
“เธอมาทำอะไรในส่วนสวนสนุกที่ปิดปรับปรุงล่ะ”
“จริงเหรอ ถึงว่าทำไมมันเปลี่ยว ๆ”
“ยัยโง่ รู้งี้ปล่อยให้พวกนั้นจับไปแหละดีแล้ว”
“-)o(- แล้วนายไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ”
“เอ่อ.........”
“อย่าบอกนะว่านายตามฉันมาตลอด O-o”
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยน่า (-/////-)”หน้าแดงขนาดนี้เนี่ยนะ - -
ฉันอมยิ้มกับความน่ารักของเขา นายนี่ก็เป็นคนดีเหมือนกันนะเนี่ย
“โตป่านนี้แล้ว ยังจะอยากได้ตุ๊กตาอีก”ขอถอนคำพูดดีกว่า
“(_////_) ฉ่า ไหนบอกไม่ได้ตามมาไงล่ะ”
“เหอะ ตุ๊กตากบน่าเกลียดออก”
“อ๊ายยยยย อย่ามาว่าเคโรโระนะ นี่แน่ะ”พลั่ก
“โอ๊ยยย ฉันเจ็บอยู่นะเธอ”
“อ้าว ลืม ขอโทษ >.<”
คยูมองซอฮยอนที่ก้มหน้าขอโทษเขาอยู่ก็เอาของบางอย่างปาใส่หน้าซอฮยอน
“อะไรของนายยะ O.O ตุ๊กตาที่ฉันอยากได้นี่”
“สงสารเด็กโข่งที่คีบไม่ได้ซักที - - ”
“(>////<)ขอบใจมากนะคยู” ซอฮยอนยิ้มหวานให้กับเขา
“(-/////-) อืม”คยูมองรอยยิ้มของซอฮยอนแล้วก็อดที่จะหน้าแดงไม่ได้
// นายนี่ก็เป็นคนดีเหมือนกันนะ ฮิฮิ ๆ //
คราวนี้เป็นคยู+ซอ ค่า
เม้นกานด้วยนะคะ >o< โอม จงเม้น ๆ
ความคิดเห็น